- 31 Mart 2008
- 3.704
- 9
iyi akşamlar kızlar nedense anılarım depreşti akşam akşam
oğlumun doğduğu gün geldi aklıma diğereini erken doğurduğum için bununda erken geleceğine inandırdım kendimi hep
1 ay kala ha geldi ha gelicek muamelesi yaptım kendime oğlum ne kadar belirti versede gelmeye niyeti yoktu
son hafta araştırma hastanesine gittim sancılar çıksada düzenli değildi ve ben çok telaşlanmıştım devlette doğuramıcam diye
aksilik kendi doktorumada ulaşamadığım için paşa paşa eve gelmiştim
son 2 ayım ayağı kırık oğluma bakmakla geçtiği için hiç dinlenememiştim son günler oğlumu evden okula okuldan eve taşıyodum sürekli
kesin okulun merdivenlerinde doğurucam diyodum
son gün oğluma öğretmeninin istediği kitabı bulmak için kitapçı kitapçı dolaşmıştım bayada bi yorulmuştum
ama en sonunda bulmuştum ve o gün çok sancım oldu hemen bana yakın hastaneye gittim yine sancı vardı ama düzensizdi
gerçi ben normal doğurmucaktımki zaten ama yindede sancıyı bekliyo ve kendi doktoruma gitmiyordum
o gece saatlerce sancı çektim bi geliyo bi azalıyordu eşim çok panik yaptı bana sürekli hadi hastaneye gidelim ben yok bekliyelim geçer
diyordum hep gece saat 1.5 sıralarıydı ben hala uyumamıştım eşim hala ağrın varmı dedi bende var dedim ama azdı
kalk doktora gidiyoruz dedi ben istemedim yarım saat inatlaştım en son ağrım geçti dedim gerçektende geçmişti
eşim olsun geçsede gidelim zaten sezeryan demedimi dodktor sana niye boşuna sancı çekiyosunki dedi
bende tamam bi gidelim o zaman dolaşmış oluruz gece gece dedim
eşim yinede çantalarıda alalım yanımıza onlarda gezmiş olur bizimle dedi bende gerek yok dediysemde aldı çantaları
toplanıp gittik giderken yolu uzattık dolaşarak gittik
hastanede benim doktorum nöbetçiydi gece
nst ye bağladılar beni her zamanki gibi düzensiz sancılarım vardı
doktor zamanı geldi seni sezeryana alıcaz dedi ben şok bi vaziyette doktora baktım şimdimi dedim evet dedi
sonra yok şimdi yapamayız dedi şoka giren ben şoktan çıkıp niye diye sordum
genel cerrahımız nöbetçi değil onu beklicez dedi daha önce mide ameliyatı olduğum için
ameliyatıma genel cerrahında girmesi gerektiğini tedbirli olmamız gerektiğini söyledi
bende tamam dedim ama şimdi yatırıcaz seni dedi bende tamam dedim
çok mutluydum sabah bebeğime kavuşucaktım ama oğlumun ayağı kırık evde tek başınaydı
aklımın yarısı büyük oğlumda yarısıda karnımdaki oğlumdaydı
eşimle yatış işlemlerimizi yaptık kanımı vrdim gerekli tahliller sonrası yatışım yapıldı eşim beni bırakıp gitti sabah gelirim dedi
o gece hiç uyumadım bi ara doktorum geldi yanıma sabah ciddi bi ameliyat geçiriceksin dinlen uyu dedi
ama benim gözüme uyku girermi
kendimi telefonumla videoya aldım ve karnımdaki oğluma mesaj bıraktım
bir kaç tanede resmimi çektim son anımı hatırlamalıydım
Eki Görüntüle 760625
maşşallah bebişime
ve sabah oldu tekrar nst ye girdim ve hala düzensiz ama daha şiddetli sancılar vardı
saat 9 oldu beni çağırdılar ameliyathaneye ben hazırdım indim eşimi öptüm hadi bay dedim
bana önlük verdiler giydim doğum masasına yatırdılar sonda takmak için o arada doktor geldi karnıma elini koydu açsın dimi dedi açım dedim sana serum versinler genel cerrahla ilgili bi sorun oldu dedi
ee hazır olan gayet rahat olan ben bir anda stresli olmaya başladım geri odamma çıktım
eşim kahvaltılık bişeyler almıştı karşımda kahvaltı yaptı benim kolumda serum damardan besleniyorum ama can bu dururmu
yasak olduğunu bildiğim halde küçük bi ekmek arası yaptım bir kaç yudumda kola içtim
napim dayanamadım
halbuki çok büyük bir hata yaptım eğer herhangi birine yediğimi söyleseydim sezeryana almazlardı beni
napim çok açtım bide stres basınca boğazımı tutamadım
serum yavaş yavaş 2 saatte yarıya indi beni çağırdılar nst ye girdim orda kadınlarla sohbet ederken hemşire geldi bu sefer kesin doğuruyosun dedi
ayy beni bi heyecan bastı eminmisin yine geri gelmim dedim yok bu sefer kesin dedi
neyse yine aynı şey eşime bay dedim girdimm ameliyathaneye orda doğumhanede vardı
beni doğumhaneye aldılar o masaları tekrardan görmek beni baya bi stresse soktu bu arada nst ye giderken hafiften sularım akmaya başlamıştı yine nst ye bağladılar tam 40 dk hemşire geldi sonda taktı birazda öyle bekledim ayy o sonda felaket bişeydi yaa
birazda öyle bekledim bir anda hemşireler doğumhaneye gelip ellerini yıkamaya başladılar ayy sanırım benim için hazırlanıyolar diye düşündüm
bu arada bu bekleme süresince benden dua isteyen herkeze dua ettim sürekli aklıma gelen duaları sureleri okudum
kk daki çocuğu olmayan çocuk isteyenlere doğum yapıcaklara bile dua ettim
beni ameliyathanneye aldılar masaya yattım buz gibiydi ilk ameliyatım değildi ama çok heyecanlı ve bi o kadarda acaba sezeryan olmasam burdan kaçsammı diye düşüncem vardı
masaya yatarken acaba burdan çıksammı diye düşünerek çıktım o kadar stresliydim ki çünkü çok beklemiştim sanırım baya bi bunalmıştım
masadaydım kollarım açık etrafımda hemşireler herkez bişeyler yapıyo
biri geldi soğuk bişey hissedicen korkma dedi tamam dedim o arada ben hala dua ediyorum ve hala kaçma şansım varmı diye plan yapıyorum kesilmeden önce son kaçış planımı yapıyorum
bu masadan atlasam kaçsam kapıda eşim var ondan nasıl kaçıcam hadi kaçtım bu bebek bi şekilde çıkmalı içimdemi kalıcak ama ben çok panikteyim acaba sonra doğuramazmıyım kafamda bunlar dönüp duruyo
sol tarafımda bir ses anesteziyi vericem uyuşmaya başlayınca söyle dedi tamam dedim ama hala kaçma şansımın olup olmadığını sorguluyorum
o ara hafiften uyuşmaya başladım artık her şey bitti bir kaç saniye içinde neler neler düşündüm
sonra sık kızım kendini doktor için uzun senin için bir saniyelik bir şey bu dedim
hemşirenin sesini yine duydum bana uyuşmaya başlayıp başlamadığımı söylüyo ve suratıma tuhaf bi ifadeyle bakıyo
o ara bilmiyoki ben gitmek üzereyim konuşamıyorum yada cevap vermek istemedim sanırım hemşire kendi kendine konuşurken ben gitmişim
tamda dediğim gibi bir saniye sonra yine bir hemşire sesi bu sefer avazı çıktığı kadra bağırıyo bana ben cevap vermek istiyorum ama yok sesim çıkmıyo
cevap veremedim ama tepkimden anladı sanırım kendime geldiğimi
gözümü sadece aralıyabiliyordum tam açmıyordum etrafımdan sesler duyuyordum ama konuşucak halim yoktu müthiş bir ağrım vardı o ara gözümü araladığımda odama gelen hemşireyi gördüm bebeğim doğdumu dedim evet dedi
kilosunu sordum 3.60gr dedi iyi dedim ve bana bi ağrı kesici yap çok canım yanıyo dedim
tamam odaya çıkalım yapıcam dedi
Eki Görüntüle 760666
maşşallah şimdi kucağımdasın
sanırım o ara asansörü bekliyorduk bi ara eşimin bana seslendiğini duydum bakmaya çalıştım ama bakamadım
yukarıya nasıl çıktığımızı ve yatağa nasıl yattığımı yarım yalak hatırlıyorum hatırladığım en bariz şey şiddetli ağrımdı
beni temizlediler giydirdiler odaya bebeğim geldi ben kendimde değildim hala ve aşırı derecede titriyordum
eşimin niye bu kadar titriyo dediğini duydum hemşire ağrısı var ondan dedi
bebeğime dokunamadım bebek hemşiresi emzirtti bebeğimi yani ben hiç bir tepki vermedim ilk sütümü hemşirenin sayesinde içti bebeğim
bebeğim sürekli ağlıyordu benim hiç halim yoktu bebeğimle ilgilenemedim sağ olsun bebek hemşiresi gelip ilgilendi sürekli
bana 2 tane serum takmışlar öyle hızlı akıyoduki geçtiği yer buz gibi olmuştu ağrıma bide kol ağrısı eklenmişti
o yetmezmiş gibi hemşirenin gelip karnımdaki kum torbasını kaldırıp karnıma bastırması beni mahfetmişti
bir kaç saatte bir hemşire gelip aynı hareketi yapıyrdu artık hemşirelere gıcık kapmıştım çok canımı yakıyolardı
neyse ertesi gün hala çok ağrım vardı doktor geldi seni bırakamayız böyle dedi birde gaz problemim vardı ne içirdilerse düzelmedi
doktor merdiven çıkman lazım dedi
yoksa düzelemessin dedi üstüne birde lavman yaptılar bana çok kötüydü
ben o gece ordan çıkmak için 1 saat boyunca sürekli katları dolaştım durdum beni doktor gördüğünde kendini gülmekten alıkoyamadı sırf eve gitmek için o kadar merdiven inip çıktım ve o akşam eve geldim
o kapıdan çıktığımızda evde 3 kişiydik döndüğümüzde 4 olmuştuk 13 yıl beklememin meyvesini almıştım sonunda
aslında daha çok detay var oğlumun olma süreci olması için ne kadar uğraştığım
hamileyken ilaç kullanmaktan nefret eden ben ne kadar düzenli ilaç kullanışım
her gün bebeğim için kendime hiç korkmadan iğne yapışım ve doğuma kadar usanmadan heryerim morardığı halde sabırla bekleyişim
daha bir sürü şey var yazılması gereken ben en tatlı kısmı yazdım inşallah allah her keze nasip eder bu duyguyu teyzeleri maşşallah demeyi unutmayın oğluma emi
oğlumun doğduğu gün geldi aklıma diğereini erken doğurduğum için bununda erken geleceğine inandırdım kendimi hep
1 ay kala ha geldi ha gelicek muamelesi yaptım kendime oğlum ne kadar belirti versede gelmeye niyeti yoktu
son hafta araştırma hastanesine gittim sancılar çıksada düzenli değildi ve ben çok telaşlanmıştım devlette doğuramıcam diye
aksilik kendi doktorumada ulaşamadığım için paşa paşa eve gelmiştim
son 2 ayım ayağı kırık oğluma bakmakla geçtiği için hiç dinlenememiştim son günler oğlumu evden okula okuldan eve taşıyodum sürekli
kesin okulun merdivenlerinde doğurucam diyodum
son gün oğluma öğretmeninin istediği kitabı bulmak için kitapçı kitapçı dolaşmıştım bayada bi yorulmuştum
ama en sonunda bulmuştum ve o gün çok sancım oldu hemen bana yakın hastaneye gittim yine sancı vardı ama düzensizdi
gerçi ben normal doğurmucaktımki zaten ama yindede sancıyı bekliyo ve kendi doktoruma gitmiyordum
o gece saatlerce sancı çektim bi geliyo bi azalıyordu eşim çok panik yaptı bana sürekli hadi hastaneye gidelim ben yok bekliyelim geçer
diyordum hep gece saat 1.5 sıralarıydı ben hala uyumamıştım eşim hala ağrın varmı dedi bende var dedim ama azdı
kalk doktora gidiyoruz dedi ben istemedim yarım saat inatlaştım en son ağrım geçti dedim gerçektende geçmişti
eşim olsun geçsede gidelim zaten sezeryan demedimi dodktor sana niye boşuna sancı çekiyosunki dedi
bende tamam bi gidelim o zaman dolaşmış oluruz gece gece dedim
eşim yinede çantalarıda alalım yanımıza onlarda gezmiş olur bizimle dedi bende gerek yok dediysemde aldı çantaları
toplanıp gittik giderken yolu uzattık dolaşarak gittik
hastanede benim doktorum nöbetçiydi gece
nst ye bağladılar beni her zamanki gibi düzensiz sancılarım vardı
doktor zamanı geldi seni sezeryana alıcaz dedi ben şok bi vaziyette doktora baktım şimdimi dedim evet dedi
sonra yok şimdi yapamayız dedi şoka giren ben şoktan çıkıp niye diye sordum
genel cerrahımız nöbetçi değil onu beklicez dedi daha önce mide ameliyatı olduğum için
ameliyatıma genel cerrahında girmesi gerektiğini tedbirli olmamız gerektiğini söyledi
bende tamam dedim ama şimdi yatırıcaz seni dedi bende tamam dedim
çok mutluydum sabah bebeğime kavuşucaktım ama oğlumun ayağı kırık evde tek başınaydı
aklımın yarısı büyük oğlumda yarısıda karnımdaki oğlumdaydı
eşimle yatış işlemlerimizi yaptık kanımı vrdim gerekli tahliller sonrası yatışım yapıldı eşim beni bırakıp gitti sabah gelirim dedi
o gece hiç uyumadım bi ara doktorum geldi yanıma sabah ciddi bi ameliyat geçiriceksin dinlen uyu dedi
ama benim gözüme uyku girermi
kendimi telefonumla videoya aldım ve karnımdaki oğluma mesaj bıraktım
bir kaç tanede resmimi çektim son anımı hatırlamalıydım
Eki Görüntüle 760625
maşşallah bebişime
ve sabah oldu tekrar nst ye girdim ve hala düzensiz ama daha şiddetli sancılar vardı
saat 9 oldu beni çağırdılar ameliyathaneye ben hazırdım indim eşimi öptüm hadi bay dedim
bana önlük verdiler giydim doğum masasına yatırdılar sonda takmak için o arada doktor geldi karnıma elini koydu açsın dimi dedi açım dedim sana serum versinler genel cerrahla ilgili bi sorun oldu dedi
ee hazır olan gayet rahat olan ben bir anda stresli olmaya başladım geri odamma çıktım
eşim kahvaltılık bişeyler almıştı karşımda kahvaltı yaptı benim kolumda serum damardan besleniyorum ama can bu dururmu
yasak olduğunu bildiğim halde küçük bi ekmek arası yaptım bir kaç yudumda kola içtim
napim dayanamadım
halbuki çok büyük bir hata yaptım eğer herhangi birine yediğimi söyleseydim sezeryana almazlardı beni
napim çok açtım bide stres basınca boğazımı tutamadım
serum yavaş yavaş 2 saatte yarıya indi beni çağırdılar nst ye girdim orda kadınlarla sohbet ederken hemşire geldi bu sefer kesin doğuruyosun dedi
ayy beni bi heyecan bastı eminmisin yine geri gelmim dedim yok bu sefer kesin dedi
neyse yine aynı şey eşime bay dedim girdimm ameliyathaneye orda doğumhanede vardı
beni doğumhaneye aldılar o masaları tekrardan görmek beni baya bi stresse soktu bu arada nst ye giderken hafiften sularım akmaya başlamıştı yine nst ye bağladılar tam 40 dk hemşire geldi sonda taktı birazda öyle bekledim ayy o sonda felaket bişeydi yaa
birazda öyle bekledim bir anda hemşireler doğumhaneye gelip ellerini yıkamaya başladılar ayy sanırım benim için hazırlanıyolar diye düşündüm
bu arada bu bekleme süresince benden dua isteyen herkeze dua ettim sürekli aklıma gelen duaları sureleri okudum
kk daki çocuğu olmayan çocuk isteyenlere doğum yapıcaklara bile dua ettim
beni ameliyathanneye aldılar masaya yattım buz gibiydi ilk ameliyatım değildi ama çok heyecanlı ve bi o kadarda acaba sezeryan olmasam burdan kaçsammı diye düşüncem vardı
masaya yatarken acaba burdan çıksammı diye düşünerek çıktım o kadar stresliydim ki çünkü çok beklemiştim sanırım baya bi bunalmıştım
masadaydım kollarım açık etrafımda hemşireler herkez bişeyler yapıyo
biri geldi soğuk bişey hissedicen korkma dedi tamam dedim o arada ben hala dua ediyorum ve hala kaçma şansım varmı diye plan yapıyorum kesilmeden önce son kaçış planımı yapıyorum
bu masadan atlasam kaçsam kapıda eşim var ondan nasıl kaçıcam hadi kaçtım bu bebek bi şekilde çıkmalı içimdemi kalıcak ama ben çok panikteyim acaba sonra doğuramazmıyım kafamda bunlar dönüp duruyo
sol tarafımda bir ses anesteziyi vericem uyuşmaya başlayınca söyle dedi tamam dedim ama hala kaçma şansımın olup olmadığını sorguluyorum
o ara hafiften uyuşmaya başladım artık her şey bitti bir kaç saniye içinde neler neler düşündüm
sonra sık kızım kendini doktor için uzun senin için bir saniyelik bir şey bu dedim
hemşirenin sesini yine duydum bana uyuşmaya başlayıp başlamadığımı söylüyo ve suratıma tuhaf bi ifadeyle bakıyo
o ara bilmiyoki ben gitmek üzereyim konuşamıyorum yada cevap vermek istemedim sanırım hemşire kendi kendine konuşurken ben gitmişim
tamda dediğim gibi bir saniye sonra yine bir hemşire sesi bu sefer avazı çıktığı kadra bağırıyo bana ben cevap vermek istiyorum ama yok sesim çıkmıyo
cevap veremedim ama tepkimden anladı sanırım kendime geldiğimi
gözümü sadece aralıyabiliyordum tam açmıyordum etrafımdan sesler duyuyordum ama konuşucak halim yoktu müthiş bir ağrım vardı o ara gözümü araladığımda odama gelen hemşireyi gördüm bebeğim doğdumu dedim evet dedi
kilosunu sordum 3.60gr dedi iyi dedim ve bana bi ağrı kesici yap çok canım yanıyo dedim
tamam odaya çıkalım yapıcam dedi
Eki Görüntüle 760666
maşşallah şimdi kucağımdasın
sanırım o ara asansörü bekliyorduk bi ara eşimin bana seslendiğini duydum bakmaya çalıştım ama bakamadım
yukarıya nasıl çıktığımızı ve yatağa nasıl yattığımı yarım yalak hatırlıyorum hatırladığım en bariz şey şiddetli ağrımdı
beni temizlediler giydirdiler odaya bebeğim geldi ben kendimde değildim hala ve aşırı derecede titriyordum
eşimin niye bu kadar titriyo dediğini duydum hemşire ağrısı var ondan dedi
bebeğime dokunamadım bebek hemşiresi emzirtti bebeğimi yani ben hiç bir tepki vermedim ilk sütümü hemşirenin sayesinde içti bebeğim
bebeğim sürekli ağlıyordu benim hiç halim yoktu bebeğimle ilgilenemedim sağ olsun bebek hemşiresi gelip ilgilendi sürekli
bana 2 tane serum takmışlar öyle hızlı akıyoduki geçtiği yer buz gibi olmuştu ağrıma bide kol ağrısı eklenmişti
o yetmezmiş gibi hemşirenin gelip karnımdaki kum torbasını kaldırıp karnıma bastırması beni mahfetmişti
bir kaç saatte bir hemşire gelip aynı hareketi yapıyrdu artık hemşirelere gıcık kapmıştım çok canımı yakıyolardı
neyse ertesi gün hala çok ağrım vardı doktor geldi seni bırakamayız böyle dedi birde gaz problemim vardı ne içirdilerse düzelmedi
doktor merdiven çıkman lazım dedi
yoksa düzelemessin dedi üstüne birde lavman yaptılar bana çok kötüydü
ben o gece ordan çıkmak için 1 saat boyunca sürekli katları dolaştım durdum beni doktor gördüğünde kendini gülmekten alıkoyamadı sırf eve gitmek için o kadar merdiven inip çıktım ve o akşam eve geldim
o kapıdan çıktığımızda evde 3 kişiydik döndüğümüzde 4 olmuştuk 13 yıl beklememin meyvesini almıştım sonunda
aslında daha çok detay var oğlumun olma süreci olması için ne kadar uğraştığım
hamileyken ilaç kullanmaktan nefret eden ben ne kadar düzenli ilaç kullanışım
her gün bebeğim için kendime hiç korkmadan iğne yapışım ve doğuma kadar usanmadan heryerim morardığı halde sabırla bekleyişim
daha bir sürü şey var yazılması gereken ben en tatlı kısmı yazdım inşallah allah her keze nasip eder bu duyguyu teyzeleri maşşallah demeyi unutmayın oğluma emi
Son düzenleme: