- 22 Haziran 2019
- 51
- 46
- 3
- 35
- Konu Sahibi ASPIRATOR-ISIGI
-
- #1
Kızlar konuya nereden giriş yapacağını tam olarak bilmiyorum kendimi ifade etme sorunuda yasiyorum bazen .Olabildiğince uzatmadan düzgün yazmaya çalışıcam lütfen karışıklık olursa kusura bakmayın.Lutfen okuyun çünkü bu dersimi en yakın arkadaşlarım bile bilmiyor ki anlatıp fikir alabileyim.
30 yaşındayım öyle saçma bir sekilde sadece ayıp ayıp denerek büyütülerek yaşadık.Babamda annemde insanlar ne der diye giyimimizden tutun herşeye kadar karıştırdılar.Zaten karışmadıklari yerdede öyle hani bi anne baba gibi desteklerini hiç hissetmedim.Hıcbir konuda yani ne maddi ne manevi destekleri yoktu sevme sevilme olayını hic hissedemedim bile babam annemide bizide maddi olarak herseyden mahrum bırakarak büyüttü yaz günü kışlık kış günü yazlık giydigimizi bilirim.
Süslenme taki toka denen seyler lüxtü neredeyse hiç olmadi diyebilirim.Yasattogi psikolojik ve fiziksel şiddetlere hiç girmiyorum bile cehennem gibi bir hayat yaşattı ama konumla alakalı olmadığı için bunun detayına inmeden geceyim.
Bulunduğum toplumda bu konuda çok bagnazdi saçını bi farkli toplasam imali bakışlar kime süslemiyorsun gibi imali cumleler ev işi yapsan konu komşu akraba evlilik yasinda olduğunu ima ediyor gibi kullandıkları alayvari cumleler.
Annemde bizi çok katı büyüttü babamla hicbir konuda anlasamamalarina rağmen kardeşlerimle biraz farkli bi kıyafet giyinsek tsortun kolu biraz kisa olsa yaka kesimi biraz farkli olsa az açık olsa babam giyinmemize izim vermezdi.Direttigim zamanlarda gizliden o kıyafetleri çöpe attı.
Böyle böyle derken kendimi insanlarin sözlerinden yargılanmasından kaçmak için bir süre ergenlik dönemi erkek gibi bi kimlige bürünmüş gibi buldum.Yanlis anlamayın erkek gibi hiç hissetmedim kendimi fizikselde öyle değil ama iste evlenilecek yaşta görmesinler evlenmek istiyor demesinler diye ev işi yapmadım. Aranıyor demesinler diye saçlarım hep kisaydı onuda bi tokayla sıkıca bağlardım
Kiyafet deseniz anne babanın zaten senede aldığı 2 kat oda anne babanın zevkine kalmıs(15 yasindayken 30 yaşındaki komşu teyzenin gömleğinden vardı bende)
Zaten kiz çocuğu okumaz diye üniversite sınavında yollamadım amaçsızca evde sadece ne bulursam yiyerek geçirdim çünkü arkadaşım kimim kimsede yoktu.Sonra bi deli cesareti geldi
yıllar sonra sınava gizliden hazırlandım bulunduğum şehirde bi bölüm kazandım önce evde kıyametler koptu babam dövmeye kalktı falan sonra nasıl olduysa izin verdi.kendimden çok küçüklerle olduğum bi dönemde okudum.Sonra şans diyeyim yarı özel bikurumda işe girdim.
Şimdi ben nasilmiyim şişman yaşından büyük gösteren farkli renkler farkli modeller giyinmeye çekinen herkesin neden boyldsin diye yardımcı olmaya çabaladığı çirkin ördek yavrusuyum büyümüş ama kuğuya dönemeyecek olan hali.
Bazen durup dururken ağlıyorum kadinliga dair bi emarem yok.Birgun kolye taki saat bile takmamış hep aynı giyinmiş öyle kalıp tutmuş biriyim belki zamanında kendime baksam bakmış olsam güzel biri olurdum ama hiç olamadım hep platonik sevdim çünkü hicbir erkeğin bakacağı biri olarak görmedim kendimi.
Hep yalnız hissettim kendimi bi destek aradim arkadaşlarının sıkıntılı zamanlarında erkek arkadaşları maddi manevi destek oluyorlar benim ne ailem var ne erkek arkadaşım nede kimsem çok yoruldum böyle olmaktan bana ait olmayan bi bedene hapsedilmis gibiyim kurtulmayı çok denedim ama başaramadım böyle ölecek olma duygusunda canımı ayrıca acitiyor
30 yaşındayım öyle saçma bir sekilde sadece ayıp ayıp denerek büyütülerek yaşadık.Babamda annemde insanlar ne der diye giyimimizden tutun herşeye kadar karıştırdılar.Zaten karışmadıklari yerdede öyle hani bi anne baba gibi desteklerini hiç hissetmedim.Hıcbir konuda yani ne maddi ne manevi destekleri yoktu sevme sevilme olayını hic hissedemedim bile babam annemide bizide maddi olarak herseyden mahrum bırakarak büyüttü yaz günü kışlık kış günü yazlık giydigimizi bilirim.
Süslenme taki toka denen seyler lüxtü neredeyse hiç olmadi diyebilirim.Yasattogi psikolojik ve fiziksel şiddetlere hiç girmiyorum bile cehennem gibi bir hayat yaşattı ama konumla alakalı olmadığı için bunun detayına inmeden geceyim.
Bulunduğum toplumda bu konuda çok bagnazdi saçını bi farkli toplasam imali bakışlar kime süslemiyorsun gibi imali cumleler ev işi yapsan konu komşu akraba evlilik yasinda olduğunu ima ediyor gibi kullandıkları alayvari cumleler.
Annemde bizi çok katı büyüttü babamla hicbir konuda anlasamamalarina rağmen kardeşlerimle biraz farkli bi kıyafet giyinsek tsortun kolu biraz kisa olsa yaka kesimi biraz farkli olsa az açık olsa babam giyinmemize izim vermezdi.Direttigim zamanlarda gizliden o kıyafetleri çöpe attı.
Böyle böyle derken kendimi insanlarin sözlerinden yargılanmasından kaçmak için bir süre ergenlik dönemi erkek gibi bi kimlige bürünmüş gibi buldum.Yanlis anlamayın erkek gibi hiç hissetmedim kendimi fizikselde öyle değil ama iste evlenilecek yaşta görmesinler evlenmek istiyor demesinler diye ev işi yapmadım. Aranıyor demesinler diye saçlarım hep kisaydı onuda bi tokayla sıkıca bağlardım
Kiyafet deseniz anne babanın zaten senede aldığı 2 kat oda anne babanın zevkine kalmıs(15 yasindayken 30 yaşındaki komşu teyzenin gömleğinden vardı bende)
Zaten kiz çocuğu okumaz diye üniversite sınavında yollamadım amaçsızca evde sadece ne bulursam yiyerek geçirdim çünkü arkadaşım kimim kimsede yoktu.Sonra bi deli cesareti geldi
yıllar sonra sınava gizliden hazırlandım bulunduğum şehirde bi bölüm kazandım önce evde kıyametler koptu babam dövmeye kalktı falan sonra nasıl olduysa izin verdi.kendimden çok küçüklerle olduğum bi dönemde okudum.Sonra şans diyeyim yarı özel bikurumda işe girdim.
Şimdi ben nasilmiyim şişman yaşından büyük gösteren farkli renkler farkli modeller giyinmeye çekinen herkesin neden boyldsin diye yardımcı olmaya çabaladığı çirkin ördek yavrusuyum büyümüş ama kuğuya dönemeyecek olan hali.
Bazen durup dururken ağlıyorum kadinliga dair bi emarem yok.Birgun kolye taki saat bile takmamış hep aynı giyinmiş öyle kalıp tutmuş biriyim belki zamanında kendime baksam bakmış olsam güzel biri olurdum ama hiç olamadım hep platonik sevdim çünkü hicbir erkeğin bakacağı biri olarak görmedim kendimi.
Hep yalnız hissettim kendimi bi destek aradim arkadaşlarının sıkıntılı zamanlarında erkek arkadaşları maddi manevi destek oluyorlar benim ne ailem var ne erkek arkadaşım nede kimsem çok yoruldum böyle olmaktan bana ait olmayan bi bedene hapsedilmis gibiyim kurtulmayı çok denedim ama başaramadım böyle ölecek olma duygusunda canımı ayrıca acitiyor