Kimse sizi düşünmüyorsa, siz de aman yaşlı insanlar diye hayatınızı tüketecek değilsiniz.
Hele de bu kayınvalidelerin saçma sapan kıskançlıkları için insan kendi düzeninden, çocuğunun düzeninden neden vazgeçsin.
Ben de de var bundan bir tane, aklıma gelince deli oluyorum hala, bizim daha çocuğumuz bile yoktu o zamanlar, yakında olacak Allahın izniyle başıma gelecekleri tahmin edebiliyorum şimdiden.
Ben başka bir şehire gelin geldim, evliliğimizin ilk senesi sağolsun eşim gayet anlayışlı şekilde 2 ayda 3 ayda bir ailemin yanına gönderiyordu beni, eşimin ailesi ise benim ailemin yanına her gitmem de bana göre saçma sapan kıskançlıklara giriyordu.
Örneğin; akşam otobüse bineceğim ailemin yanına gitmek için, arıyorum kayınvalidemi, telefonda ne dese beğenirsiniz, anneni emmeye mi gidiyorsun. Allah aşkına bu söylenecek laf mı.
Bir keresinde yine ailemin yanındayım, aradım konuşmak için, açar açmaz ,ben de inat ettim aramadım seni bakalım ne zaman arayacaksın diye, dedi, sanki ondan aramasını bekleyen var.
Yine ailemin yanındayken aradılar bir kere, neymiş ,ben annemin yanından ayrılmak istemezmişim doğal olarak ama eşimle çıkıp gezecekmişiz, eşim istanbulu görecekmiş :) Ki eşim ist benden daha iyi bilir, kendi oturdukları şehiri ben hiç bilmem, birkere de gelinizim geldi bir gün gezdirelim dememişlerdir, onların oturduğu yerin hiç biryerini bilmem ben. Ki zaten gezmek için onlardan izin alacağız sanki. Dertleri annemin yanında olmam heralde.
Kaynanam yaşlı mı, valla 16 yaşında lise çocukları gibi, böyle insanları idare etmenin kolay olduğunu mu sanıyorsunuz. Herkes kendi evladına geldi mi yanından ayırmıyor, başkasına geldi mi yapmadığı saçmalığı bırakmıyor. Ben bunları henüz çocuğum yokken yaşıyorum, çocuğum olsa da hiç katlanmam kusura bakmasınlar.