Ben alıyorum canım.Tek başıma atlattım ağır dönemlerimi.Şimdi iyiyim ve terapiye devam ediyorum.Kız kardeşim de güçlü ama bize çok sert ,dışarıya ılımlı.Erkek kardeşim de içine kapanık.Onlar için yapacağım en büyük iyilik ayrı ev açmak.Erkek kardeşimi de destekliyorum terapiye gitmesi için.Ama ihtiyaç duymuyor.Kız kardeşim 27 yaşında .O kendisi de gidebilir..onu da yönlendiriyorum.Canım çok zor gerçekten ama ne güzel bir mesleğin var ve kardeşini de yanına alıp kurtarmış oluyorsun herkes anne olmamalı sonra sonuç psikolojisi bozuk çocuklar kardeşin de sen de psikolojik destek almalı ve hayatınıza devam etmelisiniz her şeyden önce kendini sevmeyi öğrenmelisin en önemlisi bu
hayat o kadar pahalı ki..Terapiye gidebilmek büyük lüks.Bütün bu sıkıntıların içine geçim sıkıntısı da giriyor.
Öğretmenim ama o kadar borcum var ki..Zaten maaşın yarısı borca diğer yarısı da kiraya gidiyor..