geçenlerde burda bi konu paylaşmıştım.eşim bana bir sinirle tasını tarağını topla çek git demişti.o gece kalacak yerim olmadığından o eve gitmek zorunda kaldım. bana o şekilde davranmasının hiç bir açıklması olamazdı fakat evliliğimiz bir şansı daha hakediyor diye düşünerek ertesi günde belki pişman olur diye bir şans daha vermek istedim.çünkü benmde hatalarım vardı elbet.fakat ertesi gün ailesini ankaradan çağırmış onlarla girdi eve.bende aileme haber vermemiştim çözülür umuduyla.ama ailesinin geldiğini görünce işin ciddiye bindiğini görüp babamı aradım.olayı anlattım.babam 18 saatlik uzakta annemle dedemin cenazesinde.cumartesi günü yani 2 gün sonra geleceklerdi.babam sinirlendi onu sakinleştirdim eşimi arayacağını söyledi konuşurken lütfen yumuşak konuş dedim.eşimle konuştu,bende o sıra yanlarına gittim babam kızarak konuşuyrdu telde.eşimde kendini savunmaya başladı.teli kapattılar.bende dedim herkes eşimi dinledi şimdi birde beni dinleyin olayı anlattım.eşim anlattığım çoğu yerin öyle olmadığını farklı olduğunu anlatmaya çalıştı.annemde öğrenmiş aradı beni.birde ona anlattım.o sırada eşimle babası yan dairede oturan amcasına geçti.annem herşeye rağmen senin ilk defa kaynananla kayınbaban gelmiş evine sen güleryüzle davran.açlarsa birşeyler hazırla yataklarını yap dedi.bende kaynanama annemin dediği gibi (annem demesede öyle davranırdım onlarla bir sorunum yoktu çünkü) davrandım.eşim 2-3 saat sonra geldi babasıyla.hiç bir çaba hiç bir pişmanlık yok.durumun çözülmesi gerekirken amcasına gidiyr oturmaya.bende annemi aradım amcasından yeni geldiğini söyleyerek anne ben şimdi ne yapayım bu drumda burada kalamam hiç bir çaba yok pişmanlık yok dedim.o sırada kayınvalidem eşimle fıs fıs konuşmaya başladı.bizimde telefn konuşmalarını duymuş tabi.bende o sırada yatmaya hazırlanarak yatacağım odanın kapısını kapatmak için yoldan döndüğüm için arka odada valizim vardı ve önceki gece sinirle yarım yamalak hazırladığım valizin ağzını kapatarak kenara aldım.kayınvalidemde yarın o valizlerle gideceğimi düşünerek geldi.bana sen haksızsın suçun çoğu sende oğlum seni durağa almaya gelmiş.sen yanlış durakta inmişsin,bu evden sen öyle çıkamazsın,yarın işten sonra bu eve geliyorsun.seni ancak burdan ailen alabilir.bu evden öyle çıkarsan bidaha giremezsin dedi.ertesi sabahta işe giderken kapıda aynı şeyleri söyledi.bende eşim haksızlığını kabul etmedikçe bu problemi kendi çözmedikçe bu iş olmaz dedim.elim ayağım titreyerek çıktım.hatta o sinirle mesaj attım eşime. söylediğin bitti laflarının üzerine en son ağzından başka birşey duymadım ben o eve dönemem annenede bunu güzel güzel anlat dedim.ne bir tepki ne başka birşey.bende ogün halamın kızında kaldım.babam kayınbabamı aradı haber verdi.o gün kayınvalidem anneme tel açıp kızın gitmeyecekti neden gitti diye aramış.annemde siz oraya nie gittiniz.kızım iki gece o evde kaldı.madem gittiniz çözseydiniz problemide gitmeseydi demiş.bu şekilde biraz sert konuşmuşlar.kadın teli annemin suratına kapatmış.kimsede bidaha aramadı.pazar günü madem dedim öyle bende eşyalarımı toplayayım.hatta halamın kızı aradı.çok yapıcı konuştu.bu olayı bence siz çözün dedi.çözülmeyecek bir mesele değil.keşke aileler girmeseydi araya dedi.eşler biribirini hemen tanıyamazlar gibi yapıcı konuştu.eşimde bende konuşmak istiyrdum zaten demiş.siz söyleyin eşime yarın konuşalım demiş.o da sen ara ben araya girmeyeyim demiş.aradı eşim pazar günü.ben dedim eşyalarımı alıcam.o da tamam sen eşyalarını almaya gelince konuşuruz dedi.bende önce konuşuruz eşyalarımı alırım sonra dedim.neyse bi yerde konuştuk.bundan sonrası için ne düşünüyrsun, geçmişin ayrıntılarını konuşmak istemiyrm dedi.bende bu durumdayken yürümez bu ilişki dedim.senin tarafından hiç bir çaba göremiyorum dedim.o da biz seninle anlaşamıyoruz.sadece son olay değil dedi.doluyum psikolojim bozuldu dedi.çabamı görmüyorsun dedi.eşimde öyle çok kadın ruhundan anlayan bir insan değildi.eşim şunu yaparsam mutlu olur çabalarında hiç değildi.kendi işine geldiği noktalarda birşeyler yapmaya çalışıyrdyu bazen onuda bana sorarak.daha bir hafta öncesi birbirimize sevgi cümleleri söylemiştik.o biraz sinirliydi onu teskin etmeye çalışıp sarılıp öpmüştüm.bunuda hatırlattım.sadece sevgiyle yürümüyr dedi.evlilik çocuk oyuncağı değil dedim.sevgilinden ayrılır gibi ayrılma çabasındasın.bu yaptığının çocukluktan bi farkı yok, sen kolay yolu seçiyorsun dedim.buraya belki olgunluk gösterir yapıcı olurda birşeyleri düzeltmeye çalışırsın die düşünerek geldim,sen yapıcı olsaydın bende olurdum ama sen yıkmaya gelmişsin dedim.birşey demedi.bi ara parmağındaki yüzüğü çıkarttı elinde dolandırdı tekrar taktı.benm parmağımda yüzük yoktu.dudağının üstünde kocaman bi uçuk çıkmış.peki ne yapıcaz bundan sonra dedi.bende yapılacak ne kaldı boşanıcaz dedim.gözleri baya doldu.sen zaten eşyalarını almaya gelmişsin buraya dedi.bende dedim senin hiç bir düzenin bozulmayacak.sadece ben olmucam dedim.ama ben yeniden bir düzen kurucam herşey silbaştan .o yüzden sana şuan çok basit geliyr dedim.(onun için başka bi ilden tayin istedim,o eşyaları herşeyi birlikte yaptık,tam düzen oturduğu sırada oldu bunlar).öylelikle konuşmamız bitti eşyalarımı halamın kızıyla topladım ve Allahaısmarladık dedim çıktım.
şimdi ben hala bu duruma nasıl geldik onu anlayamıyorum?evet 3 aylık evliyiz aramızda büyük sorunlar olmadı.daha önce hiç bir problemimizi annesine açıpta anlatmadı.bi kere annemi aramıştı bir sinirle.ondada annem ben gelmem oraya sorununuzu siz çözün demişti.benim onun düşüncesizliklerine ve sert yaklaşımına moralim bozuluyrdu suratım düşüyrdu bundan çok rahatsızdı.uzun sürüyr demişti ama o da gönül almayı bilmiyrdu.kısacası çok odunluk yapıyrdu.bende çok sıcak değildim.düşüncesizliklerine ve nerde ne zaman nasıl davranacığını bilmeyen duruşuna sinirleniyordum ve ters davranıyrdum.yada susuyrdum.ama evliliğin ilk senesi o da öğrenecek bende diyerek yinede sabir ve çaba gösterip istemedği hareketleri yapmamaya çalışıyrdum.şimdi ben bile birçok yanlışa rağmen bi anda silip atamazken,o niye böyle bir anda silip atabiliyr onun şokundayım.o kadar emek var kolay kurmadık zor günlerden geçtik.bu kadarmı kolaydı diyrm.bu durumda ne yapmalıyım onu bile bilmiyrm?burayada yazdım belki dedim destek alırım.işede gitmiyorum rapor aldım.ailem başka şehirde onların yanındayım.
şimdi ben hala bu duruma nasıl geldik onu anlayamıyorum?evet 3 aylık evliyiz aramızda büyük sorunlar olmadı.daha önce hiç bir problemimizi annesine açıpta anlatmadı.bi kere annemi aramıştı bir sinirle.ondada annem ben gelmem oraya sorununuzu siz çözün demişti.benim onun düşüncesizliklerine ve sert yaklaşımına moralim bozuluyrdu suratım düşüyrdu bundan çok rahatsızdı.uzun sürüyr demişti ama o da gönül almayı bilmiyrdu.kısacası çok odunluk yapıyrdu.bende çok sıcak değildim.düşüncesizliklerine ve nerde ne zaman nasıl davranacığını bilmeyen duruşuna sinirleniyordum ve ters davranıyrdum.yada susuyrdum.ama evliliğin ilk senesi o da öğrenecek bende diyerek yinede sabir ve çaba gösterip istemedği hareketleri yapmamaya çalışıyrdum.şimdi ben bile birçok yanlışa rağmen bi anda silip atamazken,o niye böyle bir anda silip atabiliyr onun şokundayım.o kadar emek var kolay kurmadık zor günlerden geçtik.bu kadarmı kolaydı diyrm.bu durumda ne yapmalıyım onu bile bilmiyrm?burayada yazdım belki dedim destek alırım.işede gitmiyorum rapor aldım.ailem başka şehirde onların yanındayım.