Buna o kadar katılıyorum ki. Zaten ben en çok da bu sebepten erken ayrılıyorum işten. 2017'de üni'den mezun oldum, o hafta işe başladım. Yani 30 yıllık ömrümde 5 yaşından sonra her gün ya okulda ya işte olmuşum. Hasta vs olmadıkça evde kalmam gibi bir durum söz konusu olmamış. Tam mis gibi fırsat geçmiş elime bebek sayesinde, onu da niye bir başkasıyla geçireyim ki. Eşim bile olsun istemem tam zamanlı bir şekilde ya. O da sabah gidecek akşam gelecek tamam mis
Doğuma çok hevesli olduğu için sonlara doğru gelmek ister, o zamana da iş biter zaten bana göre. O nedenle iş bitince diyorum canım. Şimdi dese ki geleyim bir hafta harıl harıl oturmadan her yeri temizleyelim, bebeğin odasını vs hazırlayalım, belki olabilir derdim hani. Ama bana iki üç hafta sonra iş işten geçince geleyim sana bakayım derse benim keyfim gayet yerinde teşekkürler derim. Ya bir de var ya hani bugüne kadar de ki, yaptıkları herhangi bir iyiliği başına mı kaktılar yok ama benim zihnimin bir köşesinde bu da hep var olmuştur. Bir gün gelip de senin annen gelmedi ben geldim dese ya da ne bileyim eşim bu lafı dese annem sana baktı falan hepsini ateşe veresim gelir yani