- 27 Ekim 2015
- 111
- 456
- 103
- 44
- Konu Sahibi Omerim can yavrum
- #301
SELAMÜN ALEYKÜM ömerimin can teyzeleri
Eve geldim şükür eşime yazdıklarınızı birlikte tekrar okuduk O da çok sevindi ömerimin bizi unutmamışlar diye . Size belki abartı gibi gelebilir ama biz çok seviniyoruz ve huzur buluyoruz , soluklanıyoruz her satır yazınızda. İçimi okşuyorsunuz benim durumunda olup ta yazamayanlar vardır belki . Ben bugün güçlendim sanki RABBİM iyi ki karşılaştırmış sizinle. İşe başlamak benim için yük oldu sonra başa döndüm içim köpürdükçe köpürdü sel oldu gözümden aktı. Her şeyi hergün baştan baştan yaşadım sanki ilk işe başladığımda tuvelete sığınıp ağlıyordum hep eve gideyim istedim çocuk gibi sora artık insanlara aldırmadan kendimde nedenini bilmeden bi neden yokken ağlamaya başladım. Belki kanamam dursun diye kullandığım ilaçların da etkisi oldu bilemiyorum sürekli ağladım kendimi durduramadım işe gitmeyeyim diye okuldan kaçmak isteyen çocuklar gibi oldum gözlerim şiş gittim işe yine ağladım . Sonra eşim ikna etti daha da kötüye gitti durum . Sonunda yine ağlaya ağlaya psikiyatrist e gittik . Bir sabah bir akşam ilacın var insan akli dengemde sorun oldu derler aman başkaları ne düşünür diye çekiniyor ama ruha da çare gerek. Bir değişiklik var mı derseniz bilemiyorum ama eşim uyuduğumu söylüyor ben yorgun kalkıyorum halen o yüzden bilemiyorum. Zaten Dr açıkladı düzelme dediğimiz vücudun ilaca uyumu ve sizin ruhunuzu iyileştirme çabanıza bağlı dedi. Yani yarı yarıya ilaç ve benim durumu kabullenip kendim ve çevremle pozitif olmama bağlı. Herşey ilaç değil yani. Çabalıyorum eşim için çabalıyorum . Daha kendimle tamamen barışamadım çatışıyorum sanki insanlar la kaynaşmak Ömerim e haksızlık gibi geliyor. Bunu kırmaya çalışıyorum .
Sizlere çok teşekkür ederim Dualarınızda Ömerim e bana ve eşime yer verdiniz Dua kardeşliği oldu aramızda . RABBİM tüm yavrularımızı korusun , bizim için canını ortaya koyan Mehmetlerimi korusun yavruların ana kuzularımı , masum ve mazlumları Amin. Hepinizi canı gönülden seviyorum
Eve geldim şükür eşime yazdıklarınızı birlikte tekrar okuduk O da çok sevindi ömerimin bizi unutmamışlar diye . Size belki abartı gibi gelebilir ama biz çok seviniyoruz ve huzur buluyoruz , soluklanıyoruz her satır yazınızda. İçimi okşuyorsunuz benim durumunda olup ta yazamayanlar vardır belki . Ben bugün güçlendim sanki RABBİM iyi ki karşılaştırmış sizinle. İşe başlamak benim için yük oldu sonra başa döndüm içim köpürdükçe köpürdü sel oldu gözümden aktı. Her şeyi hergün baştan baştan yaşadım sanki ilk işe başladığımda tuvelete sığınıp ağlıyordum hep eve gideyim istedim çocuk gibi sora artık insanlara aldırmadan kendimde nedenini bilmeden bi neden yokken ağlamaya başladım. Belki kanamam dursun diye kullandığım ilaçların da etkisi oldu bilemiyorum sürekli ağladım kendimi durduramadım işe gitmeyeyim diye okuldan kaçmak isteyen çocuklar gibi oldum gözlerim şiş gittim işe yine ağladım . Sonra eşim ikna etti daha da kötüye gitti durum . Sonunda yine ağlaya ağlaya psikiyatrist e gittik . Bir sabah bir akşam ilacın var insan akli dengemde sorun oldu derler aman başkaları ne düşünür diye çekiniyor ama ruha da çare gerek. Bir değişiklik var mı derseniz bilemiyorum ama eşim uyuduğumu söylüyor ben yorgun kalkıyorum halen o yüzden bilemiyorum. Zaten Dr açıkladı düzelme dediğimiz vücudun ilaca uyumu ve sizin ruhunuzu iyileştirme çabanıza bağlı dedi. Yani yarı yarıya ilaç ve benim durumu kabullenip kendim ve çevremle pozitif olmama bağlı. Herşey ilaç değil yani. Çabalıyorum eşim için çabalıyorum . Daha kendimle tamamen barışamadım çatışıyorum sanki insanlar la kaynaşmak Ömerim e haksızlık gibi geliyor. Bunu kırmaya çalışıyorum .
Sizlere çok teşekkür ederim Dualarınızda Ömerim e bana ve eşime yer verdiniz Dua kardeşliği oldu aramızda . RABBİM tüm yavrularımızı korusun , bizim için canını ortaya koyan Mehmetlerimi korusun yavruların ana kuzularımı , masum ve mazlumları Amin. Hepinizi canı gönülden seviyorum
