Dün yaşanan olayı anlatıcam;
--ablamın kaynanası gelmiş, ablam mesaj attı kadın seninle konuşmak istiyo seni özlemiş falan dedi( ki kendisini belki de 8 senedir görmedim. Ok dedim aradım konuştuk.
-Üstüne dedem aradı 2 defa. Yorgundum ve konuşmak istemedim. Bu sefer de dedem erkek kardeşimi aramış ablanı ara beni arasın, ona ulaşamadım demiş( Ki kendisi her akşam arar beni. Ben her açmadığımda ya da duymadığımda erkek ardeşimi arar, ablanı ara beni arasın der. Konuştupumuz da 5 dk bi şey.Onu da aradım konuştuk falan.
-Sonra ablamdan bi mesaj daha geldi.Kız kardeşim (derya)ın hastanesinde olaylar olmuş gene, ara bi konuş diye. Ben de ciddi bi olay sandım. Meğersem çalıştığı yerde klasik sayılabilecek artışma.
Bu son maddede koptum zaten. Ben de gerçekten konuşmaya ihtiyacı var, hani beden akıl fikir alacak bi surum var sandım. Zaten olay olmuş bitmiş. Benim yapabileceğim bir şey de yok zaten ortada.
Akşam eşimle oturup 2 kelime bile demedik. Ablama da dedim bunu. Hemen trip attı tamam iyi ben de bi daha mesaj atmam diye. Sinir stresten başka bi şey yüklemedi bana.
Her seferinde erkek kardeşim ya da kız kardeşimle ilgili bi durum olduğunda ( Ki kendileri 25 yaşında) öemli ya da önemsiz er konuda sürekli beni arıyo yada mesaj atıyo onları ara diye. Ben artık sıkılmış durumdayım. Bıktım ablamın bu tavrindan. Daha önce kendisini bu konuda uyardım. ben burda kendi hayatıma adapte olamıyorum. o istiyoki sürekli iletişim halinde olayım. Atılan her adımdan benim de haberim olsun istiyo. Ama benim burda bir hayatım var. Kendi hayatıma adapte olamıyorum. Hani altlı üstlü oturursun da her şeyi konuşursunuz ya o öyle davranıyo. Artık çok sıkıldım. Aradığı zaman da açmak istemiyom teli.
Allah aşkına 7 aylık hamieyim ben. Beni bunlar delirtiyo. Ben e hiç arayıp dert anlatmam. O zate yterşnce bana dert anlatır. Ben anlatmam hep içime yaşarım. O kadar sıkıldım yani
calisiyosan eger eve geldikten sonra telefonunu kapatmak tek cozum. calismaiyosan da belirli bi saatte kapat telefonunu. kafa dinle bosver.
önemli konular neyse de önemsiz saçma sapan konularda da illa ara gibi diretmeler yapması çekilemez bir davranış.
püff daralırım çekemem öyle şeyleri en sevmediğim huylardan biriÖnemli konularda ben zaten kendim arıyorum ama kardeşimin iş yerinde yaşadığı her tartışmayı da bilmek öğrenmek zorunda değilim. Beni rahatsız eden yaşanan olay değil ablaın tavrı bıktım artık yaa. Hani evli olursunuz akşam yemeğiniz de eşinize anlatırsınız ya, ablam taaa ordan aynı şeyi benden bekliyo.
üff hiç sevmem zırt zırt aranmayı.
kardeşimle 2 haftada bir 2 dk ancak konuşuruz.
bi derdi olan insan kendi arar. 25 yaşındaki kardeşin bir sorunu varsa arar paylaşır seninle istiyorsa.
ablanın gereksiz müdahalesi çok saçma.
işi gücü yok heralde.
ben bu kadar vıcık vıcık aile ilişkilerini sevmiyorum. aynı babam ve babamın tarafı gibi. sabah akşam telefon ellerinde o kardeşini, bu annesini, öbürü kuzenini arayıp duruyolar.
bende ablayım her hangibir sorun yada problem olduğunda ilk işim kardeşimi aramak olur.bilmelerini isterim sonradan öğrendiklerinde haberim yoktu denmesin diye
birde kardeşimin bana vereceği akıl daha önemlidir yada beni teselli etmesi
herşeyi anneme anlatamam annem çok takan üzülen sorun yapan biridir annemle çok paylaşmam kardeşime söylerim oda bana söyler.
dünyada aileden önemli bir şey yok bazen olur haftada bir konuşuruz bazen günde iki kez görüşürüz telle
siz hamile olduğunuz için bunu sorun yaptınız sanırım.
size değer vermeseler ne ararlar ne sorarlar.o zamanda ailem beden uzaklar soğuklar aramıyorlar sormuyorlar dersiniz
Bazı insanlar böyledir yani çevresindeki yakınlarına candan bağlanır kim, nerede, ne yapıyor? hepsini bilmek ister,sorun varsa çözmek ister. Bunu da kimse değiştiremez.İster ki hep iletişim halinde olayım. Çevresine de bu durumu yansıtır,anlayacağınız ablanız da böyle sanırım.ama hamilesiniz ve sizi bu olaylara sokmamaları gerek ...
Aaay dedenize de bayıldım bu arada keşke benim dedem de hayatta olsa da arayıp sorsa
Sıkıntı şu ki ben de çok takan birisiyim. Zaten herhangi bir problem ya da sorun olduğunda zaten anlatsınlar isterim ama orda komşusuyla yaşadığı durumu da anlatmasın bana. Konuşup dertleşmek farklı ama şu da var, ablamla bakış açılarımız düşüncelerimiz o kakadr farklı ki, benim ona vereceğim tavsiye bile onun yaşntısına ters oluyo hep.
Ya da ben ona dert anlatsam bana vereceği tavsiye beni rahatlatmak yerine beni daha da sinir ediyo. Ortak bir paylaşım alanımız yok yani. Çok farklı çok zıt insanlarız maalesef biz. Bir de böyle bi sıkıntılı taraf var.