• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

2024 Şubat Anneleri Paylaşım Alanı

Bebeğimin cinsiyeti


  • Ankete Katılan
    327
😅 anne desin diye o kadar bekledikten sonra anneme söylemesi baya bir üzmüştü beni basta. Ogrettik bir sekilde neyseki. Cumle kurmaları için erken dönemdeler zaten kizimda çok yeni kullanmaya başladı kelime sayısı fazlaysa yakında kurmaya başlar bence
Nasıl cümleler kuruyor
 
Kızlar bu azı dişi neymiş böyle ya 😅 uyku muyku kalmadı huzursuzluk hat safha hala gelen giden yok 😅 patlayınca rahatlıyor mu
 
Kızlar hastaneden taburcunolup eve geldiğinizde içinizde oluşan o hissi hatırlıyor musunuz yoksa sadece bende mi var. Doğuma gitmeden önce evimi tertemiz yaptım her yer o kadar düzgündü ki evin içinde insan yaşamıyor gibiydi sanki zaten her evden çıkışımda toplauıp gidiyordum hastaneye son kontolengidişimde doktor hazırlıklı gel demişti bana yine toplayıp çıktım neyse doğum oldu sezeryan oldum eve geldik eve girdiğimde sanki o evi ben temizleyip toplamadım bilmiyorum öyle tuhaf geldi ki her şey sanki ev yabancı ya da ben yabancıyım tarif edemiyorum. Bomboş olan ev birde kalabalık oldu herkes bir yerde bişeu yapıyor herkes bebekle ilgili konuşuyor sen acılarınlabir köşede olan bitene bakıyorsun ne hissettiğini anlamıyorsun acı mı mutluluk mu, kimsede gelip sormadı ne hissediyorsun diye belki birisi benimle konuşsaydı diyorum içimdekileri dle getirseydim psikolojim bu kadar etkilenmezdi eşim geçen yine dedi bana hala psikolojin düzelmedi diye ama düzelmesi için çabası da yok ona göre hayat notmal böyle olması gerekiyor ama ben çoğu şeyi aşsamda içimdeki bu hisler gitmiyor.
 
Kızlar hastaneden taburcunolup eve geldiğinizde içinizde oluşan o hissi hatırlıyor musunuz yoksa sadece bende mi var. Doğuma gitmeden önce evimi tertemiz yaptım her yer o kadar düzgündü ki evin içinde insan yaşamıyor gibiydi sanki zaten her evden çıkışımda toplauıp gidiyordum hastaneye son kontolengidişimde doktor hazırlıklı gel demişti bana yine toplayıp çıktım neyse doğum oldu sezeryan oldum eve geldik eve girdiğimde sanki o evi ben temizleyip toplamadım bilmiyorum öyle tuhaf geldi ki her şey sanki ev yabancı ya da ben yabancıyım tarif edemiyorum. Bomboş olan ev birde kalabalık oldu herkes bir yerde bişeu yapıyor herkes bebekle ilgili konuşuyor sen acılarınlabir köşede olan bitene bakıyorsun ne hissettiğini anlamıyorsun acı mı mutluluk mu, kimsede gelip sormadı ne hissediyorsun diye belki birisi benimle konuşsaydı diyorum içimdekileri dle getirseydim psikolojim bu kadar etkilenmezdi eşim geçen yine dedi bana hala psikolojin düzelmedi diye ama düzelmesi için çabası da yok ona göre hayat notmal böyle olması gerekiyor ama ben çoğu şeyi aşsamda içimdeki bu hisler gitmiyor.
Bende o lohusalık sürecimi hiç unutmam ama ben çevremdekileri affedemiyorum bana yaşattıklarını, eşimi kv görümcemi, düşündükçe hala o kızgınlığım devam ediyor asla affedemiyorum, 3 gün boyu bebeğimin başında bekledim asla uyumadım 3. Günün sonunda bayıldım acile götürdüler crp çok yüksek çıkmıştı, dikişlerim kaç kere kanadı kalkamıyordum bile ama etrafımdaki herkesin bir fikri vardı en çok ben etrafımdaki insanları affedemiyorum asla unutamıyorum hala aynı nefretim
 
Kızlar hastaneden taburcunolup eve geldiğinizde içinizde oluşan o hissi hatırlıyor musunuz yoksa sadece bende mi var. Doğuma gitmeden önce evimi tertemiz yaptım her yer o kadar düzgündü ki evin içinde insan yaşamıyor gibiydi sanki zaten her evden çıkışımda toplauıp gidiyordum hastaneye son kontolengidişimde doktor hazırlıklı gel demişti bana yine toplayıp çıktım neyse doğum oldu sezeryan oldum eve geldik eve girdiğimde sanki o evi ben temizleyip toplamadım bilmiyorum öyle tuhaf geldi ki her şey sanki ev yabancı ya da ben yabancıyım tarif edemiyorum. Bomboş olan ev birde kalabalık oldu herkes bir yerde bişeu yapıyor herkes bebekle ilgili konuşuyor sen acılarınlabir köşede olan bitene bakıyorsun ne hissettiğini anlamıyorsun acı mı mutluluk mu, kimsede gelip sormadı ne hissediyorsun diye belki birisi benimle konuşsaydı diyorum içimdekileri dle getirseydim psikolojim bu kadar etkilenmezdi eşim geçen yine dedi bana hala psikolojin düzelmedi diye ama düzelmesi için çabası da yok ona göre hayat notmal böyle olması gerekiyor ama ben çoğu şeyi aşsamda içimdeki bu hisler gitmiyor.
Ben hiç düşünmedim açıkçası ama sen söyledikten sonra düşündüm yepyeni bir ben olarak eve gelmişim . Dün kayınvalidem bizdeydi ona hiç tv açtırmadım bebek izliyor diye senin hayatın çok sıkıcıymış diyor yani aslında 1,5 yıldır böyleyiz tek bir amacımız var
 
Bende o lohusalık sürecimi hiç unutmam ama ben çevremdekileri affedemiyorum bana yaşattıklarını, eşimi kv görümcemi, düşündükçe hala o kızgınlığım devam ediyor asla affedemiyorum, 3 gün boyu bebeğimin başında bekledim asla uyumadım 3. Günün sonunda bayıldım acile götürdüler crp çok yüksek çıkmıştı, dikişlerim kaç kere kanadı kalkamıyordum bile ama etrafımdaki herkesin bir fikri vardı en çok ben etrafımdaki insanları affedemiyorum asla unutamıyorum hala aynı nefretim
Ben unutuyorum yan yanayken ama yalnız kalınca hep aklıma geliyor ve genelde eşime kızıyorum bu yüzden aslında bu konuda hiç bir suçu yok aslında kimsenin suçu yok benim insanlardan olan beklentim vardı kimse benim için bişey yapmak zorunda değildi yapabildikleri kadar yaptılar çocuğum için, ama benim için annem dışında kimse bir şey yapmadı
 
Ben hiç düşünmedim açıkçası ama sen söyledikten sonra düşündüm yepyeni bir ben olarak eve gelmişim . Dün kayınvalidem bizdeydi ona hiç tv açtırmadım bebek izliyor diye senin hayatın çok sıkıcıymış diyor yani aslında 1,5 yıldır böyleyiz tek bir amacımız var
Kendileri öyle rahat büyütmüşler ki benim kv çocukları bebekken evde bırakıp pazara gidiyormuş ne acil ihtiyaç dimi kapımın önünde çöp kutusu var o kokan bezleri bile atmaya inmiyorum kapıya ama eve birisi gelse nasıl kınar bizi dimi ayy bu bezleri evde mi tutuyorsun diye kimse anlamaz amacımızı. Herkesin annelik incelikleri farklı biz bile burda bir sürü konuda bir araya geliyoruz acılarımızı paylaşıyoruz anı dönemde yaşıyoruz ama annelik tecrüberimiz de hepimiz farklı bir yolda ilerliyoruz kimisi çocuğunu yanında yatırıyor kimisi yatağında kimisi tv veriyor kimisi vermiyor herkesin şartları imkanları sabrı öyle farklı ki ben bu açıdan bakmayı öğrendim bşr anne olarak kınamıyorum kızmıyorum bizede böyleleri denk gelsin istiyorum
 
Kızlar hastaneden taburcunolup eve geldiğinizde içinizde oluşan o hissi hatırlıyor musunuz yoksa sadece bende mi var. Doğuma gitmeden önce evimi tertemiz yaptım her yer o kadar düzgündü ki evin içinde insan yaşamıyor gibiydi sanki zaten her evden çıkışımda toplauıp gidiyordum hastaneye son kontolengidişimde doktor hazırlıklı gel demişti bana yine toplayıp çıktım neyse doğum oldu sezeryan oldum eve geldik eve girdiğimde sanki o evi ben temizleyip toplamadım bilmiyorum öyle tuhaf geldi ki her şey sanki ev yabancı ya da ben yabancıyım tarif edemiyorum. Bomboş olan ev birde kalabalık oldu herkes bir yerde bişeu yapıyor herkes bebekle ilgili konuşuyor sen acılarınlabir köşede olan bitene bakıyorsun ne hissettiğini anlamıyorsun acı mı mutluluk mu, kimsede gelip sormadı ne hissediyorsun diye belki birisi benimle konuşsaydı diyorum içimdekileri dle getirseydim psikolojim bu kadar etkilenmezdi eşim geçen yine dedi bana hala psikolojin düzelmedi diye ama düzelmesi için çabası da yok ona göre hayat notmal böyle olması gerekiyor ama ben çoğu şeyi aşsamda içimdeki bu hisler gitmiyor.
Ben başlangıçta lohusa gibi değildim garip bir şekilde olaylara çocuğa çok hakimdim deneyimli gibiydim sonradan oldum hala da çıkamadım 🤣
 
Kızlar hastaneden taburcunolup eve geldiğinizde içinizde oluşan o hissi hatırlıyor musunuz yoksa sadece bende mi var. Doğuma gitmeden önce evimi tertemiz yaptım her yer o kadar düzgündü ki evin içinde insan yaşamıyor gibiydi sanki zaten her evden çıkışımda toplauıp gidiyordum hastaneye son kontolengidişimde doktor hazırlıklı gel demişti bana yine toplayıp çıktım neyse doğum oldu sezeryan oldum eve geldik eve girdiğimde sanki o evi ben temizleyip toplamadım bilmiyorum öyle tuhaf geldi ki her şey sanki ev yabancı ya da ben yabancıyım tarif edemiyorum. Bomboş olan ev birde kalabalık oldu herkes bir yerde bişeu yapıyor herkes bebekle ilgili konuşuyor sen acılarınlabir köşede olan bitene bakıyorsun ne hissettiğini anlamıyorsun acı mı mutluluk mu, kimsede gelip sormadı ne hissediyorsun diye belki birisi benimle konuşsaydı diyorum içimdekileri dle getirseydim psikolojim bu kadar etkilenmezdi eşim geçen yine dedi bana hala psikolojin düzelmedi diye ama düzelmesi için çabası da yok ona göre hayat notmal böyle olması gerekiyor ama ben çoğu şeyi aşsamda içimdeki bu hisler gitmiyor.
Doğumdan sonra kullandigim nevresim takimini kullanamiyorum o sira kullandigim koltuk ortulerini serince icim daraliyo gercekten cok garip bi his 🥺 nevresim takimini 1 defa sermistim direkt aglamalarim geldi aklima kaldirdim bende de var o durumdan 🥹
 
Ben unutuyorum yan yanayken ama yalnız kalınca hep aklıma geliyor ve genelde eşime kızıyorum bu yüzden aslında bu konuda hiç bir suçu yok aslında kimsenin suçu yok benim insanlardan olan beklentim vardı kimse benim için bişey yapmak zorunda değildi yapabildikleri kadar yaptılar çocuğum için, ama benim için annem dışında kimse bir şey yapmadı
KV felan yardım etmek istemedi mi?
 
Kendileri öyle rahat büyütmüşler ki benim kv çocukları bebekken evde bırakıp pazara gidiyormuş ne acil ihtiyaç dimi kapımın önünde çöp kutusu var o kokan bezleri bile atmaya inmiyorum kapıya ama eve birisi gelse nasıl kınar bizi dimi ayy bu bezleri evde mi tutuyorsun diye kimse anlamaz amacımızı. Herkesin annelik incelikleri farklı biz bile burda bir sürü konuda bir araya geliyoruz acılarımızı paylaşıyoruz anı dönemde yaşıyoruz ama annelik tecrüberimiz de hepimiz farklı bir yolda ilerliyoruz kimisi çocuğunu yanında yatırıyor kimisi yatağında kimisi tv veriyor kimisi vermiyor herkesin şartları imkanları sabrı öyle farklı ki ben bu açıdan bakmayı öğrendim bşr anne olarak kınamıyorum kızmıyorum bizede böyleleri denk gelsin istiyorum
Aynen öyle burada bile herkes çok farklı büyütüyor bebeğini gerçekten
 
Ben unutuyorum yan yanayken ama yalnız kalınca hep aklıma geliyor ve genelde eşime kızıyorum bu yüzden aslında bu konuda hiç bir suçu yok aslında kimsenin suçu yok benim insanlardan olan beklentim vardı kimse benim için bişey yapmak zorunda değildi yapabildikleri kadar yaptılar çocuğum için, ama benim için annem dışında kimse bir şey yapmadı
Soyled söyleyim ben hep yalnız baktım bebeğe bir tek eşim destek oldu annem çalıştığı için hafta sonu 3 saat ancak görüşebiliyoruz kv ile evlerimiz yakın ama arabayla gelmek gerekiyor bir de onunla saatlerimiz uymuyor 12’de uyanıyor falan yani her şeyi hep ben kendim yaptım
 
Doğumdan sonra kullandigim nevresim takimini kullanamiyorum o sira kullandigim koltuk ortulerini serince icim daraliyo gercekten cok garip bi his 🥺 nevresim takimini 1 defa sermistim direkt aglamalarim geldi aklima kaldirdim bende de var o durumdan 🥹
Ya şu basit detaylar işte öyle iyi anlıyorum ki herkese basit gelir belki ama ince detaya hakimim
 
Back
X