beni en çok üzen konu da eşim önceden de savurgan biriydi ama onu tatlı şekilde uyarırdım bir süre bana hak verirdi ama yine bildiğini okurdu.benim kızdığım nokta artık bizim bir bebeğimiz olacak sorumluluklarımız artacak arkadaşlarına da destek versin ama kazancımızın kısıtlı olduğu şu zamanda geri alamayacağı borçlar vermesi her kadını huzursuz etmez mi?hem anne babası boşanmış çocukların durumunu görüyor benden daha iyi biliyor anneleri başka birileriyle el ele babalar perişan ortalıkta eli cebinde gezenler ve ortada kalmış boynu bükük çocuklar.zamanında benden daha çok çocuk isteyen eşim şimdi bir anlık sinirle de olsa evliliğimizde bu yarayı nasıl bu kadar kolay açabiliyor,beni bu sebepten elalemin yüzünden çocuğuyla birlikte nasıl hiç düşünmeden silebiliyor?
Daha önceleri de bunun gibi sebeplerden sorunlarımız oluyordu ama ben ara kendin annemleri ya da ben arayıp söylerim dediğimde telefonu elimden alırdı.hatta söylerim korkusuyla bir telefonumuda kırmıştı ama bu kez ara dediğimde gerçekten arayıp söylemesi.yoksa beni sevmiyor mu diye düşündürüyor kocamı tanıyamıyorum.belkide dün gece sinir krizi geçirmeseydim yine benim üzerime düşer miydi özür diler miydi oda meçhul.ben eşimin iç çamaşırlarına kadar ütüleyen biri olarak çorabını iç çamaşırlarına eline kadar veren biri olarak bana ''ben sana 1,5 sene hizmet ettim'' demesi de ayrı bir mevzu.
Bilemiyorum kalbim çok kırık hatta gerçekten ayrılmayı bile düşünüyorum ailem bugünden beri arıyor üzülme diyorlar.bu sebepten yuva yıkılmaz ama insan kırıldımı kırılıyor çok inatcı bir eşim var.
