Sana yazdıklarımdan sonra tepkini anlıyorum canım ama amacım seni iğnelemek değil senin gibi sıkıntılar yaşayan genç kızlarımıza örnek olmak. sevgilerleHata sizde akillanmiyorsunuz bir an once bosanin esinize yazik sizle ugrasiyor
Peki ornek insanSana yazdıklarımdan sonra tepkini anlıyorum canım ama amacım seni iğnelemek değil senin gibi sıkıntılar yaşayan genç kızlarımıza örnek olmak. sevgilerle
evliliğim için düşünme sürecindeyim ben de akışına bıraktım . dedim ya insanın bunalıma girince neler yapacağını bilmiyor düşünün bu evlilik üzerine hamile olduğumu düşününce nasıl mutlu olmuştum. şuan da kesinlikle bebek istemiyorum. zaman veriyorum kendime . adaleti sorguluyorum .Ailenizde, esinizde, onun aileside hep haksiz. Bence siz bu kadar cekmissiniz mutlulugu hakediyorsunuz.
Keske biraz daha dusunseydiniz size layik bir esle evlenseydiniz dert ustune dert cekmek zorunda kalmazdiniz.
örnek değilim ben olmadımda ama senin kendine yazık etmeni istemedim yakından takip ediyorum seni aynı yaştayız nerdeyse . bende maddi sıkıntılaryaşadım ama çalıştım didindim şuan da özgürüm evet yine sıkıntılarım var ama en azından istesem başımı alıp giderim. seninde böyle olmanı dilerim . parayla aşkı aynı kefeye koyma parası var ya da yok diye sevgili yapma canım . anneni düşün . yazık etme kendine.Peki ornek insan
ne de güzel anlattın canım. sanırım öyle olmalı bu aralar bende bunu anlıyorum . maddi anlamda önlem almak daha kolay yatırımlarımı az da olsa gizli biçimde biriktirdim verdiğim borçları aldım ama eşime bugün söyleyecektim nedense diyemedim. şimdi manevi anlamda kendimi korumaya almak istiyorum dilim affetsede gönlüm almıyor. günah mı bilmiyorum ama bu dünyaya bir kez geliyor insanBencillik kötü bir kişilik özelliği diye bilinir. Ama aslında insanın kendini koruma mekanizmasıdır. Sizin kendinizi düşünüp hak edene hak ettiği kadar değer verme zamanınız gelmiş. Affetmekse içten gelmeli. Diliniz affetse de kalbiniz etmeyecek. bu kadar yaralıyken mümkün değil. En güzeli sizi daha fazla yaralamalarına izin vermeyin. Biraz politik, biraz duyarsız, biraz bencil.. Ondan sonra kimseyi affetmek ya da affetmemek ikilemi yaşamazsınız.
Hala maddi durumuna gore sevgili yapma diyor. Gel de cildirma.örnek değilim ben olmadımda ama senin kendine yazık etmeni istemedim yakından takip ediyorum seni aynı yaştayız nerdeyse . bende maddi sıkıntılaryaşadım ama çalıştım didindim şuan da özgürüm evet yine sıkıntılarım var ama en azından istesem başımı alıp giderim. seninde böyle olmanı dilerim . parayla aşkı aynı kefeye koyma parası var ya da yok diye sevgili yapma canım . anneni düşün . yazık etme kendine.
bedensel engelli uzun zaman tedavi gördü ömrü boyuncada görecek yeni yürüyor o da az. aynı evde değiliz engelli memur eşimde . aynı şehri yazma diye çok direttim puanı da harikaydı ama dinlemedi o dönemde kv benden özür diliyor iyi davranıyordu.Esinizin engeli ne? Nerede çalışıyor? Engelli diye kv ile dip dibe oturmayin kimse sizi sevmek.zorunds degil ama siz de kimseyi sevmek zorunda değilsiniz
ne yaparsan yap ya sana destek olanda kabahat ne diyosak cevabımızı veriyosun madem çok biliyosun neden sürekli hem durumunu yazıp hem bizlere bağırıyosunHala maddi durumuna gore sevgili yapma diyor. Gel de cildirma.
Bagirmiyorum ne alakasi var . Ben actigim konuda ozellikle asla erkek arkadasimi maddi durumuna gore degerlendirmiyorum konu baska bir sey hem calismama izin vermiyor hem de durumumuz kotu diyorum siz bana parasi var ya da yok diye sevgili yapma diyorsunuz. Insan gercekten hayret ediyor :)ne yaparsan yap ya sana destek olanda kabahat ne diyosak cevabımızı veriyosun madem çok biliyosun neden sürekli hem durumunu yazıp hem bizlere bağırıyosun
Affedilmek isteyen insan önce bir özür diler. Sonra hatasını telafi edecek davranışlar sergiler. Ne sizin ailenizde, ne de kocanızın ailesinde böyle bir çaba var mı ki affetmenizi hak ediyorlar?kızlar bilenler biliyor eşimin ailesi ile çok sorunlar yaşadım. eşim engelli ailesi beni istemiyor ben hayatımı her şeyimi geride bırakıp eşime koştum.
EŞİMİN AİLESİ
insanları çok çabuk affeden bir yapım var sanırım en büyük hatamda bu.İnsan kendi ailesinden çok çekse bile evlendikten sonra onları affediyormuş. hele benim gibi eşinizin ailesi de sizi mutsuz ediyorsa başka koşulu kalmıyor sığınacak bir liman misali ailesine koşuyor. diyeceksiniz ki herkes mi sizi sevmiyor? bu soruyu çok sorguladım . eşimin annesi kendi yiğenini eşime istediği için açık olduğum için kabullenemedi beni. eşim kaza geçirince o yiğeni eşimi istemedi elbet anneside çevrenin baskısıyla benle evlenmesine sussada her durumda intikamını benden aldı. eşim daima pasif kaldı kabul ediyorum. bense vazgeçemedim . eşim sağlıklıyken annesiyle benim aramda dengeyi kurmuştu sevgiliykende istemiyordu annesi ama buna aldırmıyorduk ne de olsa ayrı şehirlerde yaşıcaktık. eşimin kazasından 3 yıl sonra evlendik daha 7 ay oldu eşim engelli olduğu için aynı şehirdeyiz. ben o 3 yılda başka bir şehirde doğuda çalışıyordum. atanmıştım tamamen mesleğime adamıştım kendimi( şükürler olsun mesleğim var ve mesleğime aşığım)
KENDİ AİLEM
kendi ailemle sorunlarımsa çok derin . eşime bu kadar bağlı olmamdaki sebepte bu aslında kendi ailemden yana mutlu olamayınca eşime sevgilime tutundum tutunmaya çalıştım. okumak için ailemi ardımda bırakıp gittim. hem çalıştım hem okudum 20 21 yaşında memur oldum geçen zaman beni çok yıprattı . ailemden gördüğüm şiddette cabası. eşim elbette ki bunları biliyor ve bana koşulsuz destek oluyordu.beni anlamak adına ailesinin durumu iyi olduğu halde o da hem okuyup hem çalışıyordu. cebimizdeki bölüp yaşıyorduk . ailem ne arar ne sorardı. yanlarına gidince dayağımı yer dönerdim. kimseye anlatamazdım bunları despresyon özgüven eksikliği hepsini psikoloğumla aştım çok şükür.
şimdi ki sorunum etrafımda kimseyi istememem. ve artık kimseyi affetmiyorum. beni gelinden saymayıp adam akıllı düğün yapmayıp taktığı takıları elimden alıp borca sokan kaynanamıda , ailesinin gazına gelip borcumuza rağmen 80 milyarlık arabayı alıp bizi sıkıntıya sokan eşimide , paraları varken bile yok deyip yurt paramı hastane paramı dahi ödemeyp üstüne şiddet gösterip aylarcA aramayan ailemide affetmiyorum.
az önce annem aradı yaşadığım şehre gelecekmiş . geçen ay babam geldi tüm masraflarını bana karşılattı. annemde bunu yapacak. atandıktan sonra avuçlarına milyarlar saydım aynı ay borca girdim evlenirken yol paralarına kadar benden zorla aldılar doymadılar.
ardıma bakmadan gitmek istiyorum . boşanmaya gücüm yok . ailemi görmeye isteğim .
NEDEN YAZDIM BUNLARI?
çok uzun yazdım farkındayım ama amacım yaşadıklarımı çok insanın okuması ve benim yaptığım hatalara düşmemesi.
kendine güvenen başının çaresine bakan kimseye eyvallah etmeyip yoluna bakan gençlerimız olsun diye çabalıyorum. sosyal projelere koşuyorum.
şu mübarek günlerde ailemi affetmeyi de çok istiyorum sizce ne yapmalıyım? annemin yüzüne gülüp cebine parasını koyup yollayayım mı ? cebinde parası olduğunu bile bile .
kızlar bilenler biliyor eşimin ailesi ile çok sorunlar yaşadım. eşim engelli ailesi beni istemiyor ben hayatımı her şeyimi geride bırakıp eşime koştum.
EŞİMİN AİLESİ
insanları çok çabuk affeden bir yapım var sanırım en büyük hatamda bu.İnsan kendi ailesinden çok çekse bile evlendikten sonra onları affediyormuş. hele benim gibi eşinizin ailesi de sizi mutsuz ediyorsa başka koşulu kalmıyor sığınacak bir liman misali ailesine koşuyor. diyeceksiniz ki herkes mi sizi sevmiyor? bu soruyu çok sorguladım . eşimin annesi kendi yiğenini eşime istediği için açık olduğum için kabullenemedi beni. eşim kaza geçirince o yiğeni eşimi istemedi elbet anneside çevrenin baskısıyla benle evlenmesine sussada her durumda intikamını benden aldı. eşim daima pasif kaldı kabul ediyorum. bense vazgeçemedim . eşim sağlıklıyken annesiyle benim aramda dengeyi kurmuştu sevgiliykende istemiyordu annesi ama buna aldırmıyorduk ne de olsa ayrı şehirlerde yaşıcaktık. eşimin kazasından 3 yıl sonra evlendik daha 7 ay oldu eşim engelli olduğu için aynı şehirdeyiz. ben o 3 yılda başka bir şehirde doğuda çalışıyordum. atanmıştım tamamen mesleğime adamıştım kendimi( şükürler olsun mesleğim var ve mesleğime aşığım)
KENDİ AİLEM
kendi ailemle sorunlarımsa çok derin . eşime bu kadar bağlı olmamdaki sebepte bu aslında kendi ailemden yana mutlu olamayınca eşime sevgilime tutundum tutunmaya çalıştım. okumak için ailemi ardımda bırakıp gittim. hem çalıştım hem okudum 20 21 yaşında memur oldum geçen zaman beni çok yıprattı . ailemden gördüğüm şiddette cabası. eşim elbette ki bunları biliyor ve bana koşulsuz destek oluyordu.beni anlamak adına ailesinin durumu iyi olduğu halde o da hem okuyup hem çalışıyordu. cebimizdeki bölüp yaşıyorduk . ailem ne arar ne sorardı. yanlarına gidince dayağımı yer dönerdim. kimseye anlatamazdım bunları despresyon özgüven eksikliği hepsini psikoloğumla aştım çok şükür.
şimdi ki sorunum etrafımda kimseyi istememem. ve artık kimseyi affetmiyorum. beni gelinden saymayıp adam akıllı düğün yapmayıp taktığı takıları elimden alıp borca sokan kaynanamıda , ailesinin gazına gelip borcumuza rağmen 80 milyarlık arabayı alıp bizi sıkıntıya sokan eşimide , paraları varken bile yok deyip yurt paramı hastane paramı dahi ödemeyp üstüne şiddet gösterip aylarcA aramayan ailemide affetmiyorum.
az önce annem aradı yaşadığım şehre gelecekmiş . geçen ay babam geldi tüm masraflarını bana karşılattı. annemde bunu yapacak. atandıktan sonra avuçlarına milyarlar saydım aynı ay borca girdim evlenirken yol paralarına kadar benden zorla aldılar doymadılar.
ardıma bakmadan gitmek istiyorum . boşanmaya gücüm yok . ailemi görmeye isteğim .
NEDEN YAZDIM BUNLARI?
çok uzun yazdım farkındayım ama amacım yaşadıklarımı çok insanın okuması ve benim yaptığım hatalara düşmemesi.
kendine güvenen başının çaresine bakan kimseye eyvallah etmeyip yoluna bakan gençlerimız olsun diye çabalıyorum. sosyal projelere koşuyorum.
şu mübarek günlerde ailemi affetmeyi de çok istiyorum sizce ne yapmalıyım? annemin yüzüne gülüp cebine parasını koyup yollayayım mı ? cebinde parası olduğunu bile bile .
kızlar bilenler biliyor eşimin ailesi ile çok sorunlar yaşadım. eşim engelli ailesi beni istemiyor ben hayatımı her şeyimi geride bırakıp eşime koştum.
EŞİMİN AİLESİ
insanları çok çabuk affeden bir yapım var sanırım en büyük hatamda bu.İnsan kendi ailesinden çok çekse bile evlendikten sonra onları affediyormuş. hele benim gibi eşinizin ailesi de sizi mutsuz ediyorsa başka koşulu kalmıyor sığınacak bir liman misali ailesine koşuyor. diyeceksiniz ki herkes mi sizi sevmiyor? bu soruyu çok sorguladım . eşimin annesi kendi yiğenini eşime istediği için açık olduğum için kabullenemedi beni. eşim kaza geçirince o yiğeni eşimi istemedi elbet anneside çevrenin baskısıyla benle evlenmesine sussada her durumda intikamını benden aldı. eşim daima pasif kaldı kabul ediyorum. bense vazgeçemedim . eşim sağlıklıyken annesiyle benim aramda dengeyi kurmuştu sevgiliykende istemiyordu annesi ama buna aldırmıyorduk ne de olsa ayrı şehirlerde yaşıcaktık. eşimin kazasından 3 yıl sonra evlendik daha 7 ay oldu eşim engelli olduğu için aynı şehirdeyiz. ben o 3 yılda başka bir şehirde doğuda çalışıyordum. atanmıştım tamamen mesleğime adamıştım kendimi( şükürler olsun mesleğim var ve mesleğime aşığım)
KENDİ AİLEM
kendi ailemle sorunlarımsa çok derin . eşime bu kadar bağlı olmamdaki sebepte bu aslında kendi ailemden yana mutlu olamayınca eşime sevgilime tutundum tutunmaya çalıştım. okumak için ailemi ardımda bırakıp gittim. hem çalıştım hem okudum 20 21 yaşında memur oldum geçen zaman beni çok yıprattı . ailemden gördüğüm şiddette cabası. eşim elbette ki bunları biliyor ve bana koşulsuz destek oluyordu.beni anlamak adına ailesinin durumu iyi olduğu halde o da hem okuyup hem çalışıyordu. cebimizdeki bölüp yaşıyorduk . ailem ne arar ne sorardı. yanlarına gidince dayağımı yer dönerdim. kimseye anlatamazdım bunları despresyon özgüven eksikliği hepsini psikoloğumla aştım çok şükür.
şimdi ki sorunum etrafımda kimseyi istememem. ve artık kimseyi affetmiyorum. beni gelinden saymayıp adam akıllı düğün yapmayıp taktığı takıları elimden alıp borca sokan kaynanamıda , ailesinin gazına gelip borcumuza rağmen 80 milyarlık arabayı alıp bizi sıkıntıya sokan eşimide , paraları varken bile yok deyip yurt paramı hastane paramı dahi ödemeyp üstüne şiddet gösterip aylarcA aramayan ailemide affetmiyorum.
az önce annem aradı yaşadığım şehre gelecekmiş . geçen ay babam geldi tüm masraflarını bana karşılattı. annemde bunu yapacak. atandıktan sonra avuçlarına milyarlar saydım aynı ay borca girdim evlenirken yol paralarına kadar benden zorla aldılar doymadılar.
ardıma bakmadan gitmek istiyorum . boşanmaya gücüm yok . ailemi görmeye isteğim .
NEDEN YAZDIM BUNLARI?
çok uzun yazdım farkındayım ama amacım yaşadıklarımı çok insanın okuması ve benim yaptığım hatalara düşmemesi.
kendine güvenen başının çaresine bakan kimseye eyvallah etmeyip yoluna bakan gençlerimız olsun diye çabalıyorum. sosyal projelere koşuyorum.
şu mübarek günlerde ailemi affetmeyi de çok istiyorum sizce ne yapmalıyım? annemin yüzüne gülüp cebine parasını koyup yollayayım mı ? cebinde parası olduğunu bile bile .
güzel ve oldukça düşündürücü bir söz en nihayetinde sevgi ile nefret arasında minik ince bir çizgi var . ve ikiside insanın bünyesinde barınabiliyor. sevdiğinin yaptığını unutamıyor insan hele de pişman değilse hele de sizi anlamıyorsa . toz konduramadığınız halde nefret duyabiliyorsunuz. ve ne yazıkki yapılanları artık unutamıyorum affetmek için tamamen unutmak gerek galibaYaşadıklarınızın etkisi nasıl ve ne zaman geçer bilmiyorum ama sevdiğim bir söz vardır. Birinden nefret etmek, zehir içip karşıdaki kişinin ölmesini beklemek gibidir....