Bana ziplamamasi ,yani ziplayamamasi,havuzda bacaklarını hareket ettirmesi ,ve kuma çimene basmak istememesi normal gelmedi.Yurume ayı normal,yemek seçmesi normal ama şu iki nokta endişe edici
Benim kızımda 14 aylıkken yürüdüMerhaba hanımlar, oğlum haftaya 23 aylık olacak. Ancak bana tuhaf gelen bazı şeyler var. Açıkçası doğduğundan beri hep böyle hissettim ama rutin kontrollerde doktor her şeyin normal olduğunu, oğlumun sakin bir bebek olduğunu söylerdi.
Mesela hiç emeklemedi. Uzun bir süre poposunun üzerinde hareket etti. 15 aylıkken yürüdü. Farklı insanlar gördüğünde aşırı tepkisiz bir çocuktu. Mesela babannesine gittiğimizde kucaklarına alırlardı ve öylece otururdu.
Ek gıda konusuna gelirsek 6 aylık olduğunda başladık ama 9 aya kadar reddetti. Anne sütüne çok bağımlıydı her dk emiyordu ve kilosu gelişimi çok iyi olduğu için doktor 6 aya kadar hiçbir şey verme demişti. Sonrasında uzun bir süre uğraştık ve hiçbir şeyi kabul ettiremedik. Ama çocuğum o kadar tepkisizdi ki yine bir doktor kontrolünde ( rutin kontrollerini yapan doktordan farklı birine götürmüştük) kan tahlili yapıldı ve b12 değerinin çok düşük olduğunu öğrendik. Öyle ki bu durum oğlumun nörolojik gelişimine bile engel olabilecek durumdaymış doktor böyle söylemişti. Bu nedenle hareketsiz ve halsiz demişti. Bir aylık bir ilaç tedavisi gördü ve gerçekten hareketleri değişti. Bu arada ek gıdaya da alıştı derken bir şeyler yolunda gibiydi.
Şimdi ise dikkatimi çeken bazı şeyler şunlar: mesela en basiti zıplayamıyor. Hala çok fazla düşüyor. Oldukça fazla kelimesi var her söylediğimizi kelime olarak tekrar ediyor gibi ama cümlesi yok. Henüz ikili cümle bile kurmuyor ki normalde uzmanlar 18-24 ay arası ikili cümle bekleriz diyorlar. En son geçen hafta tatile gittik. Orada kendi akranı olan çocukları gözlemleyince oğlum daha çok dikkatimi çekti. Çocuklar müzikle dans edip alkış vs yapıyor ama benim oğlum tepkisiz duruyor. Bir yerine bir şey değse silene kadar gösterip rahatsız oluyor. Havuza girmeyi çok istiyor ama girince hep yüzünde mutsuz bir ifade. Ayaklarını bile kıpırdatmıyor. Korkuyor olsa girmek de istemez diye düşünüyorum aksine zor çıkarıyoruz havuzdan. Denize gitsek kumlara basmak istemiyor. Çimenlere dokunmuyor ve basmak istemiyor. Düşse bile yerden tutunup kalkmak istemiyor kum ya da çimlerde.
Yemek konusuna gelirsek de çok önyargılı. Yeni tatlara hiç açık değil. Yani neye göre karar veriyor tam anlayamadım ama bazı şeyleri ilk görüşte bile direkt kabul ediyor ama bazılarını tadını bilmediği halde ağzına sürmüyor. Gördüğü an ağlıyor istemiyor.
Şeftali, elma, armut, muz, üzüm salatalık çok seviyor ama bunlar dışında meyve yemiyor. Muzu yerken bile kendi tutmak istemiyor kabuğu denk gelince benim açmamı bekliyor devam etmek için.
Yumurtanın tadını hiç bilmiyor mesela ama ağzına sürmüyor. Peynir birkaç kez zorla verdim sonra bunun yanlış olduğunu düşünerek zorlamayı bıraktım şu an hiç yemiyor. Domates yemiyor. Çorba asla istemiyor. Sadece katı şeyler yemek istiyor. Et, tavuk, balık patates vs yiyor. Pilav makarna da yiyor. Yoğurt yiyor. Bunları tek tek söylememenin sebebi bazı duyusal hassasiyetleri olan çocuklar yumuşak dokulu şeyleri tüketmez diyorlar ama ne bileyim ben bu gıdaları kategorize edemedim bilemiyorum.
Bir de son bir aydır bana inanılmaz bağlandı. Evde bile sürekli elimden tutup çekiştiriyor. Dışarda herhangi bir çocuk koşup gitmek ister ama ben elini bıraksam bile oğlum ağlayarak elimi tutuyor. Bensiz oyun oynamıyor. Yaşıtlarıyla vakit geçirme eğilimi yok. En ufak bir zorlukta hemen ağlıyor. Yap boz tarzı ya da kule yapma gibi durumlarda ilk seferde olmayınca hemen ağlıyor ve elimi tutup benim yapmamı istiyor yoğunlaşmıyor.
Çalışan bir anneyim. 10 aylıkken yarı zamanlı çalışmaya başladım. Ama hiçbir zaman arkamdan ağlayan bir çocuk değil. İlk günden beri kaçmadan, veda ederek çıktım. Şu an ben evden çıkarken kapıdan beni uğurlar, geldiğimde sarılırız mutlu olur. Ama bir aradayken benden ayrılmıyor.
En çok kafama takılan cümle kurmuyor olması. İnternetten bir uzmana sorduğumda, alanında uzman bir hekim ve bir kbb uzmanı tarafından değerlendirilmeli yazmış. Önümüzdeki hafta perşembe günü için randevu aldım ama sizlere de sormak istedim. Sizlerin yavruları bu aylarda nasıldı ya da benzer şeyler yaşayıp uzmandan yardım alan var mı? Biliyorum her çocuğun gelişimi çok farklıdır ama yine de ortak noktalar benzer durumlar varsa diye sormak istedim
Benim kızımda 14 aylıkken yürüdü
Bir akrabanın kızı 23 aylık hala iki kelimelik cümle kuramıyor bunun gibi anlattığınız şeyler bana göre bebekten bebeğe göre değişir genelleme yapmak yanlış olur
Fakat bu anlattıklarınızın bazıları beni endişelendirdi açıkçası mesela tepkisizliği yada takıntılı oluşu lütfen moralini bozma şimdi birşey dicem sana ama otizim konusunda bir araştırma yap yada bence doktoruna bu konuyu aç ben biraz bundan şüphelendim belki de yanılıyormuşum dediğim gibi moralini bozma lütfen belki yanılıyorumdur ama benim aklıma direk bu geldi inşallah değildir ama sen bunu doktoruna bir sor olur mu
Tamam göz teması kuruyorsa ve ismine dönüp bakıyorsa bencede otizm değil ozaman ne bilim bende bir anneyim ve sürekli çocuğumda birşey yanlış gider gibi olduğunda aklıma hep bu tarz senaryolar gelir ki erkenden tedbirimi alabileyim diye oyuzden sizede bir hatırlatma yapmak istedim ama sorun olmadığına çok sevindim. Ozaman diğer konuları dert etmeyin her çocuklada genelleme yapmayın bence her çocuğun gelişimi farklıdır benim kızım 18 aylık hala kelimesi yok mesela 10 aylık olana kadar tek başına oturamıyordu gibi gibi bunlar beni başlarda çok endişelendiriyordu ama düzenli kontrollerinde doktor bormal deyince vede bir anne olarak gözlem yaptıkça ve kızımın gelişiminin normal olduğunu farkettikçe bu tarz gelişim evrelerinin her çocuk için değişken olduğunu anladım sizde içinizi ferah tutunBunu düşünmüştüm ve belirtilerine baktım ama otizm olduğunda çocuk isme tepki vermez, göz teması kurmaz, işaret parmağıyla bir şeyleri göstermez diyor. Oğlum bunların hepsini yapıyor. Sürekli gelip kucağıma oturup gözümün içine bakar, bir şey konuşurken benimle ya da başkalarıyla göz teması kurar. Yanlış olduğunu bildiği bir şey yaparken gözümüze bakar vs. Sonra ismine çok küçük aylardan beri tepki veriyor ve ismini sorduğumuzda söylüyor. İşaret yine küçük aylardan beri yapıyor.
Ben daha çok kaba motor gelişimi ve uyaran eksikliği gibi düşünüyorum ama uzman olmadığım için bilemiyorum tabi.
Ben bu yazdiklariniza yorum yapamiycam ama tatmin olacaginiz cevabi alana madar doktora goturun. Hep derler en gelişmiş laboratuvardan bile anne daha iyi bir teşhis koyar. Gonlunuze yatmayan bir davranişi varsa doktorlar en iyi tercih. Arkadaşim bebegi 2 aylikke işe başladi. Şu an çocuğu 3 yaşinda saydiginiz tepkisizlik onda da var. Birde bir yere baka durur duvara falan. Doktoru demişti ki gunumuzde annesi erken işe başlayan çocuklarda çok rastlanan bir durum. Duygusal kirilma oluyor. Tabi sadece bu nedenle çocukda sorun yaranmaz ama nedense 3 yaşindan once annesini pek gormeyen bebeklerde daha sık rastlaniyormuş bu gibi haller. Bir de tv gurultu çocuk gelişimini olumsuz etkiler. En iyisi farkli pedagoga daha goturun. Ama yine de dediginiz gibi her çocuğun gelişim sureci farklidir. Yapisal olarak da boyle davrana bilir her çocuk ziplayacak, sosyal olacak diye birsey de yoktueMerhaba hanımlar, oğlum haftaya 23 aylık olacak. Ancak bana tuhaf gelen bazı şeyler var. Açıkçası doğduğundan beri hep böyle hissettim ama rutin kontrollerde doktor her şeyin normal olduğunu, oğlumun sakin bir bebek olduğunu söylerdi.
Mesela hiç emeklemedi. Uzun bir süre poposunun üzerinde hareket etti. 15 aylıkken yürüdü. Farklı insanlar gördüğünde aşırı tepkisiz bir çocuktu. Mesela babannesine gittiğimizde kucaklarına alırlardı ve öylece otururdu.
Ek gıda konusuna gelirsek 6 aylık olduğunda başladık ama 9 aya kadar reddetti. Anne sütüne çok bağımlıydı her dk emiyordu ve kilosu gelişimi çok iyi olduğu için doktor 6 aya kadar hiçbir şey verme demişti. Sonrasında uzun bir süre uğraştık ve hiçbir şeyi kabul ettiremedik. Ama çocuğum o kadar tepkisizdi ki yine bir doktor kontrolünde ( rutin kontrollerini yapan doktordan farklı birine götürmüştük) kan tahlili yapıldı ve b12 değerinin çok düşük olduğunu öğrendik. Öyle ki bu durum oğlumun nörolojik gelişimine bile engel olabilecek durumdaymış doktor böyle söylemişti. Bu nedenle hareketsiz ve halsiz demişti. Bir aylık bir ilaç tedavisi gördü ve gerçekten hareketleri değişti. Bu arada ek gıdaya da alıştı derken bir şeyler yolunda gibiydi.
Şimdi ise dikkatimi çeken bazı şeyler şunlar: mesela en basiti zıplayamıyor. Hala çok fazla düşüyor. Oldukça fazla kelimesi var her söylediğimizi kelime olarak tekrar ediyor gibi ama cümlesi yok. Henüz ikili cümle bile kurmuyor ki normalde uzmanlar 18-24 ay arası ikili cümle bekleriz diyorlar. En son geçen hafta tatile gittik. Orada kendi akranı olan çocukları gözlemleyince oğlum daha çok dikkatimi çekti. Çocuklar müzikle dans edip alkış vs yapıyor ama benim oğlum tepkisiz duruyor. Bir yerine bir şey değse silene kadar gösterip rahatsız oluyor. Havuza girmeyi çok istiyor ama girince hep yüzünde mutsuz bir ifade. Ayaklarını bile kıpırdatmıyor. Korkuyor olsa girmek de istemez diye düşünüyorum aksine zor çıkarıyoruz havuzdan. Denize gitsek kumlara basmak istemiyor. Çimenlere dokunmuyor ve basmak istemiyor. Düşse bile yerden tutunup kalkmak istemiyor kum ya da çimlerde.
Yemek konusuna gelirsek de çok önyargılı. Yeni tatlara hiç açık değil. Yani neye göre karar veriyor tam anlayamadım ama bazı şeyleri ilk görüşte bile direkt kabul ediyor ama bazılarını tadını bilmediği halde ağzına sürmüyor. Gördüğü an ağlıyor istemiyor.
Şeftali, elma, armut, muz, üzüm salatalık çok seviyor ama bunlar dışında meyve yemiyor. Muzu yerken bile kendi tutmak istemiyor kabuğu denk gelince benim açmamı bekliyor devam etmek için.
Yumurtanın tadını hiç bilmiyor mesela ama ağzına sürmüyor. Peynir birkaç kez zorla verdim sonra bunun yanlış olduğunu düşünerek zorlamayı bıraktım şu an hiç yemiyor. Domates yemiyor. Çorba asla istemiyor. Sadece katı şeyler yemek istiyor. Et, tavuk, balık patates vs yiyor. Pilav makarna da yiyor. Yoğurt yiyor. Bunları tek tek söylememenin sebebi bazı duyusal hassasiyetleri olan çocuklar yumuşak dokulu şeyleri tüketmez diyorlar ama ne bileyim ben bu gıdaları kategorize edemedim bilemiyorum.
Bir de son bir aydır bana inanılmaz bağlandı. Evde bile sürekli elimden tutup çekiştiriyor. Dışarda herhangi bir çocuk koşup gitmek ister ama ben elini bıraksam bile oğlum ağlayarak elimi tutuyor. Bensiz oyun oynamıyor. Yaşıtlarıyla vakit geçirme eğilimi yok. En ufak bir zorlukta hemen ağlıyor. Yap boz tarzı ya da kule yapma gibi durumlarda ilk seferde olmayınca hemen ağlıyor ve elimi tutup benim yapmamı istiyor yoğunlaşmıyor.
Çalışan bir anneyim. 10 aylıkken yarı zamanlı çalışmaya başladım. Ama hiçbir zaman arkamdan ağlayan bir çocuk değil. İlk günden beri kaçmadan, veda ederek çıktım. Şu an ben evden çıkarken kapıdan beni uğurlar, geldiğimde sarılırız mutlu olur. Ama bir aradayken benden ayrılmıyor.
En çok kafama takılan cümle kurmuyor olması. İnternetten bir uzmana sorduğumda, alanında uzman bir hekim ve bir kbb uzmanı tarafından değerlendirilmeli yazmış. Önümüzdeki hafta perşembe günü için randevu aldım ama sizlere de sormak istedim. Sizlerin yavruları bu aylarda nasıldı ya da benzer şeyler yaşayıp uzmandan yardım alan var mı? Biliyorum her çocuğun gelişimi çok farklıdır ama yine de ortak noktalar benzer durumlar varsa diye sormak istedim
Bazı yüzeylere basamama, bazı tatları reddedme, atlayip ziplayamama , bunlar duyusal hassasiyetler ile ilgili. Ayrıca bebelerin emeklemesi önemlidir. Daha sonra yapacağı zıplama, koşma gibi hareketlerin temelini oluşturur o yüzden duyusal hassasiyet ile çalışan uzmanlar emekledi mi diye sorar muhakkak.Merhaba hanımlar, oğlum haftaya 23 aylık olacak. Ancak bana tuhaf gelen bazı şeyler var. Açıkçası doğduğundan beri hep böyle hissettim ama rutin kontrollerde doktor her şeyin normal olduğunu, oğlumun sakin bir bebek olduğunu söylerdi.
Mesela hiç emeklemedi. Uzun bir süre poposunun üzerinde hareket etti. 15 aylıkken yürüdü. Farklı insanlar gördüğünde aşırı tepkisiz bir çocuktu. Mesela babannesine gittiğimizde kucaklarına alırlardı ve öylece otururdu.
Ek gıda konusuna gelirsek 6 aylık olduğunda başladık ama 9 aya kadar reddetti. Anne sütüne çok bağımlıydı her dk emiyordu ve kilosu gelişimi çok iyi olduğu için doktor 6 aya kadar hiçbir şey verme demişti. Sonrasında uzun bir süre uğraştık ve hiçbir şeyi kabul ettiremedik. Ama çocuğum o kadar tepkisizdi ki yine bir doktor kontrolünde ( rutin kontrollerini yapan doktordan farklı birine götürmüştük) kan tahlili yapıldı ve b12 değerinin çok düşük olduğunu öğrendik. Öyle ki bu durum oğlumun nörolojik gelişimine bile engel olabilecek durumdaymış doktor böyle söylemişti. Bu nedenle hareketsiz ve halsiz demişti. Bir aylık bir ilaç tedavisi gördü ve gerçekten hareketleri değişti. Bu arada ek gıdaya da alıştı derken bir şeyler yolunda gibiydi.
Şimdi ise dikkatimi çeken bazı şeyler şunlar: mesela en basiti zıplayamıyor. Hala çok fazla düşüyor. Oldukça fazla kelimesi var her söylediğimizi kelime olarak tekrar ediyor gibi ama cümlesi yok. Henüz ikili cümle bile kurmuyor ki normalde uzmanlar 18-24 ay arası ikili cümle bekleriz diyorlar. En son geçen hafta tatile gittik. Orada kendi akranı olan çocukları gözlemleyince oğlum daha çok dikkatimi çekti. Çocuklar müzikle dans edip alkış vs yapıyor ama benim oğlum tepkisiz duruyor. Bir yerine bir şey değse silene kadar gösterip rahatsız oluyor. Havuza girmeyi çok istiyor ama girince hep yüzünde mutsuz bir ifade. Ayaklarını bile kıpırdatmıyor. Korkuyor olsa girmek de istemez diye düşünüyorum aksine zor çıkarıyoruz havuzdan. Denize gitsek kumlara basmak istemiyor. Çimenlere dokunmuyor ve basmak istemiyor. Düşse bile yerden tutunup kalkmak istemiyor kum ya da çimlerde.
Yemek konusuna gelirsek de çok önyargılı. Yeni tatlara hiç açık değil. Yani neye göre karar veriyor tam anlayamadım ama bazı şeyleri ilk görüşte bile direkt kabul ediyor ama bazılarını tadını bilmediği halde ağzına sürmüyor. Gördüğü an ağlıyor istemiyor.
Şeftali, elma, armut, muz, üzüm salatalık çok seviyor ama bunlar dışında meyve yemiyor. Muzu yerken bile kendi tutmak istemiyor kabuğu denk gelince benim açmamı bekliyor devam etmek için.
Yumurtanın tadını hiç bilmiyor mesela ama ağzına sürmüyor. Peynir birkaç kez zorla verdim sonra bunun yanlış olduğunu düşünerek zorlamayı bıraktım şu an hiç yemiyor. Domates yemiyor. Çorba asla istemiyor. Sadece katı şeyler yemek istiyor. Et, tavuk, balık patates vs yiyor. Pilav makarna da yiyor. Yoğurt yiyor. Bunları tek tek söylememenin sebebi bazı duyusal hassasiyetleri olan çocuklar yumuşak dokulu şeyleri tüketmez diyorlar ama ne bileyim ben bu gıdaları kategorize edemedim bilemiyorum.
Bir de son bir aydır bana inanılmaz bağlandı. Evde bile sürekli elimden tutup çekiştiriyor. Dışarda herhangi bir çocuk koşup gitmek ister ama ben elini bıraksam bile oğlum ağlayarak elimi tutuyor. Bensiz oyun oynamıyor. Yaşıtlarıyla vakit geçirme eğilimi yok. En ufak bir zorlukta hemen ağlıyor. Yap boz tarzı ya da kule yapma gibi durumlarda ilk seferde olmayınca hemen ağlıyor ve elimi tutup benim yapmamı istiyor yoğunlaşmıyor.
Çalışan bir anneyim. 10 aylıkken yarı zamanlı çalışmaya başladım. Ama hiçbir zaman arkamdan ağlayan bir çocuk değil. İlk günden beri kaçmadan, veda ederek çıktım. Şu an ben evden çıkarken kapıdan beni uğurlar, geldiğimde sarılırız mutlu olur. Ama bir aradayken benden ayrılmıyor.
En çok kafama takılan cümle kurmuyor olması. İnternetten bir uzmana sorduğumda, alanında uzman bir hekim ve bir kbb uzmanı tarafından değerlendirilmeli yazmış. Önümüzdeki hafta perşembe günü için randevu aldım ama sizlere de sormak istedim. Sizlerin yavruları bu aylarda nasıldı ya da benzer şeyler yaşayıp uzmandan yardım alan var mı? Biliyorum her çocuğun gelişimi çok farklıdır ama yine de ortak noktalar benzer durumlar varsa diye sormak istedim
Emekleme gelişim basamağı değil yani şu aya kadar yapmalılar diye bir şey yok ama arkadalın dediği gibi ergoterapistler/fizyoterapistler çok önemsiyor kasarı geliştirdiği için. Evde ya tünel alıp ya da sandalyelerden tünel yapıp oyun içinde emekleme hareketi yaptırmayı önermişti bir fizyoterapist. Evde oyunların içine emekleme hareketi katabilirsiniz. Biz ya parkur yapıyorduk evde ya da kedi köpek olup emekliyorduk öyle oynuyorduk, kas gelişimi için A alindalinBazı yüzeylere basamama, bazı tatları reddedme, atlayip ziplayamama , bunlar duyusal hassasiyetler ile ilgili. Ayrıca bebelerin emeklemesi önemlidir. Daha sonra yapacağı zıplama, koşma gibi hareketlerin temelini oluşturur o yüzden duyusal hassasiyet ile çalışan uzmanlar emekledi mi diye sorar muhakkak.
Konuşma işi, eşlik eden özel bir durum yoksa çocuktan çocuğa fark ediyor sanırım. Benim ilk cocugum erken konuştu. İkinci 2 yaşta 10 kelime ancak söylüyordu. Hatta 2 seans terapi aldık. Ama alıcı dili çok iyiydi. Sosyal, kendini ifade edebiliyordu iki buçuk yaşta birden bire konuşmaya başladı.
Ben şu an sizin yerinizde olsam kesinlikle duyusal hassasiyetler için terapi alırdım
Takip ettiğim bir uzman bazı duyusal hassasiyetlerin otizm gibi bile durduğunu söylüyor
Gelişimde kritik eşiklerden biri demedim ben de. Duyusal hassasiyet ile çalışan uzmanların ilk sorduğu sorulardan dedim. Gelişimi bütün olarak değerlendirirsek önemsiz de denilemezEmekleme gelişim basamağı değil yani şu aya kadar yapmalılar diye bir şey yok ama arkadalın dediği gibi ergoterapistler/fizyoterapistler çok önemsiyor kasarı geliştirdiği için. Evde ya tünel alıp ya da sandalyelerden tünel yapıp oyun içinde emekleme hareketi yaptırmayı önermişti bir fizyoterapist. Evde oyunların içine emekleme hareketi katabilirsiniz. Biz ya parkur yapıyorduk evde ya da kedi köpek olup emekliyorduk öyle oynuyorduk, kas gelişimi için A alindalin
Ben zaten size yanlış demedim ki sizi onayladım önemli olduğu kısmında. Sadece ekleme yaptım söylediklerinizin üzerine o kadar. Mesela 9 aylıkken desteksiz oturamazsa çocuk doktoru bir nölojinin görmesini ister, çünkü gelişim basamağıdır ve belli bir aya kadar gerçekleşmesi gerekir ama emeklemedi diye nörolojiye göndermezler. Gelişimde önemsiz demedim ama mesela denver 2 gelişim testinde emekleme oldumu bakmazlar, gelişim basamağı değilden kastım bu.S
Gelişimde kritik eşiklerden biri demedim ben de. Duyusal hassasiyet ile çalışan uzmanların ilk sorduğu sorulardan dedim. Gelişimi bütün olarak değerlendirirsek önemsiz de denilemez
Bazı yüzeylere basamama, bazı tatları reddedme, atlayip ziplayamama , bunlar duyusal hassasiyetler ile ilgili. Ayrıca bebelerin emeklemesi önemlidir. Daha sonra yapacağı zıplama, koşma gibi hareketlerin temelini oluşturur o yüzden duyusal hassasiyet ile çalışan uzmanlar emekledi mi diye sorar muhakkak.
Konuşma işi, eşlik eden özel bir durum yoksa çocuktan çocuğa fark ediyor sanırım. Benim ilk cocugum erken konuştu. İkinci 2 yaşta 10 kelime ancak söylüyordu. Hatta 2 seans terapi aldık. Ama alıcı dili çok iyiydi. Sosyal, kendini ifade edebiliyordu iki buçuk yaşta birden bire konuşmaya başladı.
Ben şu an sizin yerinizde olsam kesinlikle duyusal hassasiyetler için terapi alırdım
Takip ettiğim bir uzman bazı duyusal hassasiyetlerin otizm gibi bile durduğunu söylüyor
Merhaba. Ergoterapiste gidin mutlaka. Benim kızım çok geç zıpladı. Çok geç kendinden emin koşabildi. Çok tembeldi, hep oturduğu yerde oyun oynar hoplaya zıplaya oynarken gormezdik. Parka götürürdüm, oynamazdi. Yavaş yavaş gezinir diğer çocukları izlerdi ya da olduğu yere oturur taşlarla oynardı. 5 yaşında ergoterapi aldı. Sönmesi gereken 2 bebeklik refleksi sonmedigi için bu reflekslerin çalıştırdığı kas grubu gelişmemiş. (Bunları egzersiz testleriyle anlıyorlar, her birinin somut belirtileri var) Ergoterapistimizin dediğine göre gelişmeyen kaslari yüzünden beden algısı, kontrolü yeterince gelişmemiş. Bu yüzden çok çabuk yoruluyormus, bedenine güvenmiyormus. Fiziksel aktivitelerden kaçınmasının sebebi de buymuş. 3 aylık bir eğitim aldı kızım ve çok şükür yeterli geldi. Hala yavaş ve hareketi pek sevmeyen bir çocuk ama artık bu kadarinin sorun değil kizimin bireysel bir farklılığı olduğunu söyledi ergoterapistimiz.
Oğlum da ergoterapi alacak çünkü onun da dokunma hassasiyeti var. Eline bulaşma ihtimali daha az olan katı yiyecekleri, içinden sürpriz dokular çıkmayacağından emin olduğu pilav gibi yoğurt, bal gibi homojen görünümlü yemekleri ya da şehriye çorbası gibi içinde ne olduğunu saklamayan çorbaları içer. Ağza takılıp kalacak biber domates varsa içinde asla yemez. Yiyebildigi her şeyi çatalla yer. Eline bulaşan her şeyi derhal sildirmek ister. Düştüğünde ellerini yere koymamak için dirseklerini yere koyup kalkardı daha küçükken. Biraz aştık bu durumu, su an ellerini koyar yere benim teşvik etmemle. Meyveleri asla yemez eli yapış yapış olduğu için. Üzüm gibi ağzına sürpriz sertlik, doku bırakan hiçbir şeyi yemez.
Sizin oğlunuz benim iki çocuğumun birleşimi gibi. Istanbuldaysaniz ergoterapistimizi önerebilirim, çok memnun kaldık.
Bugün doktora götürdük ama kendisi tüm bu anlattıklarımın çok normal olduğunu söyledi. Zıplamak için daha küçük, biraz daha zamanı var dedi. Konuşma için de kendini ifade edebiliyorsa ve anlamlı kelimeleri varsa normal dedi. Duyusal hassasiyetlerle ilgili hiçbir şey söylemedi. Özellikle sordum oysaki.
Kendisi bizi bir uzmana yönlendirmedi muhtemelen gerek görmedi ama ben yine de bu konuda bir uzmana götüreceğim oğlumu.
[/QBugün doktora götürdük ama kendisi tüm bu anlattıklarımın çok normal olduğunu söyledi. Zıplamak için daha küçük, biraz daha zamanı var dedi. Konuşma için de kendini ifade edebiliyorsa ve anlamlı kelimeleri varsa normal dedi. Duyusal hassasiyetlerle ilgili hiçbir şey söylemedi. Özellikle sordum oysaki.
Kendisi bizi bir uzmana yönlendirmedi muhtemelen gerek görmedi ama ben yine de bu konuda bir uzmana götüreceğim oğlumu.Bu durum bildiğim kadarıyla kaslarla alakalı değil. Vestibuler sistemi ile alakalı çocuk. Aslında çok sakar, sakarim durumları da öyle. Çocuk/kişi vücut bütünlüğünu doğru algılayamiyor ve yapması gereken hareket ile beyin arasında yanlış mesajlasma oluyorBugün doktora gittik biz de. Kendisi duyusal hassasiyetlerle ilgili hiçbir yorum yapmadı. Zıplamayla ilgili daha zamanı var dedi. Daha önceki test sonuçlarına bakarak kaslarıyla ilgili bir test yapıldığını ve bunun biraz düşük çıktığını ama çok önemli olmadığını söyledi. Ki böyle bir test yapıldığını neden yapıldığını bize kimse söylememişti. Muhtemelen daha önce gittiğimiz doktor yapmış ama bize bir açıklama yapmamıştı bununla ilgili. Belki de bu zıplayamama, hala çok düşüyor olması bundan kaynaklanıyor olabilir bilemiyorum.
Doktorun söylediği şu, bu yaşlarda tehlike algıları olmadığı için daha dikkatsizler ve o nedenle çok sık düşüyorlar dedi. Mantıksız da gelmemişti çünkü oğlum sürekli bir yerlere çarparak düşüyor. Ama kas konusu da biraz düşündürdü beni. Çünkü d vitamini de eksik çıkmıştı daha önce.
Ergoterapi çok aklıma yatıyor ancak önce bir çocuk psikiyatrisi ile görüşüp daha sonra da terapiye yöneleceğim mutlaka. Teşekkür ederim cevabınız için.şöyle ki mesela merdiven var. Görüyoruz , beyne iletiliyor, beyin ayağını 5 cm kaldır diyor. Vestibuler sistemde sıkıntı varsa onu 5 cm olarak değil 3cm olarak algılıyor ve yeterince kaldıramadigi için düşüyor.
Doktor özel olarak ergoterapi, duyusal hassasiyetler ile ilgilenmiyorsa bunu bilmeyebilir ki çok bilinen ya da önemsenen bir durum değil. Benim büyük oğlumda 23 aylıkken zıplama konusunda sıkıntı yaşıyordu. Ama küçük oğlum 23 aylıkken tam tersiydi. Zaten ikisini gözlemleme şansım olunca bariz büyük oğlumun ergoterapi ihtiyacı olduğu belli oluyordu. 3 yaşında ergoterapi aldık. 2 seansta farkı gördüm.
Güncelleme
Bugün oğlumu doktora götürdüm. Doktor tüm bu anlattıklarımın çok normal olduğunu söyledi. Herhangi bir terapi vs önermedi. Bir de kbb uzmanına götürdük. Genel kontrol amaçlı gittiğimizi söyledik. Kendisi de kızının 2,5 yaşından sonra kreşe başlayınca konuşmaya başladığını söyledi.
Dönüşte hava çok güzeldi biraz parka uğradık. Oğlumdan biraz daha büyük bir kız çocuğu kaydıraktan kayarken oğlumun arkasından kaydı oğlumla oynamak istedi. Kendisi biraz daha büyük olduğu için abla gibi davranmaya çalıştı. Elinden tutmak istedi hadi kayalım vs dedi. Oğlum sürekli ağladı. Çocuk dokunmak istedikçe oğlum abla abla diyip ellerini sallayarak (yok yok hayır işareti yapar gibi) ağladı. Ben de ablası galiba oynamak istemiyor diyerek uzaklaştırdım. Çocuk başka yerlere gitti. Sonra oğlumdan yine biraz büyük erkek çocuk geldi. Bu defa da oğlum o çocuğa yaklaştı abi diyerek. Çocuk nereye giderse peşinden koştu. Ama diğer kız ne zaman yaklaşsa çığlık çığlığa ağladı. Aynısını geçen hafta tatildeyken de kendi kuzenine yapmıştı. Yine aynı yaşlarda kız çocuk olan kuzenini hiç yanına yaklaştırmayıp, yaklaşırsa kıyameti kopardı sürekli. Bunun bir anlamı olabilir mi sizce?
Merhaba hanımlar, oğlum haftaya 23 aylık olacak. Ancak bana tuhaf gelen bazı şeyler var. Açıkçası doğduğundan beri hep böyle hissettim ama rutin kontrollerde doktor her şeyin normal olduğunu, oğlumun sakin bir bebek olduğunu söylerdi.
Mesela hiç emeklemedi. Uzun bir süre poposunun üzerinde hareket etti. 15 aylıkken yürüdü. Farklı insanlar gördüğünde aşırı tepkisiz bir çocuktu. Mesela babannesine gittiğimizde kucaklarına alırlardı ve öylece otururdu.
Ek gıda konusuna gelirsek 6 aylık olduğunda başladık ama 9 aya kadar reddetti. Anne sütüne çok bağımlıydı her dk emiyordu ve kilosu gelişimi çok iyi olduğu için doktor 6 aya kadar hiçbir şey verme demişti. Sonrasında uzun bir süre uğraştık ve hiçbir şeyi kabul ettiremedik. Ama çocuğum o kadar tepkisizdi ki yine bir doktor kontrolünde ( rutin kontrollerini yapan doktordan farklı birine götürmüştük) kan tahlili yapıldı ve b12 değerinin çok düşük olduğunu öğrendik. Öyle ki bu durum oğlumun nörolojik gelişimine bile engel olabilecek durumdaymış doktor böyle söylemişti. Bu nedenle hareketsiz ve halsiz demişti. Bir aylık bir ilaç tedavisi gördü ve gerçekten hareketleri değişti. Bu arada ek gıdaya da alıştı derken bir şeyler yolunda gibiydi.
Şimdi ise dikkatimi çeken bazı şeyler şunlar: mesela en basiti zıplayamıyor. Hala çok fazla düşüyor. Oldukça fazla kelimesi var her söylediğimizi kelime olarak tekrar ediyor gibi ama cümlesi yok. Henüz ikili cümle bile kurmuyor ki normalde uzmanlar 18-24 ay arası ikili cümle bekleriz diyorlar. En son geçen hafta tatile gittik. Orada kendi akranı olan çocukları gözlemleyince oğlum daha çok dikkatimi çekti. Çocuklar müzikle dans edip alkış vs yapıyor ama benim oğlum tepkisiz duruyor. Bir yerine bir şey değse silene kadar gösterip rahatsız oluyor. Havuza girmeyi çok istiyor ama girince hep yüzünde mutsuz bir ifade. Ayaklarını bile kıpırdatmıyor. Korkuyor olsa girmek de istemez diye düşünüyorum aksine zor çıkarıyoruz havuzdan. Denize gitsek kumlara basmak istemiyor. Çimenlere dokunmuyor ve basmak istemiyor. Düşse bile yerden tutunup kalkmak istemiyor kum ya da çimlerde.
Yemek konusuna gelirsek de çok önyargılı. Yeni tatlara hiç açık değil. Yani neye göre karar veriyor tam anlayamadım ama bazı şeyleri ilk görüşte bile direkt kabul ediyor ama bazılarını tadını bilmediği halde ağzına sürmüyor. Gördüğü an ağlıyor istemiyor.
Şeftali, elma, armut, muz, üzüm salatalık çok seviyor ama bunlar dışında meyve yemiyor. Muzu yerken bile kendi tutmak istemiyor kabuğu denk gelince benim açmamı bekliyor devam etmek için.
Yumurtanın tadını hiç bilmiyor mesela ama ağzına sürmüyor. Peynir birkaç kez zorla verdim sonra bunun yanlış olduğunu düşünerek zorlamayı bıraktım şu an hiç yemiyor. Domates yemiyor. Çorba asla istemiyor. Sadece katı şeyler yemek istiyor. Et, tavuk, balık patates vs yiyor. Pilav makarna da yiyor. Yoğurt yiyor. Bunları tek tek söylememenin sebebi bazı duyusal hassasiyetleri olan çocuklar yumuşak dokulu şeyleri tüketmez diyorlar ama ne bileyim ben bu gıdaları kategorize edemedim bilemiyorum.
Bir de son bir aydır bana inanılmaz bağlandı. Evde bile sürekli elimden tutup çekiştiriyor. Dışarda herhangi bir çocuk koşup gitmek ister ama ben elini bıraksam bile oğlum ağlayarak elimi tutuyor. Bensiz oyun oynamıyor. Yaşıtlarıyla vakit geçirme eğilimi yok. En ufak bir zorlukta hemen ağlıyor. Yap boz tarzı ya da kule yapma gibi durumlarda ilk seferde olmayınca hemen ağlıyor ve elimi tutup benim yapmamı istiyor yoğunlaşmıyor.
Çalışan bir anneyim. 10 aylıkken yarı zamanlı çalışmaya başladım. Ama hiçbir zaman arkamdan ağlayan bir çocuk değil. İlk günden beri kaçmadan, veda ederek çıktım. Şu an ben evden çıkarken kapıdan beni uğurlar, geldiğimde sarılırız mutlu olur. Ama bir aradayken benden ayrılmıyor.
En çok kafama takılan cümle kurmuyor olması. İnternetten bir uzmana sorduğumda, alanında uzman bir hekim ve bir kbb uzmanı tarafından değerlendirilmeli yazmış. Önümüzdeki hafta perşembe günü için randevu aldım ama sizlere de sormak istedim. Sizlerin yavruları bu aylarda nasıldı ya da benzer şeyler yaşayıp uzmandan yardım alan var mı? Biliyorum her çocuğun gelişimi çok farklıdır ama yine de ortak noktalar benzer durumlar varsa diye sormak istedim
Bu arkadaşın yazdıklarını tamamen katılıyorum. Bence duyusal hassasiyeti olan bir çocuk. Bunun için terapiler varmış bende duydum kesinlikle işe yarar.anlattığınız şeylerin hemen hemen hepsi çok normal,kıyaslamayın başka çocuklarla hepsinin gelişim süreci ayrı.benim ikizlerim var ikisinin gelişimi apayrı.birinde sizin anlattıklarınıza benzer şeyler var.suya girince kalakalıyor ama ben biliyorum tanıyorum çocuğumu.yeni bir ortama adapte olma süreci oldukça uzun.kişilere karşı tedirginlik,yeni deneyimler onu çok korkutuyor.zaten kolik bir bebekti.sürekli tensel temastayım ozaman kendisini çok güvende hissediyor.size de en çok onu öneririm,temasınız çok olsun ve yeni birşey denerken önce sizi yaparken görsün,ısrarcı olmayın kendi haline bırakın.bence anormal bir durumu yok.sağlıcakla…Merhabalar.
Öncelikle emekleme bi gelişim basamağı değil, yürüme de 18 aylığa kadar normal. Başını dik tutması ve desteksiz oturması(9 aya kadar) , sonra agulama zamanı, sese zamanında tepki verdi mi nörolog yada pskiyatris bunları sorar. Düzenli doktorunuz varsa bunları yapma zamanını not tuyor olabilir ona sorabilirsiniz bizim doktorumuz tutardı bunlarn hepsinin zamanını.
24 aylık 2 kelimeli cümle için sınır deniyor ama eğer başka alanda gerilik yoksa genelde önem vermiyorlar. Başka alan ne demek mesela konuşma gecikmesi yanında kaba motor ince motorda sosyal becerinın birinde de gerilik varsa, o zqman gelişim geriliği diyebiliyorlar. Şu aylarda merdiveni desteksiz tutunmadan çıkabilmesi lazım, koşabilmesi, geri geri yürüyebilmesi lazım.zıplama için biraz daha zaman var. 4,5 kübü üst üste koyup kule yapabilmesi lazım, bebeğin 4 kısmını gösterebilmesi lazım(göz, el , burun gibi) .
Belki duyusal hassiyeti olabilir. Duyu büyünleme üzerine çalışan bir fizyoterapistle görüşebilirsiniz. Ki benim fikrim o yönde bence duyusal hassiyeti var, vestübüler hassiyet geç yürümesini sağlayabiliyor mesela.
Ya da kafanızda soru işareti varsa bence önce doktora gidebilirsiniz onlar bir 0qşey yok dedikten sonra duyu bütünlemeye gidebilirsiniz.
Ya çocuk doktoruna gidersiniz, o sizi gerekli görürse nörolog ya da psikyariste gönderir denver 2 testi yaparlar gelişimi değerlendirmek için.
Ya da hastanede dolaşmakla uğraşmıyayım derseniz özelde bir pskyatriste gidersiniz o değerlendir, gerekirse test yapar.(muayhane ve test ortalama 2000-3000 arası olur sanırım ama tabi şehire göre değişebilir )
Ya da daha ayrıntılı olsun derseniz araştırma hastanesinde bir çocuk nörolojide prof a özel randevu alırsınız( o zaman çocuk dr unun sevk etmesi gerekmiyor) üniversitelerde 500 tl civarı sanırım hoca muayhanesi.
Ben bunları nerden biliyorumkızım 24 aylıkken yaklaşık 60 kelimesi vardı ama 2 kelimeli cümle kurmuyordu diye bir dr ama kurması gerek deyince ben araştırmıştım sonra 25 aylıkken kurdu 2 kelimeli cümle.
Denver 2 testinin maddelerini ekliyorum fikir vermesi için ama direkt bakılarak anlaşılacak bir şey değil tabi bu uzmanlar ancak bu testi yapıp değerlendirebilir.
Sallanma, dönen şeylere ekstra ilgi mesela arabanin sadece tekerlegiyle ilgilenmek ve döndürmek gibi veya kendi etrafında dönme, oyuncaklarini siraya dizme goz kontagi kurmaktan kacinma gibi durumlar varmıGüncelleme
Bugün oğlumu doktora götürdüm. Doktor tüm bu anlattıklarımın çok normal olduğunu söyledi. Herhangi bir terapi vs önermedi. Bir de kbb uzmanına götürdük. Genel kontrol amaçlı gittiğimizi söyledik. Kendisi de kızının 2,5 yaşından sonra kreşe başlayınca konuşmaya başladığını söyledi.
Dönüşte hava çok güzeldi biraz parka uğradık. Oğlumdan biraz daha büyük bir kız çocuğu kaydıraktan kayarken oğlumun arkasından kaydı oğlumla oynamak istedi. Kendisi biraz daha büyük olduğu için abla gibi davranmaya çalıştı. Elinden tutmak istedi hadi kayalım vs dedi. Oğlum sürekli ağladı. Çocuk dokunmak istedikçe oğlum abla abla diyip ellerini sallayarak (yok yok hayır işareti yapar gibi) ağladı. Ben de ablası galiba oynamak istemiyor diyerek uzaklaştırdım. Çocuk başka yerlere gitti. Sonra oğlumdan yine biraz büyük erkek çocuk geldi. Bu defa da oğlum o çocuğa yaklaştı abi diyerek. Çocuk nereye giderse peşinden koştu. Ama diğer kız ne zaman yaklaşsa çığlık çığlığa ağladı. Aynısını geçen hafta tatildeyken de kendi kuzenine yapmıştı. Yine aynı yaşlarda kız çocuk olan kuzenini hiç yanına yaklaştırmayıp, yaklaşırsa kıyameti kopardı sürekli. Bunun bir anlamı olabilir mi sizce?
Merhaba hanımlar, oğlum haftaya 23 aylık olacak. Ancak bana tuhaf gelen bazı şeyler var. Açıkçası doğduğundan beri hep böyle hissettim ama rutin kontrollerde doktor her şeyin normal olduğunu, oğlumun sakin bir bebek olduğunu söylerdi.
Mesela hiç emeklemedi. Uzun bir süre poposunun üzerinde hareket etti. 15 aylıkken yürüdü. Farklı insanlar gördüğünde aşırı tepkisiz bir çocuktu. Mesela babannesine gittiğimizde kucaklarına alırlardı ve öylece otururdu.
Ek gıda konusuna gelirsek 6 aylık olduğunda başladık ama 9 aya kadar reddetti. Anne sütüne çok bağımlıydı her dk emiyordu ve kilosu gelişimi çok iyi olduğu için doktor 6 aya kadar hiçbir şey verme demişti. Sonrasında uzun bir süre uğraştık ve hiçbir şeyi kabul ettiremedik. Ama çocuğum o kadar tepkisizdi ki yine bir doktor kontrolünde ( rutin kontrollerini yapan doktordan farklı birine götürmüştük) kan tahlili yapıldı ve b12 değerinin çok düşük olduğunu öğrendik. Öyle ki bu durum oğlumun nörolojik gelişimine bile engel olabilecek durumdaymış doktor böyle söylemişti. Bu nedenle hareketsiz ve halsiz demişti. Bir aylık bir ilaç tedavisi gördü ve gerçekten hareketleri değişti. Bu arada ek gıdaya da alıştı derken bir şeyler yolunda gibiydi.
Şimdi ise dikkatimi çeken bazı şeyler şunlar: mesela en basiti zıplayamıyor. Hala çok fazla düşüyor. Oldukça fazla kelimesi var her söylediğimizi kelime olarak tekrar ediyor gibi ama cümlesi yok. Henüz ikili cümle bile kurmuyor ki normalde uzmanlar 18-24 ay arası ikili cümle bekleriz diyorlar. En son geçen hafta tatile gittik. Orada kendi akranı olan çocukları gözlemleyince oğlum daha çok dikkatimi çekti. Çocuklar müzikle dans edip alkış vs yapıyor ama benim oğlum tepkisiz duruyor. Bir yerine bir şey değse silene kadar gösterip rahatsız oluyor. Havuza girmeyi çok istiyor ama girince hep yüzünde mutsuz bir ifade. Ayaklarını bile kıpırdatmıyor. Korkuyor olsa girmek de istemez diye düşünüyorum aksine zor çıkarıyoruz havuzdan. Denize gitsek kumlara basmak istemiyor. Çimenlere dokunmuyor ve basmak istemiyor. Düşse bile yerden tutunup kalkmak istemiyor kum ya da çimlerde.
Yemek konusuna gelirsek de çok önyargılı. Yeni tatlara hiç açık değil. Yani neye göre karar veriyor tam anlayamadım ama bazı şeyleri ilk görüşte bile direkt kabul ediyor ama bazılarını tadını bilmediği halde ağzına sürmüyor. Gördüğü an ağlıyor istemiyor.
Şeftali, elma, armut, muz, üzüm salatalık çok seviyor ama bunlar dışında meyve yemiyor. Muzu yerken bile kendi tutmak istemiyor kabuğu denk gelince benim açmamı bekliyor devam etmek için.
Yumurtanın tadını hiç bilmiyor mesela ama ağzına sürmüyor. Peynir birkaç kez zorla verdim sonra bunun yanlış olduğunu düşünerek zorlamayı bıraktım şu an hiç yemiyor. Domates yemiyor. Çorba asla istemiyor. Sadece katı şeyler yemek istiyor. Et, tavuk, balık patates vs yiyor. Pilav makarna da yiyor. Yoğurt yiyor. Bunları tek tek söylememenin sebebi bazı duyusal hassasiyetleri olan çocuklar yumuşak dokulu şeyleri tüketmez diyorlar ama ne bileyim ben bu gıdaları kategorize edemedim bilemiyorum.
Bir de son bir aydır bana inanılmaz bağlandı. Evde bile sürekli elimden tutup çekiştiriyor. Dışarda herhangi bir çocuk koşup gitmek ister ama ben elini bıraksam bile oğlum ağlayarak elimi tutuyor. Bensiz oyun oynamıyor. Yaşıtlarıyla vakit geçirme eğilimi yok. En ufak bir zorlukta hemen ağlıyor. Yap boz tarzı ya da kule yapma gibi durumlarda ilk seferde olmayınca hemen ağlıyor ve elimi tutup benim yapmamı istiyor yoğunlaşmıyor.
Çalışan bir anneyim. 10 aylıkken yarı zamanlı çalışmaya başladım. Ama hiçbir zaman arkamdan ağlayan bir çocuk değil. İlk günden beri kaçmadan, veda ederek çıktım. Şu an ben evden çıkarken kapıdan beni uğurlar, geldiğimde sarılırız mutlu olur. Ama bir aradayken benden ayrılmıyor.
En çok kafama takılan cümle kurmuyor olması. İnternetten bir uzmana sorduğumda, alanında uzman bir hekim ve bir kbb uzmanı tarafından değerlendirilmeli yazmış. Önümüzdeki hafta perşembe günü için randevu aldım ama sizlere de sormak istedim. Sizlerin yavruları bu aylarda nasıldı ya da benzer şeyler yaşayıp uzmandan yardım alan var mı? Biliyorum her çocuğun gelişimi çok farklıdır ama yine de ortak noktalar benzer durumlar varsa diye sormak istedim
Sallanma, dönen şeylere ekstra ilgi mesela arabanin sadece tekerlegiyle ilgilenmek ve döndürmek gibi veya kendi etrafında dönme, oyuncaklarini siraya dizme goz kontagi kurmaktan kacinma gibi durumlar varmı