- 27 Eylül 2014
- 22
- 11
- 3
- Konu Sahibi lolisimbenim
-
- #1
Merhabalar Bayanlar,
9 yıllık evliyim küçük yaşta küçük evledim küçük bir yerde yaşıyorum.
dünyalar güzeli kızım var 7 yaşında.iyi var
kayınvalidemle oturuyorum ilk evlendiğim senelerde (2 yıl) bekar görümcem vardı 31 yaşında. ilk yıllar özellikle ilk aylar çok zordu. bir kere terk ettim evi sonra geri geldim. kocamla iletişim güçlü değil
uyuşmuyor fikirlerimiz pek. konuya geçersem
9 yıl boyunca kayınvalidemle oturdum yatmadan yatmaya evime gittim bu arada çalışıyorum kızıma kayınvalidem baktı.ilk yıllarda yaşadığım sorun hep devam etti bir neyi aşağı yukarı gelen giden annem gelecek olurdu içim bir sıkılırdı anlatamam ben şimdi nasıl diyecem annem gelecek diye. annem gelecek ama yukarda bende oturmak isteyecek kaynanam da tam tersi önce benim evime girecek sonra senin evine çıkarsa çıkarsınız diyordu hep ben anneme nasıl diyecem ki önce o sonra benim ev benimle alay mı ediyorsun derdi kadın ama yaptık hep o sonra benim ev çoğu zamanda kaynanamda oturduk.
neyse kızı evlendi felan bende çıkattığı sorunların hiç birini çıkarmadı (ev mobilya) bana bir hediye bile almadı sonra akrabaları kızmışda 70 tl vermişti. benim anneme gitmeme sorun yaptı(bu yüzden bir neyi ter ettim kocamı) ama kendi kızı hep bizdeydi evli olduğu halde (haftanın 5 günü rahat bizdelerdi). bunun gibi bir çok şey.
ben hep sustum demedim ama öfkeliyim mutlu olamıyorum afedersiniz eşimle ilişkiye bile girince hep aklım dalar hiç çıkmıyor her gece onlarla kavga ede ede uyuyordum. mutlu değildim aslında eşim ilgisiz sevgisiz düşünün tv karşısında beni gördüğünde koşarak inerdi aşağıya.benimle oturmazdı rahatı için ama sakindir bağırmaz küfür etmez.
ben çok sinirli biri oldum çıktım bağırmalar bende aldı başını gidiyor. tabi kuzum da nasibini alıyor bu deli anneden. sesimi duymuyor ki eşim ilgilenmiyor. ama çok iyi de bir babadır.
böyle böyle geçti yıllar benden kişilikte gitti geldi yerine suratsız sinirli asabi bağırıp çağıran biri geldi.içim acıyor. beni tanıyanlar neden böyle oldun diyor.
eşimin ilgisizliği,sahipsizliği, kaynanamın dominatlığı ( aslında bana hiç kaynanalık da yapmamıştır. hep öyle der) benim hatalarım oldu olmadı değil kin nefret öfte beni benden aldı.
en sonunda bir tartışmada kocam tamam dedi artık herkes kendi yesin içsin.
ayırdık evleri diye ben sevinirken meğer ben eskisi gibi anne ben işe gidiyorum anne ben geldim. anne ben arkadaşa gidiyorum anne ben kardeşime gidiyorum diye haber vermem gerekirmiş.
babası 2 günlük şehir dışına gitti güle güle hoşgeldin demedim diye burnumdan getirdi. ama bende artık yavaş yavaş çekilelim istiyorum olmuyor böyle.daha neler neler.
kocamın bana dediği ben yemeği ayırdım diğer her şey bir demesi.
böyle hayat geçer mi? bir on yıl daha gider mi?
dün akşam annem babam geldi (kavgalıyız kayınvalideyle bu arada ) ömrümden 10 yıl gitti. çıkıp kavga çıkartacak diye. bir evlat anne ve babası gelecek diye korkar mı ben hep korktum.
eşim diyor ki sn annemle böyle olunca benim bir tarafın eksik mutlu değilim diyor.
ben yıllardır değilim ki umrum da değildi. seni mutluluğun annen deyince sen anlıya anlıya bunu anladın diyor bana.
ben bu mutsuzlukla kendimi yedim bitrdim ne hale geldim umrum da değil.
ben ne yapıcam bilmiyorum. ikinci bebek olsamı bilmiyorum yapıyı kendimi toplayım sinirlerim iyi gelir kuzularımla ilgilenirim diyorum. ne yapacağım ben akıl verin lütfen arkadaşlar.
9 yıllık evliyim küçük yaşta küçük evledim küçük bir yerde yaşıyorum.
dünyalar güzeli kızım var 7 yaşında.iyi var
kayınvalidemle oturuyorum ilk evlendiğim senelerde (2 yıl) bekar görümcem vardı 31 yaşında. ilk yıllar özellikle ilk aylar çok zordu. bir kere terk ettim evi sonra geri geldim. kocamla iletişim güçlü değil
uyuşmuyor fikirlerimiz pek. konuya geçersem
9 yıl boyunca kayınvalidemle oturdum yatmadan yatmaya evime gittim bu arada çalışıyorum kızıma kayınvalidem baktı.ilk yıllarda yaşadığım sorun hep devam etti bir neyi aşağı yukarı gelen giden annem gelecek olurdu içim bir sıkılırdı anlatamam ben şimdi nasıl diyecem annem gelecek diye. annem gelecek ama yukarda bende oturmak isteyecek kaynanam da tam tersi önce benim evime girecek sonra senin evine çıkarsa çıkarsınız diyordu hep ben anneme nasıl diyecem ki önce o sonra benim ev benimle alay mı ediyorsun derdi kadın ama yaptık hep o sonra benim ev çoğu zamanda kaynanamda oturduk.
neyse kızı evlendi felan bende çıkattığı sorunların hiç birini çıkarmadı (ev mobilya) bana bir hediye bile almadı sonra akrabaları kızmışda 70 tl vermişti. benim anneme gitmeme sorun yaptı(bu yüzden bir neyi ter ettim kocamı) ama kendi kızı hep bizdeydi evli olduğu halde (haftanın 5 günü rahat bizdelerdi). bunun gibi bir çok şey.
ben hep sustum demedim ama öfkeliyim mutlu olamıyorum afedersiniz eşimle ilişkiye bile girince hep aklım dalar hiç çıkmıyor her gece onlarla kavga ede ede uyuyordum. mutlu değildim aslında eşim ilgisiz sevgisiz düşünün tv karşısında beni gördüğünde koşarak inerdi aşağıya.benimle oturmazdı rahatı için ama sakindir bağırmaz küfür etmez.
ben çok sinirli biri oldum çıktım bağırmalar bende aldı başını gidiyor. tabi kuzum da nasibini alıyor bu deli anneden. sesimi duymuyor ki eşim ilgilenmiyor. ama çok iyi de bir babadır.
böyle böyle geçti yıllar benden kişilikte gitti geldi yerine suratsız sinirli asabi bağırıp çağıran biri geldi.içim acıyor. beni tanıyanlar neden böyle oldun diyor.
eşimin ilgisizliği,sahipsizliği, kaynanamın dominatlığı ( aslında bana hiç kaynanalık da yapmamıştır. hep öyle der) benim hatalarım oldu olmadı değil kin nefret öfte beni benden aldı.
en sonunda bir tartışmada kocam tamam dedi artık herkes kendi yesin içsin.
ayırdık evleri diye ben sevinirken meğer ben eskisi gibi anne ben işe gidiyorum anne ben geldim. anne ben arkadaşa gidiyorum anne ben kardeşime gidiyorum diye haber vermem gerekirmiş.
babası 2 günlük şehir dışına gitti güle güle hoşgeldin demedim diye burnumdan getirdi. ama bende artık yavaş yavaş çekilelim istiyorum olmuyor böyle.daha neler neler.
kocamın bana dediği ben yemeği ayırdım diğer her şey bir demesi.
böyle hayat geçer mi? bir on yıl daha gider mi?
dün akşam annem babam geldi (kavgalıyız kayınvalideyle bu arada ) ömrümden 10 yıl gitti. çıkıp kavga çıkartacak diye. bir evlat anne ve babası gelecek diye korkar mı ben hep korktum.
eşim diyor ki sn annemle böyle olunca benim bir tarafın eksik mutlu değilim diyor.
ben yıllardır değilim ki umrum da değildi. seni mutluluğun annen deyince sen anlıya anlıya bunu anladın diyor bana.
ben bu mutsuzlukla kendimi yedim bitrdim ne hale geldim umrum da değil.
ben ne yapıcam bilmiyorum. ikinci bebek olsamı bilmiyorum yapıyı kendimi toplayım sinirlerim iyi gelir kuzularımla ilgilenirim diyorum. ne yapacağım ben akıl verin lütfen arkadaşlar.