Aile uyuşmazlığı

fromroa

Guru
Kayıtlı Üye
15 Şubat 2014
85
104
Selamlar, kendimden bahsedeyim 30 yaşındayım kamuda çalışıyorum iyi bir mesleğim ve gelirim var. Ailemle birlikte yaşıyoruz ( annem, erkek kardeşim, ben / babam vefat etti bir de başka şehirde yaşayan evli bir ablam var)

Sorunum şu ailemdeki kişiler kötü insanlar değil ama uyuşmuyoruz. Annem çok müdehaleci bir insan ve her an her şeyime müdehale ediyor. Kıyafetlerime, alışverişime, yediğime içtiğime. Ablamla çok iyi anlaşıyorlar ve sürekli olarak ben evde yokken telefonda benimle ilgili konuşup beni eleştiriyorlar, şahit olduğu zaman erkek kardeşim haber veriyor bana. Erkek kardeşimle iyi anlaşıyoruz birbirimizin sınırlarına saygılıyız ve arkadaş gibiyiz (25 yaşında) O da benzer sorunları yaşadığı için beni anlıyor ama o erkek olduğu için daha kolay sınır çizebiliyor.

Annem bir ara pantalonlarımı çöpe atmıştı dar paça pantalon giymemi istemediği için.
Dün kuaförde randevum vardı iş çıkışı 20 ye randevu ayarlamıştım beni sayısız arayıp hakaret etti çabuk eve gel bu saatte sokakta ne işin var diye. Çok boğuluyor hissediyorum.
Haftasonu arkadaşlarımla görüşüyorum sürekli engel olmaya çalışıyor. Haftaiçi işte çalışayım haftasonu temizlik yapayım istiyor. Ben ona bir kaç kez temizlik için yardımcı çağırdım ve sürekli birisini ayarlayabileceğimi söyledim bütçem el veriyor ben yapamıyorum haftaiçi iş haftasonu ev bunaltıyor ama bunu da kabul etmedi. (Evde hiç bir şey yapmıyor değilim bu arada elimden geldiğince süpürge, silme, mutfak banyo temizliği yapıyorum düzenli olarak)

Ayrı eve çıkmak çok büyük kaos olur, evet belki zamanla kırgınlık geçer ama bu şekilde yüz göz olmak istemiyorum.

Evlilik yolu ile evden ayrılmak aileme göre tek yol (zihin olarak oldukça muhafazakar bir anne-ablaya sahibim)

Şuan bir evlilik durumum yok olur mu bunu bilmem mümkün değil. Ama hayatımın en güzel zamanlarını istemediğim şekilde geçiriyorum. Geçen akşam arkafaşım davet etti tek yaşıyor evde kavga çıkardı annem. Onun toksik tutunundan çok sıkıldım, iyi bir iletişimimiz yok.

Bir şeyleri değiştirmek istiyorum kendim için ama yakın zamanda ilişkisel olarak da yorucu bir süreç yaşadım, sağlıklı düşünüp aksiyon alamıyorum, görüşleriniz benim için çok önemli.

Ablam da 2. Annem gibi onunla da anlaşamıyoruz, çok muhafazakar ve geleneksel bir zihin yapıları var. Benden bekledikleri şu gezme hiç bir yere gitme, paranı hiç harcama biriktir. Namaz kıl kuran oku işe git gel.

Aileme her konuda maddi olarak çok destek oluyorum, ihtiyaç sahibi değiller ama evde bir şey alınacaksa alıyorum faturaları ödüyorum. Kira vb. ödemiyoruz. Mutfak alışverişlerinde destek oluyorum. Temizlik büyük yapılacaksa mutlaka yardımcı çağırıyorum.

Sadece çok bunaldım ve istediğim hayatı yaşayamıyorum. Biraz dağınık yazdıysam kusura bakmayın. Önerilerinize çok ihtiyacım var
 
Tam okumadım lakin 30 yasında yetişkin bir insansınız . Tamam annelerimiz bastacı eyvallah ama kocaman kadına da bu kadar karışması doğru değil bilemedim
 
Ben de şimdi ağzımızın tadi kacmasin diye diye ayri eve çıkma işini ertelemistim aslinda çalışmaya başlar başlamaz gidecektim, seninkiyle alakasiz olmakla beraber cok bunaltan bir evdi artik yalniz bizde muhafazakarlik olayi yok. 3 yil sonra artik soylemeden ev buldum ben haftaya gidiyorum diye soyledim hersey belli olduktan sonra. Hatta annem esyalarin son paketlenmesine yardim etti. Hayatta verdigim en iyi karardı, uzak kalinca annemle iliskimiz de düzeldi. 3 yil yalniz yasadim sonra da evlendim zaten. Yani goze alacaksin tepki cekmeyi basta ayri eve cikacaksin baska cozumu yok.
 
Evlilik asla bir çözüm ve kaçış değil ehline denk gelmedikten sonra
Tek çareniz ayrı eve çıkmak
Bu kadar baskıcı aile ile yaşanmaz
Zamanla kabullenirler,isterse dünya yansın çıkın gidin
En güzel yaşlarınız
Gençlik tekrar gelmez
 
Evlilik asla bir çözüm ve kaçış değil ehline denk gelmedikten sonra
Tek çareniz ayrı eve çıkmak
Bu kadar baskıcı aile ile yaşanmaz
Zamanla kabullenirler,isterse dünya yansın çıkın gidin
En güzel yaşlarınız
Gençlik tekrar gelmez
En büyük korkum sırf evden kaçmak için ysnlış bir evlilik kararı vermekti. Yakın zamanda erkek arkadaşımdan ayrıldım, anneci ve bağımsız olmadığını fark ettiğim için. Buna şükrediyorum, ama bu olayın arsından eve daha da hapsolacağim düşüncesi beni çok bunaltıyor. Evimi ayırmayı çok istiyorum ama olacakları düşünüyorum annemi acillerden toplarım, inanılmaz kurban psikolojisi var, kardeşlerimde büyük oranda cephe alır. Ne yazık ki ailemde şöyle nir bakış açısı var evlenmeden ayrı eve çıkmak = o…
 
En büyük korkum sırf evden kaçmak için ysnlış bir evlilik kararı vermekti. Yakın zamanda erkek arkadaşımdan ayrıldım, anneci ve bağımsız olmadığını fark ettiğim için. Buna şükrediyorum, ama bu olayın arsından eve daha da hapsolacağim düşüncesi beni çok bunaltıyor. Evimi ayırmayı çok istiyorum ama olacakları düşünüyorum annemi acillerden toplarım, inanılmaz kurban psikolojisi var, kardeşlerimde büyük oranda cephe alır. Ne yazık ki ailemde şöyle nir bakış açısı var evlenmeden ayrı eve çıkmak = o…
Ya bırakın aileniz dahil kim ne düşünüyorsa düşünsün
Bu hayatı bir kere yaşayacaksınız
Gerekirse acile gidin toplayın aile bireylerini
Max 1 ay sürecek bir kaos
 
Annede ablamda degismez hadi evlendiniz hadi bosandiniz gene aile evine dönüşmü olacak Bu çıkış garantisiz.Onun dışında 30 yaşındasınız doğrumu 20 değil.Belli bı saatden sonra kendini geliştiren insanın kendini yetiştiren insanlarla aynı doğrultuda olmaması normal.Ablanizda sizden farklı bir insan kardessiniz diye aynı olunmaz .Yasamida pencereside farklı.Simdi elestri dışında annenizle başka konu bulamasi normal pencere dar olunca oradan taze hava almak zor .İki şey öneririm birincisi paranın yüzde 50 si o eve gitmesin ikincisi de hayatı yadayan kim annemi ablamı soz mi annenizin bazı tavırları zorlama bu böyle olmaz Allah bile kişisel iradeyi yaratmış kararı insana bırakmış.Bu olmaz .Yapılacak şey bellide yapabilirmisiniz bu kadar manipilatör içinde bilemem.Baxen sevgi denilen şey zorbalıkla karıştırılabilir.
 
Selamlar, kendimden bahsedeyim 30 yaşındayım kamuda çalışıyorum iyi bir mesleğim ve gelirim var. Ailemle birlikte yaşıyoruz ( annem, erkek kardeşim, ben / babam vefat etti bir de başka şehirde yaşayan evli bir ablam var)

Sorunum şu ailemdeki kişiler kötü insanlar değil ama uyuşmuyoruz. Annem çok müdehaleci bir insan ve her an her şeyime müdehale ediyor. Kıyafetlerime, alışverişime, yediğime içtiğime. Ablamla çok iyi anlaşıyorlar ve sürekli olarak ben evde yokken telefonda benimle ilgili konuşup beni eleştiriyorlar, şahit olduğu zaman erkek kardeşim haber veriyor bana. Erkek kardeşimle iyi anlaşıyoruz birbirimizin sınırlarına saygılıyız ve arkadaş gibiyiz (25 yaşında) O da benzer sorunları yaşadığı için beni anlıyor ama o erkek olduğu için daha kolay sınır çizebiliyor.

Annem bir ara pantalonlarımı çöpe atmıştı dar paça pantalon giymemi istemediği için.
Dün kuaförde randevum vardı iş çıkışı 20 ye randevu ayarlamıştım beni sayısız arayıp hakaret etti çabuk eve gel bu saatte sokakta ne işin var diye. Çok boğuluyor hissediyorum.
Haftasonu arkadaşlarımla görüşüyorum sürekli engel olmaya çalışıyor. Haftaiçi işte çalışayım haftasonu temizlik yapayım istiyor. Ben ona bir kaç kez temizlik için yardımcı çağırdım ve sürekli birisini ayarlayabileceğimi söyledim bütçem el veriyor ben yapamıyorum haftaiçi iş haftasonu ev bunaltıyor ama bunu da kabul etmedi. (Evde hiç bir şey yapmıyor değilim bu arada elimden geldiğince süpürge, silme, mutfak banyo temizliği yapıyorum düzenli olarak)

Ayrı eve çıkmak çok büyük kaos olur, evet belki zamanla kırgınlık geçer ama bu şekilde yüz göz olmak istemiyorum.

Evlilik yolu ile evden ayrılmak aileme göre tek yol (zihin olarak oldukça muhafazakar bir anne-ablaya sahibim)

Şuan bir evlilik durumum yok olur mu bunu bilmem mümkün değil. Ama hayatımın en güzel zamanlarını istemediğim şekilde geçiriyorum. Geçen akşam arkafaşım davet etti tek yaşıyor evde kavga çıkardı annem. Onun toksik tutunundan çok sıkıldım, iyi bir iletişimimiz yok.

Bir şeyleri değiştirmek istiyorum kendim için ama yakın zamanda ilişkisel olarak da yorucu bir süreç yaşadım, sağlıklı düşünüp aksiyon alamıyorum, görüşleriniz benim için çok önemli.

Ablam da 2. Annem gibi onunla da anlaşamıyoruz, çok muhafazakar ve geleneksel bir zihin yapıları var. Benden bekledikleri şu gezme hiç bir yere gitme, paranı hiç harcama biriktir. Namaz kıl kuran oku işe git gel.

Aileme her konuda maddi olarak çok destek oluyorum, ihtiyaç sahibi değiller ama evde bir şey alınacaksa alıyorum faturaları ödüyorum. Kira vb. ödemiyoruz. Mutfak alışverişlerinde destek oluyorum. Temizlik büyük yapılacaksa mutlaka yardımcı çağırıyorum.

Sadece çok bunaldım ve istediğim hayatı yaşayamıyorum. Biraz dağınık yazdıysam kusura bakmayın. Önerilerinize çok ihtiyacım var


Annenlere nerede ne yaptığının raporunu, hesabını vermene gerek yok. İşle ilgili, evrak işi, kongre/konferans, eğitim gibi şeyleri bahane edeceksin. Kursa yazıldım haftasonu diyeceksin, keyfine bakacaksın.

Sadece annenin gazını almak için arada onu gezmeye götür, ya da maddi durumunuzu sıkmazsa onu bir gezi turuna gönder. Kadınlara özel turlarla gezebilir.

Annenin sizden başka hayatı yoksa, öyle birkaç komşuyla arada sırada oturup kalkmaktan bahsetmiyorum, hayatta uğraşı yoksa elbette sizlerle böyle uğraşır. Bu yüzden ilgisini dağıtmak gerek. Özel keman dersi bile aldırabilirsin, hayatına yenilik girsin.
 
Ayrı eve çıkmak çok büyük kaos olur, evet belki zamanla kırgınlık geçer ama bu şekilde yüz göz olmak istemiyorum.
Üzgünüm ama bu durumdan baska care yok.30 yasındasınız sınırlarınıza,hayatınıza ailenizde olsa saygı göstermek zorunda.
 
Ben 25 yaşında falandim. Ailem de İstanbul'da yaşıyordu ama ben işime uzak diye hem de aile evinde gerçekten yapamadığım için ayrı bir ev tutmuştum. Hayatımın en iyi yılını yaşadım diyebilirim. Allah canlarını sağ etsin bu çok ayrı bir konu ama özellikle annemle kafalarimiz hiç uymuyor. Sizinki gibi dini vb beklentileri de yok bu arada. Birçok sebepten ötürü. Annem bayağı ayilip bayılmıştım yalandan tabiki :) bir süre de konusmamisti benimle. Ama ben yolumdan vazgecmedim. İyi ki de ayrı eve çıkmışım. Anneniz ve ablaniz tahminim babanız vefat etmis olduğu için koruyup kollamak istiyor. Ama farkında olmadan fazlaca abartmislar. Sınırlarınizi çizin. Düzgünce konusun. Baktınız yine oluru yok bence ayrı eve çıkın. Bir süre konuşmazlar sonra yine onlar yanaşır
 
Annenlere nerede ne yaptığının raporunu, hesabını vermene gerek yok. İşle ilgili, evrak işi, kongre/konferans, eğitim gibi şeyleri bahane edeceksin. Kursa yazıldım haftasonu diyeceksin, keyfine bakacaksın.

Sadece annenin gazını almak için arada onu gezmeye götür, ya da maddi durumunuzu sıkmazsa onu bir gezi turuna gönder. Kadınlara özel turlarla gezebilir.

Annenin sizden başka hayatı yoksa, öyle birkaç komşuyla arada sırada oturup kalkmaktan bahsetmiyorum, hayatta uğraşı yoksa elbette sizlerle böyle uğraşır. Bu yüzden ilgisini dağıtmak gerek. Özel keman dersi bile aldırabilirsin, hayatına yenilik girsin.
Çok güzel yazmışsınız, annem komşu ile bile oturup kalkmaz, tek hayatı çocukları, babamın ani vefatı ile son 4 yıldır böyle. Maddi olarak olanakları iyi bir aileyiz kardeşimin kendi işi var 24 yaşına ragmen iyi kazanıyor, benim yine aynı kazancım iyi, anneminde kira ve emeklilik gibi gelirleri var ama çok kıtlık psikolojisi var, dışarıda 1 kahve içmeye çıkarsam bin tane laf söylüyor asla yiyip içmez, yer içersek de saatlerce söylenir, kurs gibi şeyleri teklif ettim onun ilgi alanına yönelik, yeni insanlarla tanışır sohbet edersin sana da iyi gelir dedim evde durdukça iş çıkıyor sen de bunalıyorsun dedim ama benim serseri işlerine vaktim yok evde oturur kuran okurum namaz kılarım gibi şeyler söyledi. Artık hiç bir şey teklif etmiyorum. Odamda sıkışıp kaldım, çok çaresizim o yüzden buraya yazıp fikirlerinizi görmek istedim
 
Ben 25 yaşında falandim. Ailem de İstanbul'da yaşıyordu ama ben işime uzak diye hem de aile evinde gerçekten yapamadığım için ayrı bir ev tutmuştum. Hayatımın en iyi yılını yaşadım diyebilirim. Allah canlarını sağ etsin bu çok ayrı bir konu ama özellikle annemle kafalarimiz hiç uymuyor. Sizinki gibi dini vb beklentileri de yok bu arada. Birçok sebepten ötürü. Annem bayağı ayilip bayılmıştım yalandan tabiki :) bir süre de konusmamisti benimle. Ama ben yolumdan vazgecmedim. İyi ki de ayrı eve çıkmışım. Anneniz ve ablaniz tahminim babanız vefat etmis olduğu için koruyup kollamak istiyor. Ama farkında olmadan fazlaca abartmislar. Sınırlarınizi çizin. Düzgünce konusun. Baktınız yine oluru yok bence ayrı eve çıkın. Bir süre konuşmazlar sonra yine onlar yanaşır
Aslında geçmişimde böyle bir tecrübem oldu, zorunluluk sebebi ile ayrı eve çıktım 1yıl. Ama tam o süreçte babam vefat edince aileme destek olmak için ve kendim iyi değilim diye ailemin yanına geldim, tayin oldum. O zaman zorunluluktu iş sebebi ile engel olamayacak durumdalardı. Tadını aldığım için daha üzücü şuan her şey
 
Selamlar, kendimden bahsedeyim 30 yaşındayım kamuda çalışıyorum iyi bir mesleğim ve gelirim var. Ailemle birlikte yaşıyoruz ( annem, erkek kardeşim, ben / babam vefat etti bir de başka şehirde yaşayan evli bir ablam var)

Sorunum şu ailemdeki kişiler kötü insanlar değil ama uyuşmuyoruz. Annem çok müdehaleci bir insan ve her an her şeyime müdehale ediyor. Kıyafetlerime, alışverişime, yediğime içtiğime. Ablamla çok iyi anlaşıyorlar ve sürekli olarak ben evde yokken telefonda benimle ilgili konuşup beni eleştiriyorlar, şahit olduğu zaman erkek kardeşim haber veriyor bana. Erkek kardeşimle iyi anlaşıyoruz birbirimizin sınırlarına saygılıyız ve arkadaş gibiyiz (25 yaşında) O da benzer sorunları yaşadığı için beni anlıyor ama o erkek olduğu için daha kolay sınır çizebiliyor.

Annem bir ara pantalonlarımı çöpe atmıştı dar paça pantalon giymemi istemediği için.
Dün kuaförde randevum vardı iş çıkışı 20 ye randevu ayarlamıştım beni sayısız arayıp hakaret etti çabuk eve gel bu saatte sokakta ne işin var diye. Çok boğuluyor hissediyorum.
Haftasonu arkadaşlarımla görüşüyorum sürekli engel olmaya çalışıyor. Haftaiçi işte çalışayım haftasonu temizlik yapayım istiyor. Ben ona bir kaç kez temizlik için yardımcı çağırdım ve sürekli birisini ayarlayabileceğimi söyledim bütçem el veriyor ben yapamıyorum haftaiçi iş haftasonu ev bunaltıyor ama bunu da kabul etmedi. (Evde hiç bir şey yapmıyor değilim bu arada elimden geldiğince süpürge, silme, mutfak banyo temizliği yapıyorum düzenli olarak)

Ayrı eve çıkmak çok büyük kaos olur, evet belki zamanla kırgınlık geçer ama bu şekilde yüz göz olmak istemiyorum.

Evlilik yolu ile evden ayrılmak aileme göre tek yol (zihin olarak oldukça muhafazakar bir anne-ablaya sahibim)

Şuan bir evlilik durumum yok olur mu bunu bilmem mümkün değil. Ama hayatımın en güzel zamanlarını istemediğim şekilde geçiriyorum. Geçen akşam arkafaşım davet etti tek yaşıyor evde kavga çıkardı annem. Onun toksik tutunundan çok sıkıldım, iyi bir iletişimimiz yok.

Bir şeyleri değiştirmek istiyorum kendim için ama yakın zamanda ilişkisel olarak da yorucu bir süreç yaşadım, sağlıklı düşünüp aksiyon alamıyorum, görüşleriniz benim için çok önemli.

Ablam da 2. Annem gibi onunla da anlaşamıyoruz, çok muhafazakar ve geleneksel bir zihin yapıları var. Benden bekledikleri şu gezme hiç bir yere gitme, paranı hiç harcama biriktir. Namaz kıl kuran oku işe git gel.

Aileme her konuda maddi olarak çok destek oluyorum, ihtiyaç sahibi değiller ama evde bir şey alınacaksa alıyorum faturaları ödüyorum. Kira vb. ödemiyoruz. Mutfak alışverişlerinde destek oluyorum. Temizlik büyük yapılacaksa mutlaka yardımcı çağırıyorum.

Sadece çok bunaldım ve istediğim hayatı yaşayamıyorum. Biraz dağınık yazdıysam kusura bakmayın. Önerilerinize çok ihtiyacım var
Tek çaren evini ayırmak. Kavgayı göze almazsan özgürlüğüne kavuşamazsın.
 
Çok güzel yazmışsınız, annem komşu ile bile oturup kalkmaz, tek hayatı çocukları, babamın ani vefatı ile son 4 yıldır böyle. Maddi olarak olanakları iyi bir aileyiz kardeşimin kendi işi var 24 yaşına ragmen iyi kazanıyor, benim yine aynı kazancım iyi, anneminde kira ve emeklilik gibi gelirleri var ama çok kıtlık psikolojisi var, dışarıda 1 kahve içmeye çıkarsam bin tane laf söylüyor asla yiyip içmez, yer içersek de saatlerce söylenir, kurs gibi şeyleri teklif ettim onun ilgi alanına yönelik, yeni insanlarla tanışır sohbet edersin sana da iyi gelir dedim evde durdukça iş çıkıyor sen de bunalıyorsun dedim ama benim serseri işlerine vaktim yok evde oturur kuran okurum namaz kılarım gibi şeyler söyledi. Artık hiç bir şey teklif etmiyorum. Odamda sıkışıp kaldım, çok çaresizim o yüzden buraya yazıp fikirlerinizi görmek istedim

Belli bir süreçte yaşlılar paraları olsa bile sanki o paralar ansızın elden gidecek, yetmeyecek psikolojisine giriyorlar. Yaş aldıkça bu paralarda gidince ben elden ayaktan düşersem ne halde olacağım, bakımımı hangi parayla nasıl sağlayacağım endişesi yaşıyorlar. Annende ablanın gölgesinde kaldığı için benzer huylara sahip.

Ona sormana gerek yok. Kendin mesela bir kadın hocadan keman dersi al, annen evdeyken çağır, hocayla konuş önceden yarım saat bana yarım saat anneme ders verin, 500 liralık derse 250 de annene. Ya da gezi turu direkt al, rezervasyon yaptım ikimiz gidelim de.
 
Selamlar, kendimden bahsedeyim 30 yaşındayım kamuda çalışıyorum iyi bir mesleğim ve gelirim var. Ailemle birlikte yaşıyoruz ( annem, erkek kardeşim, ben / babam vefat etti bir de başka şehirde yaşayan evli bir ablam var)

Sorunum şu ailemdeki kişiler kötü insanlar değil ama uyuşmuyoruz. Annem çok müdehaleci bir insan ve her an her şeyime müdehale ediyor. Kıyafetlerime, alışverişime, yediğime içtiğime. Ablamla çok iyi anlaşıyorlar ve sürekli olarak ben evde yokken telefonda benimle ilgili konuşup beni eleştiriyorlar, şahit olduğu zaman erkek kardeşim haber veriyor bana. Erkek kardeşimle iyi anlaşıyoruz birbirimizin sınırlarına saygılıyız ve arkadaş gibiyiz (25 yaşında) O da benzer sorunları yaşadığı için beni anlıyor ama o erkek olduğu için daha kolay sınır çizebiliyor.

Annem bir ara pantalonlarımı çöpe atmıştı dar paça pantalon giymemi istemediği için.
Dün kuaförde randevum vardı iş çıkışı 20 ye randevu ayarlamıştım beni sayısız arayıp hakaret etti çabuk eve gel bu saatte sokakta ne işin var diye. Çok boğuluyor hissediyorum.
Haftasonu arkadaşlarımla görüşüyorum sürekli engel olmaya çalışıyor. Haftaiçi işte çalışayım haftasonu temizlik yapayım istiyor. Ben ona bir kaç kez temizlik için yardımcı çağırdım ve sürekli birisini ayarlayabileceğimi söyledim bütçem el veriyor ben yapamıyorum haftaiçi iş haftasonu ev bunaltıyor ama bunu da kabul etmedi. (Evde hiç bir şey yapmıyor değilim bu arada elimden geldiğince süpürge, silme, mutfak banyo temizliği yapıyorum düzenli olarak)

Ayrı eve çıkmak çok büyük kaos olur, evet belki zamanla kırgınlık geçer ama bu şekilde yüz göz olmak istemiyorum.

Evlilik yolu ile evden ayrılmak aileme göre tek yol (zihin olarak oldukça muhafazakar bir anne-ablaya sahibim)

Şuan bir evlilik durumum yok olur mu bunu bilmem mümkün değil. Ama hayatımın en güzel zamanlarını istemediğim şekilde geçiriyorum. Geçen akşam arkafaşım davet etti tek yaşıyor evde kavga çıkardı annem. Onun toksik tutunundan çok sıkıldım, iyi bir iletişimimiz yok.

Bir şeyleri değiştirmek istiyorum kendim için ama yakın zamanda ilişkisel olarak da yorucu bir süreç yaşadım, sağlıklı düşünüp aksiyon alamıyorum, görüşleriniz benim için çok önemli.

Ablam da 2. Annem gibi onunla da anlaşamıyoruz, çok muhafazakar ve geleneksel bir zihin yapıları var. Benden bekledikleri şu gezme hiç bir yere gitme, paranı hiç harcama biriktir. Namaz kıl kuran oku işe git gel.

Aileme her konuda maddi olarak çok destek oluyorum, ihtiyaç sahibi değiller ama evde bir şey alınacaksa alıyorum faturaları ödüyorum. Kira vb. ödemiyoruz. Mutfak alışverişlerinde destek oluyorum. Temizlik büyük yapılacaksa mutlaka yardımcı çağırıyorum.

Sadece çok bunaldım ve istediğim hayatı yaşayamıyorum. Biraz dağınık yazdıysam kusura bakmayın. Önerilerinize çok ihtiyacım var
Valla maaş da var ayrı eve çıkın yani. Bunu anlamıyorum hiç. İş var yaş gelmiş ayrı ev ayrı düzen şart
 
X