Anneniz daha ne yapsın
3 çocukla çalışma hayatınıza annenizin desteği olmadan devam etmeniz size ekonomik anlamda çok pahalıya patlardı. Yani ben çağırmadım kendi istedi bakmayı, bakmasaydı şeklinde minnet etmiyor oluşunuzu garipsedim açıkçası.
Kimse mükemmel değil, anneler de değil. Sizin anneniz sizinle ilişkisinde hatalar yapmış, siz de oğlunuzla hatalar yapıyor olabilirsiniz.
Şimdi çocukların hissettikleri çok ön planla ve erken yakalıyoruz, eskiden bu imkanlar yoktu :)
Biraz kuşak farkını düşünüp annenizle ilişkinizle barışık hale gelmeye çalışın.
Ben çocukları doldurduğunu düşünmüyorum
yani bir anneanne ruh hastası değilse bunu yapmaz.
Çocuğunuzun durumu dönemsel olabilir.
8 yaşında oğlum, araba kullanmamdan, yemek yapmama kadar, arkadaşımla telefonda konuşmama kadar her şeyime karışıyor şu sıralar.
Oraya niye park etmiyormuşum, yemeğe neden maydonoz koymuşum, neden her gün onunla konuşuyormuşum vs vs
Başlarda açıklama yapıyordum, baktım tepeme çıkıyor, şimdi
paşa gönlüm bilir,
hayırdır sen hesap mı soruyorsun?
Bir bak bakalım kim anne kim çocuk?
Senin kafan karışmış, benimle bu ses tonunda konuşamazsın
Diye biraz sarkastik de olsa sınır çekmeye başladım. Öfkeleniyor, bağırıyor, sonra oturup konuşunca anlıyor.
Bu benimle de sınırlı değil, bir başkasına da böyle davranmayacağını, kendisine böyle davranılsa ne hissedeceğini konuşuyoruz. Ama farkındayım, benden daha zeki olduğunu düşünmeye başladı, eleştiri yapmayı keşfetti ama nasıl yapacağını bilmiyor ve kendini tutamıyor :)
Ben yaşının gereği, duygularını ve davranışlarını yönetme sürecinde alışması gereken yeni kısmın bu olduğunu düşünüyorum