Teşekkür ederim güzel yorumunuz için genelde herkes aşağılayarak yorumlamış üzüldüm yani bu duruma neden bu kadar tepki anlamadimHazır degilseniz evlenmeyin. Çalışın. 28 yaşında evlenmiş biri olarak bana göre cocuksun daha. Kardesim 25 yasinda daha cocuksun isini gucunu eline al evlenirsin diyorum:))
Zaten bu dusuncelerle evlenirsen mutlu olamazsin, birbirinizi mutlu edemezsiniz. Simdiden bunlari dusunme. Gez toz eglen. Dantel yap seviyorsan orgu or. Kursa git vs.
Kizima bakan kisi 19 yasinda evlenmis, ilkokula giden iki cocugu var, ustune benim bir bucuk yasindaki kizima bakiyor. Benden guzel ev idare ediyir masallah. Evlilik olgunluga erismekle alakali aslinda yaşla pek alakası yok. Dusunme cok
Cok teşekkür ederim yorumunuz icin gercekten benim gibi düşünen bu duyguları yasayan insanlardan böyle yorumlar görmek beni memnun ediyor teşekkür ederim ilgilenip yorum yaptığınız için :)Bende senin gibiydim, uzun bir nişanlılık dönemi yaşadım sanki herşey böyle gidecek biz hiç evlenmiyecekmişiz gibi geliyordu vakit geldi aynı senin düşündüğin gibi düşünür oldum hatta bunu bizzat yaşadımda, evlendim evime alışamadım 1 ay kendime gelemedim eşime çocuk gibi ağlıyordum beni anneme götür diye hergün annemlerdeydim psikoloğa bile gittim oda güldü bana bu bir geçiş dönemi dedi,kardeşlerim abla eve geri dön diye ağlıyorlardı bende dayanamıyordum onlara ama hepsi 1 ay sürdü ve şuan yatıya çağırsalar gidemem o derece yani herkes kendi düzenine, eşine alışıyor cicim aylarını böyle zehir etme evlenince annen yine annen baban yine baban bende annemi ve babamı en az senin kadar seviyorum emin ol ama yuva kurmak herkesin hakkı böyle şeyleri düşünüp nişanlılığını kendine zindan etme.
+1Ee evlenme
Ne demek seni bir nebze olsun rahatlatabildiysem ne mutlu bana inan bunlar yersiz ama tatlı korkular Allah başka dert vermesin evine ısındığın zaman hepsi geçip gidiyor o zaman çok gülüyor insan kendine :)Cok teşekkür ederim yorumunuz icin gercekten benim gibi düşünen bu duyguları yasayan insanlardan böyle yorumlar görmek beni memnun ediyor teşekkür ederim ilgilenip yorum yaptığınız için :)
İlk 1 sene evliliğimde ağlayarak geçti.Kısmetse 2020de 22 yaşında evlenecegim aslında 2019da olacaktı ama ben biraz korkmuştum erkek arkadaşımın ailesi de bu sene yapamayız deyince ertelendi ve ben hala korkuyorum yani evlilikten soğudum ailemden ayrılcam korkusuyla daha önce hiç onlardan ayrılmadım üniversiteyi falanda evden gidip gelerek okudum ailemden ayrılmamak icin annemle arkadaş gibiyiz şuan da çalışmıyorum ve sürekli beraberiz iyice alıştım babamla çok iyi anlaşıyoruz vs. Sanki ben evlenip gidince onlar bensiz çok mutsuz olacaklar hep üzülecekler gibi hissediyorum sanki onları terkedip gidiyormuşum gibi ihanet ediyormuş gibi hissediyorum ve hani evlen ailenin evi sana yabancı gelcek kendi evine gitmek isticeksin diyorlar ya ben onu da yasamak istemiyorum bu evde hep şuan ki gibi olmak istiyorum yani gerçekten bu durum artik beni yoruyor acaba bir psikologa falan mi danışmalıyım ciddi anlamda sürekli bunları düşünüp ağlıyorum üzülüyorum
Bi an "bu konuyu 2 sene önce ben mi yazdım acaba??" diye düşündümKısmetse 2020de 22 yaşında evlenecegim aslında 2019da olacaktı ama ben biraz korkmuştum erkek arkadaşımın ailesi de bu sene yapamayız deyince ertelendi ve ben hala korkuyorum yani evlilikten soğudum ailemden ayrılcam korkusuyla daha önce hiç onlardan ayrılmadım üniversiteyi falanda evden gidip gelerek okudum ailemden ayrılmamak icin annemle arkadaş gibiyiz şuan da çalışmıyorum ve sürekli beraberiz iyice alıştım babamla çok iyi anlaşıyoruz vs. Sanki ben evlenip gidince onlar bensiz çok mutsuz olacaklar hep üzülecekler gibi hissediyorum sanki onları terkedip gidiyormuşum gibi ihanet ediyormuş gibi hissediyorum ve hani evlen ailenin evi sana yabancı gelcek kendi evine gitmek isticeksin diyorlar ya ben onu da yasamak istemiyorum bu evde hep şuan ki gibi olmak istiyorum yani gerçekten bu durum artik beni yoruyor acaba bir psikologa falan mi danışmalıyım ciddi anlamda sürekli bunları düşünüp ağlıyorum üzülüyorum
Evlenme o zamanKısmetse 2020de 22 yaşında evlenecegim aslında 2019da olacaktı ama ben biraz korkmuştum erkek arkadaşımın ailesi de bu sene yapamayız deyince ertelendi ve ben hala korkuyorum yani evlilikten soğudum ailemden ayrılcam korkusuyla daha önce hiç onlardan ayrılmadım üniversiteyi falanda evden gidip gelerek okudum ailemden ayrılmamak icin annemle arkadaş gibiyiz şuan da çalışmıyorum ve sürekli beraberiz iyice alıştım babamla çok iyi anlaşıyoruz vs. Sanki ben evlenip gidince onlar bensiz çok mutsuz olacaklar hep üzülecekler gibi hissediyorum sanki onları terkedip gidiyormuşum gibi ihanet ediyormuş gibi hissediyorum ve hani evlen ailenin evi sana yabancı gelcek kendi evine gitmek isticeksin diyorlar ya ben onu da yasamak istemiyorum bu evde hep şuan ki gibi olmak istiyorum yani gerçekten bu durum artik beni yoruyor acaba bir psikologa falan mi danışmalıyım ciddi anlamda sürekli bunları düşünüp ağlıyorum üzülüyorum
Ne kadar şanslısınız , bu ülkede pek cok kadin belki farkinda bile olmadan baba evindeki huzursuzluktan kurtulmak icin onune gelenle evlenip sonra aci cekiyor, geri de donemiyor, siz belli ki mutlu bir ailede saglikli yetismissiniz, yaptiginiz es secimi de sağlikli olmustur diye tahmin ediyorum, ama bence de çok erken olmus,keske önce bi süre kendi ayaklariniz uzerinde yalniz yaşama imkaniniz olsaydı, hem birey oldugunuzu hissederdiniz, hem de ev ve hayat sorumluluğunu ogrenirdinizSürekli espiriler yapan sırıtan bir aileyiz ve ben gidince neşeleri kaçacak diye korkuyorum sanki hep beni düşünüp üzüleceklermiş gibi hep bir burukluk olacak içlerinde gibi geliyor kendimden çok onları düşünüyorum yani
Haklıymış yani korkmakta.Konu sahibi evlenmiş, kocası da ot kullanıyormuş en son, kendisi de son olarak nisan ayında girmiş buraya
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?