Her şeyin en iyisini yemek zorunda değil ama bir çocuğun “asgari” düzeyde sağlıklı ve dengeli beslenmesi bile bu ülkede aylık ne kadara mal oluyor farkında mısın?
Bu canlar bize bir nevi emanet. Öyle saldım çayıra mevlam kayıra mantığıyla büyüsün kafasından bir çıkmamız lazım, 90larda değiliz. Elimizden gelenin en iyisini yapmak zorundayız, Romanlar gibi yaşamıyorsak. Ülke olarak bilim, sanat, spor vb. alanlarda gelişebilmemizin bile en önemli yolu bu.
Biz öyle büyümedik evet. Ama bizim çocukluğumuzda dünya bu kadar küreselleşmemişti, alım gücü arasında bu kadar bariz farklar yoktu. Bizim çocukluğumuzda oyuncaklar bile sınırlıydı, pahalı olanlar televizyonda reklamlarla çocukların gözüne gözüne sokulmazdı mesela. Şu dönemde çocuk büyütmek çok zor. O çocuğun her şeyde gözü kalacaksa hiç yapmamak daha evladır.
İki şekilde büyütülen çocuklar arasında dağlar kadar fark var, milyonlarca örnek var. Bir sürü para dökülüp dümdüz çıkan istisnalar elbet vardır ama bir çocuğun üzerine aile ne kadar düşerse çocuk da ona göre şekilleniyor. Köy okulu ortamından dert yandığında bahsetmiştim sana hatırlar mısın bilmem, şehrin en iyi Anadolu lisesindeyim demiştim. O çocuklar tesadüfen yerleşmiyor o liseye, okul tesadüfen kırk tıp öğrencisi çıkarmıyor senede. Yaşam koşulları, ailelerin bilinci senin köy okulundakilerle bir değil takdir edersin ki. Gelen veli profilinden bile anlaşılıyor bu. Umarım o farkı net görebileceğin bir okulda çalışırsın en kısa zamanda.
Bu yorumunda diğer söylediklerine katılıyorum.