ablamla aramdaki sorun

ilk kendimden bahsedeyim ben 15 yaşındayım ablam ise tekrardan bu yıl üniversiteye başladı 28 yaşında fakat küçüklüğümden beri ablamla hiç anlaşamadık sürekli kavga ediyoruz oturup gerçek bir kardeş gibi konuşmuşluğumuz yoktur aslında o da ben de gerçek bir kardeş gibi her şeyimizi paylaşıp konuşmak ve birbirimizi sevmek istiyoruz fakat olmuyor birbirimize söylediğimiz laflar sözler hareketler sıkıldım artık böyle olsun istemiyorum mesela bide bende bişi var ablama karşı hiç yakın hissetmiyorum kendimi onun yanında film izlemeye ne biliyim müzik dinlemeye dizi vb. şeyler izlemeye bişiler bakınmaya bile utanırım utanmaktan öte görmemesini isterim bu biraz benim aşağılık kompleksimden de olabilir ama bu sadece ablamın yanında oluyor yada ne biliyim başkalarını görüyorum beraber oturmuş birbirlerine ilişkilerini vb. anlatıyorlar ben niye anlatamıyorum? hatta ben anlatmak istemiyorum dalga geçicek diye korkuyorum bende de sorun olabilir bilmiyorum artık ablamdan nefret etcek dereceye geldim şimdi burda anlatıyorum saçma ve basit sıradan görünüyor ama öyle değil nasıl anlatsam bilemedim neyse sizden yardım istemiycem ama bunun sebebi ne olabilir lütfen cevap verin (teşekkürler okuduğunuz için) bu arada benim bi sorunum daha var bende şimdi mesela birisi bişi anlatıyo onu umursamıyorum aslında içimden tepki veriyorum ama dışımdan vermiyorum çünkü tepki verince utanıyorum insan değilmişim gibi utanç verici bir şey gibi hissediyorum ya da ne biliyim bu ablamdada geçerli o yüzdende geçinemiyoruz yardım edin lütfen

buraya yazdıklarını ablana söylemeyi denedinmi?
sorun ve çözüm ikinizin arasında gibi duruyor.

Canım aynı sorun bendede var . Ablamla hiçbişey paylaşamıyorum . en basitinden ağdaya gittiğimi bile bilmiyor . Çünkü onun yanında giyinmeye bile çekiniyo gibiyim öyle bisey yaptigimi soylesem benim yanimda giyinmiyosun bile der millete nerelerini aciyosun aynı şekilde iliskilerimide anlatamiyorum çünkü özel biseyler yasamadigi icin yada beni ablalik ic gudusuyle yargiliycagi icin . ama ayni dedigin gibi hep ozenmisimdir . birbirleriyle herseyini konusan abla kardeslere . ama ben 20 yasindayim sen tam bir gecis doneminin ortasindasin ben su saatten sonra biseyi degistirebilcegimi dusunmuyorum ama sen bence ablanla konusmalisin . yada once sorunun kökünü bulmaya calis belkide altta baska bir problem yatiyordur.

iletişim şart..

Bende eskiden öyleydim ama şimdi ikimizde evliyiz ve birbirimizi çok özlüyoruz. bazı yaş dönemlerinde böyle geçimsizlikler yaşanabiliyor. İlk adımı siz atmayı deneyin. Mesela bu haftasonunu bana ayırırmısın diye önceden sorun. Ve Ablanızda kabul ederse beraber dışarı çıkın yemek yiyin sinemaya gidin alışveriş yapın. Kadınların vazgeçilmezidir bişeyler bakmak. Bişeyler bakarken illaki yorumlaşırsınız bu nasıl bence şu daha iyi gibisinden. iletişim haline girmiş olursunuz böylelikle. Küçük olabilirsiniz ama ilk adımı ablanız atıcak diye bir şart yok. Bunu sizde başarabilirsiniz.