- 31 Ocak 2008
- 9.980
- 1.381
- 698
- Konu Sahibi Biti Zdrava
- #61
14 yaşı aileden ayrı yaşamaya başlamak için çok küçük bir yaş. 14 yaş çocuk... O yüzden böyle düşünmeniz çok normal.annem 60 küsür yaşında insan olduğu için genellikle çorba salata yapıyor çünkü öyle gençlik zamanlarımızdaki gibi sarmalar börekler tatlılar yaşlarını geçeli çok oldu. 35 yaşındaysanız siz bile geçmişsiniz o yaşları. artık salata sebze zamanları
insan anne yemeği yemek istiyorsa doldurur bir buzdolabı ya da annesi yapar bi koli yollar.
ben gidip geldikçe annem 1-2 spesiyel yapar onun dışında çok da aramam. yazık zaten kadına. genelde biz birlikte dışarı yemeğe çıkarız msela hem bi etkinlik olur.
kültürümüz çok tatlış evet. kimse birey olamasın. kimsenin kişisel alanına saygı duyulmasın. kavimcek oymakcak birlikte yaşayalım.
ben sizden daha büyüğüm. 14 yaşından beri de ailemden ayrı yaşıyorum. bu sürede gerek ben gerek onlar bi dolu ev değiştidik. hiç bi kokusunu özlediğim yer olmadı valla. evin kokusu nedir? kokmayan ev tercih ediyorum ben. tercihen bahçede ağaçlar filan koksun (ıhlamurlar akasyalar kokuyor mesela bahçemde). çocuk olsak eve geldik yemek kokuyor pasta börek kokuyor diyelim de. kaç yaşında insanlarız yavv.
konuşmadan gün geçirmeyiz. benim giderim onlar gelir birlikte tatiller yaparız, gezeriz... ama aynı şehirde bile olsam beraber yaşamam. neden yaşayayım yahu? ben kafama göre yatcam kafama göre kalkcam eve kafama göre arkdaşlarım gelecek. erkek arkadşaımı aile evime nasıl davet edeyim mesela ? (benimkilerABDli değil anacım, olmuyor). Yada babam emekli akşama kadar TV açık, ben eve TV sokmuyorum bile. Annemi kendi misafirleri var...en önemlisi mutfaktaki kavanozun yeri bile kendi evinde kendi düzeninde oluyor insanın. kendine ait bir alan nasıl istemez kaç yaşında koca koca insanlar....
Bu durumlar büyüdüğünü aile ve standartlarında göre de değişebilir tabi.
Neden aileyle yaşayan insanlar birey olamıyor mu? Buna çok takıldım . Ben de ergenlik döneminde özgürlük naraları atan bir genç kızdım. Ailemden ayrı okul için kısa bir dönem yaşadım. Diğer kısmında evlenene kadar ailemle beraberdim. Gayette birey olduğumu düşünüyorum. Çevremdeki insanlarda buna inanıyor bence.
Düşüncelerinize saygı duyuyorum elbette ama bana göre değil. Aynı evde yaşayıp, haklarınızı saygı duyulan evlerde var. Bu sizin sansinizdir. Ne yazık ki ailelerimizi secemiyoruz .
Ben yine de hayatımın yalnız yaşamam gereken zamanını yaşlılık zamanında olması taraftarıyım. Çünkü zaten bir gün yalnız kalacagiz.