Ne güzel değil mi?Ben de yazdım Mune Hanımcığım. Adamlar bariz yasak ilişki yaşamışlar. Elini tutmuş, heyecanlanmış, bekarete kadar mahrem bir sürü konuyu konuşmuşlar. Daha ne olsun ya? Cinsel organ teması olmadı diye elini yıkayıp kenara pür pak olarak mı geçecek şimdi?
Bence de affedecek. Çünkü yatmamışlar. Buna endeksli her şey.
+100000Velev ki gaza geldi ayrıldı,daha iyisini bulamazsa yine en mutsuzu kendisi olur. O yüzden hiiic akıl verme.
Herkesin akli kendien.
Aynen öyle Mune Hanım. Budur namus anlayışımız. Ve bu aldatılıp affetmeler bu yola giden taşları döşüyor.Ne güzel değil mi?
Bir taraf erkek diye elimi yıkadım karıma döndüm diyecek, diğer taraf günün birinde "namuslu" aile kızı olarak biriyle evlenecek, her şeyi yaşa ama ahlakı namusu bir lokma zara yükle, o yerindeyse her şey tamam
Yeniden deneseler bile bu olayi hic bir zaman unutmayacak. Unutturmayacak.Herkese iyi akşamlar, arkadaşım adına açıyorum konusu gibi olacak ama tamda değil. Yakın bir arkadaşım durumunu bana anlatıp ne yapacağımı bilemiyorum diye akıl istedi.ben ne cevap vereceğimi bilemedim açıkçası, size danışmak istedim. Ona okutacak falan değilim ben akıl vermeli miyim, vereceksem ne demeliyim, siz olsanız ne derdiniz diye danışmaya geldim.
Eşiyle epeydir- 8-9 aydır sanırım- araları bir iyi bir kötü şeklinde gidiyormuş ilişkileri. Biz hiç dışarıdan öyle görmüyorduk, şaşırdım anlatınca. Sanırım 6 ay önce şiddetli bir kavga etmişler, ayrılalım artık yeter demeye dönmüş olay. Bizim kız bunu daha öncede söylemiş ama eşi hep yapıcı olan taraf oluyormuş. Bu sefer adamda tamam ayrılalım yeter demiş. 2 hafta böyle sürekli kavgayla geçince günler, arkadaşım yok ya ben ayrılmak falan istemiyorum, ben eski günlerimize dönmek istiyorum demiş. Adamda çok sevinmiş herşey yolunda sandım dedi.
1 ay önce arkadaşım tesadüfen adamın telinde mailler görüyor, yazın yanında çalışan stajyerle mesajlaşmalar falan. arkadaşım sinirlendiğini ama garip bir şekilde şaşırmadığını söyledi. sanki bekliyordumda kaçıyordum, bilince bir rahatladım oh şükür bitti bu kabus diye geçti içimden bir an dedi. Adamla yüzleşmiş hemen, hakaret falan ettim o kadar dedi. Sonra adam aramız çok kötüydü, seni hiç mutlu edemiyordum, kendimi yetersiz hissediyordum kız ilgisini çok belli etti, pohpohlanmak hoşuma gitti demiş. Cinsellik olmamış- arkadaşım kızın muhafazakar bir aileden geldiğini, bekaretin çok önemli olduğunu konuştuklarını bu olaydan önce biliyormuş o yüzden bu kısma inanmış. Ben emin olamadım, ama banada öyle geldi, kız y.lisans kazanıp yurt dışına gitmiş, birlikte olmak için zamanları yokmuş sanırım. Maillerde de hep elimi tutunca çok heyecanlandım tarzı şeyler varmış. Whtsapp konuşmalarında adam sürekli arkadaşımı, onunla olan ilişkisini falan anlatıyormuş. Yani anlam veremediğim tuhaflıklarla dolu olay. Bu yüzleşmeden sonra adam çok değişmiş arkadaşımın dediğine göre. Dibimden ayrılmıyor, ne dersem yapıyor, sana herseyi unutturacağım, yepyeni bir başlangıç yapacağız diyormuş. Adam depresyonda gibiydim, kendimi kaybetmiştim, sana, bize değil kendime zarar vermek ister gibiydim diyormuş.
Arkadaşım bunlar unutulur mu yeni başlangıç yapılır mı diyor, eski ortak komşularımız vardı, onların kavgaları, tartışmalarını etraflarındaki herkes biliyordu -hemde cinsellik detaylarına kadar- onlar herseyi geride bıraktı, 3 çocukla balayında gibiler, ne gururları, ne dedikodular umurlarında değil, bizde de olur mu diye soruyor bana. 12 yaşlarında bir kızları var onlarında, arkadaşım eşiyle yaşıt 40 yaşındalar. Denesem sadece zaman kaybı mı olur, yeni başlangıçlar için geç mi kalırım korkusu var en çok. Birde eşi maddi açıdan iyi kazanıyor, bundan sonra herşey senin, ortak hesapta olmasından rahatsızsan annenin-babanın adına yatır, istersen kasa kirala koy falan diyormuş. Adam bana gerçekten düzeltmeye hevesli gibi geliyor bir an, düzeltmeye hevesi olan hiç bozmaz diyorum sonra. ben olsam adamın gırtlağını keserdim ilk anda ortada ne konuşacak mevzu olurdu ne başka birşey diye düşünüyorum sonra. sonuç olarak ona yapıcı br konuşmamı yapmalıyım, zamana bırak mı demeliyim, mıç bu adamın ağzına mı demeliyim bilmiyorum. Karışma diyeceksiniz bir çoğunuz, bende öyle yapmayı dilerdim ama 25 yıllık arkadaşım, cesaret edip sadece bana anlatmış, ay ben karışamam diyemiyorum. 1 hafta oldu öğreneli kafamın içinde dönüp duruyor sürekli, benim başıma gelse ne olurdum diyorum, kalbim sıkışıyor. Offff.
Katılıyorum kesinlikle namus ahlak sadece yasak cinsel ilişki ile sınırlandırılamaz.. ahlaksızlığın bin bir tane türü vardır.. Muhafazakâr biri olarak kızın yaptıkları çelişiyor.. Ayrıca namus ve ahlak meselesi sadece kadın için değil erkek için de geçerlidir.. Malesef bu toplum "erkeğin elinin kiri" gibi saçma bahanelerle doldurularak yetiştiriliyor.. Halbuki kadın ve erkek bu konuda eşittir.. İhanet ihanettir cinsel ilişki olsun veya olmasın.. Bana göre yalan söylemek, başka birisi ile görüşüp konuşması bunu yapmayı düşünmesi bile ihanettir..Ahlak, namus nedense hep bekaretle ilişkilendiriliyor ve bekar bir kadının bekar bir erkekle ilişkiye girmesi toplum ahlakını bozuyor diye nitelendiriliyor.
Evli olduğunu bile bile biriyle yalnızca el ele tutuşmak mı daha ahlaklı yoksa bekar iki insanın birlikte olması mı derseniz bence 2. si.
Ahlak ve namus davranışlarımızın bütünüdür, konudaki evli adam da onunla gönül ilişkisi yaşayan genç hanımda namuslu değiller, hangi değerlere sahip olursa olsun yazışmalarda eşinden bahseden bir adamı okurken zerre yüzü kızarmıyor ama elimi tutunca heyecanlandım bekaret benim için önemli derken namuslu kadın imajı çizmeye çalışıyor işte buna gülerim ama tabii buradaki odak noktamız adam ve eşi, zira birbirine sadakat sözü vererek evlenen onlar.
Adamla evli olan arkadaş da affedecek zaten de işte neyse.
Herkese iyi akşamlar, arkadaşım adına açıyorum konusu gibi olacak ama tamda değil. Yakın bir arkadaşım durumunu bana anlatıp ne yapacağımı bilemiyorum diye akıl istedi.ben ne cevap vereceğimi bilemedim açıkçası, size danışmak istedim. Ona okutacak falan değilim ben akıl vermeli miyim, vereceksem ne demeliyim, siz olsanız ne derdiniz diye danışmaya geldim.
Eşiyle epeydir- 8-9 aydır sanırım- araları bir iyi bir kötü şeklinde gidiyormuş ilişkileri. Biz hiç dışarıdan öyle görmüyorduk, şaşırdım anlatınca. Sanırım 6 ay önce şiddetli bir kavga etmişler, ayrılalım artık yeter demeye dönmüş olay. Bizim kız bunu daha öncede söylemiş ama eşi hep yapıcı olan taraf oluyormuş. Bu sefer adamda tamam ayrılalım yeter demiş. 2 hafta böyle sürekli kavgayla geçince günler, arkadaşım yok ya ben ayrılmak falan istemiyorum, ben eski günlerimize dönmek istiyorum demiş. Adamda çok sevinmiş herşey yolunda sandım dedi.
1 ay önce arkadaşım tesadüfen adamın telinde mailler görüyor, yazın yanında çalışan stajyerle mesajlaşmalar falan. arkadaşım sinirlendiğini ama garip bir şekilde şaşırmadığını söyledi. sanki bekliyordumda kaçıyordum, bilince bir rahatladım oh şükür bitti bu kabus diye geçti içimden bir an dedi. Adamla yüzleşmiş hemen, hakaret falan ettim o kadar dedi. Sonra adam aramız çok kötüydü, seni hiç mutlu edemiyordum, kendimi yetersiz hissediyordum kız ilgisini çok belli etti, pohpohlanmak hoşuma gitti demiş. Cinsellik olmamış- arkadaşım kızın muhafazakar bir aileden geldiğini, bekaretin çok önemli olduğunu konuştuklarını bu olaydan önce biliyormuş o yüzden bu kısma inanmış. Ben emin olamadım, ama banada öyle geldi, kız y.lisans kazanıp yurt dışına gitmiş, birlikte olmak için zamanları yokmuş sanırım. Maillerde de hep elimi tutunca çok heyecanlandım tarzı şeyler varmış. Whtsapp konuşmalarında adam sürekli arkadaşımı, onunla olan ilişkisini falan anlatıyormuş. Yani anlam veremediğim tuhaflıklarla dolu olay. Bu yüzleşmeden sonra adam çok değişmiş arkadaşımın dediğine göre. Dibimden ayrılmıyor, ne dersem yapıyor, sana herseyi unutturacağım, yepyeni bir başlangıç yapacağız diyormuş. Adam depresyonda gibiydim, kendimi kaybetmiştim, sana, bize değil kendime zarar vermek ister gibiydim diyormuş.
Arkadaşım bunlar unutulur mu yeni başlangıç yapılır mı diyor, eski ortak komşularımız vardı, onların kavgaları, tartışmalarını etraflarındaki herkes biliyordu -hemde cinsellik detaylarına kadar- onlar herseyi geride bıraktı, 3 çocukla balayında gibiler, ne gururları, ne dedikodular umurlarında değil, bizde de olur mu diye soruyor bana. 12 yaşlarında bir kızları var onlarında, arkadaşım eşiyle yaşıt 40 yaşındalar. Denesem sadece zaman kaybı mı olur, yeni başlangıçlar için geç mi kalırım korkusu var en çok. Birde eşi maddi açıdan iyi kazanıyor, bundan sonra herşey senin, ortak hesapta olmasından rahatsızsan annenin-babanın adına yatır, istersen kasa kirala koy falan diyormuş. Adam bana gerçekten düzeltmeye hevesli gibi geliyor bir an, düzeltmeye hevesi olan hiç bozmaz diyorum sonra. ben olsam adamın gırtlağını keserdim ilk anda ortada ne konuşacak mevzu olurdu ne başka birşey diye düşünüyorum sonra. sonuç olarak ona yapıcı br konuşmamı yapmalıyım, zamana bırak mı demeliyim, mıç bu adamın ağzına mı demeliyim bilmiyorum. Karışma diyeceksiniz bir çoğunuz, bende öyle yapmayı dilerdim ama 25 yıllık arkadaşım, cesaret edip sadece bana anlatmış, ay ben karışamam diyemiyorum. 1 hafta oldu öğreneli kafamın içinde dönüp duruyor sürekli, benim başıma gelse ne olurdum diyorum, kalbim sıkışıyor. Offff.
Herkese merhaba, asla asla dememeliyiz örneği bir konuyla karşınızdayım. Biz 11 senelik evliyiz, 10 yaşında bir çocuğumuz var. Şuana kadar 2. Çocuk mevzusunu hiç düşünmedik. Hala birşeyler net değil ya neyse. Eşimizle aramızda zaman zaman onun ailesi yüzünden çıkan tartışmalar hariç ciddi bir sıkıntı olmadı şu ana kadar. Maddi olarak iniş çıkışlarımızda çok oldu belki bu çocuk mevzusunu konuşmamamızın sebeplerinden biride buydu. Yazın sonunda sürpriz bir hamilelik yaşadım, o zaman ne olacak, ne yapacağız diye karar verme aşamasındayken bize söz hakkı kalmadan kaybettik. Eşimlede 13 yıllık birlikteliğimizde ilk defa derin bir kopuş yaşadığımızı o zaman hissettim. Terapiye falan gittik, şimdi herşey yolunda görünüyor. Eşim terapiden sonra açıldı, işyerinde sorunları varmış, kendini çok yetersiz ve kötü hissetmiş. İnsanın bazen sarsılması için bir tokat gerekir ya o tokat çarptı yüzüme, şimdi herşeye başka bakıyorum diyor, ve dahada geç kalmadan 2. çocuğu istiyor. O 41 ben 38 yaşındayız. Ben ne düşüneceğimi, hissedeceğimi bilmiyorum açıkçası. Bir yandan yaşım geçti gibi geliyor, bir yandan insanlar bu yaşta evleniyor diyorum. Pandemi sağolsun tip2 diyabet hediye etti bana. Gençken, sağlıklıyken, incecikken yaşadığım hamilelik çok kolaydı, kızım çok uyumlu çok uslu bir bebekti. Gözümü karartsam bile bunlar geliyor aklıma.Ne istediğimi, ne hissedeceğimi bilmez bir şekilde duruyorum öyle. Özellikle benim yaşlarımda, tip2 diyabetle hamile kalmış hanımlardan fikir, tecrübe istiyorum. Çok zorsa hiç girmem bu yola gibi geliyor çoğu zaman. Birde zaten pcos var, doktorum hamile kalman bile bir mucize demişti ama kazayla 2 defa yaşadım, bile isteye 3. olur mu diyorum. Buraya kadar okuyanlar kafamın nasıl bir çorbaya döndüğünü anlamıştır zaten. Bi el atın bana
Ne yazabilirim ki konuya, çok güzel cevaplar geldi, terapi konusunda yüreklendireceğim, +/- listesi diyeceğim kenara çekileceğim. Yapılan yorumlara verecek cevabım, ayrıca bir detayım yok. Tüm yorumumu ilk mesajımda yazdım zaten, başka ne yazmalıyım bilemedim. Ama siz bahsetmişken onuda söyleyeyim, konuyu bu kadar geç öğrenmem (kavga edip boşanalım demeleri) kendi derdime düştüğüm o dönemle çakıştığı için. Ben kötü durumdayken kendi derdiyle darlamamış beni. Okuyorum, mesajları beğeniyorum. Hayal kırıklığına uğrattıysam cevap vermeyerek kusura bakmayın.Konunuzu okuduğumda : yine bir arkadaşım ekolü , üzerinden mi anlatılıyor demiş ancak konduramamıştım.
Konuya yazmayınca " acaba " demiştim.
Alttaki konunuz 20 mart tarihli. Anlattığınız profillere de son derece uyuyor.
Bu durumu: eşinizle siz mi yaşıyorsunuz ?
Herkese iyi akşamlar, arkadaşım adına açıyorum konusu gibi olacak ama tamda değil. Yakın bir arkadaşım durumunu bana anlatıp ne yapacağımı bilemiyorum diye akıl istedi.ben ne cevap vereceğimi bilemedim açıkçası, size danışmak istedim. Ona okutacak falan değilim ben akıl vermeli miyim, vereceksem ne demeliyim, siz olsanız ne derdiniz diye danışmaya geldim.
Eşiyle epeydir- 8-9 aydır sanırım- araları bir iyi bir kötü şeklinde gidiyormuş ilişkileri. Biz hiç dışarıdan öyle görmüyorduk, şaşırdım anlatınca. Sanırım 6 ay önce şiddetli bir kavga etmişler, ayrılalım artık yeter demeye dönmüş olay. Bizim kız bunu daha öncede söylemiş ama eşi hep yapıcı olan taraf oluyormuş. Bu sefer adamda tamam ayrılalım yeter demiş. 2 hafta böyle sürekli kavgayla geçince günler, arkadaşım yok ya ben ayrılmak falan istemiyorum, ben eski günlerimize dönmek istiyorum demiş. Adamda çok sevinmiş herşey yolunda sandım dedi.
1 ay önce arkadaşım tesadüfen adamın telinde mailler görüyor, yazın yanında çalışan stajyerle mesajlaşmalar falan. arkadaşım sinirlendiğini ama garip bir şekilde şaşırmadığını söyledi. sanki bekliyordumda kaçıyordum, bilince bir rahatladım oh şükür bitti bu kabus diye geçti içimden bir an dedi. Adamla yüzleşmiş hemen, hakaret falan ettim o kadar dedi. Sonra adam aramız çok kötüydü, seni hiç mutlu edemiyordum, kendimi yetersiz hissediyordum kız ilgisini çok belli etti, pohpohlanmak hoşuma gitti demiş. Cinsellik olmamış- arkadaşım kızın muhafazakar bir aileden geldiğini, bekaretin çok önemli olduğunu konuştuklarını bu olaydan önce biliyormuş o yüzden bu kısma inanmış. Ben emin olamadım, ama banada öyle geldi, kız y.lisans kazanıp yurt dışına gitmiş, birlikte olmak için zamanları yokmuş sanırım. Maillerde de hep elimi tutunca çok heyecanlandım tarzı şeyler varmış. Whtsapp konuşmalarında adam sürekli arkadaşımı, onunla olan ilişkisini falan anlatıyormuş. Yani anlam veremediğim tuhaflıklarla dolu olay. Bu yüzleşmeden sonra adam çok değişmiş arkadaşımın dediğine göre. Dibimden ayrılmıyor, ne dersem yapıyor, sana herseyi unutturacağım, yepyeni bir başlangıç yapacağız diyormuş. Adam depresyonda gibiydim, kendimi kaybetmiştim, sana, bize değil kendime zarar vermek ister gibiydim diyormuş.
Arkadaşım bunlar unutulur mu yeni başlangıç yapılır mı diyor, eski ortak komşularımız vardı, onların kavgaları, tartışmalarını etraflarındaki herkes biliyordu -hemde cinsellik detaylarına kadar- onlar herseyi geride bıraktı, 3 çocukla balayında gibiler, ne gururları, ne dedikodular umurlarında değil, bizde de olur mu diye soruyor bana. 12 yaşlarında bir kızları var onlarında, arkadaşım eşiyle yaşıt 40 yaşındalar. Denesem sadece zaman kaybı mı olur, yeni başlangıçlar için geç mi kalırım korkusu var en çok. Birde eşi maddi açıdan iyi kazanıyor, bundan sonra herşey senin, ortak hesapta olmasından rahatsızsan annenin-babanın adına yatır, istersen kasa kirala koy falan diyormuş. Adam bana gerçekten düzeltmeye hevesli gibi geliyor bir an, düzeltmeye hevesi olan hiç bozmaz diyorum sonra. ben olsam adamın gırtlağını keserdim ilk anda ortada ne konuşacak mevzu olurdu ne başka birşey diye düşünüyorum sonra. sonuç olarak ona yapıcı br konuşmamı yapmalıyım, zamana bırak mı demeliyim, mıç bu adamın ağzına mı demeliyim bilmiyorum. Karışma diyeceksiniz bir çoğunuz, bende öyle yapmayı dilerdim ama 25 yıllık arkadaşım, cesaret edip sadece bana anlatmış, ay ben karışamam diyemiyorum. 1 hafta oldu öğreneli kafamın içinde dönüp duruyor sürekli, benim başıma gelse ne olurdum diyorum, kalbim sıkışıyor. Offff.
Çocukluk arkadaşım yaşadı bunun benzerini ve dahi affeden onursuz gurursuzdur diyenlerden biriydi. Ben de net böyle düşünürdüm. Yakaladı eşini. Bir ufak çocukları vardı. "Affedersem onursuz mu olurum, gurursuz mu olurum? Sen olsan ne yapardın? Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum" diye benle dertleşti ki hala daha annesi bilmiyor (Affetti). Onu o halde görünce, çektiği ıstırabı, buralardaki ilk aldatma ve ardından ciddi affettirme çabası gösteren eş gibi kritik konulara kolay kolay "Gurursuz musun, boşa gitsin" yazamaz oldum. Arkadaşımın ölü gibi gezdiğini gördüm yani, bir sene filan terapi aldı. Ona söylediğim, hayat, senin hayatın, ikinci şansı verip vermemek de sadece senin kararın ve bu karar, başkalarının onayına bakılmayacak kadar büyük bir karar. Karışıp kalmış olabilirsin, sana tek tavsiye edebileceğim psikolojik destek alarak yolunu kendi içinde netleştirmendir.
Böylesi bir durumda, araya girmemenizi tavsiye ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?