- 21 Ağustos 2015
- 31.577
- 95.649
- 598
- 37
- Konu Sahibi iyikiamaiyiki
-
- #101
DEvlette pedagog yok mu?
Oraya götürün.
Durum yok diye iyice sarpa sarmasın is.
Dikkat cekmeye calısıyordur belki,neden cekmeye calısıyor onu ögrenirsiniz.
DEvlette pedagog yok mu?9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.
Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
O para istediği insan yada bir başkası çocuğu bir arabaya atıp kaçırsa yada bir araba çarpsa o aradığınız telefon kurtarabilecek mi çocuğunuzu?Bende sizin gibiydim ama dışarıda çocuklar oynarken eve hapsetmek iyi gelmedi çocuğa. Zaten okullar kapalıydı biryere çıkamadı. Çocuk sesleri duyunca soluğu camda alıyordu. Kapının önünde oynadığı sürece sıkıntı yok benim için
Telefonu yanında sürekli kontrol ediyoruz, arıyoruz ancak başkasından para istemesi hiç aklıma gelmedi
Çok çok üzülerek söylüyorum ama “merhametsiz, pişmanlık duymuyor” gibi ifadeler bana da sosyopati düşündürdü. Dilerim yanılırız, mutlaka bir uzman desteği almalı…Teşhis koymak gibi olmasın ama youtubeda izledigim bir videodan yola çıkarak sosyopati gibi hissettim bu tavırları.
Uzman degilim, sadece izledigim videoda bunlara benzer ozellikte birisi konusuyordu.
Seansı 200 TL psikolog bulmak bile zor aslinda.
Ama tabi imkanla ilgili her sey.
Devlet hastanesine de götürebilirsiniz.
Hatta il merkezinde yasiyorsaniz üniversite hastaneleri daha iyi olur.
Ben de uzman değilim ama söylenenler annenin ifadeleri. Ortada problemli bir çocuk var evet ama ortada herşeye hayır dediğini söyleyen bir anne de var ve anne çocuğunun kendisi sevmediğini düşündüğünü yazmış.Çok çok üzülerek söylüyorum ama “merhametsiz, pişmanlık duymuyor” gibi ifadeler bana da sosyopati düşündürdü. Dilerim yanılırız, mutlaka bir uzman desteği almalı…
Yapılan yorumların çoğu çocuğu psikolog ya da pedagoga götürme yönünde. Bense bu fikirlerin hiç birini destekleyemiyorum, burada desteğe ihtiyacı olan çocuk değil anne baba. Çocuk ebeveynlerinin yaptıklarına tepki verir, onlara cevap verir beni duy der. Ancak ebeveyn duymamaya devam edip çocuğun olduğu gibi değil kendi istedikleri gibi biri olması yönünde ısrarcı olursa ortaya da istenmeyen karakterde bir çocuk çıkar, ki bence tekrar söylüyorum çocuk hiçbir zaman suçlu değildir bu konularda kendini geliştirmesi değiştirmesi gereken çocuk değil ebeveyndir. Ebeveyn değişirse çocuk da onunla birlikte değişir. Kendinizi aynada görmek istiyor bir ışık arıyorsanız size “Konuş ki Dinlesin, Dinle ki Konuşsun” kitabını tavsiye ederim, nerelerde hata yaptığınızı göreceksiniz9 yaşında kızım var. Doğduğundan beri zor bir çocuktu. İlkokula başladığından bu yana devamlı öğretmenden, arkadaşlarının ailerinden şikayet alıyorduk. Her yaşanan şeyde daha başka ne yapabilir derken yeni şeyler yapmaya devam etti.
Düzgün bir şekilde anlatıyorum,yeri geliyor ceza veriyorum, üzüldüğümü söylüyorum ama yok tam düzelir gibi olurken düzelmiyor. Laftan anlamayan, en basit şeylerde bile(yemek yemesi, dişlerini fırçalaması) inatlaşıyor. Bir konu hakkında konuşurken oralı olmuyor.
Geçen gün tanımadığı kişilerden para istemiş gitmiş dondurma almış ki her gün harçlık veriyoruz. Bunu duyunca konuştuk, ceza verdik yaptığının yanlış olduğunu söyledik. özür dilerim dedi. Ya başına birşey gelseydi ya kaçırsaydı ne yapardık
Bugün bana babasıyla telefonda konuşuyormuş gibi yapmış, ben gerçekten konuştu sandım. Aradım eşimi hayır beni aramadı dedi. Kızıma neden bana yalan söylüyorsun dedim şaka yaptım dedi
İnanın artık yaptıklarına tahammül edemiyorum. Yaramazlıktanda öte artık yaptıkları.
Ben birşeye üzüldüğümde üzülmüyor. Merhameti yokmuş gibi geliyor. İyi bir anne baba olduğumuzu düşünmüyorum. Arkadaşlarına çok düşkün, onlar için beni kırıyor
Psikoloğa götür diyenler olabilir ama 1 saate en az 200 TL verme durumunda değiliz şu an.
Nasıl olucak, nasıl yapıcam bilmiyorum. Konuşmaya da bıktım. En zorlandığım şey annelik oldu
Zaten cocugu uzmana götürmek demek bu yas grubunda ebeveyne yönelik davranış değişiklikleri oluyor. Uzman aileyi düzeltiyor bir yerdeYapılan yorumların çoğu çocuğu psikolog ya da pedagoga götürme yönünde. Bense bu fikirlerin hiç birini destekleyemiyorum, burada desteğe ihtiyacı olan çocuk değil anne baba. Çocuk ebeveynlerinin yaptıklarına tepki verir, onlara cevap verir beni duy der. Ancak ebeveyn duymamaya devam edip çocuğun olduğu gibi değil kendi istedikleri gibi biri olması yönünde ısrarcı olursa ortaya da istenmeyen karakterde bir çocuk çıkar, ki bence tekrar söylüyorum çocuk hiçbir zaman suçlu değildir bu konularda kendini geliştirmesi değiştirmesi gereken çocuk değil ebeveyndir. Ebeveyn değişirse çocuk da onunla birlikte değişir. Kendinizi aynada görmek istiyor bir ışık arıyorsanız size “Konuş ki Dinlesin, Dinle ki Konuşsun” kitabını tavsiye ederim, nerelerde hata yaptığınızı göreceksiniz
Evet o benim çocuğumBen de hatırlıyorum öyle bir konu ama bilemedim aynı kişi mi
Götürdüm hanımefendi merak etmeyinTemizliğe giderim merdiven silerim çocuk bakarım gene de o çocuğu psikoloğa götürürüm. Yardım kuruluşlarını hiç denediniz mi? Psikiyatr bedava hiç götürdünüz mü? Ahh vahh demekle sorun çözülmüyor
Merak etmeyin , pedagoglar psikologlar cocukla konuşup ,çocuğa telkinler verip göndermiyor. Çocukla konuştuktan sonra anne baba ile de konuşuyor ve durum değerlendirmesi yapıyor. Yani çocuğun gittiği pedagog-psikolog zaten çocuğu dinler, anneye babaya yapılması gerekeni söyler.Yapılan yorumların çoğu çocuğu psikolog ya da pedagoga götürme yönünde. Bense bu fikirlerin hiç birini destekleyemiyorum, burada desteğe ihtiyacı olan çocuk değil anne baba. Çocuk ebeveynlerinin yaptıklarına tepki verir, onlara cevap verir beni duy der. Ancak ebeveyn duymamaya devam edip çocuğun olduğu gibi değil kendi istedikleri gibi biri olması yönünde ısrarcı olursa ortaya da istenmeyen karakterde bir çocuk çıkar, ki bence tekrar söylüyorum çocuk hiçbir zaman suçlu değildir bu konularda kendini geliştirmesi değiştirmesi gereken çocuk değil ebeveyndir. Ebeveyn değişirse çocuk da onunla birlikte değişir. Kendinizi aynada görmek istiyor bir ışık arıyorsanız size “Konuş ki Dinlesin, Dinle ki Konuşsun” kitabını tavsiye ederim, nerelerde hata yaptığınızı göreceksiniz
Doktor uzman degiliz. Sadece yorum yapiyoruz. Para istemek konusu da sosyopati ile ilgili. Hatta bir takim senaryolar kuruyorlarmis. Çantamı çaldırdım vs gibi. Tabii cocuk nasil bir senaryo kurar bilmiyorum ama okuyunca benim de aklima direkt sosyopati geldi.Çok çok üzülerek söylüyorum ama “merhametsiz, pişmanlık duymuyor” gibi ifadeler bana da sosyopati düşündürdü. Dilerim yanılırız, mutlaka bir uzman desteği almalı…
KesinlikleEvet, arkangel. Dizinin tamami zaten efsane bence.
10 yaşına girecek çocuğumun peşindeyim hem annesi hem de arkadaşıyım. Arkadaşlarıyla parkta oynarken ben de kamelyada oturur uzaktan gözlerim. Gerekirse tüm işimi bırakır zamanımı ona ayırır kutu oyunları oynarız dokuma yaparız beraber spor yaparız yürüyüşe gideriz köpek beslemeye barınağa gideriz. Mantıklı tüm ihtiyaçlarını gerekirse kendimden kısıp karşılarım. Hiç bir komşuda arkadaşında gözü kalmaz gözü tok olur. Sadece yakın akraba ve 3 komşumdan yiyecek kabul edebilir onlar teklif ederse. Dondurma aldırmak nedir yahuu? Alın çocuğa ara ara dondurma. İstenmemesini bağırmadan ısrarla anlatın.kendi başına dışarı gönderip ev işlerinize yoğunlaşmayın. Öncelik daima çocuk olsun. Beraber kek yapın beraber markete gidin sorumluluk alsın. Harçlık verin biriktirmeyi de öğrensin düzenli harcamayı da.Para iste MİŞ
Dondurma al MIŞ
TANIMADIĞI İNSANLAR
siz bunlar olurken neredesiniz? Çocuğunuzun tek başına sokakta ne işi var?sanki komşunun çocuğundan bahsediyorsunuz
Demek ki yeterli gelmemiş hanımefendi. Hepimizin maddi manevi sorunları var. Ama çocuğa yansıtmıyoruz . Ben de 1. Sınıfta götürdüm çocuk psikoloğuna yeme sorunu var diye kendim çözemeyip. Sizin için demiyorum genelde aşırı tutumlu çocuğundan çok kısan ailelerin çocukları da saldırgan oluyor başkalarından herşey istenebileceğini sanıyor hatta diğer çocuğa düşman oluyor sebepsiz.her istediği yapılan çocukta şımarık doyumsuz oluyor. Orta yolu bulmak lazım. Çocukla para kazanmayı bile öğrendik biz. Anlatayım küçülen kıyafet oynanmayan oyuncak kitap vs . Bir sitede satıyoruz. Beraber paketleyip kargoluyoruz. O para çocuğun oluyor kumbarasına atıyor . Ordan az az harcıyor aynı çalışan yetişkin gibi. Haftada 3 gün 1 saat kitap okuyoruz . Benden göre göre alıştı kendi talep ediyor. Spora yazdırdım pandemi öncesi enerjisini attı . Ücretsiz belediye kursları var çocuklara ingilizce müzik aleti öğrenme vs. Onlara da götürüp zamanımı harcıyorum. Ebeveyn olmak hakkıyla yapana çok zor maalesefGötürdüm hanımefendi merak etmeyin
Özel psikolog, psikiyatr götürdük.ilaç verdi. Eğer okudaysınız şu 2 ay için maddi anlamda sıkıntı çekiceğimizi, bunun için ücretsiz olan psikolog psikiyatr artık neresiyse oraya götürmek istediğimi anlarsınız
Ah vah demedim hiç bir zaman
Enerjisini atsın diye özel okula yazdırdık.
Ben en çok kendimde arıyorum zaten yanlışı. Ne yapıyoruzda bu çocuk böyle diye.
Babam hep der ki çocuk ilkokula başlayan kadar senindir. Daha sonrasında bir çocuğu kontrol etmek çok zor çünkü artık kendi hayati, arkadaşları, rolmodel aldığı başka insanlar oluyor.Bilemedim ya. Benim kizim 3.5 yasinda suan 9 yasinda gormedigim bir sekilde oynamaya gidebilirmi emim olamadim. Devir o kadar kotu ki heralde o yasa çip falan takarim cocuga.
Ben katılmıyorum yengenç bazı yorumlarına. Eski zamanlar gibi değil hiçbirşey. Evet biz 9 yaşındayken bakkala da giderdik tek başımıza da oynardık arkadaşa da giderdik sokakta da oynardık başımıza hiçbirşey gelmezdi. Şimdilerde bunlar mümkün değil hele ki büyük şehirlerde. Yollar vızır vızır araba kaynıyor çarpabilir market tanıdık değil yani mahallemizin bakkalı değil bizi tanıyan. Komşular birkaçı hariç güvenilir değil. Pedofili arttı akran zorbalığı ya da daha büyük yaş grubu zorbalığı arttı. Okullar arabayla gitme mesafesinde nasıl gidecek tek başına yürüyerek? Çocuğa özgüven aşılarsan öyle anne baba bağımlısı korkak falan olmuyor ilerde. Gayet başarılı tuttuğunu koparan oldu bu şekilde küçükken koruduğumuz yakınlarımızın çocukları. Asıl sokağa özgürce denilerek salınan ne yaptığıyla ilgilenilmeyen çocuklar sorunlu çevremde gözlemlediğimBabam hep der ki çocuk ilkokula başlayan kadar senindir. Daha sonrasında bir çocuğu kontrol etmek çok zor çünkü artık kendi hayati, arkadaşları, rolmodel aldığı başka insanlar oluyor.
9 yaşına bir çocuğu asla gözünün önünden ayiramadigini iddia eden anneler bence doğru yapmıyor. O çocuğun okulu yakınsa yürümesi lazım mesela. Tek başına markete kadar gidebilmesi lazım o yaşta, hatta yazın beş gün izci kampına gitmesi , birey olmayı öğrenmesi lazım...
Annesi tarafından 7/24 dikizlenen bir çocuk ozbenligine kavusmakta zorlanır bence. Benim çevremde çok var, kız artık işe başlamış, iş arkadaşının kinasi var. Ona bile annesini çağırıyor, tek gidemem - tek dönemem diye. Kız yurduna yerlesiyorlar kız sanki etini kesmişler gibi ağlıyor günlerce 'ben ne yapacagim' diye, ya da evleniyor elinden telefon düşmüyor 'anneeee' diye...
Hiç doğru bir yaklaşım değil.
Benim annem de bizi her sabah okula getirip her akşam almak isterdi. 2 sınıftaydım sanırım,isyan bayrağını çekip ablamla beraber gidip gelme konusunda diretmistik. Çünkü annemin gölge gibi peşimizde olmasından rahatsızdik.
Ya da annem bizi bir yere gönderirdi (mesela iki sokak ötedeki market) , peşimizden de çaktırmadan kendisi gelirdi. Ona göre dikkatli miyiz,ışıklardan karşıya sağa sola bakıp geçiyor muyuz vs vs, kendince içi rahat etsin diye yaptığı bir hareketti. Belki buradaki çoğu anne kendi çocuğu için bunu yapamayı düşünüyordur ama bu saçma davranış bende uzun süre izlenme paranoyası oluşturdu. Çünkü evden markete diye çıkıyordum ve markette annemi görüyordum. Şaka gibi... Uzun zaman boyunca yolda gidip gidip geriye bakar olmuştum, huzursuzdum. Gittiğim ortamlarda içten içe izlendiğimi düşünüyordum - ki bence tek sebebi bu söylediğim olay.
Aynı şekilde evde annemin eski bir makinası vardı. Evden çıkmak zorunda olduğu durumlarda mutfağa girip tehliklei şey yapmayalım,kapıyı kimseye açmayalım vs diye derdi ki 'ben gidiyorum ama buradan sizi izleyeceğim'
Kendince bir önlem... Çoğu annenin bugün çocuk evdeyken kamerayla izlemesi gibi, akıllı saatle çocuğu takip etmesi gibi...
Ama bu da beni kötü etkiledi. Gerçekten de evde Teksem bile kapıyı kapatıyorum biriyle telefonda özel bir şey konuşacaksam. Yirmi yıl geçti, travmalarimin yaşamıma etkisi bitmedi...
Yani diyecegim o ki, analar...
Yapmayın,etmeyin.
Bu iyi bir şey değil ki. Kendi korkularinizi çocuğa yansıtmak sadece çocukta anksiyeteye neden olur.
Nasıl ki kocanız size 'akilli saatlerimizin gpslerini eşleştirelim,neredeyiz bilelim' derse bu rahatsız edici bir davranissa sizin bunu 9 yaşındaki çocuğa söylemeniz de gercekten çok rahatsız edici bir davranış. Bence bu apaçık "sen birey değilsin,benim uzvumsun" demek.
Ayrıca çocuğunuzu biktirirsaniz 9 yasin peşinde ergenlik var. Tutabildiginiz yere kadar tutarsınız ama sonrasında hayatından asla haberiniz olmaz. Arkadaşları,yaşadıkları,okulu asmalari,hoşlandığı çocuklar...her şeyi sizden gizleyen biri haline gelebilir - ki ben de böyle olmuştum mesela:)
Bu arada benim annem dövmez,etmez,çocuğuna kıymetli olduğunu söyler,takıldığı yerde psikolojik danışmaya gider, çocuklarla ilgili programları takip eder .. ona rağmen ben böyleyim, ablam bence benden beter :) ebeveynlik öyle ilginç ki sizin çok doğal yaptiginiz,hatta iyi bir şey yaptığınızı sandiginiz bir davranış çocuk için travma sebebi olabilir.
Benden söylemesi...
(Bazı yorumlar bana annemi hatırlattı da,uyarma ihtiyacı hissettim. Hiç bir çocuğun bu şekilde aşırı korunup kendini fanusta gibi hissetmesini istemem)
Eskiden de beterdi hersey. Ben doksanlarda çocuktum, Ümraniye sapığı vardı mesela. Ya da çingenelerin çocuk kaçırıp dilendirmesi vardı o zamanlar. Organ mafyası haberleri vardı TVde sık sık. Arabalar eskiden de mahalle aralarında cirit atardı, hatta bizim mahallede (sokak arası olmasına rağmen) bir çocuk ezilmişti.Ben katılmıyorum yengenç bazı yorumlarına. Eski zamanlar gibi değil hiçbirşey. Evet biz 9 yaşındayken bakkala da giderdik tek başımıza da oynardık arkadaşa da giderdik sokakta da oynardık başımıza hiçbirşey gelmezdi. Şimdilerde bunlar mümkün değil hele ki büyük şehirlerde. Yollar vızır vızır araba kaynıyor çarpabilir market tanıdık değil yani mahallemizin bakkalı değil bizi tanıyan. Komşular birkaçı hariç güvenilir değil. Pedofili arttı akran zorbalığı ya da daha büyük yaş grubu zorbalığı arttı. Okullar arabayla gitme mesafesinde nasıl gidecek tek başına yürüyerek? Çocuğa özgüven aşılarsan öyle anne baba bağımlısı korkak falan olmuyor ilerde. Gayet başarılı tuttuğunu koparan oldu bu şekilde küçükken koruduğumuz yakınlarımızın çocukları. Asıl sokağa özgürce denilerek salınan ne yaptığıyla ilgilenilmeyen çocuklar sorunlu çevremde gözlemlediğim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?