Davranış Bozuklukları 7 yaşında ki kızımın kıskançlıkları:(

Bayan mimik .!.:

Kzılar merhaba,
Benim kızım 7 yaşında başka kardeşi yok. Çok aşırı kıskançlık ve rahatsız edici tavırları beni çok yordu, pedagogla her hafta görüşüyoruz ama bir türlü düzelmedi evin içinde beni asla rahat bırakmaz sürekli ilgi istiyor, sürekli soru soruyor, sürekli konuşuyor, tuvalette hep kapının önünde bekliyor beni evin içinde bir saniye ayrılsak sürekli anne anne sesi yankılanıyor evde üst kattaysam durmadan yanıma gelene kadar bağırarak anne anne diye sesleniyor gerçekten şimdi böyle anlatıyorum size garip gelebilir ama çok yorucu kimseyle konuşmamdan hoşlanmıyor ben bir arkadaşımla konuşunca karnım ağrıyor diyor, beni seviyormusun diye soruyor, bağırarak şarkı söylemeye başlıyor, sürekli ben bir iki kelime konuşsam bana sürtünüyor, bana çarpıyor dikkat çekmek için ses çıkarıyor tıkırtı yapıyor ayağını masaya vuruyor ben ne zaman doğdum, benim doğumgünüm ne zaman, okul ne zaman tatil oluyor gibi binlerce defa bildiği soruları soruyor, gözüme bi şey kaçtı kör oldum, bacağım acıyor diye çığlık çığlığa bağırıyor. Birine konuşma arasında canım desem ağlayıp küsüyor sen neden bana canım demiyorsun diye oysa hep ona bebeğim, canım, güzel kızım gibi kelimeler kullanıyor ona karşı bu kelimeleri kullandığımıda ifade ediyorum. Biri ile sohbet ettiğimi görse saçma sapan bir şeye alınıp bir köşede ağlıyor. Hep ilgilenmeye çalışıyorum gelişimine dikkat ediyorum kitap okumak vakit ayırmak elimden geleni yapıyorum nerde yanlış yapıyorum anlamıyorum Gerçekten artık biraz rahat etmek istiyorum o kadar zor bir çocuk ki çocuklardan soğudum

Genişletmek için tıkla...

Sunad .!.:

Benim bşr arkadaşımın oğlu böyleydi. Asla sohbet edemezdik. Dışarda bir yerde otursak yanımozda park bile olsa o yanımızda oturur sohbete dahil olurdu. Şaşırırdım çocuk bu parkta oynamak nasıl, istemez de bizimşe saatlerce oturur diye. lk okul 1 sınıftaydı sanırım. Biz birşey konuşurken sürekli araya girer o konuşurdu. Sebep sizinle aynı mıdır tabi bilemem ama o arkadaşın annesi yani annane bu, hale getirmişti. Daha yeni konuşmaya başladığında annesi mesela benimle o an sohbet ederken çocuk birşey söylemeye çalışırsa annane çocupun annesine bağırırdı ya da kızardı onu susturur çocuğa bak bşrşey diyor derdi bizim, sohbeti önemli bir konu olsa dahş keserdi. Yanş arkadaşım çocupuna bir dakika birşey konuşuyorum biraz bekle demedi asla. Yani elbette bazen kendş sözünü kesip o an çocupunı dinlemeli ama bazen de çocupa biraz beklemesi gerektiğini öğretmeli diye düşünürdüm. Hatta arkadaşım bana dert yanmıştı hiçkimseyle konuşamıyorum diye. Birde arkadaşın eşi mesela evde misafir varken onlar konulurken çocuk, tepesinr çıkardı babası, onla oynasın, isterdi baba asla en azından o an için çocuğun ilgisini başka yöne çevirmesini sağlayacak birşey birmoyun, vs önermezdi. Direk misafirleirn bile sözünü kesip çocukmne diyorsa yapardı. Yani çocuk ona alışmışto ben konuştuğum anda beni dinleyecekler diye düşünüyodu. Tabi uzun süreçte anne için sorun olmayanyorucu olmaya başlamıştı. Yani bir şekilde bu duruma alıştıran birileri olmuş olabilirmi ailenizde. Ama üzülmeyin çözülmeyecek bir sorun değil

Genişletmek için tıkla...

gunebakan_ .!.:

Cocugunuz sevgi tanimini yanlis icsellestirmis. Sebebi ne yazik ki siz olabilirsiniz ancak. Tek cocuk oldugu icin haliyle ilgi istediginde baska onemli ne isim var ki kizima ilgi verebilirim su anda diye dusunerek farkinda olmadan onun kendi kendine yetme becerisi gelistirmesine mani olmussunuz. Sevgi = annenin somut yakinligi seklinde kodlamis. O yuzden fiziksel yakinliginizdan mahrum kalma kaygisi yasiyor ve sizi elinde tutmaya calisiyor. Siz anliyorum cok bunaliyorsunuz ama aslinda cocugunuzun sizin yasadiginizdan daha kritik birnsorunu var. Kendi kendine yetemeyen bir birey olma yolunda su an. Bu durumu cozmediginizde hayatinin her doneminde bir baskasina yapacak su an size yaptigini. Ojul arkadasina, esine, cocuklarina vs. Yapamadiginda ise sevilmedigini hissedecek. Disardan cok kaprisli, simarik, bencil, doyumsuz gibi gorunen ama aslinda sevildiginden hic emin olamayan her an herkese kirgin her an terkedilme korkusu yasayan bir yetiskin olacak. Bunlari sizi incitmek icin soylemedim asla. Insan bir seyi yasarken gormenin cok kolay oldugu noktalari kacirabiliyor ve sorunu tam olarak anlamlandiramiyor. Size sorunu tam olarak tanimlayabilmeniz icin faydali olacagini dusunerek yazdim bu negatif senaryoyu.

Hatalarinizi farkettikten sonra cozumu gayet kolay aslinda. Ben de sorununuzun Triande in anlattigi sekilde gelistigini dusunuyorum. Cocugu reddedilmemeye, yalniz kalmamaya alistirmak suretiyle bu sorunu yarattiysaniz, cozumu de tam tersi seklinde olmali. Onu reddedecek ve yalniz kalmasini saglayacaksaniz. Ama elbette 7 yasindaki cocuk bu hale 7 senede geldigi icin cozumu de uzun bir zamana yayilacaktir, oncelikle bunu kabullenin. Once en kucuk ve en kolay reddedilebilir talebini gunde bir kereye mahsus reddedin. Birlikte evcilik oynayalim dedi diyelim. Hayir deseniz olay cikaracak. Tamam deyin, birden oksuruk tutsun sizi. Oksurmekten biraz bogazim agridi kizim ama yine de oyunda sana eslik etmeye calisayim bakayim ne kadar oynayabiliyorum. Oyunda her zamankinden daha pasif olun. Cocugu eglendirmeye degil gecistirmeye bakin. Bebekleri siz konusturup oyunu siz kurmayin. Once o konustursun siz cevap niteliginde kisacik konusuturun bogaziniz agriyor gibi yaparak. Cocuk sizinle oynamaktan zevk almasin. Bir baska gun oyun suresini kisaltin. Bir baska gun su an oynamak icin pek enerjim yok ama senin nasil oynayacagini da cok merak ediyorum, yaninda uzanayim da seni izliyeyim ben de diyin. Bir hafta gunde bir kere bu sekilde gecistiriyorsaniz, sonraki hafta gunde 2 kere gecistirin. Kucuk bir kum saati alin. 3 dakikalik olabilir. Adi ozgurluk saati olabilir. Ona diyebilirsiniz ki bak bu saatle soyle bir oyun oynaniyormus, bunu ters cevirdikten sonra butun kumlar bitene kadar baska hicbir insan olmadan ozgurce yasiyorsun, ozgurce resim yapiyorsun mesela, ozgurce yatiyorsun, ozgurce zipliyorsun, ozgurce dans ediyorsun, ozgurce lego yapiyorsun. Sen ozgurce ne yapmak istersin cok merak ediyorum. Cevabini verdikten sonra, siz de ona sorun, sen benim ozgurluk saatinde ne yapmak istedigimi merak etmiyor musun? Edecektir. Kizinizla ayni odadayken yapabileceginiz bir sey bulun siz de o an. En basiti kitap okumak olabilir. Hafif bir egzersiz olabilir. Kum saati bittiginde cok eglenmis gibi neselenin, harikaydik ozgurluk saatinde ikimiz de ne kadar ozgurduk vs abartin cocukca. Yarin bu saati ne zaman kullansak, babana da bu oyundan bahsetsek mi gibi ertesi gunun de planini yapin. Bu sekilde cocuk bireysel zaman gecirmeyi de terkedilmek degil eglenmekle eslestirecektir. Bir hafta ayni saatle 3 dakika devam ettikten sonra daha buyuk bir saate gecmeniz gerekir. Cocuga daha buyuk saatin daha uzun sure demek oldugunu soylemeyin tabi. Daha guzel daha buyuk bir saat alalim artik bunu da birine hediye edelim ne dersin deyin. Verin istedigi kisiye hediye etsin. Daha buyuk bir saatle 10 dakikalik olabilir, bir hafta daha gecirin. Yine saati buyutun ve bir hafta daha devam edin. Bir sure sonra ozgurluk saatlerini bir baska cocuk varken gecirmeyi deneyin. Yalniz oldugu zamanlarda eglendigini gordugunde size bagimliligi azalacaktir.

Ve son olarak her hafta neden pedegoga gidiyorsunuz canim anne, caniniza yazik degil mi :) Cocukla iletisiminiz konusunda surekli bir uzmandan destek aldiginizi cocugunuz da biliyor muhtemelen. Kendini sorunlu cocuk etiketiyle etiketleyip davranislarini mesrulastirmis olabilir bu kadar sık pedagog ziyareti yuzunden. Hem her hafta gidip hem yol katedemiyorsaniz zaten ise yaramiyor demektir. Belki bir aile buyugunden sizi elestirmesini isteyebilirsiniz? Sence ben nerede hata yapiyorum, tavsiyeye, disardan birinin degerlendirmesine cok ihtiyacim var gibi bir kac tanidiktan fikir alabilirsiniz. Samimiyetinizden emin olduklarinda bence size cok guzel ipuclari vermekten cekinmeyeceklerdir :)

Genişletmek için tıkla...

Bayan mimik .!.:

Ya umarım düzeltebilirim bu davranışlarını. Hep ona belirtiyorum biri konuşurken sözünü kesmemelisin biraz beklemelisin yada araya girmemelisin diye ama daha çok yapıyor

Genişletmek için tıkla...

gunebakan_ .!.:

Cocugunuz sevgi tanimini yanlis icsellestirmis. Sebebi ne yazik ki siz olabilirsiniz ancak. Tek cocuk oldugu icin haliyle ilgi istediginde baska onemli ne isim var ki kizima ilgi verebilirim su anda diye dusunerek farkinda olmadan onun kendi kendine yetme becerisi gelistirmesine mani olmussunuz. Sevgi = annenin somut yakinligi seklinde kodlamis. O yuzden fiziksel yakinliginizdan mahrum kalma kaygisi yasiyor ve sizi elinde tutmaya calisiyor. Siz anliyorum cok bunaliyorsunuz ama aslinda cocugunuzun sizin yasadiginizdan daha kritik birnsorunu var. Kendi kendine yetemeyen bir birey olma yolunda su an. Bu durumu cozmediginizde hayatinin her doneminde bir baskasina yapacak su an size yaptigini. Ojul arkadasina, esine, cocuklarina vs. Yapamadiginda ise sevilmedigini hissedecek. Disardan cok kaprisli, simarik, bencil, doyumsuz gibi gorunen ama aslinda sevildiginden hic emin olamayan her an herkese kirgin her an terkedilme korkusu yasayan bir yetiskin olacak. Bunlari sizi incitmek icin soylemedim asla. Insan bir seyi yasarken gormenin cok kolay oldugu noktalari kacirabiliyor ve sorunu tam olarak anlamlandiramiyor. Size sorunu tam olarak tanimlayabilmeniz icin faydali olacagini dusunerek yazdim bu negatif senaryoyu.

Hatalarinizi farkettikten sonra cozumu gayet kolay aslinda. Ben de sorununuzun Triande in anlattigi sekilde gelistigini dusunuyorum. Cocugu reddedilmemeye, yalniz kalmamaya alistirmak suretiyle bu sorunu yarattiysaniz, cozumu de tam tersi seklinde olmali. Onu reddedecek ve yalniz kalmasini saglayacaksaniz. Ama elbette 7 yasindaki cocuk bu hale 7 senede geldigi icin cozumu de uzun bir zamana yayilacaktir, oncelikle bunu kabullenin. Once en kucuk ve en kolay reddedilebilir talebini gunde bir kereye mahsus reddedin. Birlikte evcilik oynayalim dedi diyelim. Hayir deseniz olay cikaracak. Tamam deyin, birden oksuruk tutsun sizi. Oksurmekten biraz bogazim agridi kizim ama yine de oyunda sana eslik etmeye calisayim bakayim ne kadar oynayabiliyorum. Oyunda her zamankinden daha pasif olun. Cocugu eglendirmeye degil gecistirmeye bakin. Bebekleri siz konusturup oyunu siz kurmayin. Once o konustursun siz cevap niteliginde kisacik konusuturun bogaziniz agriyor gibi yaparak. Cocuk sizinle oynamaktan zevk almasin. Bir baska gun oyun suresini kisaltin. Bir baska gun su an oynamak icin pek enerjim yok ama senin nasil oynayacagini da cok merak ediyorum, yaninda uzanayim da seni izliyeyim ben de diyin. Bir hafta gunde bir kere bu sekilde gecistiriyorsaniz, sonraki hafta gunde 2 kere gecistirin. Kucuk bir kum saati alin. 3 dakikalik olabilir. Adi ozgurluk saati olabilir. Ona diyebilirsiniz ki bak bu saatle soyle bir oyun oynaniyormus, bunu ters cevirdikten sonra butun kumlar bitene kadar baska hicbir insan olmadan ozgurce yasiyorsun, ozgurce resim yapiyorsun mesela, ozgurce yatiyorsun, ozgurce zipliyorsun, ozgurce dans ediyorsun, ozgurce lego yapiyorsun. Sen ozgurce ne yapmak istersin cok merak ediyorum. Cevabini verdikten sonra, siz de ona sorun, sen benim ozgurluk saatinde ne yapmak istedigimi merak etmiyor musun? Edecektir. Kizinizla ayni odadayken yapabileceginiz bir sey bulun siz de o an. En basiti kitap okumak olabilir. Hafif bir egzersiz olabilir. Kum saati bittiginde cok eglenmis gibi neselenin, harikaydik ozgurluk saatinde ikimiz de ne kadar ozgurduk vs abartin cocukca. Yarin bu saati ne zaman kullansak, babana da bu oyundan bahsetsek mi gibi ertesi gunun de planini yapin. Bu sekilde cocuk bireysel zaman gecirmeyi de terkedilmek degil eglenmekle eslestirecektir. Bir hafta ayni saatle 3 dakika devam ettikten sonra daha buyuk bir saate gecmeniz gerekir. Cocuga daha buyuk saatin daha uzun sure demek oldugunu soylemeyin tabi. Daha guzel daha buyuk bir saat alalim artik bunu da birine hediye edelim ne dersin deyin. Verin istedigi kisiye hediye etsin. Daha buyuk bir saatle 10 dakikalik olabilir, bir hafta daha gecirin. Yine saati buyutun ve bir hafta daha devam edin. Bir sure sonra ozgurluk saatlerini bir baska cocuk varken gecirmeyi deneyin. Yalniz oldugu zamanlarda eglendigini gordugunde size bagimliligi azalacaktir.

Ve son olarak her hafta neden pedegoga gidiyorsunuz canim anne, caniniza yazik degil mi :) Cocukla iletisiminiz konusunda surekli bir uzmandan destek aldiginizi cocugunuz da biliyor muhtemelen. Kendini sorunlu cocuk etiketiyle etiketleyip davranislarini mesrulastirmis olabilir bu kadar sık pedagog ziyareti yuzunden. Hem her hafta gidip hem yol katedemiyorsaniz zaten ise yaramiyor demektir. Belki bir aile buyugunden sizi elestirmesini isteyebilirsiniz? Sence ben nerede hata yapiyorum, tavsiyeye, disardan birinin degerlendirmesine cok ihtiyacim var gibi bir kac tanidiktan fikir alabilirsiniz. Samimiyetinizden emin olduklarinda bence size cok guzel ipuclari vermekten cekinmeyeceklerdir :)

Genişletmek için tıkla...

Mutluluk810 .!.:

3 yaşında çocuğum eğer ki o farketmeden banyoya ya da baska bır ıs ıcın odaya gıtsem çılgınlar gibi anne ..anneeee diye bağırmaları başladı..Açıkcası çok sabırlı bir insan görmüyorum kendimi ve beni rahatsız eden durumlara direk müdahale etmeli ve bitirmeliyim...

Buara bu olay yeni yeni türemeye başladı bizde bende artık o odadayken "çocuğum ben şimdi tuvalete gidiyorum bilgin olsun sakın evde anne anneeeeeee ( bunu komik birşekilde çığırtkan bağırarak) diye dolaşma ..İşim bitince yanına gelicem" diyorum...

İnsanın kafa dinlemeye ihtiyacı var...2.5 yaşlarından beri de mutfağa gidip bir türk kahvesi içecek kadar onu yalnız bırakmaya başladım...Bundan önce arabalarını konuşturarak beraber oynardık...Sonra sonra ben şimdi balkona çıkıyorum sen arabalarınla oynamaya devam et seni görüyorum kahve bitince gelcem senin buraya gelmen yasak beni bekleyeceksin dedim mesela...

Camdan ızledıgımde kendı kendıne oynadıgını görmek çok güzeldi....Başlarda o minnoş suratını balkon kapısına yapıstırıp içimi eritiyordu ama sonra sonra benden ümidi kesti ve her dısarı cıktıgımda saygı gösterdi ve hala öyle gidiyor...Arkadaslarımlada yine oturuyoruz ve ben gel demediğim sürece gelmiyor..

Yani demem o ki; benim tecrübeme göre kurallı yalnız bırakma işe yaradı...Sen şimdi burda oynayacaksın ve ben kahvem bitince yanına gelicem..Ortalama 5-6 dk ...Sonra sonra daha uzun...Çünkü zaten özel ihtiyacı olmadıgı sürece size seslenmemeye baslıyor ...

Bir anaokulu öğretmeninin gözlemini okumuştum..Şimdiki çocuklar kendileri oyun kuramıyorlar hatta oyunları biz kuruyoruz onu bile oynamayanlar var demişti..Değişik bir çağda yaşıyoruz artık ve ayak uydurmaya çalışıcaz

Genişletmek için tıkla...

Bayan mimik .!.:

Tavsiyeleriniz için çok çok teşekkür ederim zahmet edip uzun uzun yazmışsınız minnettarım kızımla ben hep yalnızdık ben 18 yaşımda anne oldum beraber büyüdük diyebilirim birde eskiden aynı yatakta uyuyorduk çünkü başka yerimiz yoktu maddi durumum iyi değildi evimde sadece bir yatak vardı şimdi 7 aydır onu kendi yatağında kendi odasında uyutmaya çalışıyorum bu 7 ay doğru düzgün uyuyamadım çünkü gece ne zaman gözümü açsam başımda durduğunu görüyorum yine her seferinde yatağına götürüyorum. 3 yıl önce babasıyla boşandık çok zor zamanlar geçirdik kızımla şimdi toparlanıyoruz güzel toparlandık ama psikolojik olarak ağır şeyler yaşadık onların izi hala ikimizin üzerinde var bi şeyleri daha iyi yönetebilmek adına her hafta pedagog terapisi alıyor pedagogta biraz para odaklı geldi bana çünkü aylardır çok çok yavaş ilerliyor henüz hiç bir şeyi açıklığa kavuşturamadık bir çözüm üretemedik kızımda onu sevdiği için ve alıştığı için değiştirmeye de korkuyorum çünkü başka birine de alışması psikolojik olarak kendisini ona açması uzun sürer bende buraya yazdım önerilerinizi almak için

Genişletmek için tıkla...

Bayan mimik .!.:

Kzılar merhaba,
Benim kızım 7 yaşında başka kardeşi yok. Çok aşırı kıskançlık ve rahatsız edici tavırları beni çok yordu, pedagogla her hafta görüşüyoruz ama bir türlü düzelmedi evin içinde beni asla rahat bırakmaz sürekli ilgi istiyor, sürekli soru soruyor, sürekli konuşuyor, tuvalette hep kapının önünde bekliyor beni evin içinde bir saniye ayrılsak sürekli anne anne sesi yankılanıyor evde üst kattaysam durmadan yanıma gelene kadar bağırarak anne anne diye sesleniyor gerçekten şimdi böyle anlatıyorum size garip gelebilir ama çok yorucu kimseyle konuşmamdan hoşlanmıyor ben bir arkadaşımla konuşunca karnım ağrıyor diyor, beni seviyormusun diye soruyor, bağırarak şarkı söylemeye başlıyor, sürekli ben bir iki kelime konuşsam bana sürtünüyor, bana çarpıyor dikkat çekmek için ses çıkarıyor tıkırtı yapıyor ayağını masaya vuruyor ben ne zaman doğdum, benim doğumgünüm ne zaman, okul ne zaman tatil oluyor gibi binlerce defa bildiği soruları soruyor, gözüme bi şey kaçtı kör oldum, bacağım acıyor diye çığlık çığlığa bağırıyor. Birine konuşma arasında canım desem ağlayıp küsüyor sen neden bana canım demiyorsun diye oysa hep ona bebeğim, canım, güzel kızım gibi kelimeler kullanıyor ona karşı bu kelimeleri kullandığımıda ifade ediyorum. Biri ile sohbet ettiğimi görse saçma sapan bir şeye alınıp bir köşede ağlıyor. Hep ilgilenmeye çalışıyorum gelişimine dikkat ediyorum kitap okumak vakit ayırmak elimden geleni yapıyorum nerde yanlış yapıyorum anlamıyorum Gerçekten artık biraz rahat etmek istiyorum o kadar zor bir çocuk ki çocuklardan soğudum

Genişletmek için tıkla...

gunebakan_ .!.:

Siz çok güzel bir annesiniz Çok kucuk yasta anne olmussunuz, cocuk yetistirirken o yasta hangimiz olsa hatalar yapardik. Ben sjzin su anki yasinizda anne oldum ama yuzlesmeye korktugum ne hatalarim oldu. Bir de bosanma gecirmissiniz. Bir aile parcalanma asamasina kolay gelmiyor, o son noktaya kadar cocuk siz ne kadar korusaniz da sahit olmamasi gereken bir cok seye sahit oluyor. Bu kisimla ilgili artik yapabileceginiz bir sey yok. Ama sonrasi icin sizin kadar guclu bir anne eminim cok guzel seyler yapacaktir

Benim ablam sizin kaderinizi yasadi. 18 yasinda anne olup 25 yasinda bosandi. Yegenim cok kaygili bir cocuktu. Bosanma da zaten cocuk okula gitmeyi tamamen reddedip her şey sarpa sardigi anda gerceklesti. Yavrum anlamisti ki bu hayat babasina bile guvenemeyecegi bir yerdi. Annesiyle yalnizdi. Annesi ne derse onu yapmali, annesi de daima onunla olmaliydi. Ablam da o sira hemen her hafta psikologtaydi. Psikolog ne dese onu yaptik. Yegenim surekli psikologla gorusurdu. Fakat ne oldu biliyor musunuz? Evde hosuna gitmeyen bir sey oldugunda yegenim annesine diyordu ki siz beni anlamiyorsunuz ben psikologa anlatacagim. Cunku pskilogtaki kosulsuz kabulu, her seyden yetiskinleri sorumlu tutma tavrini sezecek kadar zekiydi. Psikologa gidip annesini, birlikte yasadigi ailemi sikayet etmeye baslamisti. Ablami istediklerini yapmadiginda okula gitmemekle tehdit etmeye baslamisti. Kendini hep psikolojik sorunlari olduguna son derece guclu ikna etmis hem de bunu bir silah olarak cok guzel kullanmaya baslamisti. Okul disinda herhangi bir konuda annesiyle gerilim yasadiginda ertesi gun okula asla gitmiyordu. Ve annesine ondan intikam almak icin okula gitmedigini soyluyordu. Su an 17 yasinda ve hicbir ozel hayati yok, ablamin da oyle. Okula gitmiyor, basaramadilar. Ablam kimseyle konusamaz cunku yegenim annesinin ilgisini diri tutmak icin surekli parazit yapar. Ablam biri bebek olan kucuk cocuklarimi sevemez, cunku oglu kiskanir. Ablam onu reddettiginde sen nasil annesin, cok kotu bir insansin demekte asla tereddut etmez. Koltukta annesi oturuyorsa mutlaka kucagina yatar, elini tutar, surekli oper. Bunlari gelisen okb'si yuzunden yapiyor. Annesini kaybetme korkusu yasiyor. Herkese karsi inanilmaz saldirgan, alingan, suclayici. Bu boyle devam etmez demeye kalkisan birini annesiyle arasina girmeye calisan kara kedi gibi algiliyor ve annesi o kisiyle iletisimi kesene kadar kadina hayati zehir ediyor.

Bunlari size ablam sorunu neden cozemedi anlatmak icin yazdim. Ablam cok kontrolcu bir anneydi. Cocugu binbir tembihle yollardi bakkala bile. Aman oglum sagdan git, karsiya gecerken cok dikkatli ol, parani sag cebine koyarsan kasada cikarman kolay olur, bozuklarini montunun cebine atma cebin derin degil pantolonuna koy ki dusmesin. O kadar gereksiz mudahale etti ki cocuga, su an kendi yiyecegi ekmege yag surerken el becerisi 8 yasindaki cocuk gibi. Anne ben yapamiyorum sen sur su yagi diye annesine uzatiyor. Annesi soylene soylene o ekmege o yagi suruyor. Ayakkabiyi kolay giyme tuyolari veriyor hala. Cocuk ne yapsa annesine soruyor anne bunu nasil yapayim diye. Annesine sormadigi zaman annesinin olebilecegi takintisi var. Bunun zeminini ablam hazirladi malesef. Ve her gun saatlerce duygularindan bahsetmeye bagimli. Psikolog seansi gibi saatlerce annesiyle konusur. Onceleri ben ve diger kardeslerimle konusurdu annem beni anlamiyor diye. Bizler konusurken yuzlestirdik zaman zaman. O sebeple bizleri reddetti. Sonra annesine yoneldi tamamen, annesi bir konuda elestirdigi zaman kavga cikardi evde, annesi kendisine hak verene kadar annesine hayati zehir etti. Annesi haklisin dedigi zaman yine sapir supur canim annem sen olmasan ben ne yapardim, seni cok seviyorum annem Allah bizi ayirmasin annem, ama sen beni niye opmuyorsun sen de beni opsene, Allah bizi ayirmasin demi annem. Sinir krizi geciriyorum gidip her gordugumde. Durumlari icler acisi. Ablam hala cocugun tum takintilarini besliyor cunku cocuk her bir takintisindan bahsettiginde ablam senelerdir uzun uzun onun oyle olmayacagini anlatiyor. Bu yuzden cocuk rahatlamak icin annesinin uzun uzun konusmasina bagimli hale geldi. Yavas yavas adim adim reddet diyoruz ama ablam anlayamiyor. Diger yandan bir gayrete gelip tamam degisecegim diye karar aliyor. Cocuk bir adim atiyor bu sefer de ablam cocugun adimini kucumsuyor. Diyelim annesiz bakkala gidecek. Gitti geldi ve ne kadar endiselendigini annesine anlatiyor. Ablam diyor ki bu kadar mi oglum ya bebek gibisin ya bi bakkala da mi bensiz gidemedin ya of ya. Oysa cok guzel oglum, bugun boyle yarin daha iyi olursun diyebilse cocuk daha fazlasini yapmak icin icinde motivasyon bulacakti. Su an inanin felc olmus durumda iliskileri. Ablam herbirimizle bagi oglu istemedigi icin kopardi, zadece fiziksel olarak ayni ortami paylasiyoruz. Herkes yapabilecegi her seyi yapmayi denedi ama yegenim reddetti, ablam kurban psikolojisinden kurtulup cozume odaklanamadi. Su an sadece dua edip izliyoruz.

Bu cok kotu bir ornek. Belki hayatinizla ve aile ici iliskilerinizle benzer noktalar bulursunuz ve fikir olur diye yazmak istedim. Psikolojik destegi birebir uzun sure almak cocuklarin karakterini olumsuz etkileyebiliyor. Bu alanda egitimli biri olarak soyluyorum bunu. Bana kalirsa cocugunuza soylemeden siz kendiniz destek alin ama cocugunuz bir sure psikologa goturmeden gozlemlemeyi bir deneyin.

Allah yardimciniz olsun.

Genişletmek için tıkla...

gunebakan_ .!.:

Siz çok güzel bir annesiniz Çok kucuk yasta anne olmussunuz, cocuk yetistirirken o yasta hangimiz olsa hatalar yapardik. Ben sjzin su anki yasinizda anne oldum ama yuzlesmeye korktugum ne hatalarim oldu. Bir de bosanma gecirmissiniz. Bir aile parcalanma asamasina kolay gelmiyor, o son noktaya kadar cocuk siz ne kadar korusaniz da sahit olmamasi gereken bir cok seye sahit oluyor. Bu kisimla ilgili artik yapabileceginiz bir sey yok. Ama sonrasi icin sizin kadar guclu bir anne eminim cok guzel seyler yapacaktir

Benim ablam sizin kaderinizi yasadi. 18 yasinda anne olup 25 yasinda bosandi. Yegenim cok kaygili bir cocuktu. Bosanma da zaten cocuk okula gitmeyi tamamen reddedip her şey sarpa sardigi anda gerceklesti. Yavrum anlamisti ki bu hayat babasina bile guvenemeyecegi bir yerdi. Annesiyle yalnizdi. Annesi ne derse onu yapmali, annesi de daima onunla olmaliydi. Ablam da o sira hemen her hafta psikologtaydi. Psikolog ne dese onu yaptik. Yegenim surekli psikologla gorusurdu. Fakat ne oldu biliyor musunuz? Evde hosuna gitmeyen bir sey oldugunda yegenim annesine diyordu ki siz beni anlamiyorsunuz ben psikologa anlatacagim. Cunku pskilogtaki kosulsuz kabulu, her seyden yetiskinleri sorumlu tutma tavrini sezecek kadar zekiydi. Psikologa gidip annesini, birlikte yasadigi ailemi sikayet etmeye baslamisti. Ablami istediklerini yapmadiginda okula gitmemekle tehdit etmeye baslamisti. Kendini hep psikolojik sorunlari olduguna son derece guclu ikna etmis hem de bunu bir silah olarak cok guzel kullanmaya baslamisti. Okul disinda herhangi bir konuda annesiyle gerilim yasadiginda ertesi gun okula asla gitmiyordu. Ve annesine ondan intikam almak icin okula gitmedigini soyluyordu. Su an 17 yasinda ve hicbir ozel hayati yok, ablamin da oyle. Okula gitmiyor, basaramadilar. Ablam kimseyle konusamaz cunku yegenim annesinin ilgisini diri tutmak icin surekli parazit yapar. Ablam biri bebek olan kucuk cocuklarimi sevemez, cunku oglu kiskanir. Ablam onu reddettiginde sen nasil annesin, cok kotu bir insansin demekte asla tereddut etmez. Koltukta annesi oturuyorsa mutlaka kucagina yatar, elini tutar, surekli oper. Bunlari gelisen okb'si yuzunden yapiyor. Annesini kaybetme korkusu yasiyor. Herkese karsi inanilmaz saldirgan, alingan, suclayici. Bu boyle devam etmez demeye kalkisan birini annesiyle arasina girmeye calisan kara kedi gibi algiliyor ve annesi o kisiyle iletisimi kesene kadar kadina hayati zehir ediyor.

Bunlari size ablam sorunu neden cozemedi anlatmak icin yazdim. Ablam cok kontrolcu bir anneydi. Cocugu binbir tembihle yollardi bakkala bile. Aman oglum sagdan git, karsiya gecerken cok dikkatli ol, parani sag cebine koyarsan kasada cikarman kolay olur, bozuklarini montunun cebine atma cebin derin degil pantolonuna koy ki dusmesin. O kadar gereksiz mudahale etti ki cocuga, su an kendi yiyecegi ekmege yag surerken el becerisi 8 yasindaki cocuk gibi. Anne ben yapamiyorum sen sur su yagi diye annesine uzatiyor. Annesi soylene soylene o ekmege o yagi suruyor. Ayakkabiyi kolay giyme tuyolari veriyor hala. Cocuk ne yapsa annesine soruyor anne bunu nasil yapayim diye. Annesine sormadigi zaman annesinin olebilecegi takintisi var. Bunun zeminini ablam hazirladi malesef. Ve her gun saatlerce duygularindan bahsetmeye bagimli. Psikolog seansi gibi saatlerce annesiyle konusur. Onceleri ben ve diger kardeslerimle konusurdu annem beni anlamiyor diye. Bizler konusurken yuzlestirdik zaman zaman. O sebeple bizleri reddetti. Sonra annesine yoneldi tamamen, annesi bir konuda elestirdigi zaman kavga cikardi evde, annesi kendisine hak verene kadar annesine hayati zehir etti. Annesi haklisin dedigi zaman yine sapir supur canim annem sen olmasan ben ne yapardim, seni cok seviyorum annem Allah bizi ayirmasin annem, ama sen beni niye opmuyorsun sen de beni opsene, Allah bizi ayirmasin demi annem. Sinir krizi geciriyorum gidip her gordugumde. Durumlari icler acisi. Ablam hala cocugun tum takintilarini besliyor cunku cocuk her bir takintisindan bahsettiginde ablam senelerdir uzun uzun onun oyle olmayacagini anlatiyor. Bu yuzden cocuk rahatlamak icin annesinin uzun uzun konusmasina bagimli hale geldi. Yavas yavas adim adim reddet diyoruz ama ablam anlayamiyor. Diger yandan bir gayrete gelip tamam degisecegim diye karar aliyor. Cocuk bir adim atiyor bu sefer de ablam cocugun adimini kucumsuyor. Diyelim annesiz bakkala gidecek. Gitti geldi ve ne kadar endiselendigini annesine anlatiyor. Ablam diyor ki bu kadar mi oglum ya bebek gibisin ya bi bakkala da mi bensiz gidemedin ya of ya. Oysa cok guzel oglum, bugun boyle yarin daha iyi olursun diyebilse cocuk daha fazlasini yapmak icin icinde motivasyon bulacakti. Su an inanin felc olmus durumda iliskileri. Ablam herbirimizle bagi oglu istemedigi icin kopardi, zadece fiziksel olarak ayni ortami paylasiyoruz. Herkes yapabilecegi her seyi yapmayi denedi ama yegenim reddetti, ablam kurban psikolojisinden kurtulup cozume odaklanamadi. Su an sadece dua edip izliyoruz.

Bu cok kotu bir ornek. Belki hayatinizla ve aile ici iliskilerinizle benzer noktalar bulursunuz ve fikir olur diye yazmak istedim. Psikolojik destegi birebir uzun sure almak cocuklarin karakterini olumsuz etkileyebiliyor. Bu alanda egitimli biri olarak soyluyorum bunu. Bana kalirsa cocugunuza soylemeden siz kendiniz destek alin ama cocugunuz bir sure psikologa goturmeden gozlemlemeyi bir deneyin.

Allah yardimciniz olsun.

Genişletmek için tıkla...

Çok kalp çok öpücük

Bayan mimik .!.:

Kzılar merhaba,
Benim kızım 7 yaşında başka kardeşi yok. Çok aşırı kıskançlık ve rahatsız edici tavırları beni çok yordu, pedagogla her hafta görüşüyoruz ama bir türlü düzelmedi evin içinde beni asla rahat bırakmaz sürekli ilgi istiyor, sürekli soru soruyor, sürekli konuşuyor, tuvalette hep kapının önünde bekliyor beni evin içinde bir saniye ayrılsak sürekli anne anne sesi yankılanıyor evde üst kattaysam durmadan yanıma gelene kadar bağırarak anne anne diye sesleniyor gerçekten şimdi böyle anlatıyorum size garip gelebilir ama çok yorucu kimseyle konuşmamdan hoşlanmıyor ben bir arkadaşımla konuşunca karnım ağrıyor diyor, beni seviyormusun diye soruyor, bağırarak şarkı söylemeye başlıyor, sürekli ben bir iki kelime konuşsam bana sürtünüyor, bana çarpıyor dikkat çekmek için ses çıkarıyor tıkırtı yapıyor ayağını masaya vuruyor ben ne zaman doğdum, benim doğumgünüm ne zaman, okul ne zaman tatil oluyor gibi binlerce defa bildiği soruları soruyor, gözüme bi şey kaçtı kör oldum, bacağım acıyor diye çığlık çığlığa bağırıyor. Birine konuşma arasında canım desem ağlayıp küsüyor sen neden bana canım demiyorsun diye oysa hep ona bebeğim, canım, güzel kızım gibi kelimeler kullanıyor ona karşı bu kelimeleri kullandığımıda ifade ediyorum. Biri ile sohbet ettiğimi görse saçma sapan bir şeye alınıp bir köşede ağlıyor. Hep ilgilenmeye çalışıyorum gelişimine dikkat ediyorum kitap okumak vakit ayırmak elimden geleni yapıyorum nerde yanlış yapıyorum anlamıyorum Gerçekten artık biraz rahat etmek istiyorum o kadar zor bir çocuk ki çocuklardan soğudum

Genişletmek için tıkla...

Bayan mimik .!.:

Kzılar merhaba,
Benim kızım 7 yaşında başka kardeşi yok. Çok aşırı kıskançlık ve rahatsız edici tavırları beni çok yordu, pedagogla her hafta görüşüyoruz ama bir türlü düzelmedi evin içinde beni asla rahat bırakmaz sürekli ilgi istiyor, sürekli soru soruyor, sürekli konuşuyor, tuvalette hep kapının önünde bekliyor beni evin içinde bir saniye ayrılsak sürekli anne anne sesi yankılanıyor evde üst kattaysam durmadan yanıma gelene kadar bağırarak anne anne diye sesleniyor gerçekten şimdi böyle anlatıyorum size garip gelebilir ama çok yorucu kimseyle konuşmamdan hoşlanmıyor ben bir arkadaşımla konuşunca karnım ağrıyor diyor, beni seviyormusun diye soruyor, bağırarak şarkı söylemeye başlıyor, sürekli ben bir iki kelime konuşsam bana sürtünüyor, bana çarpıyor dikkat çekmek için ses çıkarıyor tıkırtı yapıyor ayağını masaya vuruyor ben ne zaman doğdum, benim doğumgünüm ne zaman, okul ne zaman tatil oluyor gibi binlerce defa bildiği soruları soruyor, gözüme bi şey kaçtı kör oldum, bacağım acıyor diye çığlık çığlığa bağırıyor. Birine konuşma arasında canım desem ağlayıp küsüyor sen neden bana canım demiyorsun diye oysa hep ona bebeğim, canım, güzel kızım gibi kelimeler kullanıyor ona karşı bu kelimeleri kullandığımıda ifade ediyorum. Biri ile sohbet ettiğimi görse saçma sapan bir şeye alınıp bir köşede ağlıyor. Hep ilgilenmeye çalışıyorum gelişimine dikkat ediyorum kitap okumak vakit ayırmak elimden geleni yapıyorum nerde yanlış yapıyorum anlamıyorum Gerçekten artık biraz rahat etmek istiyorum o kadar zor bir çocuk ki çocuklardan soğudum

Genişletmek için tıkla...

Bayan mimik .!.:

Kzılar merhaba,
Benim kızım 7 yaşında başka kardeşi yok. Çok aşırı kıskançlık ve rahatsız edici tavırları beni çok yordu, pedagogla her hafta görüşüyoruz ama bir türlü düzelmedi evin içinde beni asla rahat bırakmaz sürekli ilgi istiyor, sürekli soru soruyor, sürekli konuşuyor, tuvalette hep kapının önünde bekliyor beni evin içinde bir saniye ayrılsak sürekli anne anne sesi yankılanıyor evde üst kattaysam durmadan yanıma gelene kadar bağırarak anne anne diye sesleniyor gerçekten şimdi böyle anlatıyorum size garip gelebilir ama çok yorucu kimseyle konuşmamdan hoşlanmıyor ben bir arkadaşımla konuşunca karnım ağrıyor diyor, beni seviyormusun diye soruyor, bağırarak şarkı söylemeye başlıyor, sürekli ben bir iki kelime konuşsam bana sürtünüyor, bana çarpıyor dikkat çekmek için ses çıkarıyor tıkırtı yapıyor ayağını masaya vuruyor ben ne zaman doğdum, benim doğumgünüm ne zaman, okul ne zaman tatil oluyor gibi binlerce defa bildiği soruları soruyor, gözüme bi şey kaçtı kör oldum, bacağım acıyor diye çığlık çığlığa bağırıyor. Birine konuşma arasında canım desem ağlayıp küsüyor sen neden bana canım demiyorsun diye oysa hep ona bebeğim, canım, güzel kızım gibi kelimeler kullanıyor ona karşı bu kelimeleri kullandığımıda ifade ediyorum. Biri ile sohbet ettiğimi görse saçma sapan bir şeye alınıp bir köşede ağlıyor. Hep ilgilenmeye çalışıyorum gelişimine dikkat ediyorum kitap okumak vakit ayırmak elimden geleni yapıyorum nerde yanlış yapıyorum anlamıyorum Gerçekten artık biraz rahat etmek istiyorum o kadar zor bir çocuk ki çocuklardan soğudum

Genişletmek için tıkla...