- 3 Ekim 2010
- 134
- 35
- 118
- Konu Sahibi siskelebegidefne
-
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Yaklaşık 2 senedir evliyim ve 9 aylık bir bebeğim var.. Eşimle iyi kötüde olsa giden arada tartışmalı,küsmeli her evde olan türden sorunlarımız vardı. Bi iyiysek bi kötüydük ama genel anlamda iyiydik..
Eşim ile aramda 10 yaş fark var ve aile yapılarımız çok çok farklı.
Biz aile apartmanında yaşıyoruz. Boşanmış 2 görümcem ve çocukları üst katımda oturuyordu. Anne-baba ise memlekette. Fakat kaynanam uzakta olmasına rağmen hep yakınımızda gibiydi,her an ! Balayımızda dahil olmak üzere sürekli, nerdeyse her gün oğlunu arıyordu o aramazsa eşim arıyordu. İlk zamanlar ee annesi arar diyordum ama sonra sonra rahatsız olmaya başladım. Çünkü ne olup bittiyse biribirlerine anlatıyorlardı. Birde eşim beni bile aramazken gün içerisinde annesini ve görümcelerimden birini hergün arıyordu..
Zoruma gidiyordu,anlayamıyordum. Zaten hiç aile olmuşuz gibi hissedemedim.. Hep geri planda kaldım. Bir de gece gündüz sabah akşam denmeden ilk aylarımızda bile sürekli gelip gitmeler,telefonlaşmalar..
Eşim hep onları yedirip içirmemi bekliyordu,ilk zamanlar yapıyordumda ama onlar bizi bir gün bile çağırmadılar..En küçük görümce desen c.tesiden gelir pazar gecesi vine dönerdi, çok sık yapıyordu bunu. Sanki hafta sonumuzu onunla geçirmek zorundaymışız gibi.
Bu ve benzer şeylerden inanılmaz bir antipatim oluştu onlara karşı. Benim ailemde çok yakınımdaydı ama asla böyle şeyler yapmadılar. neyse çok uzun olucak kısadan yazmak istiyorum.
Boşanmış görümcelerden biriyle bebeğimle ilgili bir şeyden dolayı tartıştık,daha doğrusu eşimi doldurup üstüme gönderdiler. Eşim en ufak şeyde sinirlenip,eşyaları kırıp döken biri çıktı (evlenince öğrendim bunu).. Lohusa halimle üstüme yürüdü,kapıları kırdı vb.şeyler yaptı. Bu arada hamileykende buna benzer şeyler yaşattı bana. Dayak olmadı. 2 defada evden s. git deyip kovdu.
Neyse hep kaldım,hep dayandım çocuğum var deyip, düzeliriz, bak pişman zaten.. özürler,yalvarmalar,bi daha olmayacaklar,tedavi olacağımlar. Ahh salak kafam boşunaymış.
Şimdi durum ne. 2 gündür baba evindeyim,oğlumla... Eşim bağırdı,çığırdı gecenin bir yarısı 4-5 defa boğazımı sıkıp nefessiz bıraktı beni kucağımda bebeğimle =( saçlarımı yoldu,elimi ısırdı,iteledi vs. küfürler,hakaretler. Nedenmi? annesine surat asamazmışım ! Surat asarsan bak böyle olur işte ! Annesi 1 aydır burda ve bizde kalıyor,çünkü biz onların evinde yaşıyoruz. Geldiğini bana söyleme gereği bile duymadılar,yola çıktığında öğrendim. Neyse çalıştığım için onu nerdeyse hiç görmüyordum zaten (yatana kadar kızlarında oturuyordu çünkü) ben onu sevmiyorum evet,politik bi insanda değilim. ama ne hakaret ettim,ne bi saygısızlık. Ki o benim aile ne terbiyesizlikler yaptı. Artık kaynanam mı bir şeyler söyledi bilmiyorum. Eşimde dahil hepsini allaha havale ediyorum, şimdi anası ve kardeşleriyle mutlu mesut yaşasın diyorum. Perişanım,yıkık durumdayım, allah kimseye yaşatmasın...
Ne yapacağımı,nasıl yapacağımı bilmiyorum çünkü beni tehdit ediyor pislik...
Okuyan arkadaşlara teşekkür ederim, yorumlarınızı bekliyorum.
Yaklaşık 2 senedir evliyim ve 9 aylık bir bebeğim var.. Eşimle iyi kötüde olsa giden arada tartışmalı,küsmeli her evde olan türden sorunlarımız vardı. Bi iyiysek bi kötüydük ama genel anlamda iyiydik..
Eşim ile aramda 10 yaş fark var ve aile yapılarımız çok çok farklı.
Biz aile apartmanında yaşıyoruz. Boşanmış 2 görümcem ve çocukları üst katımda oturuyordu. Anne-baba ise memlekette. Fakat kaynanam uzakta olmasına rağmen hep yakınımızda gibiydi,her an ! Balayımızda dahil olmak üzere sürekli, nerdeyse her gün oğlunu arıyordu o aramazsa eşim arıyordu. İlk zamanlar ee annesi arar diyordum ama sonra sonra rahatsız olmaya başladım. Çünkü ne olup bittiyse biribirlerine anlatıyorlardı. Birde eşim beni bile aramazken gün içerisinde annesini ve görümcelerimden birini hergün arıyordu..
Zoruma gidiyordu,anlayamıyordum. Zaten hiç aile olmuşuz gibi hissedemedim.. Hep geri planda kaldım. Bir de gece gündüz sabah akşam denmeden ilk aylarımızda bile sürekli gelip gitmeler,telefonlaşmalar..
Eşim hep onları yedirip içirmemi bekliyordu,ilk zamanlar yapıyordumda ama onlar bizi bir gün bile çağırmadılar..En küçük görümce desen c.tesiden gelir pazar gecesi vine dönerdi, çok sık yapıyordu bunu. Sanki hafta sonumuzu onunla geçirmek zorundaymışız gibi.
Bu ve benzer şeylerden inanılmaz bir antipatim oluştu onlara karşı. Benim ailemde çok yakınımdaydı ama asla böyle şeyler yapmadılar. neyse çok uzun olucak kısadan yazmak istiyorum.
Boşanmış görümcelerden biriyle bebeğimle ilgili bir şeyden dolayı tartıştık,daha doğrusu eşimi doldurup üstüme gönderdiler. Eşim en ufak şeyde sinirlenip,eşyaları kırıp döken biri çıktı (evlenince öğrendim bunu).. Lohusa halimle üstüme yürüdü,kapıları kırdı vb.şeyler yaptı. Bu arada hamileykende buna benzer şeyler yaşattı bana. Dayak olmadı. 2 defada evden s. git deyip kovdu.
Neyse hep kaldım,hep dayandım çocuğum var deyip, düzeliriz, bak pişman zaten.. özürler,yalvarmalar,bi daha olmayacaklar,tedavi olacağımlar. Ahh salak kafam boşunaymış.
Şimdi durum ne. 2 gündür baba evindeyim,oğlumla... Eşim bağırdı,çığırdı gecenin bir yarısı 4-5 defa boğazımı sıkıp nefessiz bıraktı beni kucağımda bebeğimle =( saçlarımı yoldu,elimi ısırdı,iteledi vs. küfürler,hakaretler. Nedenmi? annesine surat asamazmışım ! Surat asarsan bak böyle olur işte ! Annesi 1 aydır burda ve bizde kalıyor,çünkü biz onların evinde yaşıyoruz. Geldiğini bana söyleme gereği bile duymadılar,yola çıktığında öğrendim. Neyse çalıştığım için onu nerdeyse hiç görmüyordum zaten (yatana kadar kızlarında oturuyordu çünkü) ben onu sevmiyorum evet,politik bi insanda değilim. ama ne hakaret ettim,ne bi saygısızlık. Ki o benim aile ne terbiyesizlikler yaptı. Artık kaynanam mı bir şeyler söyledi bilmiyorum. Eşimde dahil hepsini allaha havale ediyorum, şimdi anası ve kardeşleriyle mutlu mesut yaşasın diyorum. Perişanım,yıkık durumdayım, allah kimseye yaşatmasın...
Ne yapacağımı,nasıl yapacağımı bilmiyorum çünkü beni tehdit ediyor pislik...
Okuyan arkadaşlara teşekkür ederim, yorumlarınızı bekliyorum.