5 senedir katlanılan hayat.

Ayy Allah aşkına ne yapmayı düşünüyorsunuz boşanmayıpta?? 3 yaşındaki çocuk bile gidelim demiş size siz hala boşananlara ne oluyor diyorsunuz?
Ne oluyor biliyor musunuz, geri kalan hayatlarını kurtarıyorlar. Evlatları ile daha güzel, huzurlu ve mutlu bir hayat kuruyorlar, belki yeniden aşık olup daha doğru insanlarla evleniyorlar. Ama böyle saçma bir evliliğe, şiddete, çocuğunun önünde kötü muameleye maruz kalmıyorlar, çocuklarının psikolojisini bozmuyorlar.
Size çalışmak zor geliyor sanırım, yeni baştan hayat kurmak vs.. O halde dayak yemeye devam edin ne diyelim?! Çocuğunuza üzüldüm sadece. Zira dayak yediği halde boşanmamak isteyen ve bunun için ağlayan sizsiniz zaten. Kendinize bu muameleyi hak görüyorsunuz.
Ayrıca anneye, babaya bir evlat yük olmaz. Sizde annesiniz bunu en iyi sizin bilmeniz gerekiyor. Evlat ne yaparsa yapsın ailesinin canıdır, kanıdır.
Siz bu bahanelere sığınıyorsunuz sadece.
 
Bu nasıl bir saçmalık ya çocuğunuzla sizin kafanız birbirine vurdurula vurdurula yaşarsınız çocuk bundan çok mutludur eminim böyle kadınlara ayar oluyorum çocuğu dayak yediği halde çocuğu bahane edecek kadar riyakar olmayın
 
ne varmış boşanan anne babanın çocuklarında? en azından evde annesinin dayak yemediğini görüyorlar. bu durumda çocuğum sizin çocuğunuzdan daha şanslı. boşandım!
 

Peki annesi babası boşanmadığı için onları suçlayan, psikolojisi bozulan çocuklar
 
Yazmayacaktım ama tutamıyorum kendimi. Bir gün yine şiddetle vurur kafanıza başınızı sert bir yere çarparsınız. Sonuç en iyi ihtimal ölümünüz olur. Eve gelen sağlık ekibine düştü başını vurdu denir. Kötü ihtimallerden biri ise; başınızı vurup kalan ömrünüzü belki felçli ve insanlara muhtaç geçirmeniz.

Çocuğunuz evet boşanmış anne baba psikolojisi yaşamamış olur ama en kötüsü ANNESİZLİĞİ yaşar. Sizin çocuğunuza, size bir şey olursa (Allah korusun saklasın) sürekli dövmeyen ama ara sıra döven dayakçı baba mı bakacak? Çocuğunuz böyle bir babayı, siz de böyle bir eşi hak etmiyorsunuz...

Anne babanıza da yük olmazsınız. Çalışmak isterseniz çocuğunuzu annenize bırakıp işe girerseniz sgk nız da işlemiş olur, maddi olarak da destek olursanız kimselere yük olmazsınız. Yarı öbür gün emeklilik de elde edersiniz. Bakarsınız bu süreçte karşınıza çok iyi biri çıkar, hayat size ve oğluşunuza güzellikler getirir. O yüzden kurtulmanın zamanı gelmiş de geçiyor.
 
Ben be Ben, ben, ben deyip durmayın. Çocuk diyoruz çocuk. Annesi dayak yiyor gözlerinin önünde onu düşünün diyoruz.
 
akıl tutulması yaşıyorsunuz siz.
3 yaşında bir çocuk var ortada, hala "bana öyle diyecekler, böyle diyecekler, şöyle olacağım, böyle olacağım" diye bahanelere sığınıyorsunuz.
Siz bencilin tekisiniz, anneyim diye dolanmayın ortalıkta. Gerçekten "anne" olan çocuğunu böyle bir pisliğin yanında tutmaz çünkü.
Siz 7/24 olmasa da dayağınızı yiyin, oturun aşağı çünkü kendinize bunu layık görüyorsunuz zaten.
Çocuğa bir sorun bakalım, böyle bir ortamda yaşamak istiyor mu? Yazık gerçekten
 
Korkma boşanmak zor evet ama sonrasında neden daha önce boşanmadım diyeceksin. Tabi maddi imkan varsa. Her zorluk geçer, hayat tekdüze ilerlemiyor iniş çıkışlarla dolu. Yani öyle biriyle yaşamaktansa korkmayı bırak bence.
 
Esim boyle bir ailede buyumus..annesini hala affedemiyor.istese bizi alip o evden cikabilirdi ama babama sevdasi agir basti diyor.siddet cocuklar buyudukce cocuklara da kaymis.esim lisede okul donemi evi terk etmis sokaklarda yatmis.geri donmemis.simdi annesinide icsel olarak sevemiyor ve affedemiyor.evde kalan kardesi ise cok agir psikolojik tedaviler gordu.toparlanamadi.uyusturucu o bu...soyleyeceklerim bu kadar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…