Aman özenmeyin, benimkisi manyaklık.
Kendime kızıyorum.
Ancak evde 2 erkek çocuk olunca, ne kadar dikkat etsemde, ev illa dağılıyor.
Dediğim gibi anneme de birşeyi elletmiyorum, o yüzden de ben önünü alabilmek için kendim ekstra efor sarf ediyorum.
Eşim de ben de düzenli insanlarız.
Allah'tan eşim dağınık bir insan değil, yoksa isyan ederdim gerçekten.
Eşim de destek tabii ki.
Ben o gelmeden genelde evi toparlama çabasındayım, çünkü rahat oluyor, sonrasında oturup bir iki sohbet etme imkanı buluyoruz en azından veya çocuklarla beraber oynama imkanı buluyoruz. Onu yapabilmek adına ben de bu kadar uğraşıyorum.
Ancak bazen güçsüz olduğum, yapamadığım zamanlar oluyor.
O zaman eşim illa eve bir süpürge geçer.
Benim yapamadıklarımı yapmaya çalışır elinden geldiğince.
Benim evime çok misafir gelmez, çalıştığımı bildikleri için.
Ancak nadiren de olsa, illa bir gelenim olur son dakika haber veren.
Ben de kimseyi geri çeviren bir yapıya sahip değilim.
Biraz da bunun vermiş olduğu pimpirikle davranıyorum, çat kapı biri gelirse evi çarşamba pazarı gibi bulmasın gibi.
Çocuklarımı da alıştırdım düzene.
Bir tek çocuk odasında oyuncaklar dağınıktır, evin sağına soluna oyuncak bıraktıklarında kızarım.
Dağıtmayın, toplarlayın diye.
Belki kötü bir davranış ama düzeni de öğrenmeleri gerek.
Biraz da nasıl öğretirsen öyle öğreniyor mantığı da var bende.
Çocuklarım sadece mutfakta yiyecek tüketebilirler, bunlara atıştırmalıklar da dahil.
Yoksa önünü alamam gerçekten.
Bunun gibi şeylere dikkat ederek daha düzgün ve düzenli tutmaya çalışıyorum evimi.