- 5 Ağustos 2014
- 599
- 571
- 303
Ay 10 yıllık evli biri olarak üstüme alındım.
Ay 10 yıllık evli biri olarak üstüme alındım.30 yas depresyonu bence. Ama tabi ki herkes evlenmeden önce yaşamıştır bence.
Ilk evliligimi saymıyorum. 35 yasimda evlendim. Benim icin en dogru zaman da en dogru kisiyle diye düşünüyorum.
Ayrica simdi konunuza 10 15 yillik evli insanlar gelip bekarlik daha iyi diyecek.
Ne kadar sanslısınız.Evlenmek ıcın evlenenlerın cogu boşanıyor.Iyıce olcup tartıp evlenın .Bende 31 yasındayım 4 ay evlı kaldım ve o iğrenc kelıme kaldı uzerımde “dul”!!Evlenmek ıcınde evlenmemıstım.Ama aşktan gozume perde ınmişti.Evlılık çocum deıl .Lütfen hayatınızı em guzel sekılde yaşayın.Yaşım 30’a bir kaldı zaman su gibi akıp gitti. Bu aralar okuduğum konularda da benzer hisleri yaşayanları görüyorum. Normalde evlilik fikrine çok sıcak bakan biri değildim. Hatta çoğu zaman evlilik sorumluluğunu taşıyamayacağımı düşünürdüm. Hala genelde öyle düşünüyorum. Ama bazen etrafıma bakıyorum geç kalmışlık hissi kaplıyor içimi. Bu yaştan sonra ya da artık olabilir mi, yapabilir miyim, karşıma bu saatten sonra kim çıkar diye düşünüyorum. Çalışıyorum 9 yıla yakın süredir oldu atanalı. Çalıştığım ortamda zaten bekar çok kişi yok. İşten eve evden işe bir hayatım var. Birini bulabilecek biri olamadım hiçbir zaman yani bazı insanlarda bir albenili olur, çekici olur vs. bende o da yok. Etrafımda yaşıtım olup da bekar kalan iki-üç kişi kaldı yakın arkadaşlarımdan. Hepsi evlendi, yuvasını kurdu çoluk çocuğa karıştı. Evlilik hayatımın hiçbir zaman merkezinde olmadı ama bazen seneler sonra tek başıma kalıp yalnız ölürsem düşünceleri sarıyor beynimi. Hiçbir zaman sevilebilecek biri olamayacağım gibi geliyor. Bu yaşlarda bu düşünceler normal mi? 30‘larında olup da benimle aynı düşüncelere kapılanlar oldu mu? Evli arkadaşlar bu hissi evlenmeden önce siz de yaşadınız mı?
Umarım hakkımızda hayırlısı olur. Aşık olacağımız, pişmanlık yaşatmayacak, iyi ki dedirtecek kişilerle karşılaşırız.Şuan ben de 30 yaş sendromu yaşıyorum sanırımne yalan soyleyeyim, konunuzu görünce su aralar yaşıyor olduğum duygu geçişinin normal olduğunu düşündüm. Ekimde 30 olacağım ben de. Ve niye bilmiyorum ama sanki benim de evlenmem gerekiyormuş gibi geliyor. Neredeyse bekar arkadaşım kalmadı etrafımda. Dört sene yalnız yaşadıktan sonra bazı durumlardan dolayı birkaç aydır tekrar ailemle yaşamaya başladım. Sanırım bunun da etkisi var evlenmek düşüncesinin kafamı fazla meşgul etmesinde. Hem evliliği istiyorum hem de bu yönde bir adım atamıyorum ben maalesef. Son ilişkim 4 ay önce bitti. Sebebi ise erkek arkadaşımın evliliği istemesi fakat benim ise onunla evlenmeyi isteyecek kadar onu sevmiyor oluşumdu. Onu oyalamanin anlamı yok diye düşündüm ve ayrildik. Sonra geçtiğimiz günlerde evlenmek istediğimi, yasim neredeyse 30 olduğu için değişik bir ruh haline girdiğimi bir arkadaşıma söyledim. arkadaşım erkek ama normal arkadaş. O da beni bir arkadasiyla tanıştırdı. Kaynaşın evlenin dedi bir nevi ama sonra farkettim ki her ne kadar evliliği istiyor olsam da asıl istediğim şey aşk ile evlenmek.. sanırım bu yüzden evlenmeyi istesem de evlenemeyecegim. Çünkü bir daha birine aşık olabileceğimi sanmıyorum. Sirf bu hislerimi yazıp rahatlamak için konu açmayı düşünüyordum ama sizin konunuzu görünce buraya döktüm içimi. Affola
Ne mutlu size ve eşinize.34 yaşımda evlendim kafanızdan geçenlerin benzeri kafamdan geçti,bir de evlilik bana çok büyük yük gibi geliyordu, bütün evlileri mutsuz sanıyordum ne alakaysa işte. Artık evlenmem diye düşünüyordum. Evlendim ve mutluyum. Hatta kocama keşke daha önce tanışmış olsaydık da daha erken evlenseydik diyorum. Karşınıza gönlünüzü hoş edecek biri çıkarsa evlenin. Bir hayatı, bir evi, sevdiğinle paylaşmak müthiş bir duyguymuş.
Çok geçmiş olsun. Umarım başka hayal kırıklığı yaşamazsınız. Allah hepimizi iyilerle karşılaştırsın. Dilerim en kısa zamanda atanırsınız. Güzellikler sizinle olsun.Ne kadar sanslısınız.Evlenmek ıcın evlenenlerın cogu boşanıyor.Iyıce olcup tartıp evlenın .Bende 31 yasındayım 4 ay evlı kaldım ve o iğrenc kelıme kaldı uzerımde “dul”!!Evlenmek ıcınde evlenmemıstım.Ama aşktan gozume perde ınmişti.Evlılık çocum deıl .Lütfen hayatınızı em guzel sekılde yaşayın.
Dipnot:Keşke bende atansam
Ne kadar güzel. Umarım hep mutlu olursunuz.37 yaşıma girerken evlendim, şimdi 39 olmak üzereyim. Evlenmeden önce yaşımın da verdiği korkularla yalnız hissettiğim asla evlenemeyeceğimi düşündüğüm zamanlar oldu. Ama genel olarak hemen evleneyim düşüncesinde olmadım hiçbir zaman. Okul, iş hayatı vs derken hep ertelemiştim. Sonuç; evliyim, çok mutluyum. İyi ki bu yaşta evlenmişim diyorum. Erken evlenenlerin avantajları ve dezavantajları olduğu gibi geç evlenmenin de oluyor illa ki. Ama hayat bu ha erken ha geç, mutlu olmadıktan sonra yaşın önemi yok. Daha yaşınız çok genç, henüz 30lu yaşlara girerken bunları düşünerek yormayın kendinizi. Aşk her yaşta güzel, yeter ki Allah iyi insanlarla karşılaştırsın...
O kadar motive edici şeyler yazmışsınız ki konuyu hortlatmış oldum yine amaAmin. Yalnız bak 40 yaşında biri olarak şunu söyleyeyim, evlenemedim değil evlenmedim diyeceksin ! İlk evliliğimi de ikinciyi de çok aşık olarak yaptım. Öyle çok güzel bir kadın değilim, özelde öğretmenim, arkadaşlarım ayakkabı çanta alırken, ben bütün maaşımı 30 yaşımdan beri saç, baş, botox ve son 5 yıldır da dolgulara harcıyorum. (Hiçbir erkek çantana 2. Kez bakmaz) Makyaj yapmam ama yaz kış güneş koruyucu ve nemlendirici sürerim, kiloma dikkat ederim vs; dediğim gibi kimseden daha güzel değilim, ama sahip olduğum her şeyi avantaja çevirdim. Zeki ve enerjisi iyi biriyim. Çok okurum, entelektüel sayılırım. Evlenmek mi istiyorsun, çıtanı yüksek tut, bir de bu hayati önem taşıyor: hiçbir adama 2 aydan fazla süre verme. Ben flört edemem diyeceksin, bu kadar basit. Asla yeterli ilgiyi göstermeyen ve ilişkinin geleceği için zamana ihtiyaç duyan adamlarda oyalanma. Kimsenin üzerine düşme ve ilgi gösterme. Erkekler düz yaratıklar, bizim gibi komplike değiller, hepsi vahşi hayvanlar gibi avının peşinden koşmak ister. Gözüne kestirdiğin adamı mutlaka birkaç tur koştur... en kısa zamanda aşık ol, evlen, anne ol inşallah :)
Yazabilirsin elbette, elimden geldiğince yanıtlarımO kadar motive edici şeyler yazmışsınız ki konuyu hortlatmış oldum yine amaŞu depresif zamanımda ışık tuttu diyebilirim bana. Sakıncası yoksa size özelden bir konu hakkında danışmak isterim; mevzu ayrılık
Yazabilirsin elbette, elimden geldiğince yanıtlarım
Birazdan yazacağımO kadar motive edici şeyler yazmışsınız ki konuyu hortlatmış oldum yine amaŞu depresif zamanımda ışık tuttu diyebilirim bana. Sakıncası yoksa size özelden bir konu hakkında danışmak isterim; mevzu ayrılık
Yakın arkadaşım 35 yaşında 4 aydır biriyle görüşüyor ve inanmazsınız hayatındaki ilk uzun ilişki.Daha önce bir sürü insanla görüştü tanıştı flörtleşti ama olmadı.Şimdi doğru kişiyi buldum diyor evlenecekler ocak-şubat gibi.Yaşı 35,5 oluyor evlenene kadarYaşım 30’a bir kaldı zaman su gibi akıp gitti. Bu aralar okuduğum konularda da benzer hisleri yaşayanları görüyorum. Normalde evlilik fikrine çok sıcak bakan biri değildim. Hatta çoğu zaman evlilik sorumluluğunu taşıyamayacağımı düşünürdüm. Hala genelde öyle düşünüyorum. Ama bazen etrafıma bakıyorum geç kalmışlık hissi kaplıyor içimi. Bu yaştan sonra ya da artık olabilir mi, yapabilir miyim, karşıma bu saatten sonra kim çıkar diye düşünüyorum. Çalışıyorum 9 yıla yakın süredir oldu atanalı. Çalıştığım ortamda zaten bekar çok kişi yok. İşten eve evden işe bir hayatım var. Birini bulabilecek biri olamadım hiçbir zaman yani bazı insanlarda bir albenili olur, çekici olur vs. bende o da yok. Etrafımda yaşıtım olup da bekar kalan iki-üç kişi kaldı yakın arkadaşlarımdan. Hepsi evlendi, yuvasını kurdu çoluk çocuğa karıştı. Evlilik hayatımın hiçbir zaman merkezinde olmadı ama bazen seneler sonra tek başıma kalıp yalnız ölürsem düşünceleri sarıyor beynimi. Hiçbir zaman sevilebilecek biri olamayacağım gibi geliyor. Bu yaşlarda bu düşünceler normal mi? 30‘larında olup da benimle aynı düşüncelere kapılanlar oldu mu? Evli arkadaşlar bu hissi evlenmeden önce siz de yaşadınız mı?
İnsan hayatı bırıyle paylaşmak ıstıyor .Ben 38 yaşındayım ve bekarım. 30 yaşında üniversiteden mezun olduğum için o yaşlarda evlilik gibi bir derdim, düşüncem olmadı çünkü önceliklerim farklıydı. Ben 18 yaşından sonra açık öğretimden ortaokul ve lise bitirdim. 25 yaşında önlisans, 30 yaşında lisans mezunu oldum. Şimdi 38 yaşımdayım ve artık bence evlensem iyi olur kafasına yeni geldimŞimdi siz 30 yaşıma geliyorum hiç evlenemeyecek miyim diyince ben boşuna hayal kurmasam mı acaba diye düşünmeye başladım
Şaka bir yana da bence herkesin hayat yolu farklı ve kendine özel, belki karşımıza biri çıkacak, belki de çıkmayacak bilmiyorum ama ben bunu düşünerek kendime eziyet etmemeyi seçiyorum. Naçizane size de bunu tavsiye ederim. Ve lütfen kendinizi sevin çünkü sizden bir tane daha yok.
yorumunuza şöyle katılmıyorum, benim yaşadığım ve gözlemlediklerime göre erkeklere gösterilen ilgi onda bu bende şeklinde algılanıyor. merhaba desen oo bu benden hoşlandı baya diyor, örneğin biraz konuşmaya başladınız bir iki günlük sessizlik oldu kız yazdı erkek oo alıştırdım hemen kendimi bak yazdı diyor. üzgünüm ama 29,5 yaşıma kadar gördüğüm kadarıyla erkekler şımarıklar.Koca ne yaziki insanin ayagina kadar gelmiyor. Evlenmek icin insanin sosyal ortamlarda bulunmasi lazim.
Sonra genelde erkek iliskiyi baslatir gibi dursada bana göre bu dogru degil. Kadin ilgisini gösterdigi taktirde erkek adim atma cesaretini kendinde bulabiliyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?