Ah annelik..:)

Silent_women .!.:

Herkese merhaba.
Yine ben:) En son açtığım konuda kızımın bazı davranışlarından şüphe etmiş uzaman götürmüştüm.
Kızım 2.5 yaşında.
Çok şükür uzman herşeyin normal olduğunu söyledi.
2.5 yaş sendromunu ağır atlattığımızı ve zamanla kaybolacağinı söyledi,ayrıca farkındalık düzeyi çok iyi dedi.
Doğduğundan beri her gün kitap okudum.
İnanılmaz hayal dünyası iyi.
Şuan kitabı açıp kendi kendine okur söyler.
Hikaye uydurur.
Bilmediği söyleyemediği nesne yok.Çok meraklı.
Herseyi sorar.
İletişim çok iyi.
Daha evvel anlattıgım konudaki çogu şey kayboldu doktorunda dediği gibi.
Tek bişey kaldı.
Kızımın bazı takıntılı davranışları.
Mesela örnek verecek olursam;
dolabın kapağı açıksa kendi kapatamıyorsa "kapat,kapat kapat "diye söylenmeye başlıyor.
Kapatınca susup normale dönüyor.
Bunu sadece dolap kapagında yapıyor kelime tekrarını yani.
Mesela süt içecek diyelim,ters tarafı dönük olamaz ön tarafı olacak şekilde içiyor.
(kutu süt)
Herşeyi benim yedirmemi isterdi o davranış tamamen düzelmişti.
Herşeyi kendi yiyip içiyordu ama son 2 gündür yine başladı,anne yedirsin anne içirsin diye.
Yani takıntı yaptı yine.
tam düzelmişken neden tekrar oldu bu?
Son olarak mesela yeni bişey alıp assam onu kabullenmiyor,çıkar onu diyor.
Ve çıkaetama kadar tekrar ediyor.
yeni bi sabunluk aldım zor ikna ettim yenisi kabullenmesi için.
Günlerce bizden beyaz ayakkabı istedi aldık.
gitmiyor o yok diyor,pembe botları seviyorum diyor.
onca ayakkabisi var ama hala ayni ayakkabiyi giyiyor.
Kiyafette oldukça var bu takintisi.
dün elbiseli pijama giymiştim,anne çıkar güzel değil,anne güzel olmamış dedi mesela.çıkarana kadar huysuzluk yapiyor inat ediyor.
evdeki en sevdigi nesneleri(tablo kitap oyuncaklar )ne varsa gelip koltuğa üst üste yiğıp üzerine battaniye örtüyor ve uyuyana kadar asla kaldirmamiza izin vermiyor.
bu davranişida yeni çıktı dediğim gibi.
Acaba korona dolayisiylami etkilendi diyorum.
Bugün eski fotogtafımızı gördü anne yine gidelim oraya neden gitmiyoruz diye sordu.
anlattım yine gidecegiz dedim.
sanirim üzülüyor bişeylerin değiştigini düşünüyor.
Herşeyimiz normal.Yaşıtlarından ilerde bile diyebiliriz.
telefon tablete hiç aliştirmadim.
Cizgi film açsam bilr asla izlemez.
sevdiği tek bisey var,bobo adinda bir cizgi film sadece onu ister.
digerini açacak olursam tepki verir kapat o yok o yok diye tekrar eder.
günde 1_2 saat bile izlemez ama onuda.
oyun kitap etkinliklerle günü kapatiriz.pasta keke börek yapar eğleniriz.
yeme sorunumuz düzeldi şükür bu sayede sizin önerilerinizdendi ve uyguladım cidden birlikte yapimca yemeye başladı.
inatçi ve bazi takintilari ikimiznde hayatını zorlaştiriyor.
Benim sorum.
bunları yaşyan anneler varmi?
geçici bi sürecmi ve nasil davranmam gerekiyor.
üstüne gitmiyorum genelde ilgisini başka yöne çekiyorum ama bazen işe yaramiyor taktimi o an kesinlikle olacak.

Genişletmek için tıkla...

Boleyn Kizi .!.:

Israr ve takıntı çocuklar için normal duruyor.

Eğer israr sonrası istediği oluyorsa... ona biz olumlu pekistirme diyoruz. Yani davranışı ödüllendirerek tekrar etmesine siz sebep oluyorsunuz.

Çocuk bakarken insan yeter ki sussun diye her istediğini yapıyor . Anlıyorum, anneleri de.. kafa götürmüyor bir yerden sonra.

Ama neden böyle diye de sormamak lazım değil mi

Sonunda pes edeceğinizi biliyor. Ondan yapıyor.

Takıntı ve ısrar değişir . Ve fakat onun yerine başka huy gelir. Pekiştirdiginiz davranışlar kolay sönmez. Bunu unutmayın

Genişletmek için tıkla...

Silent_women .!.:

Çok haklısınız öyle inatçiki malesef kafa kaldırmayınca kimk zaman pekiştiriyorum.
Ama hep yapmıyorum bunu inanın.
Bunun farkındayım.Zaman zaman caresiz kalıyorum

Genişletmek için tıkla...

tintinn .!.:

2 yaş sendromu özelliği değil mi bu?
Ben öyle biliyorum.
Bu yaştaki çocuklar kendi kişiliğini oluştururken inatlaşırlar. Çok uzatmadan, işi inada çevirmeden izin verip geçmek lazım diye biliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Silent_women .!.:

Herkese merhaba.
Yine ben:) En son açtığım konuda kızımın bazı davranışlarından şüphe etmiş uzaman götürmüştüm.
Kızım 2.5 yaşında.
Çok şükür uzman herşeyin normal olduğunu söyledi.
2.5 yaş sendromunu ağır atlattığımızı ve zamanla kaybolacağinı söyledi,ayrıca farkındalık düzeyi çok iyi dedi.
Doğduğundan beri her gün kitap okudum.
İnanılmaz hayal dünyası iyi.
Şuan kitabı açıp kendi kendine okur söyler.
Hikaye uydurur.
Bilmediği söyleyemediği nesne yok.Çok meraklı.
Herseyi sorar.
İletişim çok iyi.
Daha evvel anlattıgım konudaki çogu şey kayboldu doktorunda dediği gibi.
Tek bişey kaldı.
Kızımın bazı takıntılı davranışları.
Mesela örnek verecek olursam;
dolabın kapağı açıksa kendi kapatamıyorsa "kapat,kapat kapat "diye söylenmeye başlıyor.
Kapatınca susup normale dönüyor.
Bunu sadece dolap kapagında yapıyor kelime tekrarını yani.
Mesela süt içecek diyelim,ters tarafı dönük olamaz ön tarafı olacak şekilde içiyor.
(kutu süt)
Herşeyi benim yedirmemi isterdi o davranış tamamen düzelmişti.
Herşeyi kendi yiyip içiyordu ama son 2 gündür yine başladı,anne yedirsin anne içirsin diye.
Yani takıntı yaptı yine.
tam düzelmişken neden tekrar oldu bu?
Son olarak mesela yeni bişey alıp assam onu kabullenmiyor,çıkar onu diyor.
Ve çıkaetama kadar tekrar ediyor.
yeni bi sabunluk aldım zor ikna ettim yenisi kabullenmesi için.
Günlerce bizden beyaz ayakkabı istedi aldık.
gitmiyor o yok diyor,pembe botları seviyorum diyor.
onca ayakkabisi var ama hala ayni ayakkabiyi giyiyor.
Kiyafette oldukça var bu takintisi.
dün elbiseli pijama giymiştim,anne çıkar güzel değil,anne güzel olmamış dedi mesela.çıkarana kadar huysuzluk yapiyor inat ediyor.
evdeki en sevdigi nesneleri(tablo kitap oyuncaklar )ne varsa gelip koltuğa üst üste yiğıp üzerine battaniye örtüyor ve uyuyana kadar asla kaldirmamiza izin vermiyor.
bu davranişida yeni çıktı dediğim gibi.
Acaba korona dolayisiylami etkilendi diyorum.
Bugün eski fotogtafımızı gördü anne yine gidelim oraya neden gitmiyoruz diye sordu.
anlattım yine gidecegiz dedim.
sanirim üzülüyor bişeylerin değiştigini düşünüyor.
Herşeyimiz normal.Yaşıtlarından ilerde bile diyebiliriz.
telefon tablete hiç aliştirmadim.
Cizgi film açsam bilr asla izlemez.
sevdiği tek bisey var,bobo adinda bir cizgi film sadece onu ister.
digerini açacak olursam tepki verir kapat o yok o yok diye tekrar eder.
günde 1_2 saat bile izlemez ama onuda.
oyun kitap etkinliklerle günü kapatiriz.pasta kek börek yapar eğleniriz.
yeme sorunumuz düzeldi şükür bu sayede sizin önerilerinizdendi ve uyguladım cidden birlikte yapimca yemeye başladı.
inatçi ve bazi takintilari ikimiznde hayatını zorlaştiriyor.
Benim sorum.
bunları yaşyan anneler varmi?
geçici bi sürecmi ve nasil davranmam gerekiyor.
üstüne gitmiyorum genelde ilgisini başka yöne çekiyorum ama bazen işe yaramiyor taktimi o an kesinlikle olacak.

Genişletmek için tıkla...

Silent_women .!.:

Öyle dedi uzmanda.
Zamanla kaybolacak diye.
Ama annelik öyle bişeyki için tamamen rahat etmiyor:)

Genişletmek için tıkla...

Ahsen555 .!.:

Ben 24 yaşındayım çocuğum yok fakat kızınz daki bazı huylarım hala var. Mesela ben annem den bişey istedim ama onu bana kardeşim getirdi. Sonra ben başlıyorum niye sen verdin annem verecektim niye vermedin anne niye vermedin anne rahat 5 kere sorarım cevap dan ikna olana kadar. Eşime diyorum ki kapat kapıyı oda bana bir dakika kapatacağım diyor o onu kapatana kadar kapat şunu kapat şunu kapat şunu diyorum. Annem bazen anlatır kızınız da kendi mi gördüm yani değişebilecek şeyler ve bence canınızı çokda sıkacak şeyler değil

Genişletmek için tıkla...

Kalimeeero .!.:

Burcu Başak veya boğa mı benim bebe henüz küçük olduğu için bu konuda tecrübem yok ama kendime çok benzettim bana sorunmus gibi gelmedi. Ben okurken kendimi ve küçük kız kardeşimi gördüm adeta, rutin veya alışkanlıklarına bağlı insanlarız, aynı şeyleri giymekten hoşlanır, aynı eşyaların olduğu yerde kalmasını severiz, dolap-cekmece vs açıksa o kapanana kadar içimiz rahat etmez ya kapatmaya ugrasiriz ya da söylene söylene kapattiririz, ben her zaman alışveriş yaptığım yerden şaşmam, her zaman aynı cafeye giderim, aynı yerlerde yemek vs yerim. Mesela en son eşim başbaşa yemek adına güzel bir mekandan bahsedip bir iki hafta öncesinden yer ayırmıştı ben son anda zorla her zaman gittiğimiz bir yere gitmek için ısrar edip amacıma ulaşmıştım gibi gibi gibi gibi. Değişiklikten hoslanmam pek guluyorum ama kusura bakma lütfen. Umarım eğer bu durum sorunsa bir an önce düzelir belki de çocuğun da alışkanlıklarına bağlı bir kuzudur?

Genişletmek için tıkla...

benkeyfimvekahyasi .!.:

Aynı şeyler kızımda da var 2 buçuk yaşına yaklaşıyor. Mesela yatağa çorapla yatmaz , emerken başımı açtırır, yastığın üzerindeki şekil düz duracak şekilde yastığı çevirir , tüm odaların kapılarını açar kapalı durmasından rahatsız oluyor. Bazen izin vermeyeceğimi düşündüğü şeyleri istiyor ben de tamam diyorum ve ne tepki vereceğini bilemiyor ağlamaya başlıyor hayır diye hem bizi deniyor sınırlarımızı öğrenmeye çalışıyor hem de aslında o an zaten ağlama ihtiyacı var ve buna kılıf arıyor bence. Ben de ağlamasına izin veriyorum başka bir şey sunup duygusunu bastırmıyorum sarılıp ağla kızım diyorum. Bireyselleşmenin başlangıcı bu dönem ve inatlaşmamak gerekiyor, kendi isteklerimiz üzerinden seçimler sunarak , kendi kararlarını verme duygularını tatmin etmelerine izin vermeliyiz.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

Çocuklarda bazen olabiliyor böyle şeyler. Aslında çocuk gelişimci arkadaşlar daha çok Yardımcı olabilirler.

biraz da sizi test etmek için olabilir bu inatlaşma o yaşlarda. Burada sanırım ihtiyaçla şımarıklık arasındaki farkı hissedebilmek gerekiyor. Yani her dediğine tamam dememek lazım ama her isteğini de reddetmemek lazım

karışık yaşlar bunlar. 2 yaş için bebeklikteki ergenlik diyorlar. Kendi bireyselliğini oluştururken, her şeye itiraz edip ağlayan bir çocuk oluveriyor.

Bence evin normal düzenini korumaya çalışın tam olarak çocuğun üzerine odaklanmadan. O da evin düzenine göre ayak uydursun yavaş yavaş. Yani tüm ev, siz ve eşiniz onun istekleri etrafında dönmesin. Bir konuda kendini yırtarcasına ağlamaya başlarsa, bir açıklama yapın anlayacağı şekilde, sonra biraz da şurada ağla deyip üzerine düşmeyin.

çok defa görmüşümdür ben çocuklarda, ağlamayla elde edemediklerini gördüklerinde ağlamayı bırakıyorlar.

çocukların değişik inatları olur. Benim oğlum tuvalete alışma konusunda büyük bir direnç göstermişti. Tam bir sene uğraştım. Gece altına yapmıyordu. Yani tuvaletini tutabiliyordu ama gündüz özellikle alışmıyordu. Bir şekilde bunu kendi özgürlüğünü kaybetmek gibi algılamıştı ve onunla inatlaşmayı bırakıp, sen ne zaman istersen dedikten bir kaç ay sonra kendi kendine bezini çıkardı ve bir daha altına yapmadı. Ama bu zamanı ben değil, kendi seçti.

ya da okul sütlerini hiç içmedi oğlum, sebebi de sür kutusunun üstündeki kız çocuğunun gözlerinin şeklini hiç sevmemesiydi

kasdettiğim devamlı çocuğa odaklanmak da çocuğu şımartıyor. Israr ve ağlamayı koz olarak kullanıyor. Anne baba kızsa bile, bunu da dikkati üzerine çekmenin bir yolu olarak görüyor ve bilerek kızdırmaya da devam ediyor.

Değişikliklere karşı hassasiyet konusunda ben de kızınızdan pek farklı sayılmam galiba. Çocukluğumda böyle miydi bilemem ama ben küçükken çocuk psikolojisi diye bir şey olmadığı için kimsenin fark ettiğini bile sanmam :)

Yeni alınan bir eşyayı hemen dolaba kaldırmam, o bir kaç gün ortalarda gezer, ben ona alışana dek. Kitap filansa bir kaç gün konsolda bekletirim, gelir geçer bakarım.

üniversiteden döndüğümde kendi valizimi
De hemen açmazdım. Önce 10-15 gün eve alışmaya çalışır, sonra çıkarırdım eşyalarımı.

yeniliklere, yeni lezzetlere, durumlara Oldukça alışık biriyim mesela ama bir otel odasında kalacaksam bile girer girmez orayı kendi düzenlemelerimle küçük Bir ev moduna getiririm bir şekilde. Bu da bir huy işte.

bu kısmı biraz alakasız oldu, kusura bakmayın :))) kızınızdan bahsedince fark ettim ben de bu özelliğimi.

Genişletmek için tıkla...