Ben de böyleyim soğuk ve ciddi duruyorum. Insanlarla yakinlasamiyorum konusacak bisi bulamıyorum. Bi konuşma olursa onu ilerletemiyorum. Genelde yalnızım bu yüzden. Yılda bi kere falan görüştüğüm 2 3 arkadaşım dışında kimsem yok. Is yerinde de kimseyle arkadaşlık kuramadım pek.Eskiden beri soğuk ve ciddiolduğumu söylerler, hazircevap biri de değilim, insanları itiyorum galiba ama bu huylarimi degistiremiyorum cok cabaladim
Benim de şu anda 1 tane bile arkadaşım yok... Lisede ağır bir depresyon geçirdim ben ve yıllarca sürdü. Bu nedenle o dönem arkadaşım yoktu. Belli bir yere kadar arkadaş konusunu dert etmemiştim (üniversite yıllarında anca toparladım kendimi).Ama insan belli bir yaştan sonra yalnızlığı daha çok hissediyor. Belli bir yerden sonra da arkadaşım olsun diyorsun ama o da kolay olmuyor. Herkesin bir yaştan sonra belli bir ortamı ve hayatı olduğu için bana ihtiyaçları mı olmuyor nedir anlayamadımBazı insanların çok geniş bir çevresi oluyor. Çok seviliyor sayılıyor. O insanlar o kadar çok şanslı ki farkındalar mı bilmiyorum Ben İstanbul'da oturuyorum. İsterseniz özelden yazabilirsiniz. Belki iki yalnız insan iyi arkadaş oluruz :)
olur :) istediğiniz zaman özelden yazabilirsiniz. Konuşur arkadaş oluruz. Gerçek hayatta bile buluşuruz kimbilir :)Bende boşanma aşamasında çoğu arkadaşımı kaybettim daha doğrusu geride bırakmak zorunda kaldım bende talibim belki karantina sonrasi bende size katılabilirim :)
hiç “yakın, kafa dengi” arkadaşınız mı yok yoksa hiç mi yokMerhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler
İnsanlar neden sizinle arkadaş olmak istemiyorlar?Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler
Kendim için yazıyorum 28 yaşındayım çok arkadaş olmayı sevmem ama nedense inadına çevremde arkadaşlık yapmak isteyen insanlarla doludur mesafe koyarak uzak dururum .evliyim eşim oğlum yetiyor .lakin arkadaşlık kurmak isteyen birisi olsam cimri ,ben diyen, kendini öven, fazla konuşan =dedikoducu,büyük cümleler kuran kırk yıllık arkadaşım gibi davranan, pasif, insanla arkadaş olmam ya negatifsiniz ,ya da çok güçlü bir kişiliğiniz var .insanlar arkadaşlıklarını yumuşak dokulardan kurmayı severler mesala birisi sıkıntılı bir süreç yaşıyordur ailesi ya eşi dolayısıyla anlatırsınız o kişi hem merak dan hem de yardımcı olmak adına sizinle iletişim kurar sık sık enerjiler tutarsa arkadaş oluyorsunuz. Bir doku gerekiyor belli bir yaştan sonra arkadaşlık. Lise deki üni deki gibi kolay olmuyor...Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler
Bende eşimin arkadaşları vs kursa sürdü onlar aynı durumdayım suan doğru düzgün ortam yok arkadaş tokEvlendim başka şehire geldim. Hiç kimseyi tanımıyordum. Sonra spor salonuna yazıldım. Orda arkadaşlar edindim. Hatta 5 ay olmasına rağmen çevre edindiğim kişiler sayesinde iş bile buldum. Sonra iş yerinde arkadaş çevrem oldu. Eşimin arkadaşlarının eşi derken 5 ayda sosyal olmayı başarabildim. Ama ondan öncesinde bunalıma girip kendimi eve kapadım. Sürekli yedim ağladım. Arkadaşım yok diye. Sonra bu şekilde bunalıma girmekten başka bişey yapamayağımı anladım. Yani sende oturup üzüleceğine çevre edinebileceğin ortamlar yaratabilirsin. Şuan karantina da olduğumuz için yapman zor ama düzeldiği zaman durumlar. Sende el at derim :)
Atanmışsınız ne guzel .Bende atansaydımda arkadaşım olmasaydı dıcekde eksik dua etmek ıstemıorum .En ıyı arkadaş bence anne ve kız kardeşlerdır .Çokda ıyı arkadaslıklarım oldu evlendıkten sonra bitiyorMerhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?