• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

ADIM ADIM DEPRESYONA

booksmoney

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
10 Ekim 2018
1.044
1.416
133
Yaklaşık 3 4 ay önce eşimden boşandım. İlk ayrıldığım dönemlerde iyiyken terapi alıyor olmama rağmen şimdi daha mutsuz umutsuz hissediyorum kendimi. Kendimi insanlarla kıyaslamaya başladım. Tabii kimsenin evliliği mükemmel değil bunu biliyorum ama içimden de şunu düşünüyorum hiç mi çabalamaz bi insan hiç mi değişmeye değer değildi bizim ilişkimiz. Evli çocuklu insanlara bakıyorum şimdi bir daha ne zaman biriyle tanışıp evleneceğim diyorum sanki treni kaçırmış gibi hissediyorum.
Yaşım 27 daha bu yaşta insanlar evlenmemiş bile oluyorlar ama ben bi kere evlenip boşandığım için nedense her şeyin daha zor olacağını düşünüyorum. Karşıma hep amacı cinsellik olan adamlar çıkıyor daha şimdiden böyle ben nasıl bu adamların arasında düzgün insanı bulacağım ki diyorum. Biliyorum her şey için çok erken çok yeni daha ama ben bu düşüncelerden kurtulamıyorum hayatım hep böyle mi geçecek arkadaşlarımın çocuklarını görüyorum düzgün bi evllilğim olsa benimde olurdu diyorum.
Bu psikolojiden çıkmak için ne yapmak gerek? Bu arada çok sosyalim geziyorum, çalışıyorum ama günün sonunda eve gittiğimde bu düşünceler boğuyor artık beni.
 
Yaklaşık 3 4 ay önce eşimden boşandım. İlk ayrıldığım dönemlerde iyiyken terapi alıyor olmama rağmen şimdi daha mutsuz umutsuz hissediyorum kendimi. Kendimi insanlarla kıyaslamaya başladım. Tabii kimsenin evliliği mükemmel değil bunu biliyorum ama içimden de şunu düşünüyorum hiç mi çabalamaz bi insan hiç mi değişmeye değer değildi bizim ilişkimiz. Evli çocuklu insanlara bakıyorum şimdi bir daha ne zaman biriyle tanışıp evleneceğim diyorum sanki treni kaçırmış gibi hissediyorum.
Yaşım 27 daha bu yaşta insanlar evlenmemiş bile oluyorlar ama ben bi kere evlenip boşandığım için nedense her şeyin daha zor olacağını düşünüyorum. Karşıma hep amacı cinsellik olan adamlar çıkıyor daha şimdiden böyle ben nasıl bu adamların arasında düzgün insanı bulacağım ki diyorum. Biliyorum her şey için çok erken çok yeni daha ama ben bu düşüncelerden kurtulamıyorum hayatım hep böyle mi geçecek arkadaşlarımın çocuklarını görüyorum düzgün bi evllilğim olsa benimde olurdu diyorum.
Bu psikolojiden çıkmak için ne yapmak gerek? Bu arada çok sosyalim geziyorum, çalışıyorum ama günün sonunda eve gittiğimde bu düşünceler boğuyor artık beni.
Evlenip boşanmakla ne ilgisi var ki daha zor olmasının.bekar insandan farkınız yok.hayatta herşey aile gibi yazmışsınız.öyle olsaydı dünyanın en mutlu ülkelerinden biri olurduk.bu kadar manyak, depresyon hastası insan nereden geliyor.o gördüğünüz çoluklu çocuklu kadınların cinsel hayatı olmayabiliyor bile.hergün burada kaç konu okuyoruz.ayda 1 kere 2 dakika ilişkiye girilip yapılıyor belki o bebeler.kocasıyla ev arkadaşı gibi yaşayan tonla insan var.tecrübesiz, hayatı bilmeyen insanlar gibi düşünmeyi bırakın.
 
Yani bekar bir kadın olarak gayette mutlu bir hayatın olabilir .
Neden illa ki yine evlenmek zorundaymış ,evlenemezse dünyası başına yıkılacakmış gibi düşünüyorsun ki.
Olmamış boşanmışsın . Hayatın tadını çıkar ,
 
Bende boşanma aşamasındayım. Ayrıyız aylardır. Zaten onunla devam etmek istemiyorum. Ama sanırım ayrı olduğumuz için bu psikolojiye yeni yeni girmeye başladım. 28 yaşındayım ve bir çocuk annesiyim. Aynı senin gibi treni kaçırmış gibi hissediyorum. Mutlu olma hakkım gasp edilmiş gibi geliyor. Bir yanım sevmek sevilmek istiyor diğer yanım çocuğum ile başka bir adamı aynı ortama sokma düşüncesine karşı çıkıyor. Öyle araftayım. Galiba bu bir süreç ve iyi kötü hepimiz bunlardan geçiyoruz. Umarım karşına güzellikler çıkar. Kimsenin ilişkisi mükemmel değil. Bir şekilde yola devam etmek zorundayız ama kendimiz için.
 
Evlenip boşanmakla ne ilgisi var ki daha zor olmasının.bekar insandan farkınız yok.hayatta herşey aile gibi yazmışsınız.öyle olsaydı dünyanın en mutlu ülkelerinden biri olurduk.bu kadar manyak, depresyon hastası insan nereden geliyor.o gördüğünüz çoluklu çocuklu kadınların cinsel hayatı olmayabiliyor bile.hergün burada kaç konu okuyoruz.ayda 1 kere 2 dakika ilişkiye girilip yapılıyor belki o bebeler.kocasıyla ev arkadaşı gibi yaşayan tonla insan var.tecrübesiz, hayatı bilmeyen insanlar gibi düşünmeyi bırakın.
Haklıısnız dediğim gibi bunları biliyorum ama bu düşüncelerden kurtulamıyorum. Kendimi yetersiz hissediyorum her şey aile olmasa bile kendi düzenimi o yaşadığım evi özlüyorum sanırım.
 
Yaklaşık 3 4 ay önce eşimden boşandım. İlk ayrıldığım dönemlerde iyiyken terapi alıyor olmama rağmen şimdi daha mutsuz umutsuz hissediyorum kendimi. Kendimi insanlarla kıyaslamaya başladım. Tabii kimsenin evliliği mükemmel değil bunu biliyorum ama içimden de şunu düşünüyorum hiç mi çabalamaz bi insan hiç mi değişmeye değer değildi bizim ilişkimiz. Evli çocuklu insanlara bakıyorum şimdi bir daha ne zaman biriyle tanışıp evleneceğim diyorum sanki treni kaçırmış gibi hissediyorum.
Yaşım 27 daha bu yaşta insanlar evlenmemiş bile oluyorlar ama ben bi kere evlenip boşandığım için nedense her şeyin daha zor olacağını düşünüyorum. Karşıma hep amacı cinsellik olan adamlar çıkıyor daha şimdiden böyle ben nasıl bu adamların arasında düzgün insanı bulacağım ki diyorum. Biliyorum her şey için çok erken çok yeni daha ama ben bu düşüncelerden kurtulamıyorum hayatım hep böyle mi geçecek arkadaşlarımın çocuklarını görüyorum düzgün bi evllilğim olsa benimde olurdu diyorum.
Bu psikolojiden çıkmak için ne yapmak gerek? Bu arada çok sosyalim geziyorum, çalışıyorum ama günün sonunda eve gittiğimde bu düşünceler boğuyor artık beni.
Öncelikle daha yaşın küçük kendin diyosun bu yaşta daha evlenmiyolar bile.hayatta tek mutlu olmanın caresi de bir erkek de değil.deneyimleyip görmüşsün varlığı yokluğundan daha fazla yük.sen önce kendi değerini bilmekle başlıcaksın.bu saatten sonra kimse olmaz hayatımda psikolojisinden cık.kendine değer verdikçe önüne cıkıcak mutlulukları görüceksin.
 
Yani bekar bir kadın olarak gayette mutlu bir hayatın olabilir .
Neden illa ki yine evlenmek zorundaymış ,evlenemezse dünyası başına yıkılacakmış gibi düşünüyorsun ki.
Olmamış boşanmışsın . Hayatın tadını çıkar ,
Evli olmak zorunda değilim tabii ki ama alıştığım o düzeni ben bozdum ben istedim ama üzülüyorum yine de. Önceden böyle değildi şimdi böyle hissediyorum.
 
Öncelikle daha yaşın küçük kendin diyosun bu yaşta daha evlenmiyolar bile.hayatta tek mutlu olmanın caresi de bir erkek de değil.deneyimleyip görmüşsün varlığı yokluğundan daha fazla yük.sen önce kendi değerini bilmekle başlıcaksın.bu saatten sonra kimse olmaz hayatımda psikolojisinden cık.kendine değer verdikçe önüne cıkıcak mutlulukları görüceksin.
Böyle yapmaya çalışıyorum dediğim gibi sosyal bi insanım da ama yine de sürekli düşünmeme engel olamıyorum.
 
Böyle yapmaya çalışıyorum dediğim gibi sosyal bi insanım da ama yine de sürekli düşünmeme engel olamıyorum.
İllaki bi süreç bu geçicektir.suan kalbine ruhuna söz geçirememen normal. Klişe ama zaman ilaç😇 sen bu süreçte kendini ne kadar başka şeylerle oyalarsan o kadar cabuk atlatırsın.ne güzel sosyalmişsin de.Az kaldı inşallah atlatmana💪🏻
 
Bende boşanma aşamasındayım. Ayrıyız aylardır. Zaten onunla devam etmek istemiyorum. Ama sanırım ayrı olduğumuz için bu psikolojiye yeni yeni girmeye başladım. 28 yaşındayım ve bir çocuk annesiyim. Aynı senin gibi treni kaçırmış gibi hissediyorum. Mutlu olma hakkım gasp edilmiş gibi geliyor. Bir yanım sevmek sevilmek istiyor diğer yanım çocuğum ile başka bir adamı aynı ortama sokma düşüncesine karşı çıkıyor. Öyle araftayım. Galiba bu bir süreç ve iyi kötü hepimiz bunlardan geçiyoruz. Umarım karşına güzellikler çıkar. Kimsenin ilişkisi mükemmel değil. Bir şekilde yola devam etmek zorundayız ama kendimiz için.
Evet kesinlikle hissettiğim bu sanki onun yüzünden bir daha mutlu olamazmışım gibi geliyor. Yani illa hayatımda bi erkek olsun diye değil bu arada ama onun yüzünden yaşayamadığım ya da belki yaşayamayacağım şeylere üzlüyorum. Çocuğum yok olsa belki çok daha farklı düşünürdüm bilmiyorum.
 
Haklıısnız dediğim gibi bunları biliyorum ama bu düşüncelerden kurtulamıyorum. Kendimi yetersiz hissediyorum her şey aile olmasa bile kendi düzenimi o yaşadığım evi özlüyorum sanırım.
Zaman zaman anılar akla geliyor yani insan doğası.başka şeyleri de özlemle anıyoruz ama o günlere gidemeyeceğimizi biliyoruz.köşede duruyor işte.çok da takılmamak lâzım.hiçbir kadın bıçak kemiğe dayanmadan boşanmıyor.kötü anılarla karşılık vermeye çalışsanız olmaz mı? Ya da boşanma nedenlerini kendinize hatırlatarak.bu arada size dedim ama ben de bu kadar evlenecek kişiyi nereden buluyorlar bir türlü anlayamıyorum.milletin anası, babası, teyzesi falan buluyor büyük kısmını da.zamanında bana yazılan ne kadar ablak, saf sak tip varsa evlendi mesela.dersin ki bu tipleri hangi kadın kabul etmiş.bir şekilde aileler falan bulup, everiyor işte.öylesini de sen ben beğenmiyoruz.zaten evlensen de hiçbir ihtiyacın karşılanmıyor.
 
İllaki bi süreç bu geçicektir.suan kalbine ruhuna söz geçirememen normal. Klişe ama zaman ilaç😇 sen bu süreçte kendini ne kadar başka şeylerle oyalarsan o kadar cabuk atlatırsın.ne güzel sosyalmişsin de.Az kaldı inşallah atlatmana💪🏻
Çook teşekkür ederiim.
 
Zaman zaman anılar akla geliyor yani insan doğası.başka şeyleri de özlemle anıyoruz ama o günlere gidemeyeceğimizi biliyoruz.köşede duruyor işte.çok da takılmamak lâzım.hiçbir kadın bıçak kemiğe dayanmadan boşanmıyor.kötü anılarla karşılık vermeye çalışsanız olmaz mı? Ya da boşanma nedenlerini kendinize hatırlatarak.bu arada size dedim ama ben de bu kadar evlenecek kişiyi nereden buluyorlar bir türlü anlayamıyorum.milletin anası, babası, teyzesi falan buluyor büyük kısmını da.zamanında bana yazılan ne kadar ablak, saf sak tip varsa evlendi mesela.dersin ki bu tipleri hangi kadın kabul etmiş.bir şekilde aileler falan bulup, everiyor işte.öylesini de sen ben beğenmiyoruz.zaten evlensen de hiçbir ihtiyacın karşılanmıyor.
Zamanla kötü anılar siliniyor iyi anılar kalıyor sanırım. Kendime ne yaşadığımı hatırlatmaya çalışsam da bazen özlerken buluyorum kendimi. Hala seviyor muyum yoksa alışkanlığın vermiş olduğu bi şey mi onu da anlayamıyorum.
 
Zamanla kötü anılar siliniyor iyi anılar kalıyor sanırım. Kendime ne yaşadığımı hatırlatmaya çalışsam da bazen özlerken buluyorum kendimi. Hala seviyor muyum yoksa alışkanlığın vermiş olduğu bi şey mi onu da anlayamıyorum.
Kadın erkek ilişkisinin yine de bir keyfi oluyor tabii sorunlu olsa da.hayatınızda kimse olmadığı için beyin sürekli o günleri düşünüyor işte.biri olsa bence akliniza bile gelmez.
 
Kadın erkek ilişkisinin yine de bir keyfi oluyor tabii sorunlu olsa da.hayatınızda kimse olmadığı için beyin sürekli o günleri düşünüyor işte.biri olsa bence akliniza bile gelmez.
Doğru insana denk gelene kadar da böyle biri olmayacak maalesef.
 
Kimseye bağlı olmadan yaşamayı öğrenmek lâzım ama sanırım kadın doğası buna izin vermiyor.sürekli bir arayış içinde olmakran kendimizi alamıyoruz.keşke böyle olmasaydık.
Çünkü uzun zamandır sevildiğimi hissetmedim. Sevilen insanlara bakıyorum ve ister istemez iç geçiriyorum. Sorun aslında bu bi erkek bi evlilik değil sevilmemek.
 
Back
X