- 4 Temmuz 2024
- 40
- -70
- 25
- Konu Sahibi sorumusorupgidecegim
- #1
Tüm hanımlara merhaba
Sormak için kimsemin olmadığı bir sorumu sormak, fikirlerimi açarak sizin yorumlarınızı almak istiyorum.
Ben 25 yaşında üniversite mezunu -şu an çalışmayan- daha önce hiç evlenmemiş biriyim. Tek çocuğum. Tüm benliğimle içimi açabilecek bir dostum yok, azıcık ucundan bahsetmeye çalıştığımda dahi yüksek tepkiler alıp, içten içe kınandığımı hissediyorum. Ve sanırım sadece bu tip olaylarda keşke yaşı bana yakın bir kız kardeşim olsaydı diyorum. :)
Ben bir adamdan çok hoşlanıyorum. Ve her bakımdan hem duygusal, hem fiziksel olarak onu arzuluyorum. Kendisi 47 yaşında, bekar, daha önce evlilik, söz, nişan vb durumları başından geçirmemiş hayat kaygısına düştüğü için evlenmeye, yuva kurmaya vakit bulamamış biri. Aktif yaşayan kariyer olarak belli bir yere gelmiş genel itibariyle soğuk duran ama tanışıldığında sohbetiyle, bakışıyla kendine bağlayabilen biri.
2-3 kez görüştük (görüşmemizin sebepleri vardı, keyfi değildi.) ben kendisinden çok etkilendim fakat kendisi bana evladıymışım ya da kardeşiymişim gibi bir samimiyetle yaklaştı. (Genel olarak yaşımdan 3-4 yaş kadar küçük 20lerin çok başında olduğumu sananlar oluyor, ama böyle yaklaşılması kırdı ve üzdü)
Bu kişiye adım atmayı ya da niyetimi belli etmeyi düşünüyorum bir süredir. Yalnızca 2 yakın diyebileceğim arkadaşım var tüm derin duygularımı anlatmaksızın ucundan biraz bahsettiğimde arkadaşlarımdan birisi ‘ benim babam 45 yaşında ve ben senin arkadaşınım adamla aranda böyle bir uçurum var, farkında mısın?’ Minvalinde yaklaştı.
Diğeri ise ‘ Hayatta her şeye sahipsin seni seven bir anne baba, maddiyat, ilgi, kariyer ve güzellik, kendini neden böyle birine layık görüyorsun? Mantık evliliği desem mantığa uyan hiçbir tarafı yok sana yakıştıramadım. gibi bir tepki aldım
Adam oldukça dindar ve muhafazakar biri. Maddiyat,kariyer olarak benden çok ekstra bir üstünlüğü yok hemen hemen benzer şartlardayız. Yaşını gösteren hatta +50 yaş civarı gösterdiği söylenen ve çok üzülerek söylüyorum ki kime göstersem beğenilmeyen ama benim çok beğendiğim biri.
Karakter ve duruş, erkeksilik olarak kendisini çok beğeniyorum. Ve kendisi yavaş yavaş evlenmeyi, bir çocuğu sahibi olmayı istediği dönemde. (Duyduğum kadarıyla).
Ben kendisine adım atmazsam ya da direkt niyetimi belli etmezsem kendisi asla atmaz çünkü dediğim gibi beni o gözle bir ‘kadın’ olarak görmüyor.
Ama adım atarsam ya da niyetimi belli edersem de beni geri çevirmez ve aramızda bir kıvılcım olur gibi hissediyorum. Olmasa dahi bunu beni inciterek belli etmez. Bu konuda eminim.
Size sormak istediğim şey ise şu; muhtemelen hem evlilik, hem duygusal ilişkiler olarak benden kat be kat tecrübeli ya da olgun kişiler aramızda vardır.
Genel kanı cinsel performans olarak kişilerin uyumsuz olacağı yönünde oluyor bu elbette böyledir. 26 yaşında bir kadınla 47 yaşında bir erkek enerji olarak birbirine yakın olamaz
Ama
Benim daha önce hiç cinsel yaşanmışlığım yok. Hatta yakınlaşmam bile olmadı bir erkekle.
Kısacası tatmin olmak nedir bilmiyorum. Zihnimde kıyas yapabileceğim ya da ileride evliliğimde eşimin performansını kıyas edebileceğim biri olmayacağı için evleneceğim adamın bana yaşattığı ne kadarsa o kadarla tatmin ve mutlu olurum gibime geliyor.
Sosyal hayat olarak aktivite enerjisi/hızı derseniz de kendisi benden çok geziyor ve hayatını aktif yaşıyor.
Çevremde benimle ilgilenen ya da şans isteyen 25-30 yaş arası erkekler elbette oluyor ama sorun şu ki ilgi duyamıyorum.
Bu bahsettiğim adamı hayal ettiğim gibi onları edemiyorum.
Psikolojik olarak bir sorunum yok, babamla ve annemle ikili ilişkilerim gayet iyi anne ya da baba travması gibi bir durumum yok.
Beni böyle bir adama bağlayan maddi ya da manevi herhangi bir çıkarım da yok.
Açıkcası dümdüz saf bir sevgi besliyorum her şeyin ilkini onunla yaşamak ve evlilik yoluna girmek istiyorum.
Sizce bu durum dışarıdan nasıl görünüyor, ya da bendeki geçici bir heves,buhran ya da bir sorun mu?
Ve ben bu adama niyetimi belli edersem bende bir sorun ya da eksiklik olduğunu bu yüzden kendisinden şans istediğimi falan düşünür mü? Bu beni çok üzer. Ya da çıkar için yaklaştığımı? Çünkü hislerimiz ispatlanan bir şey değil ve ben kendisine duygularımın saflığını ispatlayamam. Elbette bunu dışa vurmaz, yüzüme söylemez kaba biri değil ama düşüneceğini bilmek de beni kırar.
Veya böyle bir evlilik yaşayıp mutlu olan, mutlu olduğunu gördüğünüz çiftler var mı? yoksa baştan aşağı yanlış bir yolda mıyım? Veya bu adama adım atmam demek hayatımı kökten değiştirmem mi demek? Sizlere göre ben nasıl bir durum içerisinde görünüyorum. Böyle bir çift ya da olay duysanız, ne düşünür ve ne yorum yapardınız? Çevremdeki tepkiler beni çok üzüyor ve utandığım için doğru düzgün kimseye yüreğimi açamıyorum
Sormak için kimsemin olmadığı bir sorumu sormak, fikirlerimi açarak sizin yorumlarınızı almak istiyorum.
Ben 25 yaşında üniversite mezunu -şu an çalışmayan- daha önce hiç evlenmemiş biriyim. Tek çocuğum. Tüm benliğimle içimi açabilecek bir dostum yok, azıcık ucundan bahsetmeye çalıştığımda dahi yüksek tepkiler alıp, içten içe kınandığımı hissediyorum. Ve sanırım sadece bu tip olaylarda keşke yaşı bana yakın bir kız kardeşim olsaydı diyorum. :)
Ben bir adamdan çok hoşlanıyorum. Ve her bakımdan hem duygusal, hem fiziksel olarak onu arzuluyorum. Kendisi 47 yaşında, bekar, daha önce evlilik, söz, nişan vb durumları başından geçirmemiş hayat kaygısına düştüğü için evlenmeye, yuva kurmaya vakit bulamamış biri. Aktif yaşayan kariyer olarak belli bir yere gelmiş genel itibariyle soğuk duran ama tanışıldığında sohbetiyle, bakışıyla kendine bağlayabilen biri.
2-3 kez görüştük (görüşmemizin sebepleri vardı, keyfi değildi.) ben kendisinden çok etkilendim fakat kendisi bana evladıymışım ya da kardeşiymişim gibi bir samimiyetle yaklaştı. (Genel olarak yaşımdan 3-4 yaş kadar küçük 20lerin çok başında olduğumu sananlar oluyor, ama böyle yaklaşılması kırdı ve üzdü)
Bu kişiye adım atmayı ya da niyetimi belli etmeyi düşünüyorum bir süredir. Yalnızca 2 yakın diyebileceğim arkadaşım var tüm derin duygularımı anlatmaksızın ucundan biraz bahsettiğimde arkadaşlarımdan birisi ‘ benim babam 45 yaşında ve ben senin arkadaşınım adamla aranda böyle bir uçurum var, farkında mısın?’ Minvalinde yaklaştı.
Diğeri ise ‘ Hayatta her şeye sahipsin seni seven bir anne baba, maddiyat, ilgi, kariyer ve güzellik, kendini neden böyle birine layık görüyorsun? Mantık evliliği desem mantığa uyan hiçbir tarafı yok sana yakıştıramadım. gibi bir tepki aldım
Adam oldukça dindar ve muhafazakar biri. Maddiyat,kariyer olarak benden çok ekstra bir üstünlüğü yok hemen hemen benzer şartlardayız. Yaşını gösteren hatta +50 yaş civarı gösterdiği söylenen ve çok üzülerek söylüyorum ki kime göstersem beğenilmeyen ama benim çok beğendiğim biri.
Karakter ve duruş, erkeksilik olarak kendisini çok beğeniyorum. Ve kendisi yavaş yavaş evlenmeyi, bir çocuğu sahibi olmayı istediği dönemde. (Duyduğum kadarıyla).
Ben kendisine adım atmazsam ya da direkt niyetimi belli etmezsem kendisi asla atmaz çünkü dediğim gibi beni o gözle bir ‘kadın’ olarak görmüyor.
Ama adım atarsam ya da niyetimi belli edersem de beni geri çevirmez ve aramızda bir kıvılcım olur gibi hissediyorum. Olmasa dahi bunu beni inciterek belli etmez. Bu konuda eminim.
Size sormak istediğim şey ise şu; muhtemelen hem evlilik, hem duygusal ilişkiler olarak benden kat be kat tecrübeli ya da olgun kişiler aramızda vardır.
Genel kanı cinsel performans olarak kişilerin uyumsuz olacağı yönünde oluyor bu elbette böyledir. 26 yaşında bir kadınla 47 yaşında bir erkek enerji olarak birbirine yakın olamaz
Ama
Benim daha önce hiç cinsel yaşanmışlığım yok. Hatta yakınlaşmam bile olmadı bir erkekle.
Kısacası tatmin olmak nedir bilmiyorum. Zihnimde kıyas yapabileceğim ya da ileride evliliğimde eşimin performansını kıyas edebileceğim biri olmayacağı için evleneceğim adamın bana yaşattığı ne kadarsa o kadarla tatmin ve mutlu olurum gibime geliyor.
Sosyal hayat olarak aktivite enerjisi/hızı derseniz de kendisi benden çok geziyor ve hayatını aktif yaşıyor.
Çevremde benimle ilgilenen ya da şans isteyen 25-30 yaş arası erkekler elbette oluyor ama sorun şu ki ilgi duyamıyorum.
Bu bahsettiğim adamı hayal ettiğim gibi onları edemiyorum.
Psikolojik olarak bir sorunum yok, babamla ve annemle ikili ilişkilerim gayet iyi anne ya da baba travması gibi bir durumum yok.
Beni böyle bir adama bağlayan maddi ya da manevi herhangi bir çıkarım da yok.
Açıkcası dümdüz saf bir sevgi besliyorum her şeyin ilkini onunla yaşamak ve evlilik yoluna girmek istiyorum.
Sizce bu durum dışarıdan nasıl görünüyor, ya da bendeki geçici bir heves,buhran ya da bir sorun mu?
Ve ben bu adama niyetimi belli edersem bende bir sorun ya da eksiklik olduğunu bu yüzden kendisinden şans istediğimi falan düşünür mü? Bu beni çok üzer. Ya da çıkar için yaklaştığımı? Çünkü hislerimiz ispatlanan bir şey değil ve ben kendisine duygularımın saflığını ispatlayamam. Elbette bunu dışa vurmaz, yüzüme söylemez kaba biri değil ama düşüneceğini bilmek de beni kırar.
Veya böyle bir evlilik yaşayıp mutlu olan, mutlu olduğunu gördüğünüz çiftler var mı? yoksa baştan aşağı yanlış bir yolda mıyım? Veya bu adama adım atmam demek hayatımı kökten değiştirmem mi demek? Sizlere göre ben nasıl bir durum içerisinde görünüyorum. Böyle bir çift ya da olay duysanız, ne düşünür ve ne yorum yapardınız? Çevremdeki tepkiler beni çok üzüyor ve utandığım için doğru düzgün kimseye yüreğimi açamıyorum
