Ben de farklı durumda değilim, 4.tedavime başladım ve dün. 4.kez opu oldum. gerçekten kısmet işi. Size kendimle ilgili bikaç şey anlatmak istiyorum belki size de faydası olur ilk tedavimde çok rahattım kesin olur gözüyle bakıyordum, ilk transferde tuttu :) ancak 8.haftada kalp atışı durunca benimde depresyon mu desem hayal kırıklığı mı desem, anne olamama korkusu mu başarısızlık korkusu mu, bu sürecim başladı, 2.transferim tutması, sanırım hormonların da etkisiyle çok kırılgan , duygusal ve sürekli ağlayan bi durumdaydım, eşim de bu durum karşısında çok anlayışlı değildi, sonradan fark etti içinde bulunduğum durumu. 2. ve 3. opularım da da durum aynıydı ve tebiki olumlu ve iyi sonuçlanmadı.Sanki ne kendimi n kadar kötü hissediyorsam tedavim de okadar kötü gidiyordu. Sonra fark ettimki ben anne olmaya korkuyordum, iyi bi anne olamama, maddi olarak yetememe, özgürlüğümün kısıtlanması vs vs . ve yine fark ettim ki tüp bebek tedavisi dışında benim ilk önce bi rahatlamaya ve anne olma ile ilgili korkularımı yatıştırmaya ihtiyacım vardı. internette bununla ilgili meditasyonlar buldum, barış muslunun travma ve korkularla ilgili çalışmalarını takip ettim, 7-8 seans akupunktur aldım (bu hem tüp bebek ile ilgiliydi hem de depresyonla ilgili ve bedenimdeki stresi ve üzütüyü aldığını söyleyebilirim) . şimdi 4.tedavimdeyim yeni opu oldum ancak artık daha rahatım :) inanıyorum :)