28 yaşındayım 1 tane bile arkadaşım yok?

Belli bir yaştan sonra artik arkadaş olmaya bile uğraşmıyorum..zamaan da yok..bence kendine meşgale bul kitap en iyi arkadaştır... Belki de sen sorunlu falan değil de sadece sosyal zekası az gelişmiş birisindir..bu sorun değil akışına bırak seni seven böyle sevsin kendini sevilmeye bırak

Yesilyaprak20 .!.:

Eskiden beri soğuk ve ciddiolduğumu söylerler, hazircevap biri de değilim, insanları itiyorum galiba ama bu huylarimi degistiremiyorum cok cabaladim

Genişletmek için tıkla...

Ben de böyleyim soğuk ve ciddi duruyorum. Insanlarla yakinlasamiyorum konusacak bisi bulamıyorum. Bi konuşma olursa onu ilerletemiyorum. Genelde yalnızım bu yüzden. Yılda bi kere falan görüştüğüm 2 3 arkadaşım dışında kimsem yok. Is yerinde de kimseyle arkadaşlık kuramadım pek.
Konunuz sayesinde icimi dökmüş oldum bende. Cok isterdim cok yakın arkadaşlarım dostlarım olsun

Secil23 .!.:

Benim de şu anda 1 tane bile arkadaşım yok... Lisede ağır bir depresyon geçirdim ben ve yıllarca sürdü. Bu nedenle o dönem arkadaşım yoktu. Belli bir yere kadar arkadaş konusunu dert etmemiştim (üniversite yıllarında anca toparladım kendimi).Ama insan belli bir yaştan sonra yalnızlığı daha çok hissediyor. Belli bir yerden sonra da arkadaşım olsun diyorsun ama o da kolay olmuyor. Herkesin bir yaştan sonra belli bir ortamı ve hayatı olduğu için bana ihtiyaçları mı olmuyor nedir anlayamadım Bazı insanların çok geniş bir çevresi oluyor. Çok seviliyor sayılıyor. O insanlar o kadar çok şanslı ki farkındalar mı bilmiyorum Ben İstanbul'da oturuyorum. İsterseniz özelden yazabilirsiniz. Belki iki yalnız insan iyi arkadaş oluruz :)

Genişletmek için tıkla...

Bende boşanma aşamasında çoğu arkadaşımı kaybettim daha doğrusu geride bırakmak zorunda kaldım bende talibim belki karantina sonrasi bende size katılabilirim :)

Nickbulamadimya .!.:

Bende boşanma aşamasında çoğu arkadaşımı kaybettim daha doğrusu geride bırakmak zorunda kaldım bende talibim belki karantina sonrasi bende size katılabilirim :)

Genişletmek için tıkla...

olur :) istediğiniz zaman özelden yazabilirsiniz. Konuşur arkadaş oluruz. Gerçek hayatta bile buluşuruz kimbilir :)

Geçen gün bu konu yüzünden ağladım . Sanki beni anlatmışsınız . Gerçekten insan o kadar kendini yalnız ve hüzünlü hissediyor ki depresyon belirtilerini taşıyor insan üzerinde resmen . Bildiğin değersiz hissediyorsun herkesi suçluyorsun sonra kendini suçluyorsun saçma sapan bir hale giriyorsun . Ve senin bu halini en yakınların görmeyince tam boğazında düğüm oluyor . Çok kötü bir şey malesef ki . Ben çözüm bulamadım

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...

hiç “yakın, kafa dengi” arkadaşınız mı yok yoksa hiç mi yok

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...

İnsanlar neden sizinle arkadaş olmak istemiyorlar?

Bende eşimin görev yeri olduğu için bu sene Hakkari ye geldim. Açıkçası gelirken hep dedim ki burda çok iyi dostluklar kurarım ama malesef 4 ay boyunca kapımı çalan bir komşu dahi olmadi. Kimsenin kapısına gidip de meraba ben tanışmaya geldim de diyemezdim çok bunalmistim.kimseye ilk adımı atamiyordum utaniyordum rahatsız olacaklarını saniyordum. Sonra bu huyunu bir kaç dakikalığına bıraktım ve birden bir komşuyu davet ettim hala çok fazla çevrem yok ama en azından basım skissa çalacak kapı edindim. Yanlız kaldığınız için arkadaş cevresinde daha samimi davranamiyosunuz belkide cekindiginiz için ama dediğim gibi bir süreliğine cekingenliginizi bırakıp aslında olmak istediğiniz gibi olursanız daha kalıcı arkadaş edinebilirsiniz. Çok iyi anlıyorum sizi gerçekten insan bir tane bile olsa arkadaşi olsun ister ve olmalı da zaten.

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...

Kendim için yazıyorum 28 yaşındayım çok arkadaş olmayı sevmem ama nedense inadına çevremde arkadaşlık yapmak isteyen insanlarla doludur mesafe koyarak uzak dururum .evliyim eşim oğlum yetiyor .lakin arkadaşlık kurmak isteyen birisi olsam cimri ,ben diyen, kendini öven, fazla konuşan =dedikoducu,büyük cümleler kuran kırk yıllık arkadaşım gibi davranan, pasif, insanla arkadaş olmam ya negatifsiniz ,ya da çok güçlü bir kişiliğiniz var .insanlar arkadaşlıklarını yumuşak dokulardan kurmayı severler mesala birisi sıkıntılı bir süreç yaşıyordur ailesi ya eşi dolayısıyla anlatırsınız o kişi hem merak dan hem de yardımcı olmak adına sizinle iletişim kurar sık sık enerjiler tutarsa arkadaş oluyorsunuz. Bir doku gerekiyor belli bir yaştan sonra arkadaşlık. Lise deki üni deki gibi kolay olmuyor...

Murpyy .!.:

Evlendim başka şehire geldim. Hiç kimseyi tanımıyordum. Sonra spor salonuna yazıldım. Orda arkadaşlar edindim. Hatta 5 ay olmasına rağmen çevre edindiğim kişiler sayesinde iş bile buldum. Sonra iş yerinde arkadaş çevrem oldu. Eşimin arkadaşlarının eşi derken 5 ayda sosyal olmayı başarabildim. Ama ondan öncesinde bunalıma girip kendimi eve kapadım. Sürekli yedim ağladım. Arkadaşım yok diye. Sonra bu şekilde bunalıma girmekten başka bişey yapamayağımı anladım. Yani sende oturup üzüleceğine çevre edinebileceğin ortamlar yaratabilirsin. Şuan karantina da olduğumuz için yapman zor ama düzeldiği zaman durumlar. Sende el at derim :)

Genişletmek için tıkla...

Bende eşimin arkadaşları vs kursa sürdü onlar aynı durumdayım suan doğru düzgün ortam yok arkadaş tok

Bu yaşıma kadar sayısız arkadaşım oldu hepsi de sürekli arardı. Genelde onlar anlatır ben dinlerdim. Derdi varsa yanında olurdum. Sonra cenazemiz oldu En yakınımı kaybettim ve hiçbiri yanımda değildi. Hiçbiri destek olmadı. Ben de hepsini sildim. Artık samimiyetine inanmadığım kimse ile muhattap olmuyorum. Çünkü sadece insan kullanıyorlar diye düşünüyorum. Tek dostum yalnızlığım. Yalnızlığıma aşığım. Tek başına evde durmaya bayılıyorum çeşit çeşit diziler izliyorum. Kitaplar okuyorum. Inan onlar daha iyi arkadaş oluyorlar. Kimseye güvenmiyorum artık

Mesleğiniz nedir ? İşe oradan başlamalısınız ...öncelikle oldukça bakımlı neşeli görünün ,soğuk biri olmayın gördüğünüz herkrsle iş yerinde bı muhabbetiniz olsun alistirin kendinize onları bu da zamanla sizinle hep bir arada olmak isteyeceklerini durtukler yapmacık da olsa rol yapın gülümseyin

arkadaşlık önemli. bakın dostluk demiyorum, dost olmak zordur. ama herkes beraber bir kahve içip kafa dağıtacağı, bir alışverişe çıkabileceği insanlara ihtiyaç duyar.
anneyle arkadaş olabilmek güzeldir ama o annedir, ilk önce annedir. onunla olan arkadaşlığın sınırı olmak zorundadır. olmazsa roller karışır ve sağlıksız bir ebeveyn-çocuk ilişkisi olur.
o yüzden yaşınıza uygun, zaman geçirebileceğiniz arkadaşlar edinmeniz önemli.
eğer soğuk duran biriyseniz daha neşeli yaklaşabilirsiniz insanlara. çok ciddi duran biriyseniz insanlar ister istemez uzak kalır, kimse yeni arkadaşlık kuracakken öyle ciddi, asık suratlı birini görmek istemez yanında.
size yakın gelen bir kız arkadaşınıza belki alışveriş için fikir istediğinizi söyleyip öyle bir ortam yaratabilirsiniz. -tabi virüs sonrasında..
belki sosyal medyanızda eklilerse arada esprili paylaşımları göndererek muhabbet açabilirsiniz.
tabi ki hepimizin bir karakteri var, siz de yazmışsınız genelde uzak duran biri olduğunuzu. ama bu insanları uzak tutar. ilk anda iç dünyanızı tanıma şansları olmadığı için de haliyle ilişki kurmak zor olur.
bu konuda kendinizi geliştirebilirsiniz belki. bu karantina döneminde bununla ilgili kitaplar okumak yada youtubedan bu konuyla ilgili videolar izlemek iyi gelebilir.

Merhaba, şimdi bazı arkadaşlar yalnızlık daha iyi demiş ama gözlemlerime dayanarak şunu söyleyeceğim toplumda yalnızlık eşittir eziklik gibi görülüyor. Yalnız insanlara acınıyor ve saygı duyulmuyor ama etrafında bol insan olanlara bol çevresi olanlara saygı duyuluyor ve bu kişiler güçlü görünüyorlar. Eskiden staj yaptığım yerde bir çocuk vardı mesela paso yalnızdı hep yalnız takılırdı ve kimse saygı duymuyordu çocuğa ve kimse bu çocukla arkadaşlık kurmak da istemezdi. Hani para parayı çeker diye bir söz vardır, ben onu insan insanı çeker diye uyarlayacağım yanında kimse olmayanla arkadaş olmak istemez insanlar ama çevresi kalabalık olanla arkadaşlık kurmak istiyorlar "bu insanın dolu arkadaşı var, bu insanın bir özelliği var bunca kişi yanılıyor olamaz" diye düşünürler. Yine mesela bir tanıdığın düğünü olmuştu ve düğün salonu bomboştu masalar bomboştu herkes hakir gördü bu kişileri "hiç çevreleri yok hiç arkadaşları yok" diye aylardır konuşuluyor ve dalga geçiliyorlar itibar eden yok.

Bu nedenle arkadaşlık kurmak istediğiniz kişilere "hiç arkadaşım yok" demeyin ve arkadaşlarınız varmış görüntüsü çizin. Bir de konu sahibi neden hiç arkadaşınız olmadığını sevgilinizle paylaştınız krşke söylemeseydiniz arkadaşlarım var imajı verseydiniz çünkü maalesef erkeklerin zayıf noktaları başa kakma gibi bir huyu var senin kimsen yok senin arkadaşın yok zaten geçimli olsan arkadaşın olurdu vs. gibisinden başa kakmasın ilerde çünkü gözlemlerime göre erkekler belli bir süre sonra kavgalı anlarda kadının zayıf noktalarını başa kakabiliyor

Lutfen o listeye beni de yazin :)

Yesilyaprak20 .!.:

Merhaba hanimlar,
Malesef çok dertliyim, çok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep çalıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan güzel bi isim var çalışıyorum. Ancak en büyük sorunum hiç arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru düzgün arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is çıkışı görüşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hiç çıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni çok üzüyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu sürekli çalıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce köşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu çekmiyor onunla da görüşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hâlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve çözümlerini göstererek bana yardimci olur musunuz lütfen. Fikirleriniz benim icin cok önemli. Hepinize sağlıklı günler

Genişletmek için tıkla...

Atanmışsınız ne guzel .Bende atansaydımda arkadaşım olmasaydı dıcekde eksik dua etmek ıstemıorum .En ıyı arkadaş bence anne ve kız kardeşlerdır .Çokda ıyı arkadaslıklarım oldu evlendıkten sonra bitiyor