Ailemden nefret ediyorum

Elif dag

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Temmuz 2019
230
-224
Hepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerse 🤦🏻 Evlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
 
Hepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerse 🤦🏻 Evlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
İçten içe ben evlenip gideyim mutlu olayım güzel ve rahat bir hayat süreyim onların ne hali varsa görsün diyorum. Bir insan ailesinin yanında kendini yalnız hisseder mi ? 25 yaşındayım yirmi beş yıldır kendimi yalnız hissediyorum onlarla yaşasam ne fayda .....
 
Evlilik kurtuluş değildir. Ailenize bu kadar kin kusmanız da sizi hiçbir zaman zirvelere taşımayacak.
Öncelikle içinizdeki bu nefret duygusundan kurtulmalısınız.
 
Evlilik kurtuluş değildir. Ailenize bu kadar kin kusmanız da sizi hiçbir zaman zirvelere taşımayacak.
Öncelikle içinizdeki bu nefret duygusundan kurtulmalısınız.
Nasıl kurtulucam ? Aslında çözüm onların kendilerini değiştirmeleri çeki düzen vermeleri. Onlar kendilerini degistirmicek bende kin beslemeye devam edicem ne yazık ki
 
Hepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerse 🤦🏻 Evlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.

En basindan beri senin evlenme istegin hep vardi zaten. Calismak bile senin icin zaman kaybiydi. Demek ki hepsi bir an once evlenmek icinmis. Evlensen esinle anlasabilir misin? Ben ondan bile supheliyim.
 
Allah kalbinize ferahlık versin. Umarım bir an önce atanırsınız. Toksik aile insanda yaşam sevincinin kırıntısını dahi bırakmıyor gerçekten de, birde 6 kardeşmişsiniz çok yıpratıcı olur haklı olarak. Biraz daha sabredip atanmayı bekleyin. Aileden kurtulmak için evlenip de mutlu olabilen hiç görmedim.
 
Nasıl kurtulucam ? Aslında çözüm onların kendilerini değiştirmeleri çeki düzen vermeleri. Onlar kendilerini degistirmicek bende kin beslemeye devam edicem ne yazık ki
Maddi olarak çok güçlü olmalısın. Ayrı ev tutabilmen için bu şart.
Evlenince elin adamı sana rahmet okumayacak. Yağmurdan kaçarken doluya tutulabilirsin.
Normal aile adamı da böyle sorunlu bir aile ve kindar biri ile evlenmek istemez.
Önce senin düzelmen şart.
 
Allah kalbinize ferahlık versin. Umarım bir an önce atanırsınız. Toksik aile insanda yaşam sevincinin kırıntısını dahi bırakmıyor gerçekten de, birde 6 kardeşmişsiniz çok yıpratıcı olur haklı olarak. Biraz daha sabredip atanmayı bekleyin. Aileden kurtulmak için evlenip de mutlu olabilen hiç görmedim.
Toksik aile çok kötü insanı bunalıma depresyona sokuyor. Bir an önce kendi evim olsun diye dua edeceğim
 
Hepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerse 🤦🏻 Evlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
Ne kadanda toksik birisiniz
 
Hepsiyle ilgili çok sorunlar oldu bugüne kadar. Anlatsam sayfalar sürer. Bazen beni sinir edecek bilinçli şekilde yapıyorlar bazı hareketleri. Eskisi kadar tartismasam da hâlâ içten içe sinir oluyor ve kafama takıyorum kin besliyorum onlara. Niye diye soracak olursanız evdeki herkes çok takıntılı annem babam kardeşlerim ruh hastası hepsi. Bir tek sen mi normal sin diyeceksiniz. Bende takıntılı stresli sinirli bir insanim ama bu ruh hastalarıyla aynı evde yaşadıgim için benim sinirim takıntım daha çok artiyor. Bunların davranışlarını alttan alıyorum umursamamaya çalışıyorum. Kendim için. Aslında onların huzurunu kaçırmak istiyorum burunlarindan getirmek istiyorum. Ama biliyorum benimde huzurum kaçıcak. Bu yüzden hiçbir şey yapamıyorum. Benden üç yaş küçük kız kardeşim var kendisini asla sevmiyorum hiç sevmedim bir gün kendisine itiraf da edicem. ben şu an hem işte çalışıyorum hem kpss çalisiyorum. Bulaşık yıkamaktan nefret eder. Günde iki defa asla bulaşık yıkamaz bir kez yıkar bir daha da yıkamaz. Sorun çıkarır. Daha bir sürü gıcık hareketleri var. Çok takıntılı bir insan olduğu için kendisiyle artık tartışmaya girmiyorum. Ne hali varsa görsün. Umarım evlenince başı bulaşıktan çıkmaz beter olsun. Umarım bir işte çalışır da yorgunluktan beter olur. Hepsiyle ilgili içimde biriktirdiklerim var annem babam kardeşlerim vs. Altı kardeşiz ama hiçbirimiz birbirimizle anlaşamıyoruz. Bir gün bir sinirle bu sevmedigim kardesime babam olmasa yüzünüze bile bakmam dedim . Ben sinirlenince ağzımdan küfür hariç her şey çıkar. Sonra bu lafım üzerinde çok düşündüm hakikaten benim için hepsiyle ilgili içimdeki sevgi kardeşlik duygusu bitti diyebilirim. Annem babam olmasa yılda bir arar konuşurum. Gelelim benim derdime ben artık bunlarla aynı evde yaşamak istemiyorum. Evlensem ya mutlu olmazsam. Kendi başıma çıkamam kiralar çok pahalı. O kadar istiyorum ki kendi evim alanım mutfağım odam olsun. Ama imkansız. Atansam şu an o da imkansız. Ne yapacağım bilmiyorum daha ne kadar yaşayacağım bunlarla. Evlensem çözüm olur mu ya daha büyük sorunlar beni beklerse 🤦🏻 Evlenip onlardan up uzak bir yere gitmek istiyorum. Mesela yurtdışı onları görmemek içinde bahanem de olur.
Seni doğuran bakan anne babaya kardeşlere nasıl kin besliyon sen de birgün anne olacaksin
 
Maddi olarak çok güçlü olmalısın. Ayrı ev tutabilmen için bu şart.
Evlenince elin adamı sana rahmet okumayacak. Yağmurdan kaçarken doluya tutulabilirsin.
Normal aile adamı da böyle sorunlu bir aile ve kindar biri ile evlenmek istemez.
Önce senin düzelmen şart.
Önce herkes kendini düzeltecek sonra ben kendimi düzeltirim. Elin adami diyorsun sonuçta beni seven bir adam eş niye bana merhameti olmasın ki çok saçma
 
X