Kadına mı yok acaba erkeğe o dürtüyü hissediyor olabilir mi? İnt geçmişine baksanız aslında belki bi ip ucu bulabilirsiniz.Tek tek cevap veren herkese teşekkür ederim. Cinsel dürtüsü hiç yok. Doktora gitmiyor. Çocuk ta değil kulağından turıp götüreyim. Sanırım bitirmek en mantıklısı olacak. Bu süreçler hakkında da hiç bilgim yok açıkçası. Şunca zaman yaptığım fedakarlığa ve geöen yıllarıma yazık.
Aldatıyor olabilir.Ayrı evden ziyade kv ile kaldığımız zamanlarda ilk zamanlar bişiler yaşanıyordu. Sonra olmamaya başladı. İşte Kv ile yaşamamız bahaneydi.. Sonra borçlar bahane oldu.. Sonra evimize çıkalım herşey düzelecek oldu.. sonra iş stresi bahane oldu. Ne söyleyeceğimi bilemedim.
değişik olmuş. boşanmak en hayırlısı...Merhaba Hanımlar,
Uzun zamandır üyeyim ama genelde konuları takip ediyorum. Elbette açtığım konular var hatırlamayabilirsiniz.
Az da olsa sıkıntılı bir süreçle evlenmiştim. Kv sorunsalını bi şekilde atlatmıştım. Bir süre aynı evde yaşamıştık kv ile. Yeni evlendiğimiz zamanlardı. Bi süre sonra yakınlaşmamız azaldı. Her türlü bahane vardı. Borçlar, kv stresi, iş stresi vs vs..
Evliliğimizin 1.5 yılında bir konu açmıştım. Evimize yeni geçmiştik. Ama yakınlaşma sorunumuz bitmedi diye. Şu an itibarı ile evliliğimin neredeyse 4.yılı bitecek.
Ve biz yaklaşık 3-3.5 yıldır cinsel anlamda yakınlaşmıyoruz. Hiç mi dediğinizi duyar gibiyim :) Malesef hiç. Bu konuda çokça çabalarım oldu. Bazen sinirlerime hakim olamayıp kavga da ettim. Yalan değil. Çoğu zamansa yapıcı bi şekilde karşıma alıp konuştum. Bizim evli bir çift olduğumuzu, bu durumun artık iyice sorun olduğunu, yaşımın artık 29 olduğunu ne zaman hayatımızı yaşayıp ne zaman çocuk sahibi olacağımızı ve malesef ki malesef böyle giderse bu evliliğin sonunun iyi olmadığını konuştum. İsterse doktora isterse psikoloğa (Aile terapisi, Evlilik Terapisi vs..) gidebileceğimizi söyledim. Tek duyduğum ise "Haklısın.." kelimesi oldu.
Geçtiğimiz yaz neredeyse terkediyordum o kadar tak etmişti. Ağladı çabalayacağını söyledi. Kendimce zaman tanıdım izledim gözlemledim.. O günden sonra tekrar da konuştum. Ama geldik bugüne..
Artık malesef bu saatten sonra olsa da ben istemeyeceğim sanırım. Çünkü her fedakarlığıma karşı (bunu bir lutuf olarak söylemiyorum ama evlilik karşılıklı fedakarlık gerektirir.) hala bir çaba görmediğim için ve en azından kendini düşünmediği gibi beni de bu konudan muzdarip bırakması beni çok soğuttu. Çokça düşünüyorum. Ama işin içinden çıkamıyorum. Bazen sinirleniyorum. Bazen oturup kendi başıma ağlıyorum.
Fikirlerinizi çok merak ediyorum. Siz olsanız nasıl ilerlerdiniz? Yapmadığım bir şey mi var dışardan bakılınca? Farklı düşüncelere dışardan bir göz olarak sizin fikirlerinize ihtiyacım var.
Çok teşekkür ederim şimdiden :)
Cinsel tercihi degismediyse 3.5 yıl çok uzun bir süre . Uzman yardımı almayı reddediyorsa sıkıntı büyük . Birde aldatmadigindan emin misin çünkü 3.5 yilin öncesi var devamı yok . Erkekler 3 gün bile zor dayanıyor bu duruma . Tedaviyi reddediyorsa başka ihtimalleri de düşün derim .Merhaba Hanımlar,
Uzun zamandır üyeyim ama genelde konuları takip ediyorum. Elbette açtığım konular var hatırlamayabilirsiniz.
Az da olsa sıkıntılı bir süreçle evlenmiştim. Kv sorunsalını bi şekilde atlatmıştım. Bir süre aynı evde yaşamıştık kv ile. Yeni evlendiğimiz zamanlardı. Bi süre sonra yakınlaşmamız azaldı. Her türlü bahane vardı. Borçlar, kv stresi, iş stresi vs vs..
Evliliğimizin 1.5 yılında bir konu açmıştım. Evimize yeni geçmiştik. Ama yakınlaşma sorunumuz bitmedi diye. Şu an itibarı ile evliliğimin neredeyse 4.yılı bitecek.
Ve biz yaklaşık 3-3.5 yıldır cinsel anlamda yakınlaşmıyoruz. Hiç mi dediğinizi duyar gibiyim :) Malesef hiç. Bu konuda çokça çabalarım oldu. Bazen sinirlerime hakim olamayıp kavga da ettim. Yalan değil. Çoğu zamansa yapıcı bi şekilde karşıma alıp konuştum. Bizim evli bir çift olduğumuzu, bu durumun artık iyice sorun olduğunu, yaşımın artık 29 olduğunu ne zaman hayatımızı yaşayıp ne zaman çocuk sahibi olacağımızı ve malesef ki malesef böyle giderse bu evliliğin sonunun iyi olmadığını konuştum. İsterse doktora isterse psikoloğa (Aile terapisi, Evlilik Terapisi vs..) gidebileceğimizi söyledim. Tek duyduğum ise "Haklısın.." kelimesi oldu.
Geçtiğimiz yaz neredeyse terkediyordum o kadar tak etmişti. Ağladı çabalayacağını söyledi. Kendimce zaman tanıdım izledim gözlemledim.. O günden sonra tekrar da konuştum. Ama geldik bugüne..
Artık malesef bu saatten sonra olsa da ben istemeyeceğim sanırım. Çünkü her fedakarlığıma karşı (bunu bir lutuf olarak söylemiyorum ama evlilik karşılıklı fedakarlık gerektirir.) hala bir çaba görmediğim için ve en azından kendini düşünmediği gibi beni de bu konudan muzdarip bırakması beni çok soğuttu. Çokça düşünüyorum. Ama işin içinden çıkamıyorum. Bazen sinirleniyorum. Bazen oturup kendi başıma ağlıyorum.
Fikirlerinizi çok merak ediyorum. Siz olsanız nasıl ilerlerdiniz? Yapmadığım bir şey mi var dışardan bakılınca? Farklı düşüncelere dışardan bir göz olarak sizin fikirlerinize ihtiyacım var.
Çok teşekkür ederim şimdiden :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?