Söylemeyim söylemeyim diyorum ama her gün başka bir bölüm sonu canavarı çıkıyor
yani şu korku dolu cümleler, durumlar sinir sisteminize fazla gelmiyor mu cidden? Anlatsak eminim hepimizin bildiği, duyduğu ve birbirimizi dehşete düşürecek hikayelerimiz vardır da ne gerek var? Akıl sağlığımız için kendi kendimize bile tekrarlamamamız gerekiyor bence, değil köpürtmek. Sana patlamış gibi oldum, amacım tabii ki bu değil ama kafayı bunlarla meşgul tutmaya da gerçekten gerek yok. Yoksa hiçbirimiz bebeğimizi aç bırakmayız Allahın izniyle, dışarıda olanlara da yapacak bir şey yok.
Gelen hediyeleri, etrafımızdan gördüğümüz destekleri, yaptığımız alışverişleri, bebeklerin karnımızdaki coşkulu hareketlerini falan ha gayret biraz daha paylaşalım