23 yaşındayım aile evinde yaşıyorum, herkes böyle mi?

ellewoodss

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
21 Ocak 2024
14
13
Merhabalar,

Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.

23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.

Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.

Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki

Ayrıca şunu da eklemek istiyorum, eve geliyorum üzerimi değiştirip duş alacağım zamanlar oluyor odaya çat kapı giriyorlar sürekli cidden sorun bende mi anlamıyorum
 
Merhabalar,

Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.

23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.

Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.

Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki
Bu yazdıklarını ailene de anlat bence, onlar da bilsin. Kendine ait oda istediğini de mutlaka söyle .
 
inanın söyledim ama eskiden biz de evde kalabalık yaşıyorduk sonra çok ararsın bu zamanları diyor annem.
Arada bir sigara içtiğim oluyor, erkek kardeşim 12 yaşında çantamı karıştırmış paketi annemlerin yanına götürmüş sigara içiyor diye. Cidden ergen çocuk gibi takip edilmekten de bıktım
 
inanın söyledim ama eskiden biz de evde kalabalık yaşıyorduk sonra çok ararsın bu zamanları diyor annem.
Arada bir sigara içtiğim oluyor, erkek kardeşim 12 yaşında çantamı karıştırmış paketi annemlerin yanına götürmüş sigara içiyor diye. Cidden ergen çocuk gibi takip edilmekten de bıktım
Evin içinde kendine ait bir oda olmamasının nesini arayacakmışsın mesela?

Bence ayrı oda konusunda ısrarcı ol. Ama sadece annene deme, babana da de. Kabul etmezlerse "ayrı eve çıkarım o zaman " de.
 
Merhabalar,

Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.

23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.

Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.

Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki

Ayrıca şunu da eklemek istiyorum, eve geliyorum üzerimi değiştirip duş alacağım zamanlar oluyor odaya çat kapı giriyorlar sürekli cidden sorun bende mi anlamıyorum
Kpss için zorlasanız,memur olunca daha farklı olur ve gitmeniz kolaylaşır.
 
Paranız varsa elbette kendi evinize çıkarsınız ama 23 yaşında bunu yapabilen çok azdır herhalde. Ben 23 yaşındayken babamı kaybedeli 3 yıl olmuştu. Çalışıp paramın yarısını anneme verirdim. Kalanıyla araba aldım kredi ödüyordum. Aynı zamanda da ev geçindiriyordum. O zamanlar paranın değeri vardı tabii. Bundan 17 yıl öncesi.
 
Paranız varsa elbette kendi evinize çıkarsınız ama 23 yaşında bunu yapabilen çok azdır herhalde. Ben 23 yaşındayken babamı kaybedeli 3 yıl olmuştu. Çalışıp paramın yarısını anneme verirdim. Kalanıyla araba aldım kredi ödüyordum. Aynı zamanda da ev geçindiriyordum. O zamanlar paranın değeri vardı tabii. Bundan 17 yıl öncesi.
 
Paranız varsa elbette kendi evinize çıkarsınız ama 23 yaşında bunu yapabilen çok azdır herhalde. Ben 23 yaşındayken babamı kaybedeli 3 yıl olmuştu. Çalışıp paramın yarısını anneme verirdim. Kalanıyla araba aldım kredi ödüyordum. Aynı zamanda da ev geçindiriyordum. O zamanlar paranın değeri vardı tabii. Bundan 17 yıl öncesi.
Başınız sağolsun,
haklısınız şimdi para mutfak alışverişi evin giderleri derken ancak yetiyor
 
19 yasindayim ailemle yasiyorum istegim bundan 1,2 sene sonra kendi evimde yasamak, ama pek olacagini zannetmiyorum.
Keske devlet ayri eve cikan genclere biraz destek verse.
 
Simdi ne desem yanlış ya da eksik olur
Üniversite okurken ayriydim ama 24ten 26da atanana kadar ailemleydim hatta ben kucuk kardesimin odasina çökmüş oldum :) Çünkü iki erkek kardesim.var onlar bir odadaydi küçük odada da yatak ve sifonyer vardi bizde de kapilar kapatilsa babam kizardi ben kendi sınırımı cizmeye calisirdim ama aile evinde her istedigin olmuyor
Ben calismiyordum siz calisiyormussunuz insan isten eve gelince dinlenmek ister yani ya ayri bir oda ya da ayri ev secenekleri geliyor aklima
Yani illa tek basina da tutmanız gerekmiyor birinin yanina ev arkadasi da olabilirsiniz ayri odaniz olur hem masraflar da bölünür
 
Merhabalar,

Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.

23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.

Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.

Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki

Ayrıca şunu da eklemek istiyorum, eve geliyorum üzerimi değiştirip duş alacağım zamanlar oluyor odaya çat kapı giriyorlar sürekli cidden sorun bende mi anlamıyorum
Ailenize durumu açıklayıp, ayrı eve çıkmak istediğinizi söyleyin. İtiraz edeceklerdir tabi ki de ama kabullenirler zamanla. Ayağınıza zincir bağlayıp sizi tutamazlar. Ayrı eve çıkacak kadar geliriniz var mı? Bir süre para biriktirmeniz de gerekebilir, eşya depozito derken.
En kötü ihtimalle bahsettiğiniz çocuk odasını tekrar kullanabileceğiniz şekilde düzenleyin.
 
inanın söyledim ama eskiden biz de evde kalabalık yaşıyorduk sonra çok ararsın bu zamanları diyor annem.
Arada bir sigara içtiğim oluyor, erkek kardeşim 12 yaşında çantamı karıştırmış paketi annemlerin yanına götürmüş sigara içiyor diye. Cidden ergen çocuk gibi takip edilmekten de bıktım
Of anneler hep böyle çağımıza uymayan kendi yaşadıkları taş devrinin olaylarını argüman olarak karşımıza getirirler.
Kardeşiniz de tam olarak ergen, ilerde intikam için aynısını ona yapmanızı öneririm :KK70:
Neyse bu vesileyle sigara içtiğinizi de öğrenmişler ne güzel işte gizliniz saklınız kalmamış. Çekinmeyin de zaten kendi parasını kazanan yetişkin bir bireysiniz.
 
Merhabalar,

Bir derdim olduğunda gidebileceğim bir kapı burası var o yüzden daha fazla düşünmeden geldim. Yorumlarınıza ihtiyacım var.
Bu söylediğim belki size çok dertmiş gibi gelmeyecek hatta ağır şeyler de söyleyecek olabilirsiniz belki ama gerçekten şımarıklıktan değil ve kendimi huzursuz hissediyorum.

23 yaşındayım. Çalışmaya başladım 7 ay oldu, Allah'a çok şükür her şey yolunda. Sağlık, ailem vs.
ekonomik olarak aileme istedikleri her zaman destek de oluyorum fakat onlara yetişicem diye kendime de hiç harcama yapamıyorum doğru düzgün. Eve gelirken ayaklarım geri geri gidiyor. Evde 5 kişi yaşıyoruz annem babam 2 kardeşim ve ben.
Evde devamlı bi huzursuzluk var. Neden bilmiyorum ama devamlı tartışma halindeler yoktan sebeplerden. bu durumdan sıkıldım oturup cidden dinlenmek istiyorum bir şey sormak söylemek istemiyorum çoğu zaman ama küçük problemleri öyle büyütüyorlar ki oturmak bile istemiyorum kendi kabuğuma çekildim. Üstelik kimse de bana sormuyor sen iyi misin nasılsın diye.

Kendime ait bir alanım olmasını isterdim ve vardı da zaten. Kendime ait gerçekten sadece yatak ve çalışma masasının sığdığı küçük bir odam vardı. Küçük erkek kardeşim yoktan yere buraya ben geçicem diye tutturdu. Ben de kolay kolay hayır diyemediğim için sırf mutlu olsun diye verdim. Ama odadan da çıktı doğru düzgün kalmadan. Oda tam küçük erkek çocuk odasına döndü. Sprey boya almış her yeri boyamış içeri girdikçe ruhum daralıyor.
Kendi kıyafetlerimi koyabileceğim yer bile kalmadı. Sepet aldım kendime temiz kıyafetlerimi oraya katlayıp koyuyorum artık. Etraf karmakarışık. Kendime ait bir şeylerim olmaması benim canımı çok sıkıyor eve gelmek bile istemiyorum bu yüzden, resmen sadece uyumaya geliyorum.
bunun çözümünü nasıl bulurum bilemedim.

Kendi evime çıkmayı da düşündüm bir süre ama ailem evlenmeden çıkamazsın diye düşünenlerden. Hatta çok kontrolculer ve hayatımda hiçbir arkadaşımda yatıya bile kalmadım. Saat 8 olunca aramaya başlarlar. Bilemiyorum sürekli her şey üzerime geliyor sanki

Ayrıca şunu da eklemek istiyorum, eve geliyorum üzerimi değiştirip duş alacağım zamanlar oluyor odaya çat kapı giriyorlar sürekli cidden sorun bende mi anlamıyorum
Okurken ben daraldım
 
Ailenize durumu açıklayıp, ayrı eve çıkmak istediğinizi söyleyin. İtiraz edeceklerdir tabi ki de ama kabullenirler zamanla. Ayağınıza zincir bağlayıp sizi tutamazlar. Ayrı eve çıkacak kadar geliriniz var mı? Bir süre para biriktirmeniz de gerekebilir, eşya depozito derken.
En kötü ihtimalle bahsettiğiniz çocuk odasını tekrar kullanabileceğiniz şekilde düzenleyin.
Birkaç kere denedim ayrı eve çıkmak için karşıma alıp konuştum ben böyle mutsuzum diye
Annem zaten evlenince gidersinden başka bir şey demiyor. Sürekli bi bağımlılık hali, ikisi bir olup sen bizden neden kaçıyorsun biz bir şey yapmıyoruz diyorlar
olayın aslını anlamıyorlar hiçbir zaman
bazen bilerek haftasonu diye geç uyanıp kendime kahvaltı hazırlıyorum özene özene, böyle şeyler beni mutlu ediyor.
Cidden dışarıda yiyebileceğinizden bile iyi oluyor bazen. Görür görmez gelip oturuyorlar ona bile sinirleniyorum. Öncesinde soruyorum yiyecekseniz ona göre yapayım diye kimseden ses çıkmıyor.
Hangi birini anlatayım bilemedim ama yoruldum.
Ya da ergen küçük kardeşimin dertleri asla bitmiyor. Okulda birileriyle kavga ediyor, sen konuş vs.
Ama çocuk öyle bir yaramaz ki anlatamam kavga etmediği huzursuzluk çıkarmadığı 1 gün yok. Evde anneme bağıra bağıra tepki veriyor. Bir istediğini iki etmeden yaptıkları için böyle oldu.
Ben kendi çocukluğumu hatırlıyorum da maddi durumumuz iyiydi ama istediğim hiçbir şeyi almak istemezlerdi. Ben de ezelden beridir onlardan hiçbir şey istemedim zaten 18 yaşından beri çalışıyorum para bile almadım sırf battığı iiçin bir süreden sonra
 
23 yaş ayrı eve çıkmak için çok erken bence. Galiba üni mezunu değilsin. Asgari ücretliysen hiç geçinemezsin.

Ortamda güvenli değil ailenin karşı çıkması kadar normal bişey olamaz bence. Kapıyı açıyorlar diyorsun bunu ailenle konuş. Anlamıyorlarsa kilitle. Ama ayrı ev bana güvenli gelmiyor.
üni mezunuyum, asgari ücret değil ayrı ev de site içinde vs olursa öyle olur belki
Kapı konusunda da hiçbir kapının anahtarı kilidi vs yok maalesef ne yapacaığımı bilemiyorum ama haklısınız düşününce normal karşı çıkmaları bir şey diyemiyorum onlara anormal geliyor
 
Ayrıca bir de gerçekten her şeye karışıyorlar. Geçenlerde ihtiyacım var diye kendime bilgisayar aldım. 0 borçla aldım para biriktirmiştim zaten sıkıntıya girmedim bile ve dediğim gibi ihtiyacım vardı.
Eve gelir gelmez annem başladı konuşmaya babana sordun mu diye, yani ona sorsam ne değişecek bana yoktan var mı edecek bilgisayarı ya da gidip kendisi alsın istesem zaten söylerdim.
Sonra yine de kırmadım kafamdan geçenleri söylemedim dedim bir dahakine sorarım böyle bir şey olacağı zaman bu seferlik böyle oldu.
Babam geldi sonra suratını astı niye para harcadın vs.

Anlıyor musunuz yani demek istediğimi her şeyin içindeler
 
23 yaşı ayrı eve çıkmak için erken bulanlar şaka mı yapıyor? ailemden ayrıldığımda yaşım 16 idi. üniversitede de tek başıma geçindirdiğim kendi evimde yaşıyordum.
şu anda ekonomik açıdan benim yaptığım gibi hem okuyup hem çalışmak sürdürülebilir değil. hatta asgari ücretle dahi tek kişilik bir evi de geçindirmek mümkün değil fakat paylaşımlı daireler var. ev arkadaşları olur ama en azından kendine ait bir odası olur.
 
X