Ben 4 yıllık evliyim. Evliligimizde Eşimle bir buçuk yıl ancak vakit gecirebiomisizdir. Bi bebeğim var 10 aylık . Kendi çocuğunu toplam iki ay görüp vakit geçiremedi. İkimizde birbirimizi çok seviyoruz, çok değer veriyoruz ,çok düşünüyoruz. Çok zorluklar yaşadık yaşıyoruz da hala ama pes etmedik. Yaşadığımız tüm zorluklar eşimin işinden dolayı ama bazı insanlar da eşinin issizligindem dolayı biseyler yaşıyo. Herkesin evliliğinde hayatında bazı sorunlar var. Mükemmel evlilik , mükemmel eş diye bişey yok . Seviyorsanız sevginiz ölçüsünde herşeye sabredebiliyorsunuz. Sabretmek istemiyorum diyorsanız hayatının her zerresinde sabır vardır. İstesek de istemesek de hayatta her zaman biseylere katlanmak bir kısmına sabretmek zorundayız. Asıl mesele karşınızdaki insan tüm bunlara değiyor mu , değecek mi?
Ben hiç pişman olmadım zaman zaman dala konan iki kuşun karşılıklı civiltisina imrenip agladigim oldu ama eşim her daim nasıl bir zorluğun içinde olduğumu bildiği için beni tüm bu şartlara rağmen onun yanında olduğuma hiç pişman etmedi. Hayatta acı her zaman var acı çekmeye değer birini olsun eşiniz. İyi düşünün çünkü gerçekten evli ama yalnız olacaksınız ,hamile olacaksınız , doğum yapacaksınız, uykusuz -gucsuz geceleriniz olacak. Az öce agliyorken sadece onun gelmesiyle içiniz mutlulukla dolabilecek mi?
