Merhaba arkadaşlar benim eşim çalışıyor ben evdeyim küçük de bir bebeğim var
Geçen ay biz bir hastalık yakalandık gripsel bir enfeksiyon diyebilirim kısaca, ben geçen ayda annemden rica etmiştim anneciğim buraya gelir misin yanıma ben hastayım çocuğa bakamıyorum çocuk da hasta en azından bir 2 saat uyusam dinlensem biraz kendimi toparlasam gece uykusuzluğu da giriyor çünkü işin içine çocukta hasta olunca malum ateş olabiliyor bir şeyler oluyor ve ben bir türlü toparlaamadım hastalığın bir türlü geçmedi yani grip bir türlü toparlamadı bize neyse ben anneme gelir misin dedim annem bana o zaman dedi ki ben gelemem hastalığını bana geçirirsin dedi baban var hasta hastalıkları var onu hasta hasta ederiz dedi bana ama babam zaten kronik hasta olduğu için ona devletin her sene ücretsiz olarak sunduğu bir grip iğnesi var yani kolay kolay kolay hastalığa maşallah ki yakalanmıyor inşallah da hiç yakalanmaz Allah’ım korusun. Tabi bu durum benim çok ağırıma gitti çünkü gerçekten gerçekten ayakta aşırı derecede zor duruyordum çocuk bronşite döndü o hastalık evresinden daha ileri seviyede bir hastalık olan bronşite döndü ben ağla ağla neyse o hastalığı atlattık ben hiçbir şey olmamış gibi devam ettim annemle konuşmaya tabii o zaman biraz sitem ettim şimdi yine hasta oldum dedim ki hani bu sefer yapma tekrar rica ettim anne gelir misin biraz durur musun çocuğa baksan Ben de işte bu arada evden de çalışıyorum yapmam gereken bir işim vardı hem onu yapayım yani dinlenmekten bile değil işimi yapmak için annemi Çağırmıştım çünkü çocuk çok mızmız hani illaki ilgi istiyor oraya gitmiyorum babama hastalık geçer diye yanıma Çağırmıştım annemi yine aynı şeyi söyledi bana o kadar kırıldım o kadar ağladım arıyor beni işte sen açmasan bile bana torunumu göster diyor kalbim paramparça oldu bir insan evladına gerçekten bunu yapar mı Anlayamıyorum gerçekten çok ağırıma gidiyor konuşuyorum işte anlatıyorum ben sana bu bu sebepten kırıldım tabii ki de bağırarak anlatıyorum çok sinirliyim konuşurken ağlayarak da bağırarak anlatmak durumunda kalıyorum sinirim öyle dışa çıkıyor bana dedi ki evlendin sen senin yükünü biraz üstümden atacağımsen evlendin artık kendini idare et. sen kendine köle olmamı istiyorsun dedi Allahınızı severseniz hasta evladına bir çorba yapmak ya da gelip torununa bakmak kölelik mi biri bana bir söylesin artık kafayı yiyecegim annedir diyorum niye böyle çok despot bir kadın bilmiyorum yani önerilerinizi açığım çok da uzun yazmışım daha bir sürü şey var da bu iki olay dan daha detaylı şeyleri size anlayın yani
Ama insan insana muhtaç olabiliyor bu dünyada, zorda kaldık mı ilk en yakınlarımızdan istemezmiyiz? Anne bu evladına bakması gerekmezmi çok şaşkınım açıkcasıİki tarafta kendinizce haklısınız, şahsen ben annem dahi olsa ilkinde gelmeyeni ikinci kez çağırmam…
Anne- kız ilişkileri herkeste aynı olmayabiliyor maalesef…
Sanuırıım haklısınızİlkinde gelmeyeceğini söylemiş zaten tekrar aramanız yersiz olmuş .
Başka yardım edebilecek aile yakınınız yoksa haftanın belirli günleri size yardım edebilecek bir yardımcı bulmalısınız .
Ama insan insana muhtaç olabiliyor bu dünyada, zorda kaldık mı ilk en yakınlarımızdan istemezmiyiz? Anne bu evladına bakması gerekmezmi çok şaşkınım açıkcası
Benimde evladım var düşünüyorum ben yapmam çağırsa giderim diyorum o niye böyle yapıyor. Konuşuyorum ona kırgınlıklarımıda söylüyorum ama nasıl hep haklı inanamazsınız şok. Açıklama bile açıklama değil haklı surat ifadesi ile asla beni duymazcasına geri vites yapmadn öyle duruyo.
Çok şanslısınız. Nazar değmesin.İşte diyorum ya anne kız dinamikleri farklı, benim annem dağları deler gelir ama bir arkadaşımın annesi var evlendin başının çaresine bakacaksın ben emekli hayatı yaşayacağım diyor… Şimdi ne dersin bu anneye içinden bir şeyler dersin ama sesli olarak bir şey deme hakkın yok maalesef. Öyle kabul etmen gerekiyor.
Çok şanslısınız. Nazar değmesin.
Anne bu küssem vicdan yapıyorum konuşunca kendimden iğreniyorum ne yapacağımı şaşırdım arada bir denge kuramıyorum sürekli bana sen ne yaptın ki bana da benden bir şey bekliyorsun diyor ben zaten kendi ayaklarımın üzerinde durmaya tabii ki zorundayım evlendim ama hastalık yani evde hastayım güçten düşmüşüm lohusayım ya da dediğiniz gibi burada benim elimden hiçbir şey gelmiyor hadi lohusa iken orada kaldım baktı da o zaman bile bu sefer kız kardeşim işte annem yoruluyor o yüzden iş tutmuyorsun falan filan diye laf sokmuştu çok ağlamıştım lohusa halimle. Hadi onun için benden özür dilendi ama şimdi hastalık dönemlerinde yani bebeğim küçük olmasa inanın hasta olunca gene çağırmam ben bebeğim küçük ama bebeksiz bir evlilik dönemi de yaşadım yani bebek yapmaya evliliğimde 4. Yılımda karar verdim ben o dört sene boyunca hiç hastalığımda annemi çağırmadım yanıma ama şu an hasta olunca güçten düşüyorsunuz ya ayakta zor duruyorsunuz bebekle ilgilenmek çok zor oluyor bu yüzden muhtaç kaldım ama annem bunu anlamıyor ne yapacağımı şaşırdım nasıl bir tavır takıncağımı şaşırdım kavga edince bile ya umurunda değil ya nasıl anlatayım o hep haklı annem her zaman haklı dediğiniz gibi ben yapmıyorsam tembellikten evim dağınıksa ben çok tembelim yani çok garip çok garip bir zihniyet asla neresinden bakarsan bakayım onun tarafından bakarsam da mantıklı gelmeyecek bir sürü olay var anlayamıyorum silsem silemiyorum anne bağırsam onun yaptığı gibi davransam benim vicdanım elvermiyor ama kendime de üzülüyorum bilmiyorumBenzer durumdayim. Gecen sene lohusa depresyonu gecirdim. Ciktim tekrar diyebilirim, ama herseye yetisecek gücüm henüz geri gelmedi. Gecenlerde bunu annemle konusurken bana "Gücün yetmiyorsa ne diye evlenip, 3 cocuk yapiyorsun" dedi yüzüme. Ay pardon, bende hastalanicagimi tahmin etmedim. Esime full acir, ama bana acima duygusu pek yok. Illaha hastanelik olacaksin o zaman belki. Onlara göre ben tembelim sadece. Heleki elimde bir cep telefonu olsun eyvah. Simdi benimle konusmuyor su anda, kendi kendine yine triplerde. Yapacak birsey yok. Annemi ne kadar sevsemde onun beklentilerini "yerine getirmedigim" icin, böyle bir muameleye maruz kaliyorum. Cocukkende bizi yok saymakla cezalandiriyordu. Sonra cocuklari neden onunla dertlesmez diye hayiflanir. Belki ne zaman derdini anlatsan ilk önce ayiplanip kücük düsürüldügünden olabilir mi? Ben artik kendimi anlatmaya, onlari anlamaya calismiyorum. Senlerce herseyi görmezden geldim zaten. Artik yeter yani.
İnşallahSizde çok güzel iyi bir anne olacaksınız
Eşim akşam 8 de geliyor eve zaten 9 da bebişi uyutuyorum onun bna yardım edeceği bir vakit pek olmuyor. Yoksa eder. Ama ikimizde maske taksak geçeceğini zannetmiyorum. Anneminki biraz ilgisizlikten kaynaklanıyor gibi geliyor bana babamı bahane ediyor yani çünkü evin içerisinde kız kardeşim ve erkek kardeşim de var onlar erkek kardeşim okula gidiyor kız kardeşimle çalışıyor onların da hasta oldukları dönemler oluyor mecburen babam o evde kalmak zorunda anneminki biraz bahane yani benle ugrasmak istemiyor zaten bugün de tartışırken lafın arasında senin de yükünü taşıyacak değilim seni üzerimden attım dedi banaAnnenin haklı geçerli nedenleri var. Haksız değil. Belli bir yaşın üstünde ya da hastalıkları olan insanlar için hastalık çok tehlikeli oluyor. Annen gelse ya kendisi hasta olabilir ya da her türlü babana geçebilir, günün sonunda babanın yanına geçecek.
Kocan evde yardımcı olmuyor mu hiç? Haftalık yemek yapabilirsin kolaylık olması için.
Anlatamıyorum ki evlendin yükünü attım artık seni de taşıyamam diyorÇok geçmiş olsun. Madem annen gelmek istemiyor yapacak birşey yok, zorla getiremezsin. Kendi başına idare etmek zorundasın.
Ben bu konularda ölçülü olmak gerektiğini düşünüyorum. Mesela bir teyzem sürekli kızına destek oluyor, hemen her hafta sonu yardıma gidiyor, torun bakıyor. Bakıyorum kuzenimden çok teyzem yoruluyor. Bazende bunalıyor, kızıyor madem bakmayacaktın ne diye peş peşe doğurdun diye. Bir teyzemde asla ilgilenmiyor, doğum yaptığı zaman bile sadece bir gün yanında kaldı. Evlendi artık kendi ayaklarının üzerinde dursun bir zahmet diyor. Bana göre ikiside çok aşırı. Bir insan evlendi anne olduysa kendi yükünü kendi taşıyabilmeli ama hastayken yada lohusayken bile ilgilenmemekte çok fazla bence.
Anne bu küssem vicdan yapıyorum konuşunca kendimden iğreniyorum ne yapacağımı şaşırdım arada bir denge kuramıyorum sürekli bana sen ne yaptın ki bana da benden bir şey bekliyorsun diyor ben zaten kendi ayaklarımın üzerinde durmaya tabii ki zorundayım evlendim ama hastalık yani evde hastayım güçten düşmüşüm lohusayım ya da dediğiniz gibi burada benim elimden hiçbir şey gelmiyor hadi lohusa iken orada kaldım baktı da o zaman bile bu sefer kız kardeşim işte annem yoruluyor o yüzden iş tutmuyorsun falan filan diye laf sokmuştu çok ağlamıştım lohusa halimle. Hadi onun için benden özür dilendi ama şimdi hastalık dönemlerinde yani bebeğim küçük olmasa inanın hasta olunca gene çağırmam ben bebeğim küçük ama bebeksiz bir evlilik dönemi de yaşadım yani bebek yapmaya evliliğimde 4. Yılımda karar verdim ben o dört sene boyunca hiç hastalığımda annemi çağırmadım yanıma ama şu an hasta olunca güçten düşüyorsunuz ya ayakta zor duruyorsunuz bebekle ilgilenmek çok zor oluyor bu yüzden muhtaç kaldım ama annem bunu anlamıyor ne yapacağımı şaşırdım nasıl bir tavır takıncağımı şaşırdım kavga edince bile ya umurunda değil ya nasıl anlatayım o hep haklı annem her zaman haklı dediğiniz gibi ben yapmıyorsam tembellikten evim dağınıksa ben çok tembelim yani çok garip çok garip bir zihniyet asla neresinden bakarsan bakayım onun tarafından bakarsam da mantıklı gelmeyecek bir sürü olay var anlayamıyorum silsem silemiyorum anne bağırsam onun yaptığı gibi davransam benim vicdanım elvermiyor ama kendime de üzülüyorum bilmiyorum
Ev kalabalık mı? Kalabalik ve tüm yük annenizdeyse kadın yorulmuş mu acaba?Anlatamıyorum ki evlendin yükünü attım artık seni de taşıyamam diyor
Annen senden birşey bekliyormu peki? Ben ilk evlendiğimde anneme yakın oturuyordum, komşu çaya gelecek olsa beni arıyordu gel hazırlık yapalım diyeAnlatamıyorum ki evlendin yükünü attım artık seni de taşıyamam diyor
bizim ailenin altın külçesi kız kardeşimdir zaten maddi olarak destek sağladığı için onun yaptıkları her zaman görülür ben tabii ki evlendim yani eşim çalışıyor ben de evden çalışıyorum ama kendi giderlerimiz var maddi olarak hiçbir destek sağlayamıyorum ama kız kardeşim orada yaşıyor yani hani bir şey bozulduğu zaman evde bir eksik olduğu zaman beraber hallediyorlar ama söz konusu ben maddi bir şey yapmadığım için hiçbir şey yapmıyor oluyorum bunu anladığımdan çok ağladım gene ben ağlayarak sinirimi dışarı atıyorum çünkü bana zaten sürekli sen ne yaptın ki lafı var ağızlarında çünkü benim hiçbir şey yapmadığımı düşünüyorlar yani parasal bir şey yapmadıysan hiçbir şey yapmamışsındır ama kardeşimin okulsal tüm olaylarına ben ilgileniyorum ne yapıyorsa ders çalışıyormu işte nasıl bir dershaneye yazdıralım hiç araştırma falan umurlarında olmaz maddi olarak evet onlar ödüyorlar ama sen ilgilen işte şunu anlayamadık sen yapıver bizi şuradan şuraya götürüver hep biz yaparız bir gün götürme konusunda şöyle bir olayımız olmuştu bir yere götürecektik onları babamı anneme de eşimle işe yetişmek zorunda kahvaltıda hazırlayamadım çünkü erkenden çıktık oraya gitmek için anneme dedim ki anne dedim kahvaltı hazırlasan dedim eşime orda dedim kahvaltısını yapsa çünkü öbür türlü işe yetişemez yani aç gitmesin dedim ondan sonra ben dedi kahvaltı hazırlayamam benim bir ton işim var falan dedi ben tabi eşime şey demedim bu durumu böyle anlatmadım annem bugün hazırlamayayım falan dedi dedim sonra neyse babamı götürdük eşim beni bıraktı oraya bir yukarı çıktım herkese sürat beş karış ne oldu biz hep senin istediğini yapıyoruz da sen niye karşılıksız bir şey yapmıyorsun işte ben yoruluyorum falan filan dedi kardeşim de zaten çok yangına körükle gider kız kardeşim maşallah annem yoruluyor işte falan filan dedi ben de dedim ki o an yani anlamlandıramadım yani biz de dedim ona bakarsanız sizi oraya götürdüğümüzde yoruluyoruz böyle şeylerin lafı mı yapılır dedim ben dedim bunu yaptığım için sizden karşılık beklediğimden kahvaltı istemedim çıktığımız saatte çocukla hızlıca çıktığımız yetişmek için kahvaltı hazırlayabilecek bir vakit yoktu dedim bu yüzden rica etmiştik dedim falan filan bayağı üstüme geldiler bir tonu ağladım yani sorsan hep haklılar ama o kadar çok iç can yakan olaylar var ki ya burada anlatsam uzar giderBagirmanin hic bir faydasi yok. Cünkü duymak istemiyorlar. Ben cocuklarimi acil durumlar haric cok nadir baskalarina birakirim. Esim arada olmasa keyif icin asla birakamam yani. Ve herkes bana sanki cok büyük bir minnet duymak zorundaymisim gibi davraniyor. Ben nankör degilim..ben kimin bana ne yaptigini, yapmadiklari kadar da biliyorum. Ama benim aile icinde yaptiklarim nedense görülmüyor. Siz bana yardim ediyorsaniz ben size de yardim ediyorum. Hani aile icinde böyle hesaplara girmek bana bastan sacma geliyor. Yabancidan ne farkimiz var o zaman hesap tutacaksak? Hepimiz yetiskin insanlariz evet, her isime zaten imkanim oldugu kadar kendim kosuyorum, ama insan dara düsünce bazen sadece bir iki güzel söz duymak.ister. o bile güc verir, ama yok. Benimkiler hemen bir suclamaya baslar.