Affetme Meditasyonu

Siz sadece deneyim yaşayan, bu dünyada öğrenimde olan, her halinizle son derece değerli bir ruhsunuz. Allah davrandığınız gibi davranmanıza izin veriyor da siz niye vermiyorsunuz? Öyle yapmanızı istemeseydi, öyle davranmanız bütünün en yüce hayrına olmasaydı, Allah muhakkak size engel olmaz mıydı? Engel olmadıysa bu demektir ki, O, size izin verdi, tüm davranışlarınız için sizi sevdi. Siz de ona katılın ve kendinize izin verin. Siz de kendinizi tüm davranışlarınız için sevin ve onaylayın.
Dünya bir okul. Deneyim okulu. Ve biz burada öğrenimdeyiz. Hata yok ki. Öğrenim sürecinden geçmekte olan çok tatlı bir çocuk var sadece.
Kendinizi işte böyle görün. En "göremem" dediğiniz durumlarınız için bile. Kendinizi affetmezseniz başkalarını çok daha zor affedersiniz. Kendini sık sık suçlayan, yargılayan, kendine kızan bir yapınız varsa, her gün bir kere suçlanma korkunuzu çalışıp, bir kere de kendini affetme meditasyonu yapın.

Ve gün boyu içinizden ya da tercihen yüksek sesle:

"Ben kendimi yaptığım ve yaşadığım her şey için onaylıyorum"

bilinçaltı tekrarını bol bol yapın.
Kendi yolunuzu bu şekilde kendiniz açarsınız.
Herkes kendi yolunu kendi açar; kendi yolunu kendi yapar.
Su olmaya doğru akar.

Rahat ettiğiniz bir şekilde oturun. Tam göğsünüzden derin bir nefes alıp verin. Gözler kapalı, yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin:

Benim suçlanma korkum var.
Ben suçlanma korkumu kabul ediyorum.
Ben suçlanma korkumu şu anda sevgiye dönüştürmeye niyet ettim.
Ben suçlanma korkumu seviyorum.

Şimdi sanki kalp bölgenizden pek çok kapağın açıldığını ve içinden pembe suların, pembe ışıkların, pembe çiçeklerin... çıktığını imgeleyin. Bir süre kendinizi sadece bu toz pembeliğe bırakın. Yaratabileceğiniz en güzel pembeyi yakalayın. Pembe, evrendeki saf ve koşulsuz, gerçek sevginin rengini temsil eder. O yüzden kalbimden pembe rengi çıkarıyorum. Korku meditasyonu bu kadar. Kalbinizden çıkardığınız pembe renkle bedeninizdeki korku enerjisini sevgi enerjisine dönüştürüyorsunuz. Kendinizde tespit ettiğiniz her korkunuzu arka arkaya, arada derin bir nefes alıp vererek, bu şekilde çalışabilirsiniz. Bu meditasyonu her korkunuz için günde bir kere yapmanız yeterli.

Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onaylıyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığımı kabul ediyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığımı biliyorum ve inanıyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığım için kendimi takdir ediyorum.
Ben yaptığım ve yaşadığım her şey için kendimi onayladığım için şükrediyorum.

Bu olumlamayı gün boyu olabildiğince çok tekrar edin. Bu cümleler sonlarındaki sözcüklerden dolayı enerji olarak yüksektir.

Kendini Affetme Meditasyonu:

Gözleriniz kapalı, rahat bir şekilde oturun. Derin bir nefes alıp verin. Kendi görüntünüzü, tüm bedeninizi gözünüzün önüne getirerek yüksek sesle ya da içinizden ona bakarak şöyle söyleyin:

Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni affetmeyi kabul ettim.
Yaptığın ve yaşadığın her şey için ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şey senin kendi seçimin.
Verdiğin her karar senin kendi seçimin.
Ben seni tüm kararların ve seçimlerin için onaylıyorum.
Seni bir başkasının onaylaması gerekmez.
Ben seni onaylıyorum.
Yaşadığın her şeyin ruhsal gelişimin için bir deneyim
olduğunu kabul ediyorum.
Seni bu yolda sevgiyle serbest bırakıyorum.
Seni seviyorum.
Seni affediyorum.

Şimdi kalbinizden kendi kalbinize pembe ışıklar yollayın. Pembe ışıkları giderek yoğunlaştırın ve tüm bedeninizi pembe sularla yıkayın. Görüntünüze pembe kıyafetler giydirin. Ona sarılın. Ona dokunun. Onu sevdiğinizi hissettirin.

Ben seni seviyorum.

Sonra onu sevgiyle serbest bırakın. Siz pembeleri yolladıkça yüz ifadenizdeki yumuşamayı fark edebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.

Ben kendimi yüreğimde affediyorum.
"Olduğum gibi olduğum için" kendimi seviyorum.
Her halimle ben, muhteşemim.

Başkasını Affetme Meditasyonu:

Affetmeye niyet ettiğiniz kişinin görüntüsünü imgeleyin. Kalbinizden onun kalbine pembe ışıklar yollamaya başlayın. Ona bakarak yüksek sesle ya da içinizden şöyle söyleyin:

Ben seni affetmeye niyet ettim.
Ben seni şu anda affetmeyi kabul ettim.
Seninle yaşadığım her şeyi tam olduğu haliyle kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim deneyimim olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şeyin benim en yüce hayrıma ve
en yüksek ruhsal gelişimim için olduğunu kabul ediyorum.
Seninle yaşadığım her şey için şükrediyorum.
Bu dünyada oyun arkadaşım olduğunu kabul ediyorum.
Benim en yüce hayrım ve en yüksek ruhsal gelişimim için hayatıma bu şekilde girmeyi kabul ettin. Varlığına şükrediyorum.
Bu yolda seni sevgiyle serbest bırakıyorum.
Ben kendimi senden özgürleştiriyorum.
Seni affediyorum.
Kendimi affediyorum.

Şimdi kalbinizden çıkan pembe ışıkları iyice yoğunlaştırın. Tüm bedenini pembe sularla yıkayın. Ona pembe kıyafetler giydirin. Yanına gidip ona sarılın. Ona dokunun. Onu pembe ışıklar altında bırakın. Yüzündeki değişimleri izleyebilirsiniz. Derin bir nefes alıp verin ve gözlerinizi açın.

Affetmeye niyet ettiğiniz kişiyi tamamen affettiğinizi hissedene kadar -her gün bir kere olmak kaydıyla- bu meditasyonu yapmaya devam edin.

medim şu yazdıklarını baştan sona okumaya niyet ettim sonlara gelince aman Allah'ım ne oluyoruz dedim
yok yok affedemem. affetmek istemiyorum
eski ben olsam affederdim
şimdi işi kuralına göre oynamak gerek. insanlar nasılsa sen de öyle olacaksın.
affetmek erdemdir belki ama ben bu erdemi kabul edemem.
istemiyorum çünkü.
Allah'a havale eder susarım.

bir ara yine birini affetmeye yeltendim. baktım onun tavırları hiç değişmiyor
hiç bıkmıyor, sıkılmıyor e artık ne yapayım. demek ki dünya öylelerinin dünyası
ben de uyum sağladım yapacak bir şey yok

Rengina .!.:

medim şu yazdıklarını baştan sona okumaya niyet ettim sonlara gelince aman Allah'ım ne oluyoruz dedim
yok yok affedemem. affetmek istemiyorum
eski ben olsam affederdim
şimdi işi kuralına göre oynamak gerek. insanlar nasılsa sen de öyle olacaksın.
affetmek erdemdir belki ama ben bu erdemi kabul edemem.
istemiyorum çünkü.
Allah'a havale eder susarım.

bir ara yine birini affetmeye yeltendim. baktım onun tavırları hiç değişmiyor
hiç bıkmıyor, sıkılmıyor e artık ne yapayım. demek ki dünya öylelerinin dünyası
ben de uyum sağladım yapacak bir şey yok

Genişletmek için tıkla...

Ben sadece 1 kişiyi affedebilsem yeter
Bunu da kendi ruh sağlığım için istiyorum, onun yaptıklarını onayladığım için değil.
Bilmesine de hayatıma tekrar dahil olmasına da lüzum yok.
Affetmem lazım ki kendimi arındırayım.

Diğer insanlar umurumda olmadığı için hiç düşünmedim affedeyim mi diye kuzu

ruh sağlığımızı etkiliyorsa tabi ki affetmek gerek
zaten affetmeyince bilinçaltı doluyor taşınca da sağlıktan oluyoruz.
böylesi durumları tenzih ediyorum tabi

şu hayatta affedemediğim 5 kişi var ki hayatımda ilk defa kin duyduğum insanlar
insan denir mi gerçi o da muamma
ahirette karşılaşayım da onların yandığını göreyim diye can attığım insanlar
dışarıdan bakınca çok zalimce geliyor belki ama hayatımdan 3 yılımı çalan insanlara az bile.

onun dışında kimseye de kin gütmüyorum.çabuk da affediyorum
kimin ne hali varsa görsün

affetmek bir erdemdir insanın bazı engelleri aşmış olmasıdır ama kusura bakmayın öyle insanlar varki hele birde çok yakın ve sevdiğin biriyse affedilmeyi haketmeyen işde Ancak Allaha havale ederim.

Yapamam

sedefonur .!.:

güzel bi paylaşım olmuş
keşke affedebilsem
affetmedikçe içimdeki kin büyüyo büyüyo.. ağırlığını kaldıramıyorum artık
bana zarar veriyo
affedebilsem kuş gibi hafiflicem biliyorum, ama beceremiyorum :97:
Allaha da havale etmiyorum Allah insana kötü bişey vermez ki, ben direk şeytandan bulsun diyorum
çok mu kalpsizim ne

Genişletmek için tıkla...

size aynen katılıyorum o kadar ihtiyacım var ki affetmeye...olmuyor malesef sanırım hayatım bu şekilde sürüp gidecek sanırım hayatım boyunca geçmişte yaşayacagım......

Affetmek aslinda kendi icinizi arindirmaktir,karsidaki kisi yada kisileri onemsizlestirmektir.bir turlu affedemediginiz insani affettiginizde tanri sizin karsiniza ayni tutum ve davranista baska insanlar cikarmayacaktir cunku siz affederek olaylarin icindeki ilahi dersi aldiginizi tanriya beyan etmis olursunuz.bence denemelisiniz kisilere seni affettim demenize gerek yok,ictenlikle kendinize ben onu-onlari affettim deyin.bakin o zaman tanri sizin icin neler yapiyor ve sizin affettiklerinizi sizin icin kolayca affedemedigini nasil gosteriyor.yurekten affederseniz insanlari emin olun tanri karsiniza onlari en cok gormek istediginiz halleriyle cikaracak.hani her ask hikayesinde olan birseydir.benim icin hicbir onemi kalmadiginda,artik ona kizgin bile degilken karsima cikti derler asiklar.iste affetmek boyle bir sonuc verir ve bence hazzi bir insani ateslerde yanarken gormekten cok daha fazladir boyle bir durumun.ayrica kin sizin olumsuz enerji uretmenizi saglar,kin olmazsa daha pozitif seyler yasarsiniz.hic ama hic affedemediginiz bir insani ve kendinizi 7-8 yaslarinda bir cocuk gibi hayal edin ve yasadiklarinizi yeniden kurgulayin soylenen her sozu bu iki cocugu konusturarak tekrarlayin zihninizde.bakin olay size degmezmis denilecek kadar cocukca gelicek.affetmek olgunluk unutmak aptalliktir.sizin icin onemini kaybetmis birseyi yuk etmeyin kendinize ama ayni seyi size yeniden yapmalarina izin vermeyin.bu soylediklerim gunluk hayatlarimizda iliskilerimizde yasadigimiz kavgalar,ihanetler,kirginliklar icin ama bir de tacize,tecavuze,darpa ugrayan insanlar var onlar icin affetmenin normalden cok daha zor oldugunu biliyorum ama karsilarindaki insanlarin sagliksiz bireyler olduklarini allah katinda birer zavalli olduklarini dusunurlerse belki bu sekilde onlari affedebilirler..