Suçlusunuz hanımefendi.yahu ilk kagitlari firlatip gozume zarar vererek siddeti o gosterdi ben onun uzerine yuzugumle boynunu cizdim. sizin icin oncesi sonrasinin onemi yok mu? ben o esnada canimin acisi ile karsilik vermis olabilir miyim? yanlis mi okuyorsunuz yoksa dogru okudugunuz halde suclamaya mi calisiyorsunuz anlamadim
İçine atarak hata etmiş çünkü bunca zaman susmuş alttan almış ve sonunda patlamış. Evet çok daha kötü olabilirdi yinede sabırlı davranmış emin olabilirsiniz buna.evet dogru diyordur belki. diyorum ya onu da elbette tetikleyen seyler oldu ama neden hakaretle karsilik vermedi, neden eline geceni firlatti ya daha agir bir sonucu olsaydi benim atlatamadigim nokta da bu.
Yahu işte tahammül azaldıkça sabır taşınca şiddet hep bir üst levele atlıyor. Anlatmak istediğimiz adamın esasen niyeti size karşı herhangi bir organınıza zarar verip, FİZİKSEL ŞİDDET uygulamak değil. Öfkeyle çok ani bir şekilde belgeleri savurmuş. Sizin gözünüze kağıdın zarar vereceğini düşünememiş. Şiddet şiddeti doğurmuş. Siz de adamı yırtmışsınız. Adam bilinçli olarak dövmek için sizi eliyle yumruklasa, ardı ardına tokatlasa, elindeki sert bir nesneyi kafanıza vursa katiyen affetmeyin derdik zaten. Sadece biriniz diğerinizden daha haksız.yahu ilk kagitlari firlatip gozume zarar vererek siddeti o gosterdi ben onun uzerine yuzugumle boynunu cizdim. sizin icin oncesi sonrasinin onemi yok mu? ben o esnada canimin acisi ile karsilik vermis olabilir miyim? yanlis mi okuyorsunuz yoksa dogru okudugunuz halde suclamaya mi calisiyorsunuz anlamadim
Allah Allah siz hakaretle tepki gostermissiniz o elindekini firlatmis, o kadar kolaysa siz kendinize hakim olsaydiniz da sussaydiniz.evet dogru diyordur belki. diyorum ya onu da elbette tetikleyen seyler oldu ama neden hakaretle karsilik vermedi, neden eline geceni firlatti ya daha agir bir sonucu olsaydi benim atlatamadigim nokta da bu.
Peki ya sizin arabada kavgayı alevlendirmeniz sonucu kaza yapsaydı ve sonucu ağır şeylerle karşı karşıya kalsaydınız? Ozaman suç bende diyebilcek miydiniz? Varsayımla düşünürsek bu ihtimalde var. Herkes öfkeye eşit karşılık vermez.evet dogru diyordur belki. diyorum ya onu da elbette tetikleyen seyler oldu ama neden hakaretle karsilik vermedi, neden eline geceni firlatti ya daha agir bir sonucu olsaydi benim atlatamadigim nokta da bu.
Birçok sorun yaşadığınızı, hayatın sizi çok yıprattığını kendiniz söylemişsiniz. Eşinizin antidepresan kullandığını ve ilaçların etkisinde olduğunu da söylemişsiniz. Yani bu yıpranmalar sadece sizin için geçerli değil, eşiniz de iyi değil.bugun aslinda beni tekrar tetikleyen sosyal medyada takip ettigim bir psikologun soru cevapta verdigi cevapti. bir kisi iliskisinde siddet gormus ve psikolog da demis ki siddetin asli affi olmaz, simdi ben de bu kafayla yetistim. iste kadin guclu olmali, kendi ayaklari uzerinde durmali vs. evet aslinda bu fikirler dogru ama hadi simdi benim durumumda cik isin icinden. burada yazan bircok kisiye gore hatta esim magdur ben degilim.
tesekkur ederim yorumunuz icin
Hakaret ettiğinde de sizin verdiğiniz tepki ortada. Ya siz boynunu çizerken daha kötü şeyler olsaydı? Şiddet affedilemez deyip sonra gidip şiddet göstermek sizce doğru bir davranış mı? Adam ciddi ciddi şiddet göstermiş değil kendinizi korumanızı gerektiren durum hiç değil. Sizin öfke kontrolsüzlüğünüz.evet dogru diyordur belki. diyorum ya onu da elbette tetikleyen seyler oldu ama neden hakaretle karsilik vermedi, neden eline geceni firlatti ya daha agir bir sonucu olsaydi benim atlatamadigim nokta da bu.
İşte bunları bir de eşiniz için düşünün.esiniz sizi nasil affetti sorularina cevap olarak soyleyecegim birkac sey var: esim benim aslinda cok iyi niyetli, ona cok deger veren bir insan oldugumu biliyor. en zor zamanlarimizda yanimizda ailemiz dahi yokken hep birbirimiz vardik, hep birbirimizi yureklendirdik.
kurguya cok guldum. anlattilarimda tek bir kurgu yok, olayi en ince ayrintisina kadar hatta kendi soylediklerimi de ortmeyerek anlattim. tedavilik olabilirim bundan utanmiyorum. toplumdaki insanlarin %90 i tedavilik keske herkes bunu kabul edip adim atsa, hic dert tasa kalmaz. ama kimse kimseyi de tahrik etmesin. gunde 1 paket sigara icecek adam da kusura bakmayin zikkim icsin. yillardir guzel soyledim olmadi kotu soyledim olmadi. bize bu kadar zarar vereck bir bagimliligi birakmaya yanasmiyorsa da onda da birazcik olsun hata olabilir mi sevgili tum yorum yapan hanimlar? illa bagimlilik deyince uyusturucu olmasi gerekiyor sanirim kizmak icin. zaman, saglik, para, huzur calan bir seyden bahsediyoruz.Sorun sizde .. Sizin bireysel tedavi almanız lazım. Eşiniz çok sabırlı adammış belli. Sizin bu tutumlarınız da onu böyle sıkıntıya sokmuş. Öfke kontrolünüz yok. Anlayış desen o da yok. Kurgu desen mevcut. Kin desen var. Kesinlikle tedavilik.
Tamam sensin, haklısınkurguya cok guldum. anlattilarimda tek bir kurgu yok, olayi en ince ayrintisina kadar hatta kendi soylediklerimi de ortmeyerek anlattim. tedavilik olabilirim bundan utanmiyorum. toplumdaki insanlarin %90 i tedavilik keske herkes bunu kabul edip adim atsa, hic dert tasa kalmaz. ama kimse kimseyi de tahrik etmesin. gunde 1 paket sigara icecek adam da kusura bakmayin zikkim icsin. yillardir guzel soyledim olmadi kotu soyledim olmadi. bize bu kadar zarar vereck bir bagimliligi birakmaya yanasmiyorsa da onda da birazcik olsun hata olabilir mi sevgili tum yorum yapan hanimlar? illa bagimlilik deyince uyusturucu olmasi gerekiyor sanirim kizmak icin. zaman, saglik, para, huzur calan bir seyden bahsediyoruz.
sorunuza yanit olarak yazayim. iletisimimiz cok azaldi, esim uzaklasti yani iliskimiz iyiye gitmiyor. hatta geceleri salonda uyuyup kaliyor. bunlar da beni inanilmaz uzuyor. eminim o da bu noktaya gelmeyi istemedi ama su anda kimse alttan alip haklisin demiyor iyice kor dugum oluyor. bazen bosanalim gitsin diyorum sonra onca yasanmis guzel seye, oglumun ayri ayri evlerde buyuyecek olmasina uzuluyorum ama elbette o gunku gibi alevli tartismalarin icinde de buyuyor degil su anda. bilmiyorum uzgunum cokŞiddeti sadece fiziksel zannetmeyin veya sadece açık açık küfür edilince şiddet olmaz. Psikolojik şiddet diye bir şey var. Sabah adam gözünü açmış, bir sigara yakmış, birden birisi bağırmaya başlıyor. Koynunuzda içmiyordur herhalde sigarayı ? Ben mesela sabahları sorulan sorulara cevap veremiyorum birisi sabah sabah birden bağırsa bana muhtemelen daha ağır şeyler söylerdim. Sonra arabaya biniyorsunuz, arabada çocuk var, uzattıkça uzatıyorsunuz. Bas bas bağırıyorsunuz. Neden ? Çocuğun olmadığı bir zamana kalabilir kavga veya konuşma işi, değil mi ? Bakın kimse işin şiddet kısmını onaylamıyor ki eşiniz şiddete meyilli birisi değil belli ki. Ama insanların sinir uçlarıyla oynamayın. Siz de şiddet göstermişsiniz. Yapı gereği şöyle böyle olmakla bitmez iş, otokontrol diye bir şey de var. Kendinizi kontrol etmeye çabalayın lütfen biraz. Affedemiyorum diyerek kurban psikolojisine sokmayın kendinizi, eşiniz affedebildi mi sizi daha orası belli değil...
Sigara bağımlılığına bu kadar mevcut ise. O zaman öncelikle sigarayı bıraktırma sürecine girecektiniz. Onun sigara içmesi onu bağlar. Ama sizin öfkeniz ikinizi bağlar. Kendinize gelince ee ne yapayım farkındayım ama olmuyor vs diyorsunuz. Epeydir de evlisiniz demek ki bazı şeyler hemen düzelmiyor. Sizin uyariniza kulak aşmaması evet bir sorun. Bu kadar bağımlı birinin bırakması da çok zor. Anca kendi isteği olacak. O yüzden kendinizi bu konuda çok yormayın. Yine diyorum eşiniz çoook sabırlı bir adam..kurguya cok guldum. anlattilarimda tek bir kurgu yok, olayi en ince ayrintisina kadar hatta kendi soylediklerimi de ortmeyerek anlattim. tedavilik olabilirim bundan utanmiyorum. toplumdaki insanlarin %90 i tedavilik keske herkes bunu kabul edip adim atsa, hic dert tasa kalmaz. ama kimse kimseyi de tahrik etmesin. gunde 1 paket sigara icecek adam da kusura bakmayin zikkim icsin. yillardir guzel soyledim olmadi kotu soyledim olmadi. bize bu kadar zarar vereck bir bagimliligi birakmaya yanasmiyorsa da onda da birazcik olsun hata olabilir mi sevgili tum yorum yapan hanimlar? illa bagimlilik deyince uyusturucu olmasi gerekiyor sanirim kizmak icin. zaman, saglik, para, huzur calan bir seyden bahsediyoruz.
Ayri yasayin biraz sizde dinlenin arada cocugu alsin o baksin arada sizÇok şükür çalışıyorum yoksa dediğiniz gibi gurbette zor olurdu her açıdan. Oğlumun durumu aslında yıprattı her ikimizi de ruhsal olarakayrı yaşamak da bir seçenek en kötü bunu deneyeceğim her şeyi bıçak gibi kesip atmadan
Peki esiniz sizi affedebiliyor mu?merhabalar. klasik bir baslangicla boyle bir konu acacagim aklima gelmezdi diye basliyorum ama tabii ki her sey insanlar icin. o sebeple bunlari okuyup yorum yaparken dalga gecerek yorum yapacaklari sadece 1 saniye durup dusunmeye davet ediyorum, herkes her seyi yasayabilir sacma bulsa da elestirse de.
ben esimle 8 yillik evliyim, 13 yildir da birlikteyiz. her seyden once cok iyi iki arkadasiz, sohbet etmeyi cok sevdigim, fikirlerine guvendigim bir insan onun icin ben de oyle oldugumu dusunuyorum genel olarak. ikimiz de okumus etmis insanlariz. ancak iliskimiz suresince bircok sorun yasadik. hep her sey yoluna girdi dedikce mutlaka hayat karsimiza sorun cikardi. abisi esinden bosanmisti annesi kafalari yedi biz evlenmek uzereyken evlenmemize karsi cikti, tam evlenelim derken babasi vefat etti. evlendik cocuk sahibi olalim dedik, oglumuz erken dogdu, bircok sorun yasadik. tamam saglikli dedik ama bu defa konusma geriligi, sinir krizleri gorduk oglumda ve en sonunda atipik otizm tanisi aldi. ben yetistirilme tarzimdan oturu biraz ofkeli, kizinca agzina geleni soyleyen bir yapidayim o bana gore daha sakin genel olarak. bu arada oglum babasina cok duskundur inanilmaz iyi, arkadas gibi bir baba.
4 yil once isteyerek yurt disina tasindik esim is teklifi aldi. ben is bulamazsam diye streslere girmistim ki cok sukur 1.5 yil gectikten sonra ben de is bulabildim. tam her sey duzeldi derken hepinizin bildigi gibi pandemi basladi, sosyal hayatimiz tamamen bitti 2 yil boyunca turkiyeye gelemedik. bu esnada tabii esim biraz depresif bir ruh haline burundu. neyse dedik ki kredi cekelim ev alalim madem bu kadar yildir burdayiz ve calisiyoruz. evrak islerini hallettik vs. gordugunuz gibi yine her sey normal gidiyor. esimle olan iliskimizde canimi sikan birkac konu var ama. kendisi inanilmaz bir sigara ve kahve bagimlisi. ornegin oglumla evde bir sorun yasariz adam hemen sigaraya kacmis ama oyle gunde 3-5 sigara degil en az 1 paket. bu da yillar icinde beni cok yordu. diger bir konu da cinsellik. ben oyle hicbir zaman esime karsi asiri cinsel tutku hissetmedim. belki bu durum benimle ilgiliydi cunku evlilik oncesi vajinismus yasadim ama egzersizlerle vs atlattim. o da bir donem erken bosalma sorunlari yasadi. ama ruhsal olarak hala cok da istekli degildim. belki de hayat bizi iyice yordu artik enerjimiz kalmadi bilemiyorum. esim gectigimiz yil aralik ayinda bu depresif halleri sebebi ile antidepresan kullanmaya basladi doktor tavsiyesi ile. ve hemen adapte olamadi surekli uyumalar, iletisim kesmeler vs. aralik ayinda turkiyeye gelmistik aslinda guzel bir tatil olacakti ki annesi ile bir takim sorunlar yasadik ben oglumla annemlerin yanina memlekete gittim, o esnada 1 hafta kadar ayri kaldik. bu da birbirimize karsi bizi iyice uzaklastirdi. ben biraz takintili bir insanim ve yasadiklarimi kolay atlatamiyorum. esime gecmise donuk bana oyle dedin, boyle yaptin diye de soylerim ama elimde degil.
cok uzattim asil beni cok yipratan ve uzerinden 6 ay gecmis olmasina ragmen atlatamadigim konuya geleyim. ev kredisi basvurulari icin tum evraklari hazirladik ettik artik o gun avukata gidip imza islerini halledecegiz. esimin sigara bagimlisi oldugunu soylemistim. sabah gozumu acar acmaz o kokuyu almak beni delirtti ve bagirdim ya yeter ne bicim insansin sen diye o da iste yeni basladigi ilac etkisiyle sacma sapan konusuyor bana aptal kari sus artik dedi. ben delirdim nasil ofkelendim ama evden cikip gitmek zorundayiz.
neyse ciktik arabaya bindim ama sakin kalamiyorum arkaya oglumun yanina oturdum. neyse gidecegimiz yeri bilmiyoruz tabii okuz esim bana o laflari etmemis gibi bana telefondan navigasyonu ac ver dedi. benim o an salterler atti sen dedim bana hem aptal kari diyeceksin hem bana emir verecksin, sen kimsin, sen adam degilsin, bize neler yaptim vs bagirdim cagirdim arabada. en son park yeri bulduk o sirada ben soyle seyler soyledigimi hatirliyorum istemiyorum seni, begenmiyorum seni, su haline bak senden tiksiniyorum falan dedim. o sirada arabadan indi, elinde imzalanacak evraklar var. kapiyi tekrar acti ve benim hala soylenip bagirdigimi duyunca kagit tomarini yuzume dogru firlatti. ve maalesef o kagit tomari gozume ve gozumun alt kismina isabet etti. gozum diye haykirmaya basladim bu defa. esim o kadar bunun olmayacagini dusunmus ki basta bana inanmamis bile ve ben orada resmen sinir krizi gecirdim sur arabayi polise sikayet edecegim diye bagiriyorum. arabayi surerken boynunu yuzugumle cizdim baya kesildi. gozumun icinde kan toplandi ve 1 hafta gecmedi, goz kapagimin altinda morluklar olustu bu kan toplanmasi etkisi ile. ve su an dusundukce beni delirten diger durum da o esnada oglumun arabada olmasi idi bu beni yiktibu olay esnasinda bile bu olayi asamayacagimi biliyordum. olay sonrasinda cift terapisine basladik 1-2 ay sonra sanki durumu unuttum gibi oldu. ancak son 1-2 aydir surekli zihnimde sunlar var ben bunu hak etmedim, ben gurusuz muyum neden affettim? evet ona soyledigim laflar onu tahrik etmis olabilir ama bana asla bunu yapmamali idi vs. terapistimiz bu olayin asilabilecegini, esimin siddet meyillisi biri olmadigini ve hatasini anladigini dusunuyor. bu konu uzerine de baya calistik aslinda. esim de sonradan bana ya bir sey olsaydi, ya kalici hasar olsaydi diye dusundukce dayanamiyorum dedi ve asla sana zarar vermek icin atmadim o kagitlari nasil denk geldi bilmiyorum dedi. bazen diyorum nazar mi var, buyu mu var ne var uzerimizde. bir yandan da diyorum ki bunu ben asla atlatamam, unutamam. sosyal medyada yazilan, cizilenler de beni cok tetikliyor. insanlar edilen ufacik bir hakareti kabul etmeyip ayrilirken, sen gurusuz musun bunu affediyorsun diye beynimin icinde bir ses beni yiyp bitiriyor. diger yandan esimin iyi bir insan, iyi bir baba oldugunu biliyorum. ayrilirsam oglunun inanilmaz kotu etkilenecegini biliyorum. ama isin icinden cikamiyorum. esime bu olayi hatirlattikca bana artik zamani geri alamayacini, evet pisman oldugunu ama artik durumun benimle ilgili oldugunu soyluyor. benzer travmalari yasamis atlatmis birileri var midir? ne onerirler belki bir soz beni kendime getirir umudu ile yaziyorum. uzun oldu simdiden okuyan ve ictenlikle cevap yazanlara tesekkur ederim.
aklıma şark bulbulundekı mazlumu getırın banaa geldi :) kusura bakma da senın yetıstırılme tarzınla alakalı degıl sınır hastasısın besbelli.. ya da onun gıbı bısi. problemıne katlanmaya yemın mı ettı sen laf sokacaksın adam degılsın dıyceksın bagırcaksın o sakın yapısı yuznden sumsuk kusu gibi olcak :) neden :)) cıdden soruyorum sen mı affetmıyosun neden? bence o affetmesın senı? agzına gelenı say say sonra neden yaptı affetmıyorum.... bak sımdı bırıne bagrıp cagırıp nefret kusarsan o da taş olsa gerı seker kı beynı olan bı ınsan bu.. tepkı vermesı dogal.. bence yazık adama uzuldum ben ama en cok cocuguna... neden kendıne donup bakmıyosun ben ne hakedıyorum ben ne yapıyorum dıye? ıstemezsen ısteme dıyıp ıste yol bu taraftan deseydı onu atmak yerıne yanlıs yapmıs zaten...cok bencılce geldı konun bı boguldum bı daraldım. ı ıh.. olmaz boyle bı aynaya bak bence artık.. evlılıgın yıkılmadan. adam senın stress topun degıl..merhabalar. klasik bir baslangicla boyle bir konu acacagim aklima gelmezdi diye basliyorum ama tabii ki her sey insanlar icin. o sebeple bunlari okuyup yorum yaparken dalga gecerek yorum yapacaklari sadece 1 saniye durup dusunmeye davet ediyorum, herkes her seyi yasayabilir sacma bulsa da elestirse de.
ben esimle 8 yillik evliyim, 13 yildir da birlikteyiz. her seyden once cok iyi iki arkadasiz, sohbet etmeyi cok sevdigim, fikirlerine guvendigim bir insan onun icin ben de oyle oldugumu dusunuyorum genel olarak. ikimiz de okumus etmis insanlariz. ancak iliskimiz suresince bircok sorun yasadik. hep her sey yoluna girdi dedikce mutlaka hayat karsimiza sorun cikardi. abisi esinden bosanmisti annesi kafalari yedi biz evlenmek uzereyken evlenmemize karsi cikti, tam evlenelim derken babasi vefat etti. evlendik cocuk sahibi olalim dedik, oglumuz erken dogdu, bircok sorun yasadik. tamam saglikli dedik ama bu defa konusma geriligi, sinir krizleri gorduk oglumda ve en sonunda atipik otizm tanisi aldi. ben yetistirilme tarzimdan oturu biraz ofkeli, kizinca agzina geleni soyleyen bir yapidayim o bana gore daha sakin genel olarak. bu arada oglum babasina cok duskundur inanilmaz iyi, arkadas gibi bir baba.
4 yil once isteyerek yurt disina tasindik esim is teklifi aldi. ben is bulamazsam diye streslere girmistim ki cok sukur 1.5 yil gectikten sonra ben de is bulabildim. tam her sey duzeldi derken hepinizin bildigi gibi pandemi basladi, sosyal hayatimiz tamamen bitti 2 yil boyunca turkiyeye gelemedik. bu esnada tabii esim biraz depresif bir ruh haline burundu. neyse dedik ki kredi cekelim ev alalim madem bu kadar yildir burdayiz ve calisiyoruz. evrak islerini hallettik vs. gordugunuz gibi yine her sey normal gidiyor. esimle olan iliskimizde canimi sikan birkac konu var ama. kendisi inanilmaz bir sigara ve kahve bagimlisi. ornegin oglumla evde bir sorun yasariz adam hemen sigaraya kacmis ama oyle gunde 3-5 sigara degil en az 1 paket. bu da yillar icinde beni cok yordu. diger bir konu da cinsellik. ben oyle hicbir zaman esime karsi asiri cinsel tutku hissetmedim. belki bu durum benimle ilgiliydi cunku evlilik oncesi vajinismus yasadim ama egzersizlerle vs atlattim. o da bir donem erken bosalma sorunlari yasadi. ama ruhsal olarak hala cok da istekli degildim. belki de hayat bizi iyice yordu artik enerjimiz kalmadi bilemiyorum. esim gectigimiz yil aralik ayinda bu depresif halleri sebebi ile antidepresan kullanmaya basladi doktor tavsiyesi ile. ve hemen adapte olamadi surekli uyumalar, iletisim kesmeler vs. aralik ayinda turkiyeye gelmistik aslinda guzel bir tatil olacakti ki annesi ile bir takim sorunlar yasadik ben oglumla annemlerin yanina memlekete gittim, o esnada 1 hafta kadar ayri kaldik. bu da birbirimize karsi bizi iyice uzaklastirdi. ben biraz takintili bir insanim ve yasadiklarimi kolay atlatamiyorum. esime gecmise donuk bana oyle dedin, boyle yaptin diye de soylerim ama elimde degil.
cok uzattim asil beni cok yipratan ve uzerinden 6 ay gecmis olmasina ragmen atlatamadigim konuya geleyim. ev kredisi basvurulari icin tum evraklari hazirladik ettik artik o gun avukata gidip imza islerini halledecegiz. esimin sigara bagimlisi oldugunu soylemistim. sabah gozumu acar acmaz o kokuyu almak beni delirtti ve bagirdim ya yeter ne bicim insansin sen diye o da iste yeni basladigi ilac etkisiyle sacma sapan konusuyor bana aptal kari sus artik dedi. ben delirdim nasil ofkelendim ama evden cikip gitmek zorundayiz.
neyse ciktik arabaya bindim ama sakin kalamiyorum arkaya oglumun yanina oturdum. neyse gidecegimiz yeri bilmiyoruz tabii okuz esim bana o laflari etmemis gibi bana telefondan navigasyonu ac ver dedi. benim o an salterler atti sen dedim bana hem aptal kari diyeceksin hem bana emir verecksin, sen kimsin, sen adam degilsin, bize neler yaptim vs bagirdim cagirdim arabada. en son park yeri bulduk o sirada ben soyle seyler soyledigimi hatirliyorum istemiyorum seni, begenmiyorum seni, su haline bak senden tiksiniyorum falan dedim. o sirada arabadan indi, elinde imzalanacak evraklar var. kapiyi tekrar acti ve benim hala soylenip bagirdigimi duyunca kagit tomarini yuzume dogru firlatti. ve maalesef o kagit tomari gozume ve gozumun alt kismina isabet etti. gozum diye haykirmaya basladim bu defa. esim o kadar bunun olmayacagini dusunmus ki basta bana inanmamis bile ve ben orada resmen sinir krizi gecirdim sur arabayi polise sikayet edecegim diye bagiriyorum. arabayi surerken boynunu yuzugumle cizdim baya kesildi. gozumun icinde kan toplandi ve 1 hafta gecmedi, goz kapagimin altinda morluklar olustu bu kan toplanmasi etkisi ile. ve su an dusundukce beni delirten diger durum da o esnada oglumun arabada olmasi idi bu beni yiktibu olay esnasinda bile bu olayi asamayacagimi biliyordum. olay sonrasinda cift terapisine basladik 1-2 ay sonra sanki durumu unuttum gibi oldu. ancak son 1-2 aydir surekli zihnimde sunlar var ben bunu hak etmedim, ben gurusuz muyum neden affettim? evet ona soyledigim laflar onu tahrik etmis olabilir ama bana asla bunu yapmamali idi vs. terapistimiz bu olayin asilabilecegini, esimin siddet meyillisi biri olmadigini ve hatasini anladigini dusunuyor. bu konu uzerine de baya calistik aslinda. esim de sonradan bana ya bir sey olsaydi, ya kalici hasar olsaydi diye dusundukce dayanamiyorum dedi ve asla sana zarar vermek icin atmadim o kagitlari nasil denk geldi bilmiyorum dedi. bazen diyorum nazar mi var, buyu mu var ne var uzerimizde. bir yandan da diyorum ki bunu ben asla atlatamam, unutamam. sosyal medyada yazilan, cizilenler de beni cok tetikliyor. insanlar edilen ufacik bir hakareti kabul etmeyip ayrilirken, sen gurusuz musun bunu affediyorsun diye beynimin icinde bir ses beni yiyp bitiriyor. diger yandan esimin iyi bir insan, iyi bir baba oldugunu biliyorum. ayrilirsam oglunun inanilmaz kotu etkilenecegini biliyorum. ama isin icinden cikamiyorum. esime bu olayi hatirlattikca bana artik zamani geri alamayacini, evet pisman oldugunu ama artik durumun benimle ilgili oldugunu soyluyor. benzer travmalari yasamis atlatmis birileri var midir? ne onerirler belki bir soz beni kendime getirir umudu ile yaziyorum. uzun oldu simdiden okuyan ve ictenlikle cevap yazanlara tesekkur ederim.
Ne yapmışım da köşeye sıkıştırmışım bıktım sigarandan diyerek mi? Yani o zaman bana aptal karı diyebilir, kafama gözüme bir şeyler fırlatabilir. Burda bana bu yorumları yazanlar gerçekten kadına şiddete hayır diyoruz demesin, kadın hak etmediği sürece kadına şiddete hayır diyoruz desin. Çok konuşursan fiziksel zarar görebilirsin yani?