27 yaş depresyonu, arkadaşlar ve ilişkiler

Şu level'e geçme duası amin.
 
İç dökme enter.
27 yaşındayım, üniversiteden mezun olduğum gibi atandım, o günden beri kendimle hiç mutlu değilim, git gide mutsuzlaşmaya başladım. İlçedeydim ilk atamamda güzel arkadaşlıklarım oldu ama bana pek birşey katmadı. Ve şuan hiç biriyle görüşmüyorum yerleri tutmadı benim dünyamda. Şuan başka bir şehre atama istedim yeni bir başlangıç dedim ama pandemi çıktı sosyalleşmek ne kelime evde oturup duruyorum en fazla tek başıma deniz kenarı kahve kitap yürüyüşleri.
Hayatımın en güzel olması gereken zamanları kendimle baş başa ve kendimi kör kuyulara, dehlizlere atarak geçiriyorum. Üniversite lise yıllarında o kadar sosyal bir insandım ki şuan yeni arkadaşlık kurmak bile imkansız geliyor, buna evrildim.

Malum pandemi hepimizin psikolojiler yerle bir olmuş durumda, üstüne bir de kendimle konuşmalarım eklendikçe içinden çıkamıyorum.
 
Hepimiz o kadar benzer şeyleri yaşıyoruz ki bir ara diyordum ki işim olsaydı şimdi her şey çok başka olacaktı. Geçen de arkadaşımla konuşuyordum bana dedi ki resmen hayalini kurduğum işte çalışıyorum ama çevremdekiler huzur vermiyor, işimden keyif ala ala çalışamıyorum stresten, dişimi sıkmaktan diş ağrılarından uyuyamıyorum dedi. O kadar üzüldüm ki, her şeyin hayırlısı öncelikle. Ayyy umarım hepimiz çok mutlu olacağımız işlerde çalışırız iyi insanlarla birlikte. Pandemi bitince ya da daha hafifleyince yeni arkadaşlıklar kuracağınıza inanıyorum.
25-30 yaş arası arkadaşlıklar ilişkiler ne zormuş, hiç tahmin etmezdim. Hep bu yaşlarda hayatımı oturtmuş olmayı hayal ediyordum ama olmadı. Şimdi de yıllardan beri tanıdığım insanlarla frekanslarımız değişti. Ben de aynı sizin gibi yeni insanlarla tanışsam ne olacak gözüyle bakıyorum. Yaşlar ilerledikçe insan ilişkileri daha yüzeysel, daha rekabetçi oluyor galiba artık böyle düşünmeye başladım. Devamlı kıyaslama, eleştiri... Ama umudu kesersek de iyi bir şey olması imkansız gibi geliyor.
Ama bu pandemi süreci gerçekten herkesi çok yıprattı.
 
Avuntu gibi ama evet yalnız değilim dedim konunuzu okuyunca, keşke bu düşüncelerde duygularda olmasak ama yaşayıp öğreneceğiz demek ki bunlarla baş etmeyi de..
Okula gittiğimde, ki gidemeyip eve kapandığım için de kendimi çok yetersizmişim gibi hissediyorum bu ayrı. Yine gün dolu dolu geçiyordu şimdi öyle bir imkan da yok, spor yapan bir insanım fakat salona gidemiyorum evde de o istikrarı bulamadım. Her akşam canım sıkılıp cips-bira moduna giriyorum sabah pişmanlıkla uyanıyorum, resmen sarmal bir döngü.
21 22 de derdim, atanırım, 2 3 yıl parayı tek başıma harcarım ve o kadar emindim ki kesinlikle 27 28de anne olurum diyordum. Ah ah umutlar.
Şuan ilişkim var ama gelin bana sorun, mutluluktan çok mutsuzları oynuyorum.
Frekans olayına katılıyorum evet değişti, bana artı değer katacak ve benim de onlara verebileceğim arkadaşlıklar kurmak isterdim. Bu konuda da umudum yok, günü kurtarma peşinde arkadaşlıklar yaşadım tekrar yaşanmasından korkuyorum.
 
Benim de aynı, hayat kısır döngüye girdi resmen, tamam karamsar düşüncelerim, geleceği dair kaygılarım vardı önceden de ama işte kurslara gidiyordum, arkadaşlarımla kahve içiyordum, geziyordum kafam dağılıyordu bir şekilde. Şimdi kafamı dağıtamadıkça düşünceler, kaygı, öfke beynimi ele geçiriyor. Gece yatağa yatınca düşünüyorum mesela o bana bunu dedi bunu yaptı. Bak şu zaman şöyle olmuştu böyle olmuştu, şunu yapamadım zamanında gençliğim de gidiyor bir daha ne zaman yapabileceğim kim bilir diye kendi kendimi yiyip duruyorum. Son zamanlarda daha fazla telkin ediyorum kendimi ama sıfırlayamıyorum maalesef. E bu düşünceler, uykusuzluk derken insanın yaşam kalitesi iyice düşüyor. Mesela kursa, spor salonuna gittiğinde aldığım verimi evde kendimden alamıyorum işte aynı olmuyor.
Bunlarla uğraşırken arkadaşlardan da böyle saçma sapan laflar, sözler duydukça hiç çekilmiyor offff offf
Şimdi bir kaç tanesini hayatımdan çıkarttım kemik tayfa kaldı elimde ama. Elimde değil oturup düşünüyorum şimdi onlar da evlenince yollarımız ayrılacak bu arkadaşlıklarım da bitecek diye. Ne özenirdim annemin teyzelerimin arkadaşlıklarına. Evlisi de vardı bekarı da ne bileyim hiç onların aralarında böyle diyaloglar görmedim ben ya. Bir de yeni tanıştığım insana da hemen güvenemiyorum, şu saatten sonra da nasıl güveneyim kaç senelik insanlar böyle yapıyor diye bir önyargı oluştu.
Umarım bundan sonrasında daha kalıcı, hayatımıza olumlu anlamda etkileyecek tabi aynı şekilde bizim de onlara faydalı olacağımız ilişkiler içinde oluruz
 
Kardeşcağızımı örnek vereyim de azıcık motive olun, kendinize gelin, buna da şükür neler var dışarda diyin. Hatun geldi 39 una şurda eli kulağıda 40 diyelim biz. 20-25 günde yıldırım nikahıyla evlenme ihtimalinin pandeminin geçme ihtimalinden daha zor olduğunu düşünürsek. Hala elin prostatlısını çekemem, bekarlık sultanlık diye ortalarda geziniyor Yani Beterin beteri var! Yaşınız genç, şansınız yüksek, doğru kişiyi bulacağınıza inanıyorum. Ne istediğini bilmek sonuca götürür insanı. Süreçte boğulmayın. Her gelen teklifi de (arkadaşınızla olan kötü tecrübelerinizi unutun) kabul edin ve gidip görüşün. Herkes yalnız. Biri aracı olsada görüşsem birileriyle tanışsam diye bekliyor. Ah korona ne hallere düşürdün hepimizi.
 
Kardeşcağızınıza benden bir adet şuku. Çok akıllı kadın ah ah.
 
Peki benim kardeşinizin söylediklerini mantıklı bulmam
Allah onun da gönlüne göre versin, istiyorsa umarım en kısa zamanda gönlünün ısındığı birini bulur. Ama yoksa da halinden memnun geldi bana kesin milletin ağzına tıkıyordur lafları ben de öyle yapacağım artık kimseye nasip falan demeyeceğim öyle deyince daha da üstüne geliyorlar
Bu olaydan sonra başka arkadaşım bana birisini önerdi, aslında o birisi benimle tanışmak istedi. Çok düşündüm bu sefer. Arkadaşım söyledi ve aradan çekildi. Hiç üstelemedi ama o kişi de biraz saçma birisi çıkınca ne olur sana birini önerdim iyi çıkmadı diye bu işlere küsme falan dedi böyle süreçler yaşamadık problemsiz atlattık ama galiba aracıyla olan ilişkiler bana göre değil. :)
 
Atlantistebiranka .!.:
Kardeşcağızınıza benden bir adet şuku. Çok akıllı kadın ah ah.
Genişletmek için tıkla...

Evet arada yalnız kalacaksın diye korkuyorum, desem de artık böyle bi durumda kalmadı. Bende bekarlık günlerime dönüyorum. Kocacağızımı açıkta kalan Rahmetli pozisyonuna terfi ettirdim. Öyle olunca hatun komple saldı kendini Ama artık geç kalıyorum evlenmek için, yalnızım evlenemeyeceğim, yaşım geçiyor diyenlere umut oluyor kardeşcazım
 
Ben de senin gibi 27 yaşındayım. Ağustosta 4 yıllık ilişkim bitti. Başımdan yeni bir flörtte geçti ama ciddileşmedi. Ve liseden dostum dediğim kişi (evli, çocuğu var) bana abuk sabuk bir yorumda bulundu.

Liseden 3 tane arkadaşım var. Bu kişinin de aralarında bulunduğu. Bu üçü de evlendi. Evlendikten sonra özellikle ikisine bi şeyler oldu. Ben onların evlilik hazırlığı yaptığı dönemde kpssye çalışıyordum. 3 yıl sınava hazırlandım ben. Belirsizler umutsuzluklar içinde. Gerçekten zor yıllardı. O dönemde bu 2 si kendini bi bok zannetmeye başladı. Benim üzerimden egolarını tatmin etmeye çalıştılar. Laf sokuşturmalar şunlar bunlar. Sonrasında ben atandım. Başka bir şehirde yaşıyorum şu an. Ha bu arada atandığım yere bile bok attılar. Zannettiler ki ben çok kötü iğrenç bir yerde çalışıp aylarca evden çıkamayacağım. Tabi öyle olmadı. Kpssyi falan küçümsediler düşünün. Öyle bir azgınlık, öyle bir kıskançlık. Tabi evliliğin matah bir şey olmadığını anladıklarında ve evlilikleri pek de iyi gitmemeye başladığında, mutsuz olduklarında bazı şeyleri daha iyi anlamaya başladılar. Tabi ben onlarla eskisi gibi görüşmüyorum, eskiden her şeylerine koşan dertlerine içtenlikle üzülen benim artık umurumda bile değil. Çoktan başka arkadaşlar edindim. Ama insan yine de lisenin hatrına nadiren buluşup hal hatır soruyor. İşte o zamanda sizin güçlü duruşunuzu gördüklerinde, sizin isteyerek kendi hayatınızı yarattığınızı gördüklerinde kıskançlıkları ve bu hayatta ne kadar mutsuz oldukları daha da gün yüzüne çıkıyor. Ve bunu saklayamıyorlar. Sonunda olan şey de size yaptıkları gibi hayatta tek önemli olan ve başardıklarını düşündükleri ama aslında mutsuz olduklarını gördükleri kurum olan evlilik üzerinden sizi vurmak. Bir de şunu unutmayın. Bu insanlara biraz da siz böyle konuşma hakkı veriyorsunuz. Çata çat cevap verip ağızlarına....... Kendi hayatlarından bir güzel vurun onları. İçinizdekileri dökün atın. İnanın bunu hak ediyorlar
 
Ben kendime kızıyorum zaten demem gereken bir çok şeyi söylemediğim için, sustuğum için ama ben biliyorum ki konuşsam da beni kıskanıyor da böyle diyor olacak. Çünkü başka arkadaşıyla problem yaşadığında kullandığı argüman buydu. Kendiyle kıyaslıyor falan dedi, böyle insanlarla uğraşılıp laf kalabalığı yapılmasına gerek yok diyorum. Zaten bahsettim bebeğini tebrik için aradığımda birini bul, bulamadın, bir sosyal medya adı verip oraya bak deyip gülüp kapattı sorsan şaka bu der neresi komikse, ne alakası var demeye kalmadan kapattı telefonu. Keşke sen öyle yaptın demek ki şimdi de bana öneriyorsun deseydim diyorum ama yine diyemem ben bebeği var şimdi stres olur benim yüzümden üzülürse o da bana dert olur. Ben şimdi ne desem boş ne söylesem boş. Ortak bir arkadaşımız var, onunla ilgili konuşurken de çok güzel kız ama evlenemedi bak falan dedi, kızın işi gücü var hayatı tıkırında. Çok da güzel. Ne bileyim aslında önceleri hiç böyle şeyler beklemediğim ondan konduramadım uzun süre. Sonra sonra aaa noluyoruz ama dedim.
Çok ama çok istediğim bir hayalimi gerçekleştirdim geçen yıllarda ,onu aradım böyle böyle gerçekleşmek üzere bak kaç yıldır emek veriyordum biliyorsun diye, o kadar isteksiz konuştu ki telefonda kapattık sonra. Bana dönüşü 3 ay sonra oldu neymiş çok meşgulmüş. Ya ne salakmışım diyorum şimdi, hiç sorgulamadım dostluk zaman mesafe tanımaz milletin hayatı bana mı odaklı dedim ama o beni ne zaman yanında istese koştum gittim. Yanında olamadığım zamanlar meşgul de olsam hep ona zaman ayırırdım. Destek görmek istediğim şu dönemler ne hikmetse hep meşgul ama O benden istiyor ki çantam kolumda o ne zaman çağırırsa gideyim, çünkü gözünde benim sorumluluğum,işim, eşim yok. İnsan birini davet ederken nasılsın ne yapıyorsun müsaitsen gel demez mi nezaketen? Gel ne ya direkt. Ayağımda ayakkabı elimde çanta bekliyor muyum ben? Kursa gidiyordum mesela gelemem dedim bir seferinde bu olaylardan sonra aman ne olacak be kurstan diyor. E sen gel beni görmeye ama olur mu hiç o meşgul.
En iyi yolu hiç muhatap olmadan, kırmadan, hayatımdan çıkartmakta buldum.
 
İnsanlar içten içe mutsuzsa başkalarının mutluluğunu, başarısını da çekemiyor. Bu kişi de üzgünüm ama senin gerçek arkadaşın değil. Bu kişiyle iletişimi kes. Çünkü ben de yaşadım senin yaşadıklarının benzerini. Bu da bir çeşit onlar için aşağılama yöntemi. Senin işin gücün yok sen yap, sen gel. Kendileri her daim meşgul. Üzülecek mi kırılacak mı demeden patır kütür lafını söyleyeceksin. Söylemezsen veya ilişkini kesmezsen o konuşmaya devam edecek. Sonunda üzülen sen olacaksın. Bu bi boka sap olamamış yaramaz insanlara kendi üzerinden ego kastırma. Yok üzülür yok şöyle olur deme. Önce bi güzel haddini bildir sonra da kes arkadaşlığını.
 
Şu seni manipüle etmeye çalışan evli arkadaşlarına şöyle demelisin: Ben daha 27 yaşındayım, sizin gibi erken yaşta ağır sorumluluklar yüklenmek istemiyorum, böyle iyiyim, evlenmek için de evlenmek istemiyorum, hislerimin ve mantığımın evet dediği birisi olursa da merak etmeyin ben de evlenirim.
 
Buna benzer bir şey zaten söyledim ama evlilik üzerine onun yorumu “valla erkek istiyorsa alır” olduğu için ben ne dersem diyeyim evlilik fikrinin alınmasında benim payım olacağını düşündüğünü sanmıyorum. Ona göre kadınlar zaten evlenmek ister.
 
Ben de o yaşlarda kötü geçmişti ama koro ya katılmıştım kurs felan iyi geldi şimdi ise korona var malesef
 
Az önce arkadaşımın bebeği tebrik için aradım nasipse seninde olur dedi böyle kötü arkadaşım olsaydı son konuşmam olurdu
 
ben 27 yasimda evlendim keske bi 6 7 sene daha dursaymisim diyorum, yasiniz bence evlilik dusunebilecek yaslarin daha en başı bosa uzuluyorsunuz,
ozellikle arkadasin gibi kisiler ay bir gorus cok iyi insan dedigi hic kimseylede gercekten görüşme.
sanki tanistirdilar diye evlenmek zorundaymissin gibi bir duruma giriyolar, evlenmeyince de bozuk atiyolar, evlendiginde de sanki icinde bulundugun hayati onlar sana bahşetmiş gibi davraniyorlar.
bir halt becerdim saniyorlar kendilerini
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
Eşim çok ilgisiz ve sorumsuz!!!
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
Acelyahayat
A
V
Nasip reddedilen bir şey midir? Aşkta seçici olmak şımarıklık mı? Kendimi hayata dair ümitsiz hissediyorum.
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
1K
violeta8
V
S
Hayattaki rolünü sevmemek
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
1K
Pozitif bir uye
C
Evli ve kötü birine kaçan bekar kızın akli melekeleri yerinde midir?
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
3K
cilek.yagmuru
E
Kısa sürede başkasını bulmuş ciddileşmiş sanırım, beni sessizce ortada bırakmıştı.
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
1K
ekimekimm
E
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…