Sadece size yazabilmek icin uye oldum, benim bir oglum var, oglumdan once bir dusuk yasadim, bebegimin kalbi durdu aldirmak zorunda kaldim, cok agladim hala da aglarim,,,, sonra hamile kaldim bir oglum oldu, oglumun kardesi olsun istedim, hep saglik diledim ama kizim olsunda cok istedim, hemen hamile kaldim, benim yasim 40 oldugu icin perinotolaga gittim hep zaten , 13. Hafta ultrasound da doktor birseyleri ters gordu zaten hemen anladim, hemen aminyosentez yapilmasini istedi ama aminyosentez i isterken yuz ifadesinden anladim, bebekde cok buyuk bir problem oldugunu, (oglumun doktoru da ayrica) birkac gun sonra hastaneye gittim tek basima ,karnimdam sivi aldilar , 5 gun sonra sonuc cikti, esimle down sendromluysa gebeligi sonlandirmamaya karar verdik, ama bebegim hem down sendromluydu hem beyninde sivi toplanmisti hem omiriliginde problem vardi, Ben ilk once aldirmak istemiyorum dedim, doktor eger aldirmqzsan buyuk ihtimalle karninda ölür, ilk dogumun sezeryan, buyurse sezeryan yapilir dedi, saglikli bir cocugun var kendini tehlikeye atma, sonra gene olur dedi,,, ustune esimle iki gun dusunduk gebeligi sonlandirmaya karar verdik, yatisim yapildi, vajinal yoldan suni sanci verildi, zaten ilk sanci verildiginde kalbi duruyor dediler, ilk suni sanciyi verirken avazim ciktigi kadar bagirdim, sonucta karninda yasayan bebeginin kalbi duruyor ölüyor, hayatimin en kotu 8 -9 saatini gecirdim, bebegim dogdu, hemsirelere bakmak istiyorum dedi, dogmadi dediler, ama bakmak istiyorum o benim bebegim dedim, bana gore dunyanin en guzel bebegigdi, sonra bebegimi hastanede biraktim otopsi yapilmqsi gerekiyormus birde bende saglik sorunu varmi diye bakilmqsi gerekiyordu, hastaneden tek basima aldim bebegimi, kutuya koymuslar beyaz kopuk kutulara, kucagimda hastaneden mezarliga goturdum ama mezarliklar mudurlugunde biraktim bebegimi, bir Cenaze aracina koyacagiz, bebekler icin ozel bir yer oraya gomecegiz dediler, gidemedim mezarliga, sanki ikiyuzluluk yapiyormusum gibi geldi, sonucta onun hayatina son verme kararini veren bendim, hangi yuzle gidicektim , gidemedim, utandim bebegimden, hala bogazimda dugumdur, gitsemiydim, onunla beraber,,,zavalli kizim,,,, bilmiyorum, sonra eve geldim birkac gun sonra ona ait neler varsa ultrason goruntuleri, hastanedeyken ona yazdigim mektubu, herseyi yirttim attim, sanki onlari atinca, hayatimdan cikicak, acisi yok olucak gibi geldi, esimle
tup bebek yapmaya karar vermistik ama esim kesinlikle bebek istemedigini soyledi yaklasik 7-8 ay once, eskiden benim icimde bir umut vardi bebegim olur diye ama olmayacagini kabullendim, simdi o kadar cok pismanlik varki icimde, keske gebeligi sonlandirmasaydim, kendi secimi ile kendi karar verdigi zaman yasami son bulsaydi diyorum ama bir yandan da bakmakla yukumlu oldugum bir cocugum var bana birsey olsaydi oglum annesiz kalirdi diyorum,,,, gecen gun YouTube da birsey izledim, bir kadin intihar etmis , bebegi olmuyor diye, sonra cenazesinin kalkacagi zaman kimsesiz ölü dogmus bir bebegi de kadinin tabutunun ayak kismina koymuslar, aile ne oluyor demis, hoca aciklamis , ailede bizim esimiz, ablamiz cocugu olmuyor diye intihar etti, kimsesiz ölü dagan bebegi kadinin gogsune koyup beraber gommusler, bunu izledigimden beri cok psikolojim bozuldu, durup dururken agliyorum 18 ay oldu ama sanki ilk baslarda bile bu kadar cok aglamamistim....
nasıl doğum sırasında kordonu kesilir? Normal doğumda kesici hiç bir şey kullanılmıyor. Sezaryende de kesip hemen çıkartıyorlar zaten. Allah sabır versin.
içini ferah tut umarım senın için hersey mukemmel olur
