Ablam bebeği red mi ediyo?

Valla konu sahibi, ablanın psikolojisini bilmem ama sana uyuz olduğuna eminim.
Kadın zaten bir şeylerle baş edemiyor, bin kere demişsin ben ilk günden ayaklandim bilmem ne
İyi, alkışlar seninle
Yok emzir, yok tentene temas önemli
Ablan da hamileliğini magarada geçirdi zaten, bunları ilk defa senden duydu. Yararlı bilgiler.
Ben sütüm gelsin diye mahvoldum, onun sütü var emzirmiyor
Ben de sezaryen oldum ilk günden kalktım o iki haftadır hala yatıyor
Ben gece on kere emzirmeye kalkıyorum o yatıyor
Dedim ben geleyim iki çocuğa bakayım yapamıyorsan...

Niyetin iyidir, hoştur bir şey diyemem. Ama böyle zamanlarda kıyas çok yapılır klasik türk ailelerinde. Aynı anda evlenende, aynı anda çocuk doguranda,ayni anda okula Başlayanda.
Kadın zaten kendini kötü hissediyorken sanki Ruhsar 'daki Ruşen amcanin oğlu Sedat gibi her yerden ideal anneliginizle çıkıyorsunuz.
Biraz empati yapın, hoş bir şey mi?
Siz mesela gorumcenizle aynı anda doğum yapsanız, ikide bir bir kıyas olsa onun sütü bunun boku diye ve siz o kiyasta geri planda kalan olsanız bu durum sizi daha da sogutmaz miydi???
Ablaniza yapacak tek iyi şey lohusa depresyonundan anlayan bir doktor bulmak.
Onun dışında kızı biraz rahat bırakın. Anneniz de tez elden dönsün, kadın çocuğuna daha fazla yabancılasmasin. Bazı bağlar ilgilendikce güçlenir

Minicikfzt .!.:

Ablam 2 hafta önce doğum yaptı sezaryen doğumla. Ondan bir ay önce de ben doğum yaptım ben de sezaryen oldum. Ailem normalde benimle aynı şehirde yaşıyor ablam başka şehirde ve ablamın yanına gittiler yatılı olarak. Ben doğumdan sonra sütüm gelmeyince tamamen süt derdine düşüp ameliyat olduğumu unuttum daha ilk eve geldiğimiz geceden itibaren bebeğime kendim baktım hemen ayaklandım kendimi zorlayıp ama ablam asla öyle olmadı ilk 10 gün yerimden kalkamıyorum dedi çok ağrım var dedi bebeği emzirmek istemedi geceleri sabaha kadar uyudu bebeğe annem mama verdi hala uyuyo hala emzirmiyo gece. Gündüz de yataktan hiç kalkmadan bir iki kez emzirdi altını hiç değiştirmedi hiç uyutmaya çalışmadı vs ki ablaminki çok ağlayan bir bebek annemler çok yoruldu. Bugün annemler de dönüyor ablam ne yapacak hiçbir fikrim yok. Onun sütü benden çok geliyomuş annem öyle diyo ama emzirmeye emzirmeye sütü bitecek diye yine ben korkuyorum. Annemin verdiği mamaya da laf ediyomuş çok verme diye. Kontrolde bebek hiç kilo almadı 2 haftada sarılık oldu vs ablamin sanki hiçbiri umrunda değil gibi bana daha çok dert oluyo gibi geliyo çocuğun hali. Sürekli uyarıyorum emzirmen lazım ten tene temas etmen lazım o şekilde baginiz güçlü olur diye ama yok ağrım var diyip bütün gün yatıyor bebekle ilgisi 0. Ablama nasıl çocuk bakmanın gerçeklerini anlatabilirim? İyice bebekten soğuyacak lohusa depresyonuna girecek diye de korkuyorum ağzımdan çıkanlara dikkat etmeye onu uzmemeye çalışıyorum ama böyle ne kadar devam edecek bilmiyorum. Ruh hali ağrım var demesi dışında iyiymiş nasıl düzelir sizce bu durum? Aranızda ablamın yaşadığı şeyi yaşayan çözüm bulan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Ayaklanma konusunda şanslısınız 2 çocuk doğurdum sezeryanla ikisinde de 15 gün kalkmayı bırak sağıma soluma dönemedim eğik bi şekilde kalkıp yolun yarısında zor dogruluyordum birsuru videom bile var imkan olsa da göstersem .. hele 2. Sinde ilk sezeryandan komplikasyonlar olmuş onları düzelttiler 20 gün gazdan ağladım kalkamaması normal bende cok zor kalkiyordum inanın

Ama o halde bile hep kendim baktim cocuklarima hep emzrdm 2 saatte bir uyku nedir bilmedim ki oglumda ciddi depresyonda olmama ragmen ona en guzel sekilde baktim kimse yoktu yanimda annem 1 hafta durup gitmisti kakasının rengi degisse doktora gidiyordum

Ya depresyonu ağır geçiyor yada genel olarak rahat bir insan kimisi öyle oluyor dert etmiyor hiçbirşeyi başedecek artik bir şekilde umarim depresyon sebebi ile degilde kisilik rahatligindan boyle davraniyordur yoksa isi gercekten zor

Minicikfzt .!.:

Ablam şu an cocugunu düşünüyo mu sence hadi çocuğu da geçtim kendisini düşünüyo mu kendi haline birakalim da ikisi de perişan devam mı etsinler hayatlarına

Genişletmek için tıkla...

Nekadarda abartıyosun.
Enişten kör değildir heralde.
Kendi eşini çocuğunu öyle terk edecek değildir.
Ablanda bile bile çocuğuna eziyet etmez heralde.
Biraz zaman ver insanlara.

Keşke anneniz gece uyumasına izin vermeseydi. Mama da verilecekse kendi kalkıp vermeliydi. En kötü başucuna termos mama biberon alırsın içirip yatırırsın emzirmek istemiyorsan. Doğumdan sonra 2 saatte bir uyanmaya hazır olmalıydı.

belli ki depresyon yaşıyor. Şuan biraz da annene güveniyor olabilir. Annenler döndükten sonra iş başa düşünce toparlanır gibi geldi bana. Çocukla ilgili sıkıntı olursa eşi var eminim harekete geçer. Bence şuan kendi bebeğinizle ilgilenseniz daha sağlıklı.

yenGEnC .!.:

Valla konu sahibi, ablanın psikolojisini bilmem ama sana uyuz olduğuna eminim.
Kadın zaten bir şeylerle baş edemiyor, bin kere demişsin ben ilk günden ayaklandim bilmem ne
İyi, alkışlar seninle
Yok emzir, yok tentene temas önemli
Ablan da hamileliğini magarada geçirdi zaten, bunları ilk defa senden duydu. Yararlı bilgiler.
Ben sütüm gelsin diye mahvoldum, onun sütü var emzirmiyor
Ben de sezaryen oldum ilk günden kalktım o iki haftadır hala yatıyor
Ben gece on kere emzirmeye kalkıyorum o yatıyor
Dedim ben geleyim iki çocuğa bakayım yapamıyorsan...

Niyetin iyidir, hoştur bir şey diyemem. Ama böyle zamanlarda kıyas çok yapılır klasik türk ailelerinde. Aynı anda evlenende, aynı anda çocuk doguranda,ayni anda okula Başlayanda.
Kadın zaten kendini kötü hissediyorken sanki Ruhsar 'daki Ruşen amcanin oğlu Sedat gibi her yerden ideal anneliginizle çıkıyorsunuz.
Biraz empati yapın, hoş bir şey mi?
Siz mesela gorumcenizle aynı anda doğum yapsanız, ikide bir bir kıyas olsa onun sütü bunun boku diye ve siz o kiyasta geri planda kalan olsanız bu durum sizi daha da sogutmaz miydi???
Ablaniza yapacak tek iyi şey lohusa depresyonundan anlayan bir doktor bulmak.
Onun dışında kızı biraz rahat bırakın. Anneniz de tez elden dönsün, kadın çocuğuna daha fazla yabancılasmasin. Bazı bağlar ilgilendikce güçlenir

Genişletmek için tıkla...

Yorumun alnı olsa da öpsem

yenGEnC .!.:

Valla konu sahibi, ablanın psikolojisini bilmem ama sana uyuz olduğuna eminim.
Kadın zaten bir şeylerle baş edemiyor, bin kere demişsin ben ilk günden ayaklandim bilmem ne
İyi, alkışlar seninle
Yok emzir, yok tentene temas önemli
Ablan da hamileliğini magarada geçirdi zaten, bunları ilk defa senden duydu. Yararlı bilgiler.
Ben sütüm gelsin diye mahvoldum, onun sütü var emzirmiyor
Ben de sezaryen oldum ilk günden kalktım o iki haftadır hala yatıyor
Ben gece on kere emzirmeye kalkıyorum o yatıyor
Dedim ben geleyim iki çocuğa bakayım yapamıyorsan...

Niyetin iyidir, hoştur bir şey diyemem. Ama böyle zamanlarda kıyas çok yapılır klasik türk ailelerinde. Aynı anda evlenende, aynı anda çocuk doguranda,ayni anda okula Başlayanda.
Kadın zaten kendini kötü hissediyorken sanki Ruhsar 'daki Ruşen amcanin oğlu Sedat gibi her yerden ideal anneliginizle çıkıyorsunuz.
Biraz empati yapın, hoş bir şey mi?
Siz mesela gorumcenizle aynı anda doğum yapsanız, ikide bir bir kıyas olsa onun sütü bunun boku diye ve siz o kiyasta geri planda kalan olsanız bu durum sizi daha da sogutmaz miydi???
Ablaniza yapacak tek iyi şey lohusa depresyonundan anlayan bir doktor bulmak.
Onun dışında kızı biraz rahat bırakın. Anneniz de tez elden dönsün, kadın çocuğuna daha fazla yabancılasmasin. Bazı bağlar ilgilendikce güçlenir

Genişletmek için tıkla...

Kadının var olan depresyonunu perçinlemiş de perçinlemiş.

Ya bence ben bilirim modundan bir çıkın. ablanız 3 5 gün bocalar sonra mecburen toparlayacaktır. sonuçta eşi de var yanında mutlaka destek olucaktır. sürekli akıl verip iyice germeyin. kendi bebeğinizle ilgilenin çok biliyorsanız.

Themiscan .!.:

Ben kullandığın dilden neden bilmiyorum rahatsız oldum. Sürekli ablanla kendini kıyaslamışsın. Ailen de böyle mi yapıyor acaba? Herkesin annelik süreci farklıdır. Bebek doğunca öyle havai fişekler patlayıp yeni bir farkındalığa girileceğini bekler herkes. Oysa bu her kadın için farklı bir süreçtir. Bebek dış dünyaya alışmaya çalıştığı gibi, ablan da anneliğe alışmaya çalışıyor. Belki güvendiği annesinin desteği ile daha rahat davrandı, dinlenmeye ihtiyacı vardı, duygularını yönetmeye ihtiyacı vardı. Şimdi annenin gidişi ile, mecburen toparlanacaktır.

Sen bence kendi anneliğine odaklan. Annene de ablanı kınama.

Genişletmek için tıkla...

Ablamı neden kınayayım ya o benim ablam ben üzülüyorum sadece bu olan bitene kendimle kıyaslamam normal değil mi ben de hala lohusayım aynı şeyi yaşıyorum benim de mükemmel bir annelik yaşadığım falan yok ağrısız bir doğum da geçirmedim acıdan yetememe korkusundan kaç kez ağlama krizi geçirdim haberiniz var mı acaba? 15 günde bir kez olsun bebeğin altını değiştirmemesi bebeği geçtim tuvalet için bile 15 günde hala yerinden kalkmak istemeyip beze yapması normal mi ben mi abartiyorum öyle mi düşünüyorsunuz gerçekten? Defalarca kez ona gece beraber kalkalım dedim kalkmıyor annemi de düşünüyorum ben anneme kıyamadım o yorulmasın diye canımı düşünmedim uykusuz perişan geçirdim ilk günlerimi onun bu rahatlığı

yenGEnC .!.:

Valla konu sahibi, ablanın psikolojisini bilmem ama sana uyuz olduğuna eminim.
Kadın zaten bir şeylerle baş edemiyor, bin kere demişsin ben ilk günden ayaklandim bilmem ne
İyi, alkışlar seninle
Yok emzir, yok tentene temas önemli
Ablan da hamileliğini magarada geçirdi zaten, bunları ilk defa senden duydu. Yararlı bilgiler.
Ben sütüm gelsin diye mahvoldum, onun sütü var emzirmiyor
Ben de sezaryen oldum ilk günden kalktım o iki haftadır hala yatıyor
Ben gece on kere emzirmeye kalkıyorum o yatıyor
Dedim ben geleyim iki çocuğa bakayım yapamıyorsan...

Niyetin iyidir, hoştur bir şey diyemem. Ama böyle zamanlarda kıyas çok yapılır klasik türk ailelerinde. Aynı anda evlenende, aynı anda çocuk doguranda,ayni anda okula Başlayanda.
Kadın zaten kendini kötü hissediyorken sanki Ruhsar 'daki Ruşen amcanin oğlu Sedat gibi her yerden ideal anneliginizle çıkıyorsunuz.
Biraz empati yapın, hoş bir şey mi?
Siz mesela gorumcenizle aynı anda doğum yapsanız, ikide bir bir kıyas olsa onun sütü bunun boku diye ve siz o kiyasta geri planda kalan olsanız bu durum sizi daha da sogutmaz miydi???
Ablaniza yapacak tek iyi şey lohusa depresyonundan anlayan bir doktor bulmak.
Onun dışında kızı biraz rahat bırakın. Anneniz de tez elden dönsün, kadın çocuğuna daha fazla yabancılasmasin. Bazı bağlar ilgilendikce güçlenir

Genişletmek için tıkla...

Ben ablama bunları mi diyorum sizce ben ilk günden ayaklandım sen yatıyosun mu diyorum benim sütüm yok senin var da emziremiyosun mu diyorum siz benim dediklerimi çok ama çok yanlış yerden anlamışsınız. Annem de ben de sadece onun iyiliğini düşünüyoruz sandığınız gibi mükemmel anneyi oynamak için yazmadım ben bu yazıyı. Aynı şeyleri aynı anda yaşadığım için durumu biliyorum ve ablama gösterdiğiniz hassasiyeti bana göstermek yerine beni suçladığınız için de sizin empati yeteneğinizi takdir ediyorum

Minicikfzt .!.:

Ablamı neden kınayayım ya o benim ablam ben üzülüyorum sadece bu olan bitene kendimle kıyaslamam normal değil mi ben de hala lohusayım aynı şeyi yaşıyorum benim de mükemmel bir annelik yaşadığım falan yok ağrısız bir doğum da geçirmedim acıdan yetememe korkusundan kaç kez ağlama krizi geçirdim haberiniz var mı acaba? 15 günde bir kez olsun bebeğin altını değiştirmemesi bebeği geçtim tuvalet için bile 15 günde hala yerinden kalkmak istemeyip beze yapması normal mi ben mi abartiyorum öyle mi düşünüyorsunuz gerçekten? Defalarca kez ona gece beraber kalkalım dedim kalkmıyor annemi de düşünüyorum ben anneme kıyamadım o yorulmasın diye canımı düşünmedim uykusuz perişan geçirdim ilk günlerimi onun bu rahatlığı

Ben ablama bunları mi diyorum sizce ben ilk günden ayaklandım sen yatıyosun mu diyorum benim sütüm yok senin var da emziremiyosun mu diyorum siz benim dediklerimi çok ama çok yanlış yerden anlamışsınız. Annem de ben de sadece onun iyiliğini düşünüyoruz sandığınız gibi mükemmel anneyi oynamak için yazmadım ben bu yazıyı. Aynı şeyleri aynı anda yaşadığım için durumu biliyorum ve ablama gösterdiğiniz hassasiyeti bana göstermek yerine beni suçladığınız için de sizin empati yeteneğinizi takdir ediyorum

Genişletmek için tıkla...

İyiliğini düşünüp düşünüp germişsiniz işte kızı.
Dediğiniz her şey bu kapıya çıkıyor. Mesela her gece emzir, sütüm yok ama ben de emzirmeye kalkıyorum,beni ara hatta konuşalım falan.bor degil iki değil. Hep diyorum diyorsunuz.
"her gün yıkan diye ısrar ediyorum", diyen siz değil misiniz? O arada da kendinizi yuceltecek bir şey bulmuşsunuz, "benim çocuğum durmuyor tek ben bakıyorum o yüzden ben bazen yikanmiyorum. Ama o yatıyor annem bakiyor yine de yikanmiyor" diye. Bu cümleden bile anlaşılıyor tavrıniz.
Eminim ki kötü geliyorsunuz kadına. Emzir emzir emzir, yıkan yıkan yıkan,ayaklan ayaklan ayaklan. Bak kardesin de doğurdu o şöyle böyle...
Kabus gibi bir şey.
Gerçekten empatiden çok uzaksiniz. Hayali görümce ile emapti yapamadiysaniz şunu düşünün. Belki başınıza gelmiştir.
Sınava hazırlanan zamanlardasiniz, test çözmeniz gerekiyor iyiliğiniz için ama içinizden gelmiyor. Derken sınava aynı sene gireceginiz sizden küçük kardeşiniz her gün on defa tüm iyi niyetiyle "abla ders çalış, abla bilmedgin konulara da bak, abla 4 yanlış bir doğruyu götürüyor, abla bak ben de zorlanıyorum ama çalışıyorum mecburuz, abla gece istersen beraber kalkıp çalışalım hem ben tek sıkılmam" deyip duruyor. Anneniz gelip gidip 'cozemeyecek bir şey yok ki, bak kardeşinin de matematigi kötüydü çalışınca oldu' diyor,her fırsatta sizin yoklugunuzda sizin evdeki durumunuzu,calismadiginizi vs kardeşimize söylediğine,sizi cekistirdiklerine tanık oluyorsunuz.
Kendinizi bu durumda düşünseniz 'kardesim benim iyiliğimi istiyor, bu sınav hayatimin sınavı. Aman da canım caliskan kardesim' mi dersiniz yoksa ondan,hayattan,sınavdan daha cok nefret edip daha çok depresyona mı girersiniz?
2-2 4 yani, psikolojiden gerçekten anlamıyorsunuz. Kadından biraz uzak durun ailecek, onu rahat bırakın, kötü anne diye kodlamasın kendini, eşi terapi desteği ayarlasin.
Bir şekilde su akar yolunu bulur

Minicikfzt .!.:

Ablamı neden kınayayım ya o benim ablam ben üzülüyorum sadece bu olan bitene kendimle kıyaslamam normal değil mi ben de hala lohusayım aynı şeyi yaşıyorum benim de mükemmel bir annelik yaşadığım falan yok ağrısız bir doğum da geçirmedim acıdan yetememe korkusundan kaç kez ağlama krizi geçirdim haberiniz var mı acaba? 15 günde bir kez olsun bebeğin altını değiştirmemesi bebeği geçtim tuvalet için bile 15 günde hala yerinden kalkmak istemeyip beze yapması normal mi ben mi abartiyorum öyle mi düşünüyorsunuz gerçekten? Defalarca kez ona gece beraber kalkalım dedim kalkmıyor annemi de düşünüyorum ben anneme kıyamadım o yorulmasın diye canımı düşünmedim uykusuz perişan geçirdim ilk günlerimi onun bu rahatlığı

Ben ablama bunları mi diyorum sizce ben ilk günden ayaklandım sen yatıyosun mu diyorum benim sütüm yok senin var da emziremiyosun mu diyorum siz benim dediklerimi çok ama çok yanlış yerden anlamışsınız. Annem de ben de sadece onun iyiliğini düşünüyoruz sandığınız gibi mükemmel anneyi oynamak için yazmadım ben bu yazıyı. Aynı şeyleri aynı anda yaşadığım için durumu biliyorum ve ablama gösterdiğiniz hassasiyeti bana göstermek yerine beni suçladığınız için de sizin empati yeteneğinizi takdir ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Tabi ablana göstereceğiz hassasiyeti neden sana gösterelim ki maşallah sayfalarca ne kadar iyi bir anne olduğundan bahsetmişsin.

Lohusa depresyonuna girmediğin için bilmiyorsun. Bu senin telkininle düzelecek bir şey değil. Seni suçlamıyoruz kullandığın dil yanlış diyoruz. Bir uzmandan destek almalı diyoruz. Bu durumu daha fazla anormal gibi göstererek bu süreci daha zor atlatmasına sebebiyet verme diye diyoruz. Hani konu açıp fikrimizi sordun ya? O yüzden.

fikrimce annen ablanı bıraksın sende ablanı aramayı birak kendi başınin derdine düssun bebegi yaninda aglayinca mecbur kalkacak mecbur bebegine bakacak. annen bakinca bebeginin kendine ait oldugunu idrak edememis olabilir eşide geceleri uyumayi birakir beraber bakarlar ilk haftalar baktigini demistiniz kari koca hallederler

Yorumlar inanılır gibi değil.Ağzım açık okudum.Yazacağımı da unuttum.İyi forumlar.

Bende habire uyarılmayı sevmem kıyas sevmem ama 2 haftada yatmak için çok beeee ..
Hertürlü sezeryan biri 40 gün ağrı çekiyor sağa sola dönmekde yürümekde herkesde oluyor boşuna demiyolar bol yürüyüş önemli geçiriyor diye doğru…!
40 gün boyunca benimde ailem yanımda kaldı ama bebeğe bakmaya değil, yemek yapmaya evi toplamaya misafir ağırlamaya çalıştılar bebekle ben ilgilendim. Çünkü bebeğin annme değil bana ihtiyacı var..

Gece kalkmamasını emzirmemesini , bebeğin bezine dahi karışmamasını hadi anladım diyelim zaten o annesininde biraz suçu var. yapmıcaktı - ablan kendi yapıcaktı paşa paşa kalkıp.. amaaaaa
Yaaaa herşeyi geçtimm kadın tuvalete gitmekden acizzzzzz o derece bi salmışlık nasıl beze yaparsın bu normal mi. Annesi kardeşi üzerine geliyo diye altına mı yapıyor yani
Ya bu bayaa ağır bir depresyon, yada şımarıklık..

Ben sanmıyorum ablasının konu sahibini ç dediklerni umursadığını o derece bi boşvermişlik sezdim ..şuan rahatına bakıyo belliki
Çok rahatsız olsaydı hayırdır yaaa sen mi bana akıl veriyorsun diye kızardı ablası..

Themiscan .!.:

Tabi ablana göstereceğiz hassasiyeti neden sana gösterelim ki maşallah sayfalarca ne kadar iyi bir anne olduğundan bahsetmişsin.

Lohusa depresyonuna girmediğin için bilmiyorsun. Bu senin telkininle düzelecek bir şey değil. Seni suçlamıyoruz kullandığın dil yanlış diyoruz. Bir uzmandan destek almalı diyoruz. Bu durumu daha fazla anormal gibi göstererek bu süreci daha zor atlatmasına sebebiyet verme diye diyoruz. Hani konu açıp fikrimizi sordun ya? O yüzden.

Genişletmek için tıkla...

Ne kadar iyi bir anne olduğumdan bahsetmedim ben hiçbir yerde fiziksel olarak güçlü olmak zorunda kaldığımı yazdım sadece çünkü benim için annem de değerliydi annem hasta olduğu için ona yüklenmek onu yormak istemedim bu beni iyi bir anne yapmaz yapsa yapsa iyi bir evlat yapar. Anormal bir durum yaşıyor evet ve bu anormal durumu her açıdan size gerçekçi şekilde anlatmaya çalışıyorum ki sorunu anlayın ona göre fikir verin. Ablam fiziksel olarak kendisini tamamen bırakmış durumda tuvalete dahi gitmiyor yürümüyor doktor bir sorun yok iyileşmişsin dediği halde oluyor bütün bunlar. Benim yara yerim şişti kanadı mesela dikis yerim kaç kere onun da ameliyatla ilgisi sıkıntısı var diye ne kadar endişelendik annem de ben de. Doktor iyi olduğunu söyledikten sonra psikolojik olduğu konusundan emin olduk yardım alsın diye uğraşıyoruz. Asıl annem iyi bir anne hasta haliyle ona da bebeğine de bebek gibi baktı kendisini hasta etme pahasına. Şimdi yalnız nasıl kalacak diye endiselenmek bence onun da benim de hakkım. Sandığınız kadar kötü niyetli biri degilim ben buraya ablam iğrenç bir anne biliyo musunuz ama ben çok mükemmelim yazmaya gelmedim

Minicikfzt .!.:

Ne kadar iyi bir anne olduğumdan bahsetmedim ben hiçbir yerde fiziksel olarak güçlü olmak zorunda kaldığımı yazdım sadece çünkü benim için annem de değerliydi annem hasta olduğu için ona yüklenmek onu yormak istemedim bu beni iyi bir anne yapmaz yapsa yapsa iyi bir evlat yapar. Anormal bir durum yaşıyor evet ve bu anormal durumu her açıdan size gerçekçi şekilde anlatmaya çalışıyorum ki sorunu anlayın ona göre fikir verin. Ablam fiziksel olarak kendisini tamamen bırakmış durumda tuvalete dahi gitmiyor yürümüyor doktor bir sorun yok iyileşmişsin dediği halde oluyor bütün bunlar. Benim yara yerim şişti kanadı mesela dikis yerim kaç kere onun da ameliyatla ilgisi sıkıntısı var diye ne kadar endişelendik annem de ben de. Doktor iyi olduğunu söyledikten sonra psikolojik olduğu konusundan emin olduk yardım alsın diye uğraşıyoruz. Asıl annem iyi bir anne hasta haliyle ona da bebeğine de bebek gibi baktı kendisini hasta etme pahasına. Şimdi yalnız nasıl kalacak diye endiselenmek bence onun da benim de hakkım. Sandığınız kadar kötü niyetli biri degilim ben buraya ablam iğrenç bir anne biliyo musunuz ama ben çok mükemmelim yazmaya gelmedim

Genişletmek için tıkla...

Tamam güzelim biz de sana kötü bir kardeşsin demedik. Allah daha da iyi etsin seni. Sadece ablanın bu durumuna yaklaşma şeklin yanlış. Ablan şu an hasta. Hasta derken ruhsal olarak içinde bulunduğu durumdan bahsediyorum. Aklı selim düşünemeyecek durumda. insanın aslında en çok içgüdüleriyle hareket ettiği dönemdir lohusalık, ablan içgüdülerine dahi tepkisiz şu an. ablanın uzmandan yardım alması için eniştenle konuşmalısınız. Ablanın üzerine çok gitmeyin. Sürekli arayıp akıl verir gibi davranma. Bak ben de çok yoğun bir postpartum depresyon yaşamış birisiyim. Ben de bana sürekli akıl vermeye çalışanların telefonlarını açmıyordum. Biraz bebeğiyle başbaşa kalınca düzelecek inan. Ben ilk altını 9 günlükken değiştirmiştim. O da zorla yaptırdılar. Şimdi inanamıyorum o an için düşündüklerime. Ama sağlıklı bir ruh hali değil. O yüzden bu süreç geçici ancak uzman desteği şart.