- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.806
- 798
- Konu Sahibi cileklidon
-
- #101
Ablan hasta.. ne yapsa yeridir.. depresyonda olabilir, tedavi olmadan duzelmez givi
sinir krizi geçirdi çocuğun üzerine çullandı babamda çekti ablamı hala bağırmaya çırpınmaya devam ediyordu babamda bi tane vurmak durumunda kaldı kim evladını böyle görmek ister o an öyle yapmasa çocuğu hırpalayacaktı ben ablamı suçlamıyorum ama bazen öyle mantıklı şeyler yapıyor ki senin benim aklıma gelmeyen şeyleri gerçekleştiriyor o yüzden biz onun hasta olduğunu düşünemiyoruz ne yazık ki evet sinir hastası birisi ama biz defalarca doktora götürdük kendi de gitti doktor psiko ilaçlar verdi konuştular ama ablam içini karamsar şeylerle dolduruyor bu da hayatlarını etkiliyor ailem daha ne yapabilir siz fazla asar keser konuşuyorsunuz bu yüzden tepki aldı yazdığınız yoksa mantıksız değil tabikiAblayı suçlu bulamam demedim şiddet gören ablaya kızamadım dedim.
Şiddet şiddeti doğurur bireyler genelde ebeynlerinden gördüklerini yapar kastım buydu.
Önceki ve sonraki yorumlarında ablanın normal olmadığından ve aileninde bu tutumdan sorumlu olmasından ve yanlış davranışların hala devam etmesinden bahsettim.
Yoksa oh ne ala çocukları dövsün gibi bir kastım yok, olmadı da.
Psikolojisi normal olmayan bir insana yapılacak her türlü baskı, şiddet daha kötü sonuçlar doğuracaktır.
Burdan ablaya ve havaya sallamak bana göre bir çözüm yolu değil ve ya tüm suçu ablaya yükleyip rahatlamaya çalışmakta pek adil gelmiyor.
Ya ben çoğu zaman eşimden gizli para veriyorum çocuklarını alıyorum sırf biraz gezsin kafasını dağıtsın diye ben pek aramayı sevmem telefonl konuşmaktan haz etmiyorum hemen babama şikayet ediyor cilekli don hain hiç aramıyor kimsem yok zaten diye babamlar da hemen beni arıyor ara kızım yalnız kalmasın biz bi sana güvenebiliyoruz içimiz rahat diyorlar hep orta yol bulucu olmaktan dert dinlemekten sürekli bişeyleri düzeltmeye çalışmaktan o kadar yoruldum ki uzak bi kasabaya eşimi de alıp gitmek kaçmak istiyorum o dereceyim yani eşim olmasa hiç yüzüm gülmez 10 yıldır evliykende boşanırkende ondan yana hep bi hır gür hiç aile huzurumuz olmadı bizim kaç kere çocuk doğmadan beridir boşan dedik dinlemedi biz hep destek olduk daha ne yapabiliriz kiKadin çocuklarına psikolojik fiziksel şiddet uyguluyor. Aşık olacam takılacam gezicem diyerek çocuklarına bunlari anlatıyor siz ne diyorsunuz ya ? Daha ne kadar rahat bırakılsın bu kadin ? Konu sahibi neyseki duyarlı ve vicdanlı sizin gibi değil.
ablanizin psikiyatrik hastaligi olabilir.Kızlar selam,
Biraz dertleşmek istedim. Bazılarınız bilir belki benim bir ablam var 11 yıldır evliydi 2 çocuğu var 1 kız(9) 1 erkek(7) boşanma evresinde, hala tam olarak boşanamadılar. Çekişmeliye gitti. Adam ablamı aldattı zaten çok çıtırtılı bir evlilikti. Ablamı tanıdım tanıyalı sinirli öfke kontrolü olmayan biriydi, evlendikten sonra daha da arttı. Eşi de sinirli biriydi.
Neyse işte bu çocuklar şiddetin, sözlü tartışmaların yoğun olduğu bir evde büyüdüler. Tamam artık bitti boşanıyoruz dediler ve evleri ayırdılar. Yakınıma oturdular, ona hep destek oldum maddi manevi. Gözümde hep mağdur durumda olduğu için hiç sırtımı dönemedim sadece bir kere çok büyük bir tartışma yaşadık ilk defa içimden geçenleri pat pat yüzüne vurmuştum hep böylesin hep başkalarını suçluyorsun hiç hatayı kendinde aramıyorsun bıktım senin hep nankörlüğünden dedim ve beni evden kovdu çocuklara aldığım abur cuburları camdan fırlattı 1 ay konuşmadık hiç. Sonra yine kıyamadım barıştım çünkü o zor bir dönemden geçiyordu her kadın gibi boşanmanın verdiği yalnızlığı çaresizliği yaşıyordu.1 sene oldu alıştı artık sürekli gelir görüşürüz elimi hiç çekmedim ama ben çocuklara çok üzülüyorum. Kızı annem alsın oğlanı ben alayım eğiteyim istiyorum onlara sevgi vereyim ama tabi ki asla vermez. Sürünür ama onları da süründürür. Düşünün ki kocasına büyük bir oyun oynayıp çocuklarıyla beraber kadın sığınma evine gitti. Annemlere verebilirdi o çocukların orada ne işi var çok korkmuşlar orada.
Çok dövüyor çok hırpalıyor çocukları, çok aşağılıyor.
Kız kendini hiç beğenmiyor aynaya bakıp çok çirkinsin diye kendine küsüyor fotoğraf bile çekilmek istemiyor saçlarını beğenmiyor erkeklerden iğreniyor aşırı feminist ergenliğe giriyor artık haliyle zaman zaman asabileşiyor pat cevap veriyor annesine annesi de gözlerini gözlerinin tam üzerine dikip üstünde bağırıyor bazen vuruyor. Oğlana da 'bıktım senden baban da almıyor başıma kaldınız istemiyorum artık' diyor çocukları ikisi de istemiyor düşündükçe ağlıyorum o çocukların haline o kadar akıllılar ki yetişkin gibi insanla sohbet ediyorlar öyle fikirleri var ki ikisinin de resmen ablamın elinde harcanıyorlar. Tamam yaramazlar biraz anlıyorum zor oluyor bir kadın olarak tek başına kalmak ama o çocukların suçu mu bu hırçın olmaları onlara yaşatılanlardan ötürü değil mi ? Bazen alıyorum bende kalıyorlar eşim hiç sorun etmiyor. Yazın birini 1 hafta birini 1 hafta alıyorum annemlerde alıyor okullar var diye bu ara alamıyoruz.
Sakinleştiricilerle yaşıyor ablam. İlaçlarını almayınca aşırı depresif sinirli tilkilerin dolaştığı bir ruh haline bürünüyor. Erkeklerle konuşmak istiyor, bekar gibi takılmak istiyor, arabası olan asi kadınlara özeniyor gezmek tozmak aşık olmak istiyor ve bunları çocukların yanında konuşuyor çocuklar anne kim arıyor dese çocuklara 'size ne be salaklar siz bana karışamazsınız' diye bağırıyor, vuruyor yani ben anlamıyorum ablam gerçekten diğer boşanma evresindeki kadınlara göre daha rahat. Evi var adam 3 bin lira veriyor faturalarını ödüyor çocukların ihtiyaçlarını alıyor. Ben anlamıyorum niye böyle. Bir şeyler söylemek haykırmak istiyorum ama cinnet geçirip ortalığı yıkıyor ne yapmak lazım şaşırdık kaldık annemler çok çaresiz onları da istemiyor yanında hayatına karışırlar diye.. ablam mağdur mu şımarık mı boşanma evresinde bu davranışlar normal mi? Her şeye para buluyor psiko tedaviye git diyoruz para yokki diyor. Falcılara para buluyor falan saçma sapan işler iğreniyorum artık. Öyle bir aile bireyim olduğu için genelde utanıyorum aradığında açmak istemiyorum geldiğinde geriliyorum oram buram kasılıyor bazende yalnız bi başına bırakmış gibi hissediyorum acıyorum. Bu hissim normal mi bilemiyorum. Çok uzun oldu kusura bakmayın içimi dökmek istedim.
ayrica bu cocuklarin babasi nerede? ben baba olsam polise sikayet eder sonra cocuklari annesinden alirdim.Kızlar selam,
Biraz dertleşmek istedim. Bazılarınız bilir belki benim bir ablam var 11 yıldır evliydi 2 çocuğu var 1 kız(9) 1 erkek(7) boşanma evresinde, hala tam olarak boşanamadılar. Çekişmeliye gitti. Adam ablamı aldattı zaten çok çıtırtılı bir evlilikti. Ablamı tanıdım tanıyalı sinirli öfke kontrolü olmayan biriydi, evlendikten sonra daha da arttı. Eşi de sinirli biriydi.
Neyse işte bu çocuklar şiddetin, sözlü tartışmaların yoğun olduğu bir evde büyüdüler. Tamam artık bitti boşanıyoruz dediler ve evleri ayırdılar. Yakınıma oturdular, ona hep destek oldum maddi manevi. Gözümde hep mağdur durumda olduğu için hiç sırtımı dönemedim sadece bir kere çok büyük bir tartışma yaşadık ilk defa içimden geçenleri pat pat yüzüne vurmuştum hep böylesin hep başkalarını suçluyorsun hiç hatayı kendinde aramıyorsun bıktım senin hep nankörlüğünden dedim ve beni evden kovdu çocuklara aldığım abur cuburları camdan fırlattı 1 ay konuşmadık hiç. Sonra yine kıyamadım barıştım çünkü o zor bir dönemden geçiyordu her kadın gibi boşanmanın verdiği yalnızlığı çaresizliği yaşıyordu.1 sene oldu alıştı artık sürekli gelir görüşürüz elimi hiç çekmedim ama ben çocuklara çok üzülüyorum. Kızı annem alsın oğlanı ben alayım eğiteyim istiyorum onlara sevgi vereyim ama tabi ki asla vermez. Sürünür ama onları da süründürür. Düşünün ki kocasına büyük bir oyun oynayıp çocuklarıyla beraber kadın sığınma evine gitti. Annemlere verebilirdi o çocukların orada ne işi var çok korkmuşlar orada.
Çok dövüyor çok hırpalıyor çocukları, çok aşağılıyor.
Kız kendini hiç beğenmiyor aynaya bakıp çok çirkinsin diye kendine küsüyor fotoğraf bile çekilmek istemiyor saçlarını beğenmiyor erkeklerden iğreniyor aşırı feminist ergenliğe giriyor artık haliyle zaman zaman asabileşiyor pat cevap veriyor annesine annesi de gözlerini gözlerinin tam üzerine dikip üstünde bağırıyor bazen vuruyor. Oğlana da 'bıktım senden baban da almıyor başıma kaldınız istemiyorum artık' diyor çocukları ikisi de istemiyor düşündükçe ağlıyorum o çocukların haline o kadar akıllılar ki yetişkin gibi insanla sohbet ediyorlar öyle fikirleri var ki ikisinin de resmen ablamın elinde harcanıyorlar. Tamam yaramazlar biraz anlıyorum zor oluyor bir kadın olarak tek başına kalmak ama o çocukların suçu mu bu hırçın olmaları onlara yaşatılanlardan ötürü değil mi ? Bazen alıyorum bende kalıyorlar eşim hiç sorun etmiyor. Yazın birini 1 hafta birini 1 hafta alıyorum annemlerde alıyor okullar var diye bu ara alamıyoruz.
Sakinleştiricilerle yaşıyor ablam. İlaçlarını almayınca aşırı depresif sinirli tilkilerin dolaştığı bir ruh haline bürünüyor. Erkeklerle konuşmak istiyor, bekar gibi takılmak istiyor, arabası olan asi kadınlara özeniyor gezmek tozmak aşık olmak istiyor ve bunları çocukların yanında konuşuyor çocuklar anne kim arıyor dese çocuklara 'size ne be salaklar siz bana karışamazsınız' diye bağırıyor, vuruyor yani ben anlamıyorum ablam gerçekten diğer boşanma evresindeki kadınlara göre daha rahat. Evi var adam 3 bin lira veriyor faturalarını ödüyor çocukların ihtiyaçlarını alıyor. Ben anlamıyorum niye böyle. Bir şeyler söylemek haykırmak istiyorum ama cinnet geçirip ortalığı yıkıyor ne yapmak lazım şaşırdık kaldık annemler çok çaresiz onları da istemiyor yanında hayatına karışırlar diye.. ablam mağdur mu şımarık mı boşanma evresinde bu davranışlar normal mi? Her şeye para buluyor psiko tedaviye git diyoruz para yokki diyor. Falcılara para buluyor falan saçma sapan işler iğreniyorum artık. Öyle bir aile bireyim olduğu için genelde utanıyorum aradığında açmak istemiyorum geldiğinde geriliyorum oram buram kasılıyor bazende yalnız bi başına bırakmış gibi hissediyorum acıyorum. Bu hissim normal mi bilemiyorum. Çok uzun oldu kusura bakmayın içimi dökmek istedim.
ne olursa olsun bir anne cocuklarina basima kaldiniz dememeli. ustelik bunlar ergen degil 7 ve 9 yasinda daha ana kuzusu.Zor bir zamandan geçtiğini sizde söylemişsiniz. Sakinleştirici kullanarak kadın sakinlesiyormus. Evet sizde haklısınız ama çocuklarda tam ergenlik zamanındalar onların çıkışları, etraftaki yorumlar inanın çok yorulmustur. Hırpalamasını, şiddet uygulamasını tabiki normal bulmuyorum, karşıyım. Ama sizde sevgi ile yaklaşmalısınız yani yalnız olmadığını bilmesi lazım. Erkeklerle konuşmaya merakı da sevmeye, sevilmeye ihtiyacı oldugundandır.
Bu cümlesinden veArabasi olan asi kadinlar mi
Bu bakış açısından sonraBosanan her kadin caresiz ve yalniz mi
Dedim ki ... O çocuklar teyzelerinde de (konu sahibi) kalmasın benceAllah cocuklari kurtarsin. Cok amin...
Cidden herşeyde de duyar kasılmaz kiKırmızı girl yorulmuyor musun duyar kasmaya yapma Allah aşkına onca yazdığımdan bunu mu çıkardın isteyen istediğini yapsın banane kardeş olarak öneri de bulunamaz mıyız ne var bunda
Ay Allah aşkına Ne kadar zekisin sen öyleBu cümlesinden ve
Bu bakış açısından sonra
Dedim ki ... O çocuklar teyzelerinde de (konu sahibi) kalmasın bence
Zaten ona inat konuşarak zıt davranarak hiç bir şeyi yaptıramayız o yapıda değil iletişimimiz şu şekilde ;Ablanızda sınırda kişilik bozukluğu tarzı disorder olma olasılığı yüksek, o sebeple bir şekilde ikna edip, doktora götürmelisiniz.
Bu tarz birisiyle onun yanlış yaptığını göstererek hatta inatlaşarak ilerleyemezsiniz.
“Sen çocuklara kötü davranıyorsun, iyi değilsin doktora git.” demek yerine “Ablacım, seni biraz mutsuz gördüm, anlıyorum seni vs gibi alttan alıcı onu anladığınızı belirten kalıplarla ihtiyacınız olmasa da gel birlikte gidelim diyerek, götürebilirsiniz.
İlgiye ihtiyacı var, arkadaş gibi ilgilenmeyi denediniz mi? Dinlemeyi, birlikte kafa dağıtmayı vs. gibi
Çocukların daha fazla sizinle kalmasını isterken de çocukları değil de, ablanızın biraz kafasını dağıtması için, ona yardım etmek istediğinizi belirterek biz bakarız modunda söylerseniz yine daha olumlu sonuçlar alırsınız.
Bu tarz disorderı olanlar dünya bana karşı modunda yaşarlar.Zaten ona inat konuşarak zıt davranarak hiç bir şeyi yaptıramayız o yapıda değil iletişimimiz şu şekilde ;
+Abla bugün çok mutsuz görünüyorsun hadi gel kahve içelim
- tamam içelim
- biriyle tanıştım telefondan görüşüyoruz çok iyi birisi .
+Abla yanlış anlama ben arkadaş edinmenden çok hoşlanıyorum çevrende insanların olduğunu bilmek güzel ama dikkatli ol olur mu yanlışını gördüğün an uzaklaş insanlara çok güvenme
- yok zaten öylesine konuşuyorum öyle biri değil
+Konuş gerekirse sevgili de ol hoşuna giden biriyle ama bunu kendini mutlu etmek için yap kendine zarar vermelerine izin verme
-bu çocuklar hep bna ayak bağı şu saatten sonra evlenmek istesem kim evlenir benimle
+Niye öyle diyorsun ilerleyen zamanlarda bu çocuklar hep küçük kalmayacak sende böyle kalmazsın bakarsın iyi biri çıkar karşına hem çocuklar sana çok iyi arkadaş öyle düşünme
Tamamen bu şekilde konuşuyorum sakinleşiyor biraz ama sonra yine suçlamalara başlıyor kendini kötülüyor çocukları kötülüyorböyle işte inşallah zamanla iyi olur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?