- 21 Kasım 2017
- 27.885
- 120.494
- 598
Endonezyalılar sempatik geliyor bana ama çooook uzak bir kültür. Oralı arkadaşım olsun ama kocam olmasın. Ülkenin çoğu eyaletinin şeriatle yönetilmesi ve pilavı elle yemeleri bile benim için yeterli sjdkdkdendonezya için neden öyle dedin ? bilgim olmadığından soruyorum
ben olsam ben de elerdim mısırlıyı
ama yine de kişiye göre değişiyor sanırım herkes aynı değil
bir arkadaşım geçmişte çok kısa bir süre suriyeli biriyle sevgili olmuştu
ben kendisiyle bizzat tanışmadım o dönem farklı şehirdeydim, arkadaşım anlatıyordu
çocuk suriye'de ingilizce öğretmeniymiş, savaş sebebiyle buraya gelmiş. diğer kardeşleri de hep öğretmen, avukat, doktor falanmış
bu suriyeli arkadaşın ne kadar efendi, düzgün biri olduğundan bahsediyordu
hatta arkadaşımın annesiyle yaşadığı eve gelip bunlara yemek, meyve tabağı falan hazırlarmış
fotoğrafını da göstermişti bana, tipi kötü değildi asla gözünüze o haberlerde çıkan, sağda solda gördükleriniz gibi bi tip gelmesin
üstelik arkadaşıma karşı da çok kibar, centilemen ve çok saygılıydı
niyeti ciddiydi, evlenmek istiyordu, arkadaşımın ailesi istemedi suriyeli olduğu için
ilişkileri kısa sürdü zaten arkadaşım öyle aşk falan hissetmiyordu
sonra çocuk ülkesine geri döndü falan, en son sorduğumda türkiye'ye tekrar gelmeyecek demişti arkadaşım
demem o ki bazı milletlere karşı düşüncelerimiz hoş olmasa da aralarından sıyrılan insanlar olabiliyor
çok tatlısınızHahaha, eşim (Italyan) uyansin sana playlistini gönderim
Adam yıllardır Müslüm Baba dinliyor.
Nerden buldu, neden bunu yapıyor bilmiyorum ama Müslümcü.
Netflixte Müslüm Baba filmini 20 defa izlemiştir.
Ay, bide gözyaşi döktü. Bildiğin Fan Boy
Yazdıklarının çoğunda haklisin.
Ben şöyle bir izlenime vardim. Insan kendi kültürünü ve dinini çok önemseyip ön planda yutuyorsa asla yürümüyor.
Biz başından beri farkli ilerledik.
Evliligimizi saygi üzerine kurduk. Yuvarlanıp gidiyoruz
Babanız almanca bilmezken almanca bılmıyor dıye damat nıye elestırulecek o kısmı ben anlamadımMerhaba,
belki bir umut burada sizlerle fikir alisverisi yapabiliriz..
Yaklasik 2 senedir sevgilimle beraberiz. Niyetimiz ciddi, kendisi 26 ben 24 yasindayim.
Ne Annemin ne Babamin iliskimizden haberi var, ve acikcasi bu konuyu nasil acarim hic bilmiyorum.
Ikisiylede hic bir zaman sevgili konularini acip konusmadim, ve onlarda o konulara karsi o hos görüyü sezmedim.
Tabi simdi de meslek sahibi oldugum icin, basladilar "senin de artik evlenme yasin geldi" demeye.
Benim derdim, ailemin sevgilimi kabul etmeyecekleri korkusu, ki korku degil eminim.
Sevgilim asyali, daha dogrusu endonezyali, kendisiyle yurt disinda eski is yerimde tanistik ve ingilizce anlasiyoruz.
Ailemle Almanyada yasadigim icin, sevgilimi ilk basta is vesilesiyle almanya ya gelmesini deniyoruz. Burada iyice is sahibi olsun, en azindan almancayi ögrensin, öyle aileme aciliriz diye düsündük. Fakat bu tabi cok zaman gerektiriyor... kendisinin müslüman olmasi belki aileme karsi daha kolay kabul etmelerini ümit ediyorum, ama pek de emin degilim. Dil konusunu dert edecekler, ki benim babam nerdeyse hic almanca konusamiyor, ailelerin birbiriyle tanisamayip anlasamayacaklarini dert edecekler, bizim kültürümüzü bilmez, yörelerimizi bilmez diye dert edinecekler, kizimizi kime kimlere veriyoruz diye dert edinecekler.
Evin tek kizi oldugum icin bu konularda daha daha hassas davraniyorlar.
Olur ya aranizda buna benzer durumlarda olan, yada daha fazla tecrübesi olan belki paylasmak ister.. fikirlerinize acigim..
Tskk
Cok enteresanBuna neden bukadar şaşırdınız? Hollandada yaşıyorum ve burada yaşayan 55 doğumlu çoğu türkler dilini bilmiyor. ( bunuda bi süre kamuda çalıştığım için biliyorum) Sürekli çocukları tercümanlık ediyor. Bazıları eczaneden ilacını bile alamıyor. Çalıştıkları işler ise ya temizlik ya fazla iletişim gerektirmeyen işler. Ne varsa genç nesillerde var
Merhaba benimde erkek arkadaşım türk değil üstelik müslüman bile değil. Henüz ciddi birşeye kalkışmak için biraz daha vaktimizin oldgnu düşündüğümüz için aileme drumu açmadım. Ama sizinki gibi endişelerede sahip değilim. Çünkü bu benim hayatım. Ailem olarak yanlış gördükleri birşeyi bana göstermeleri elbette çok doğru. Ancak sırf türk degil diye bu kararınıza saygı duymayacaklarsa bu gereksiz bir otoriterden başka birşey degildir. Diğer yorumları okudum muhtemelen endonezyalı oldugu icin bazı kişiler hoş karşılamamış. Ancak insan insandır. Hangi milletten oldugununda çok bir önemi yoktur eğer iyi bir insansa.. ayrıca almanyada farklı zaman dilimlerinde bulundum. Almanya gibi ab ülkeleri birçok milletin bir arada yaşadığı ülkeler arasındadır. Yani bir bina içerisinde en az 5 farklı milletten insanla komşu olabilirsiniz. Aileniz böyle bir ülkede diğer milletlerden kendini soyutlamış bir şekilde o ülkeye adapte olarak nasıl yaşamını sürdürüyor merak ettim açıkcası. Kültür farkı konusuna gelince, elbette bu kolay değildir ama her iki tarafta karşı tarafın kültürne saygılı olmayı biliyorsa aşılamayacak veya üstesinden gelinemeyecek birşey olduğunu düşünmüyorum. Varsın kaynananızla babanız anneniz konuşmasın. Türkiyede konuşanlarıda görüyoruz dedikodu ve hasetten başka birşey yok. Sizin mutluluğunuzdan, onların dünürleri ile konuşabilecek olması daha mı önemli yani? Hayatınızda önemli kararlar hususunda ailenizi elbette çiğnemeyin ama onların gereksiz otoriterinden de kendinizi korumanızı tavsiye ederimMerhaba,
belki bir umut burada sizlerle fikir alisverisi yapabiliriz..
Yaklasik 2 senedir sevgilimle beraberiz. Niyetimiz ciddi, kendisi 26 ben 24 yasindayim.
Ne Annemin ne Babamin iliskimizden haberi var, ve acikcasi bu konuyu nasil acarim hic bilmiyorum.
Ikisiylede hic bir zaman sevgili konularini acip konusmadim, ve onlarda o konulara karsi o hos görüyü sezmedim.
Tabi simdi de meslek sahibi oldugum icin, basladilar "senin de artik evlenme yasin geldi" demeye.
Benim derdim, ailemin sevgilimi kabul etmeyecekleri korkusu, ki korku degil eminim.
Sevgilim asyali, daha dogrusu endonezyali, kendisiyle yurt disinda eski is yerimde tanistik ve ingilizce anlasiyoruz.
Ailemle Almanyada yasadigim icin, sevgilimi ilk basta is vesilesiyle almanya ya gelmesini deniyoruz. Burada iyice is sahibi olsun, en azindan almancayi ögrensin, öyle aileme aciliriz diye düsündük. Fakat bu tabi cok zaman gerektiriyor... kendisinin müslüman olmasi belki aileme karsi daha kolay kabul etmelerini ümit ediyorum, ama pek de emin degilim. Dil konusunu dert edecekler, ki benim babam nerdeyse hic almanca konusamiyor, ailelerin birbiriyle tanisamayip anlasamayacaklarini dert edecekler, bizim kültürümüzü bilmez, yörelerimizi bilmez diye dert edinecekler, kizimizi kime kimlere veriyoruz diye dert edinecekler.
Evin tek kizi oldugum icin bu konularda daha daha hassas davraniyorlar.
Olur ya aranizda buna benzer durumlarda olan, yada daha fazla tecrübesi olan belki paylasmak ister.. fikirlerinize acigim..
Tskk
İletişim olmayınca kavgalar da olmaz işte. Herkes birbirinin yüzüne güler.kızım henüz çok küçük ama bende istemem yabancı bir damataileniz karşı çıkacaksa ki çıkar haksız görmüyorum. iki aile birbirinin dilini bilmez tabiri caizse saf saf birbir suratlarına bakar durur. düşünsenize egede büyüyen bir kızın ailesi ile ağrıda büyüyen bir gencin ailesi bile zor anlasıyorken siz kıtalar arası anlaşmadan bahsediyorsunuz. bence çok zor bilemedim bende istemezdim. kolay gelsin size
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?