Merhabalar, biraz uzun yazacağım vakti olanlar okuyup fikirlerini beyan ederse beni çok mutlu eder... yaklaşık 1 ay önce 6.5 yıllık ilişkim kararlılıkla bitti. Yıllar içinde çeşitli nedenlerden genellikle kısıtlama, kiskanclik konularından sürekli ayrılıp barıştık. 6 yıldır ailelerimizden ayrı bir şehirde okul dolayısıyla birlikte yaşadık. Ailem bunu bilmiyordu. Ben hemşireyim (29), erkek arkadaşım (34) öğretmen ama ikimizde calismaya başlamadık. 4 ayda bir ailemin yanına en fazla 15 günlüğüne gidiyordum. Ancak yıllardır kaldığım gün sayısı hep bir problem oldu. Ben ne zaman ailemin yanına gitsem hep Bi hastalanma bahanesiyle beni erkenden çağırdı. Dışarı çıksam ne giydin? Hangi arkadaşın? Nerde bulusacaksiniz? Saat 8de evde ol, gittiğim yerde defalarca arayıp kontrol etmeler vs. Bunların benim ozguvenimi kırdığını, boğucu olduğunu söylediğimde de benim yanımda istediğini yapabilirsin ama benim olmadığım yerde benim kurallarım geçerli. Etraf o.ç kaynıyor diye cevap veriyor. Bu zamana kadar dolabımda bir tane kısa eteğin elbisem bile olmadı. Nerde nasil giyinecegimi, makyajımı yerine göre yapacağımı bilen, bir insan oldum. Bunca yıl güvenini kıracak hiç bir durumla da karşı karşıya getirmedim onu. Her neyse ayrılık nedenimiz şu; ben ailemin yanına o da ailesine yakın bir sehre yerleşti. Benim ailem artık eve dönmem konusunda ısrarcı olduğu için döndüm. Ama onun istediği şehirde yaşama lüksü bulunuyordu. Ben de benim yaşadığım sehre yerleş hem ayrı kalmamış oluruz hem de iş olanakları da fazla dedim. Ama aynı evde yaşamak şartıyla taşıyabileceği söyledi bu da mümkün olmadığı için gelmedi. Taşındığı yere gider gitmez benden oraya çalışma bahanesi ile yanına tasinmami istedi. Ben de bunun ailem açısından bunun artık mümkün olamayacağını, izin alamadığımi, soyledim. Çünkü iş bahanesi ile gittiğimde inanmazlardi aynı koşullarda burada da çalışabiliyorken bilmediğim bir sehirde tek başıma ne yapacağimi sorgulayacaklardi. Zaten anneme dediğimde ne sebeple bunu dediğimi bu fikrin nerden çıktığını direkt anladı ve izin vermedi. Istrsen git ama rizam yok dedi. Erkek arkadaşımda sen istesen izin alırdın sen istemiyorsun gibi beni suçlayıcı cümleler kurdu. Bu şekilde uzaktan ilişki yurutemeyecegini, evlenene kadar ki süreçte farklı şehirlerde birbirimize güvenin olmayacağını söyledi. Ama benim için güvensizlik asla problem değil. O kendi açısından soyluyor aslinda. Ben de evlenmeden ya da tayinim çıkmadan farkLi bir sehirfe herhangi bir sebeple yaşamama müsaade edemeyeceklerini söyledim. Evliliğin ise 1 yıl içinde Zaten olacagini ama bu süreci yalnız getiremeyeceğini söylüyor. Ailemle tanışmaya gelsek izin verirler mi dedi ama ona da izin vermezler. evlenene kadar beni oraya yollamaya yani. Bu sebeple ben elimden geleni yaptım olmuyorsa ben ayrılıyorum yapacak bir şeyim kalmadı dedi ayrıldı. Bana göre ürettiği çözüm bile içinde çözümsüzlük barındırıyor. Zaten yıllardır beraberiz, sırf tek yaşayamadığı için bu ilişkiden bana göre vazgeçti. O kadar zoruma gitti ki, yıllarca yalanla dolanla onunla yaşadım. Ama oraya da gidecek kadar yalana dolana başvuramadim. Hem aileler tanışsa bile onun işi yok, aileden destek alıyor. Hayatında hiç çalışmamış yani bundan sonra bir işe girio devamlılık sağlayabilecek mi bu konuda da şüphelerim var. En azından ben istedim ki ise girsin birnsure çalışsın, bir kaç ayda bir o gelir ben giderim sonrada ciddiyete bine bir kaç ay içinde de evleniriz. Ki ben bunu düşünürken onun tüm öfke problemlerini, kıskançlıklarıni vs göz ardı ederek sadece sevgime güvenerek istiyorum. Ama o 1 yıl tek yasayamam diyerek 6-7 yılı çöp etti. Sizin fikirleriniz bu konuda nedir o kadar üzgünüm ki 1 aydır kendimde değilim. Bitik haldeyim.