28 yaşındayım 1 tane bile arkadaşım yok?

hamletinopheliasi .!.:

Acaba insanları sizden iten sebep mi var? Kendinizi hiç incelediniz mi? Bunu yargılamak için söylemiyorum ama birinin enerjisi herkesle uymayabilir ya da çevrenizdeki insanlar arkadaş edinmek istemiyor olabilir

Genişletmek için tıkla...

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...

stbmerve .!.:

Merhaba bence bunun için kesinlikle üzülmeyin ben de 27 yaşındayım birkaç tane arkadaşım var sadece bazlar ile farklı şehirlerdeyiz. Benim en iyi dostum hep Annemdir bir derdin bir sıkıntın olduğunda konuştuğum bir arkadaşım yok ama aslında bu biraz kişilik yapısı ben böyle tercih ediyorum Bugüne kadar çevremdeki insanlar tarafından genellikle hep kıskanıldım. Sonra insanların o yüzünü gördükten sonra istemsiz şekilde kendimi izole ettim tabii ki görüştüğüm arkadaşlarım var ama oda öyle birkaç saat vakit geçirmek gerçekten bir dostun benimde yok ama bu dediğim gibi benle alakalı dünya ama kolay kolay insan almıyorum çünkü öyle bir devirdeyiz ki ben ona derdimi anlattığımda aklından neler geçiyorceğini bilemediğim kimseye yaklaşmıyorum bence en iyisi böyle yapmak sizinki de böyle bir şey olabilir bunun için üzülmemelisinz. Evlendikten sonra aileniz yeni bir çevre daha farklı ortamlara gideceksiniz o zaman değişebilir bir şeyler ama yinede arkadaş bulacağım uğruna kimseyle yakınlık kurmayın kolay şekilde

Genişletmek için tıkla...

Yesilyaprak20 .!.:

Tşk ederim mesajınız moral verdi. Son cümlenize katıldım aslinda. Farkli fikirlerinsanin ufkunu açıyor

Genişletmek için tıkla...

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...