- 27 Ekim 2024
- 97
- 105
- 8
- Konu Sahibi kitapkurdu1991
- #1
Uzun yazabilirim ama nolur özet falan okuyun vaktiniz yoksa 
Biz hemen hemen 4 senedir evliyiz çocuk yok. İyi şeyleri yazayım önce. Büyük kavgalar, şiddet, aldatma, kv kp müdahalesi, kötü alışkanlıklar ikimizde de yok. Hayattaki hedeflerimiz ve hayallerimiz aynı. Ev işleriyle ilgili sıkıntılarımız vardı. Konuşup buzdolabına haftalık liste asıp şimdilik çözdük gibi görünüyor. Peki ben neden huzursuz hissediyorum? Şimdi birkaç örnek vericem.
•Biz sevgiliyken aynı evde yaşamadık ve ben aşırı heyecanlıydım evlenince aynı evin içinde olucaz diye. Genelde anlaşıyoruz ama ben hâlâ adapte olamadım. Sıkıntılı mıyım neyim anlamadım kendimi.
• Eşim sürekli beni bazı konularda eğitmeye çalışıyor ve ben sinir oluyorum buna. Mesela ayda bir iki kere tatlı sipariş ederim. Birkaç gün önce yine edecekken "ya napıyorsun paranı biriktir" dedi. Kredi kartı benim, ekstresini ben ödüyorum, yorularak çalışan da benim. Küçük bir tatlı alamayacak mıyım.
• Ailesinde bir türlü "kabul" edilmiş hissetmiyorum. Düğün hediyesi falan zaten almadım ama onu da geçtim, hasta olduğumda ya da doğum günlerimde falan pek sallanmadım. Ha mesafenin kendi selametime olduğunu biliyorum evet. Ama çocukluktan sevgi eksikliği mi ne bileyim ya içime sinmiyor bir türlü.
• Eşimle aramızda aman aman bir yaş farkı yok ama benden önce gezip ettiği için hayat tecrübesi benden fazla. En son yine böyle bana bir şeyler dikte etmeye çalışınca, "ya acaba senin benden daha tecrübeli birine mi ihtiyacın var" dedim. O da bilmiyorum dedi. Öyle mutsuz uyuduk. Sabah terfi için mülakatı vardı ve üzüldüğü için kötü geçmiş falan. Yani gamsız da değil kafasına takıyor.
• Saçma bir ayrıntı ve inandığımdan da değil ama yine yazıcam. Biz bu kiralık eve 8 ay önce taşındık. Bari her şey elimizin altında olsun diye eşimin ailesinin evinden eski albümlerini falan almaya gittik. Küçük bir kutu işte içinde eski karneler, devlet dairelerinde yapılan kâğıtlar var. Bir köşede dursun diye bıraktık açıp incelemedik 8 ay. Geçen gün açtık içinde böyle eski alfabeden bazı kelimelerin yazıldığı bir kâğıt çıktı. Ritüel gibi bir şey. Kâğıt da eski bir kâğıt yani belli 20-30 yılı var. Kimin için yapılmış bilmiyoruz. Eski alfabe bilen bir arkadaşımıza incelesin diye sorduk. Evde tutmayın karanlık işler dedi. Yırttık attık ama evi etkiledi mi bilmiyorum ya cidden saçma düşününce.
• Gördüğünüz gibi üstüne basıp aha da sebep bu diyebileceğim bir şey yok ama huzurlu hissetmiyorum. Birbirimizin vaktini de alalım istemiyoruz ama seviyoruz da. Yani dile getiriyoruz sevgimizi hep. Sizce aile terapisi mi olmalı? Yoksa cidden bir yere varamaz mıyız?
Biz hemen hemen 4 senedir evliyiz çocuk yok. İyi şeyleri yazayım önce. Büyük kavgalar, şiddet, aldatma, kv kp müdahalesi, kötü alışkanlıklar ikimizde de yok. Hayattaki hedeflerimiz ve hayallerimiz aynı. Ev işleriyle ilgili sıkıntılarımız vardı. Konuşup buzdolabına haftalık liste asıp şimdilik çözdük gibi görünüyor. Peki ben neden huzursuz hissediyorum? Şimdi birkaç örnek vericem.
•Biz sevgiliyken aynı evde yaşamadık ve ben aşırı heyecanlıydım evlenince aynı evin içinde olucaz diye. Genelde anlaşıyoruz ama ben hâlâ adapte olamadım. Sıkıntılı mıyım neyim anlamadım kendimi.
• Eşim sürekli beni bazı konularda eğitmeye çalışıyor ve ben sinir oluyorum buna. Mesela ayda bir iki kere tatlı sipariş ederim. Birkaç gün önce yine edecekken "ya napıyorsun paranı biriktir" dedi. Kredi kartı benim, ekstresini ben ödüyorum, yorularak çalışan da benim. Küçük bir tatlı alamayacak mıyım.
• Ailesinde bir türlü "kabul" edilmiş hissetmiyorum. Düğün hediyesi falan zaten almadım ama onu da geçtim, hasta olduğumda ya da doğum günlerimde falan pek sallanmadım. Ha mesafenin kendi selametime olduğunu biliyorum evet. Ama çocukluktan sevgi eksikliği mi ne bileyim ya içime sinmiyor bir türlü.
• Eşimle aramızda aman aman bir yaş farkı yok ama benden önce gezip ettiği için hayat tecrübesi benden fazla. En son yine böyle bana bir şeyler dikte etmeye çalışınca, "ya acaba senin benden daha tecrübeli birine mi ihtiyacın var" dedim. O da bilmiyorum dedi. Öyle mutsuz uyuduk. Sabah terfi için mülakatı vardı ve üzüldüğü için kötü geçmiş falan. Yani gamsız da değil kafasına takıyor.
• Saçma bir ayrıntı ve inandığımdan da değil ama yine yazıcam. Biz bu kiralık eve 8 ay önce taşındık. Bari her şey elimizin altında olsun diye eşimin ailesinin evinden eski albümlerini falan almaya gittik. Küçük bir kutu işte içinde eski karneler, devlet dairelerinde yapılan kâğıtlar var. Bir köşede dursun diye bıraktık açıp incelemedik 8 ay. Geçen gün açtık içinde böyle eski alfabeden bazı kelimelerin yazıldığı bir kâğıt çıktı. Ritüel gibi bir şey. Kâğıt da eski bir kâğıt yani belli 20-30 yılı var. Kimin için yapılmış bilmiyoruz. Eski alfabe bilen bir arkadaşımıza incelesin diye sorduk. Evde tutmayın karanlık işler dedi. Yırttık attık ama evi etkiledi mi bilmiyorum ya cidden saçma düşününce.
• Gördüğünüz gibi üstüne basıp aha da sebep bu diyebileceğim bir şey yok ama huzurlu hissetmiyorum. Birbirimizin vaktini de alalım istemiyoruz ama seviyoruz da. Yani dile getiriyoruz sevgimizi hep. Sizce aile terapisi mi olmalı? Yoksa cidden bir yere varamaz mıyız?
bizde durumlar boyleydi.yani ayrica birbirinizi kabulleneceksiniz seveceksiniz olduginuz gibi.gecmisi gecmiste birakacaksiniz.bence evliliginizde buyuk bi problem yok.heyecan katamiyor her iki tarafta.
