5 senedir katlanılan hayat.

yesilelbiselikadin

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2024
19
-69
25
Merhaba arkadaşlar. Benim 3 yaşında oğlumdan başka kimsem yok. Arkadaşım yok, kardeşim yok, bir annem bir de babam var ama onlara da bunları anlatamam. Bu tür konuları sizden başkasına anlatamam. Konu konu derdimi anlatacağım elimden geldiğince. Eşimle 5 yıllık evliyim, 3 yaşında benden ve babasından bile akıllı dünya güzeli bir oğlum var. Babası 2,5 sene öncesinde bana el kaldırmaya başladı. Seçim zamanı kılıçtaroğlu İzmir mitingi yaptığı zaman ilk büyük dayağımı yedim, hemde konağın göbeğinde. Birileri polisi aramıştı sanırım polis bile gelmişti. Evet dövdüm beni alın götürün falan demişti. Benim eşim beni lafta çok sever ama boşanma konusu geçse hemen beni def eder, bir keresinde davaya kadar girmiştik ben ağlamıştım boşanmak istemediğimi söylemiştim ç. O zaman oğlumuz daha 1,5 yaşında olduğu için hakim bizi boşamamıştı. 26 yaşıma geldim ve eski ben’e hesap veremez hale geldim. 1,5 sene önce işten ayrıldım oğluma bakabilmek için. Ne kendimi geliştirdim ne de boşandım. Sadece artık birini sevmeden de nasıl aynı evde yaşanır öğrendim. Sürekli benim küsüp mutsuz olduğunu söylüyor. Öyle değilim sadece değiştim ve mutlu olmam için hiçbir sebebim kalmadı. Ha sorsanız kötü biri mi değil elbet , eee 7/24 beni dövecek hali yokya. O kendini en iyisi bilir ve hep beni kötüler. Benim küslüklerim yüzünden psikolojisinin bozulduğunu söylüyor. Artık bardağı taşıran son damlam bayramda kayınvalidemde iken oldu. O banyodaydı oğlumun kakası gelmişti lazımlığa oturtturdum bekliyorum. Banyodan çıktı, ben de bir hışımla ona sinirlendim, çünkü kayınvalidemdeyken ben aşırı yoruluyorum, kayınvalidem ile aram iyi, ben bana o kadar şey yaptılar hiç sesimi çıkarmadım çıkarmam çünkü umrumda değil, eşim beni sevsin saysın yeter. Neyse yorgunluğumun siniri ile sesimi yükselttim ama bağırmadım, abilendim diyelim. Benim sınırım var artık yeter dedim. Bana bir bağırdı oğlumla ikimiz kalakaldık. Duvara falan vurdu sonra geldi kafama bir vurdu o hızla benim kafamda oğluma çarptı. Babasının sümüğü olan oğlum o gün ilk defa anne hadi gidelim burda durmayalım dedi çekti beni kolumdan. O gün tamam dedim. Bu adam benim senelerimi harcadı, ve artık benim bir umudum kalmadı diye.
 
Eee dediniz, ne yaptınız dedikten sonra? Dava hani? Adamla hala aynı evde mi yaşıyorsunuz? Çocuğunuzun yanında yaşadığınız duruma bakın çocuğa yaşattığınıza bakın bi ya. Kıyamam el kadar kuzuya. Kendinize saygınız yok mu çocuk bile sizden daha düzgün sınırlara sahip, daha akıllı kendinizin de belirttiği gibi
 
Bu saygı işi de değil aslında. Saygı hemen bitti bile. Ben oğlumu çok seviyorum. Ona tek başıma yetememekten korktuğum için, annesi babası boşanan bazı çocuklar gibi olmasına tahammül edemem. İlerde beni boşandığım için suçlamasından korkuyorum. Boşanmadık bu arada dava kapandı. Aynı evdeyiz
 
bana geçmedi bu konu ya.
Kusura bakmayın bu ne manaya geliyor anlamadım ben. Konunun size geçmemesi ne demek? İnandırıcı mı değil? Bana da inandırıcı gelmiyor zaten. Normalde tuzum kuru iken bu olayları başkası yaşasa ve ben bilsem, aciz kadın boşansana o zaman derim
 
tebrikler, boşandığınız için suçlamayacak ama yanında kafanız duvara vurulduğu için suçlayacak, keşke ayrılsaydın diyecek. Bir de böyle bi adamı şiddeti görüp öyle yetişmesi bunu normalleştirmesi ve kendinin de şiddet uygulaması durumu var. Çocuğa senin yüzünden ayrılmıyorum sorumluluğu yüklemeyin.
 
Çocuğunuza üzüldüm sadece. Sizi döven adam için ağlayıp boşanmamışsınız çocuğunuza sadece travma biriktiriyorsunuz. Gerçekten suç olmalı böyle ailede çocuk yapmak ya. Akıl alır gibi değil. Siz boşanmazsınız dayak yedikçe burda konu açar gazınızı alırsınız anca. Çocuğunuzu düşünseydiniz o gün o evden çıkıp boşanırdınız. Aileniz yok mu arkanızda gidecek yeriniz olmadığından mı boşanamıyorsunuz?
 
Çocuk gel gidelim demiş zaten , 3 yaşında çocuk. İnanamıyorum bazen böyle olaylara karşı tarafın yakasını tutup kendine gel diye silkelemek istiyorum
 
Bencillik ediyorsunuz yani. Benim hayatımın içine edildi sıra çocukta olsun
 
Kadınlar kulübünün tek sevmediğim yanı insanların biraz sanki ben kötü biriymişim gibi konuşması. Annem ve babam var, bu gün yanlarına gitsem anlatsam yarın bana ev alır oturttururlar ama yine de bu suç benim ve onu hayatıma ben aldım annem babam sokmadı. Ve ben aileme 1 hafta gidip kaldığımda bile yük hissediyorum kendimi. Sanki ben ve oğlum ağırlıkmışız gibi. Evlenince annenin ve babanın evi senin evin olmuyor artık
 

Ailesi olup, iş bulup çalışabilecek durumda olan kadınların kocalarından gördükleri fiziksel şiddeti sanki böyle anlık sinirle "salak aptal" gibi kelimeler kullanılması gibi basit görmesini çok garipsiyorum. Hani böyle zorla baskıyla evlendirilen, kimsesiz, hayatı sadece anasının evinde sonra kocasının evinde geçmiş biri olsan anlarım bu halini, boşanamaz ne yapabilir deriz. Ama yani şu haline bak. Berbat huzursuz bir evde çocuk büyütüyorsun. Ve bunu bilerek büyütüyorsun. Kim bilir kaç kere o çocuk şiddetin bağrışların arasında kaldı. Kendini geç, çocuğuna yazık.
 
Ne mana cidden
 

Aferin o zaman bu şekilde ruh hastası olan şiddet gösteren bir babanın elinde büyüyen evlat yetiştir. Hayatı boyunca babası tarafından ezilsin. Sonra topluma karışıp başkalarını ezsin. Asla iyi sağlıklı psikolojisi olmasın. Çok güzel hatıraları olsun böyle.
 
Yok hayır elbette, çocuğuma suç yüklemiyorum asla. Onun yüzünden de boşanmam demiyorum. Sadece evlenmeden önceki ben ile boşandıktan sonraki ben aynı değil. Bu biraz şey gibi. 5 sene uyutulup uyandıktan sonra dünyaya ayak uyduramama
 
7/24 beni dövecek hali yok ya cümlesinden sonrasını okumadım. Nasılsa arada dönüyormuş, yiyin dayağınızı oturun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…