Senin için üzülüyorum
Senin için üzülüyorumHepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerseEvlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
Git tedavi olHepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerseEvlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
Çalışıyorum kpss vs. Demeseniz bu yazdıklarınızı bir ergen yazdı sanırdım. Ne yaşandı bu kadar nefret edecek anlamadım. Bir bulaşık meselesi değildir diye tahmin ediyorum. Ama bence biraz daha yapıcı olabilirsiniz gibi. Belki kalabalık olduğunuz için bunaldiniz bilmiyorum. Bende bekarken zaman zaman anneme babama kız kardeşime sinir olduğum hatta da sinir krizleri geçirdiğim zamanlar oldu ve hatta ailemin evliligime dahi olumsuz şeyleri oldu konu bile açtım bununla ilgili. Ama aile yine de ailedir emin olun başınıza bir sıkıntı gelse üzülecek onlar olacak. Bende kız kardeşimle asla ve asla anlasamazdim hatta yani öyle kavga ederdikki kafa göz birbirimize girerdik.Hepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerseEvlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
Aile hiç bir zaman değişmez ne yazık ki. Ama böyle kin tutarakta kendine zarar verirsin, stres sahibi olursun. Evlilikte çözüm değil. Senin tek çözüm yolun ekonomik özgürlüğün, bir işin olsun, para biriktirip evden bir şekilde ayrılmak. Bir üniversite kazanıp yurt olur, ev arkadaşlığı olur vs. Evden gidemiyorsan , işe girip para kazanmak. Evlilik ise kurtuluş yolu görmeden seni gerçekten sevecek biri bulduğunda evlenirsin.Nasıl kurtulucam ? Aslında çözüm onların kendilerini değiştirmeleri çeki düzen vermeleri. Onlar kendilerini degistirmicek bende kin beslemeye devam edicem ne yazık ki